...รู้จักความรัก ครั้งที่สอง...

รักครั้งนี้ เป็นครั้งแรกที่เราคิดว่ารู้จักคำว่ารัก
แม้ว่าเราจะไม่ได้เป็นอะไรกัน....มากไปกว่าคำว่าพี่ - น้อง

...........................................................................

รักครั้งนี้เกิดขึ้นตอนเราเรียน ม.2
เป็นวัยกำลังเพ้อฝันเลยนะเนี่ย
เพิ่งขึ้นม.2 และ เพิ่งจะได้กลายเป็นรุ่นพี่ มีรุ่นน้องเป็นครั้งแรก
น้องม. 1 เหรอ อืม น่าสนใจจังเลยนะ
กลุ่มเรามีกัน 5 คน สาวๆน่ารักทั้งนั้นเลย
เรียนๆ เล่นๆ ด้วยกันรักกันดี
เพื่อนญ.ในกลุ่มเราสองคน ชอบเล่นปิงปองมาก
พักเที่ยงไม่ได้ ไปเล่นทุกวัน ซึ่งในตอนนั้นเป็นกีฬาบังคับของเด็กม.1
แถมในห้องปิงปองมีแต่เด็กผู้ชายเท่านั้นที่เล่นอยู่
หาผู้หญิงที่จะเข้าไปเล่นได้ยากมาก แต่ยกเว้นเพื่อนเราสองคน
ทั้งสองคนเล่นทุกวัน ทุกคาบที่ว่างเลย
เราเองก็เคยเรียนมาแล้วล่ะ แต่ไม่เก่งเอาซะเลย ผ่านมาได้ไงไม่รู้สิ
แต่เพื่อนเราสองคนนี้ โห ฝีมือดีมาก เล่นเก่งเลยล่ะ
ไอ้เราได้แต่นั่งมอง ขอเล่นบ้างแต่ก็เล่นได้ไม่นาน นั่งรอมากกว่าอีก เพราะว่าเล่นได้แค่ 3 ลูกเอง
หึ หึ รับลูกไม่ค่อยได้เลยนิ

เราเองมักจะตามเพื่อนเราไปนั่งห้องปิงปองบ่อยๆ
จนวันนึง หันไปเห็นโต๊ะข้างๆ มีน้องคนนึงเล่นเก่งจัง
ปากแดง ตัวขาว ตัวเล็กๆ แต่ลูกตบนี่แรงใช้ได้
เราก็ได้แต่นั่งมองเค้าเล่น โห เล่นดีมากเลยอ่ะน้อง
มองไปมองมาหลายๆวันเข้า อืมชักจะประทับใจ
น้องเค้าเป็นคนอารมณ์ดี สนุกสนาน ยิ้มง่าย
เสียงดังโวยวาย ตามประสาเด็กๆ แต่ก็ไม่หยาบคาย....

เรานั่งมองเค้าผ่านไปเป็นเดือน
เค้าเองก็เริ่มสนิทกับเพื่อนเราสองคนนั้นแล้วด้วย
อืม เข้าทางเลยนะเนี่ย อิ อิ
หลังๆเราเองก็เริ่มเล่นปิงปองมากขึ้น ทั้งๆที่เมื่อก่อนไม่ชอบเล้ยยยย....
ไปเฝ้าห้องนั้นทุกวัน ก็แหม สิ่งดึงดูดใจมันอยู่ที่นั่นนี่

จนวันนึงได้คุยกัน
ก็คุยกันสนุกๆ ตามประสารุ่นพี่รุ่นน้องไปเรื่อย แต่ลึกๆๆก็หวังอะไรนิดหน่อย
น้องเค้าก็เหมือนรู้ล่ะ หมาหยอกไก่ไปเรื่อยๆ
สนุกจัง ชีวิตมีสีสันดี
เราเรียกเค้าว่า ไอ้เตี้ย เพราะว่าเค้าตัวเตี้ย
เค้าเรียกเราว่า กี้ บอกว่ามาจากคำว่า pinky
ซึ้งเป็นลูกสาวของพิงค์แพนเธอร์
เพราะว่าเราตัวสูง อืมค่ะ ดีค่ะน้อง กี้ ก็ กี้ น่ารักดีออก(แต่อย่าถามที่มาของชื่อนะ)

เราบ้ามากขนาดไปแอบหาตารางเรียนห้องน้องเค้ามาเลยนะ
เอามานั่งดูว่าคาบไหนเรียนห้องใกล้กันบ้าง จะได้ไปเดินผ่าน
คาบไหนเราว่าง คาบไหนเค้าเรียน สาระพัด
ต้องผ่านทุกวัน วันละหลายๆครั้ง อิ อิ
เพื่อนสนิทเราก็เป็นใจดีจริงๆ ไปด้วยกันกับเราตลอดเลย
แค่เดินผ่าน ส่งยิ้มให้ก็พอแล้ว นึกถึงแล้วก็มีความสุข

เจอกันที่ห้องปิงปอง เจอกันหน้าห้องเรียน
ไปกินข้าวที่โรงอาหารก็ต้องมองหา
เดินไปไหนในโรงเรียนก็ต้องมองหาตลอด
ได้คุยกันแต่ไมบ่อยหรอก
ช่วงนั้นเราเขียน diary ด้วย โห บรรยายเป็นฉากๆ
กลับไปอ่านตอนนี้ยังอดยิ้มไม่ได้ อิ อิ คิดถึงจัง

เรากับน้องเค้าก็ได้คุยกันมากขึ้น สนิทกันมากขึ้นด้วย
มีวันนึงได้ไปดูหนังด้วยกัน โห สวรรค์เข้าข้างกันหรือไงนี่
ดีใจมากกกก จำได้ว่าเรื่องเด็กเสเพล(อย่าหาว่าเค้าแก่นะตัวเอง)
แต่ขอโทษ ไปกันหลายคนมาก ทั้งเพื่อนเรา เพื่อนเค้า
ยกโขยงไปกันเต็มเลย
แถมไม่ได้นั่งใกล้กันอีกต่างหาก
แต่ไม่เป็นไร ขอแค่ได้คิดว่าไปด้วยกันก็ดีใจแย้ว...

แต่หลังๆน้องเริ่มเกเร โดดเรียนบ้าง หลีหญิงบ้าง
เราก็ได้แต่มองไกลๆ ทำไรไม่ได้
เริ่มเทอมสองความน่ารักของน้องเค้าไม่ใช่มีแต่เราที่มองเห็น
เริ่มมีรุ่นพี่เข้ามาหาเยอะแยะ
รู้ว่าพูดคุยกันตามประสาคนรู้จักกัน แต่เราก็อดคิดมากไม่ได้
ความรู้สึกเศร้าใจในเรื่องความรักเริ่มเกิดขึ้น......

...........................................................................

Create Date : 26 มิถุนายน 2549		2 comments
Last Update : 26 มิถุนายน 2549 16:42:37 น.
Counter : 283 Pageviews.
Share Tweet