..โลกนี้สวยงาม เมื่อเราเดินช้าลง.... ภาพถ่ายเป็นสื่อกลางของความรู้สึก ...สวยไม่สวยไม่รู้ รู้แต่ มีคุณค่า มากมาย....รักธรรมชาติ ขุนเขา...เดินเท้าย้ำไป ....ท่องทะเลหมอก ..ส่องนกดูไม้ ให้บานฉ่ำ...... ไปกับ.......เรานะ ดาหลา & ปะการัง.... http://daalaamita.multiply.com/
Group Blog
 
 
มกราคม 2549
 
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031 
 
16 มกราคม 2549
 
All Blogs
 
รักเดียวของมณรวี...ตอนที่ 3


ปัง !!! เสียงปืนดัง ข้างๆๆหู ธีร์ อีกครั้ง เค้ารีบหันหลังไปดู ก็เห็น ต้นตระการ เพื่อน ในสนามรบของเค้า ล้มลง เลือดแดง ฉานเต็ม อก เค้า …..
ธีร์ รีบประคองเพื่อนใหม่ ในสนามรบ ที่ เพิ่งรู้จัก กันไม่นาน นัก แต่ด้วยอัธยาศัยดี จึงคุยกันถูกคอ
ต้นเคยเลา ให้ธีรร์ ฟังถึงครอบครัว ถึง มณรวี และต้นหม่อน ลุกชาย ให้ฟัง เสมอ เพราะรักครอบครัว มาก ธีร์ ได้รับรู้เรื่องราว มาโดยตลอด แต่ไม่เคยเห็นหน้า หรือรู้จัก เลย …..

เวลานี้ เค้าจะร้องขอความช่วยเหลือ จาก ใครได้บ้างนี่ จึง ได้ พาร่าง ที่โชก เลือดของต้น มาที่พุ่มไม้ ที่ปลอดภัย
ก่อนตาย ต้นได้ ฝาก ฝังครอบครัว ให้ธีร์ ดูแล หาก รอด จาก สงครามนี้ …..ซึ่ง ในเวลานั้น ๆ ๆ ใครจะรู้ว่า จะเหลือ ชีวิตรอดไหม …..

หมอกจาง ๆ ทีต้นเห็น มัน เป็นทาง มัว ๆ ๆมืด ๆ ที่มี คนนำเค้ามา แล้วบอกว่า ที่นี่คือ โบก แห่ง วิญญาณ ที่ เป็นที่รวบรวม วิญญาณ ใหม่ ที่เพิ่งตาย ต้นตระการ มอง ซ้ายขวา แล้ว รู้สึก ถึงความเยือกเย็น จีบขั้วหัวใจ…..

“ ท่านครับ ผมตายแล้วเหรอครับ “
“ ใช่ เจ้าตายแล้ว เราจะพา เจ้าไป ยังบ้าน ใหม่ เจ้า ….”
“ แล้วท่านเป็น ใคร เหรอ “
“ เรามีหน้ามี่ นำวิญญาณ จากที่ตายไป ยัง บ้าน รับวิญญาณ อย่าถามมาก “ เดี๋ยวก็ถึง
เอา “ ท่านโป่ง ท่านมารับเอานายต้นตระการ อธิการวรัย์ ตาย จากสนามรบ ที่อเมริกา “

ท่านโป่งที่ว่า คือ เจ้าหน้าที่ควบคุม รายชื่อ คนตาย ก้มหน้าก้มตา ค้น ….ชื่ อ นายต้นตระการ อธิการวรัย์
เอ๊ะ ไม่มีนี่ นาน คนนี้ ยังไม่ถึงเวลาตาย นะ อีก นาน
เอา เจ้าพา มาผิด คน เอาไงดี ท่านโป่ง บ่น พึมพำ
งั้นเจ้าเอา นายคนนี้ ไป ที่บ้าน พักเร่ร่อน ก่อน แล้วค่อยแก้ไขกัน

แล้ว คนนั้นก็พา ต้นไป ที่บ้านหลังหนึ่ง แล้ว บอกกกับเค้าว่า เจา อยู่นี่ไป ก่อน 2-3 วันจะมารับไป ใหม่
แล้ว 2-3 วันของท่านนี่นานไหม “ อ๋อ 1 วันนี่นี่ เท่ากับ 3 ปีโลก มนุษย์ “ หา !!! 3 ปี โลกมนุษย์
แล้วนี่ผมต้องอยู่นานเท่าไรละเนี่ย….ต้นร้องเสียงหลง
“ เออน่า ไม่นานหรอก คนที่พามา ร้องบอก เจ้ารอ อยู่นี่แหละ “

แล้วความเงียบก็ เข้ามาปกคลุ่มใจต้นตระการ เหงา เป็นที่สุด ( กลายเป็นผีขี้เหงา )

วันเวลา ที่อยู่บน โลก แห่ง วิญญาณ นี้ เรียบๆๆ เงียบๆๆ ทุกคน ต่างอยู่ ไม่พูดไม่คุยกัน เหมือนโลกมนุษย์
ทำไมนะ เวลา เชื่องช้าจัง ท่านโป่ง ค้นหา ชื่อ ค้า ไม่เจออีก หรือ แล้ว เวลา มีน ผ่านไป ตั้งนาน แล้ว รางกายเค้าก็เน่าเปื่อยแล้ว จะไป อยู่ ไหน ยังไงกัน


แต่งเมื่อ 19 ต.ค. 47 - 10:23 เขียนโดย ดาหลา & ปะการัง




Create Date : 16 มกราคม 2549
Last Update : 16 มกราคม 2549 21:13:13 น. 0 comments
Counter : 214 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ปะการังหอม
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




ชีวิต...เดินได้ ด้วยหัวใจ
หัวใจอยู่ที่ ธรรมชาติ ภาพถ่ายและ กลอน
bg sss
Friends' blogs
[Add ปะการังหอม's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.