เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อวันที่ 19-12-51 เราจะเดินทางไปท่องเที่ยวที่ภาคเหนือ  (จากระยอง ) แต่หัวค่ำของ วันที่ 18-12-51 เจ้าน้องนีโอ ที่เพิ่งผ่านการประคบประหงม มาตลอดช่วงหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา ดันมีอาการงอแง ที่แก้มขวาในห้องเครื่อง เหมือนไม่อยากไป .....เที่ยว เราลองเปิดห้องเครื่องดูไปเรื่อยๆ....เช็คหมด...น้ำมันเครื่อง น้ำมันรถ น้ำมันเบรค ฟิวส์ สายพาน น้ำยาเช็ดกระจก( เกี่ยวไหมเนี่ย.?) ไม่หาย............ 
    แต่น้องนีโอจะดื้อขนาดไหน แต่ก็ไม่อาจทัดทานหัวใจที่(อยาก)จะโบยบินสู่โลกกว้าง  เราเลยปลุกน้องซะแต่เช้า ประมาณ ตีสี่กว่าๆ  ดันทุรังไปเรื่อยๆ ......ปุเรง.. ปุเรง.. เผื่อน้องเราเครื่องร้อน แล้วจะหายร้อง ( ปาฏิหารย์ไม่มีจริง ) ด้วยความเร็วที่จำกัด (120 km/hr...)ผ่านไปชั่วโมงกว่า ก็ถึงจุดพักรถมอเตอร์เวย์ จอดพักเครื่อง และพักคน เปิดกระโปรง ฟังเสียงยังคงเดิม หงี่ๆๆๆ.....เฮ้อ!
      ซดกาแฟ ตาบั๊ค ซะจนตาสว่าง (เพราะราคานะ ไม่ใช่คาเฟอิน) ทำให้อาดีนารีนมันฉีดพุ่ง ถึงโสตประสาท มื่อไม้เริ่มทำงาน เสียงร้องเจ้าน้องนีโอมันดังกระหึ่ม  (หงี่ๆ...) เหมือนมันต้องการทะยานสู่เส้นทางที่รอคอยอีกครั้ง....เมื่อหยุดไม่อยู่ทั้งคน และรถ ....ราตรีนี้จำต้องยาวไกล....( to be continue
      หลังจากฝ่าด่านอรหันต์ไปได้ เกือบครบ (ด่านละ 30 บาท) พระอาทิตย์เริ่มสะกิดขอบฟ้า แสงแดดสีอ่อนสะท้อนกับม้าเหล็กสีทอง ที่กำลังพุ่งทะยานผ่านเพื่อนร่วมทาง คันแล้วคันเล่าด้วยกำลัง 1600 cc พร้อมกับเสียง หงี่ๆๆ..........แต่ได้อิทธิฤทธิของดีที่มีติดตัว ( ตามกำลังทรัพย์) PIONEER รุ่น ที่เพิ่งถอยมาได้ 2 อาทิตย์กว่าก็ทำหน้าที่ได้อย่างดี ไม่มีขาดตกบกพร่อง เส้นทางนี้จึงไม่เงียบเหงาเกินไปนัก ( หงี่ หงี่ หงี่ )
   ป๋า 1000 ปี ผ่านไปหลายเพลงแล้วแต่เสียงยังดีไม่มีตก ลงบางปะอินเลี้ยวซ้ายเข้ามิตรภาพเส้นทางหลัดสู่จุดหมายปลายทาง เลี๊ยวซ้ายแลแขวาหาจุดพักใจ เจอปั๊ม ปตท. ( ปล้นตลอดทาง)  จอดรถ ปิดแอร์ ปิดวิทยุ   เสียง หงี่.ๆ.หายไปแล้ว…………..  กลายเป็นหงิ๊ดๆ. .. โคม่าแน่แท้        
          ปั๊มน้ำมันคร่าคร่ำไปด้วยนักเดินทางทุกเพศ ทุกวัย ต่างที่มา และที่ไป ต่างความหมายในแววตา แต่ความหมายในดวงตาของเราตอนนี้มีเพียงสิ่งเดียว  .".ครายก็ได้ ช่วยด้วย รถนู๋เป็นอะไร ก็ไม่รู้ มันร้องม่ายหยุดเลย     เสียงรถที่ผิดปกติ บวกกับสายตาที่ผิดแปลก(ในแบบอ้อนวอน)ของเรา ยังไม่สามารถดึงดูดความสนใจของใครได้ แผนบี จึงถูกดึงออกมาใช้งาน หันซ้ายหันขวามือล้วงลงต่ำเปิดกระโปรงเพื่อดึงดูดความสนใจ ( เฮ้ย..กระโปรงรถ ) คราวนี้เสียงน้องเลยดังชัดเจนเลย สอดสาย ตาส่ายไปมาเหมือนหาจุดเกิดเหตุ ผ่านไปราวสองนาที    
  รถเป็นอะไรน้อง  เสียงทุ้มนุ่มลึก  ผ่านหูซ้าย ก่อนจะย้ายเข้าสู่สมอง
  เราเงยหน้าสบสายตา     ไม่รู้ค่ะ มันดังยั่งงี้ตลอดเลย  ตอนแรกก็ไม่เท่าไหร่ นี่ดังเอาหนักเลยค่ะ
   ไหนขอดูหน่อย.....เอ มันน่าจะเป็นสายพานนะ เดี๋ยวพี่เอา sonax ฉีดให้ พอดีพี่มีในรถ
  จิงเรอะพี่ ขอบคุณมากเลยค่ะ โอโฮ้ สยามไม่สิ้นคนดี จิงๆ
   อือ รอเดี๋ยว.....อึดใจต่อมา ....เอ้า ลองดู ถ้าไม่หาย ไม่รู้เหมือนกันนะ
   เอ้า เลยพี่ ฟู้ด ฟู้ด ......ฟู้ด........................(มีเซาว์ประกอบ)

    สี่อึดใจ ต่อมา บอแรค ของพี่มันไม่หายน่ะค่ะ 

 ไม่รู้เหมือนกัน ยืนงง พี่ว่าน้องค่อยๆ ขับไปเรื่อย เจอศูนย์ค่อยเข้าไปให้เค้าดูหน่อยละกัน
   ไม่เป็นรัยค่ะพี่ ขอบคุณมากค่ะ

    เออ โชคดีน้อง  แล้วนี่จะไปไหนเนี่ย
   อ๋อ ไปเชียงใหม่ค่ะ
   หัวเราะในลำคอ ฮึ ฮึ ที่เดียวกันเลย ....พี่ไปหล่ะ
   ยกมือไหว้ ขอบคุณค่า .....................

            พี่แกขี่ช้อปเปอร์ โห....   บรื๊น บรื้น...บรื้อ...............ไปแย้ว
    นั่งพักทำจัยจนหายเหนื่อย มองดูเวลา เกือบแปดโมงแล้ว เอ้าไปต่อ ถึง ศูนย์ไหน เข้า ศูนย์นั้น (ให้มันถึงเฮอะ ) มาแล้วตั้ง สองร้อยกว่าโลแล้ว ต้องสู้จนกว่าจะชนะ(แต่ยังเหลืออีกตั้ง เจ็ดร้อยกว่าแน่ะ )
   กลับตัวก็ไม่ได้ ให้เดินต่อไปก็ไปไม่ถึง เหมือนมีอะไร.....ป๋าร้องเพลงเหมือนเยาะเย้ย ปิดซะ หงิ๊ดๆ...โอยจาร้องไห้กลบเสียงซะให้ได้ อ้าวเฮ้ยเลย ศูนย์ อ่างทองอยู่ข้างหลังนี่เอง เวรซะแย้ว เราจอดรถถามป้าขายไก่ย่างข้างแกบอกว่าเลยไปนี่จะมีอีก แต่ไกลหรือเปล่าไม่แน่ใจ รถราก็ยั้วเยี้ย มองดูทางข้างหน้า น้ำใสๆ เริ่มไหลตามมุมปาก หิวแย้ว (หอมไก่ย่าง)....ป้ายบอกทาง สิงห์บุรี 34 กิโล สูดหายใจ ปาดน้ำลาย ใส่เกียร์ เหยียบคันเร่ง เป้าหมายแรก ต้องหาทางเข้าสิง ให้จงได้....ฮ่า ฮ่า ฮ่า
  เห็นป้าย nissan ปั๊มแก๊ส มากิโลกว่าแล้ว เอ แล้วมันใช่ ศูนย์ รึเปล่าเนี่ย ไม่ทันที่ความคิดจะขาดตอน เห็นป้ายนิสสัน ตั้งเด่น เป็นสง่ามาแต่ไกล หมายตาเอาไว้ไม่ให้เลย.........

      แกร๊ก....อืด........อืด............อื๊ด......อืด........หมดไปสองเหรียญแล้ว จากแค่เมื่อยตอนนี้มีปวดแถม ศูนย์นี้ใช้ได้เลยมีเก้าอี้นวด หยอดเหรียญด้วย นี่ถ้ามีตู้เกมด้วยแจ่มเลย ตอนนี้เจ้าน้องนีโออยู่ในกำมือหมอเรียบร้อยแล้ว  
       ตอนส่งรถพี่แกบอกว่าเสียงแถวนี้ไม่สายพานก็ไดชาร์จ เด๋วน้องไปนวดข้างบน ให้สบายก่อน เดี๋ยวให้เด็กไปบอก

    เราก็หน้าเจื่อนๆ   จำได้ว่าเคยเปลี่ยนไดสตราท์ไป 5xxx แล้วนี่มันไดชาร์จตัวเดียวกันรึเปล่าวา 

     พี่แกคงเห็นหน้าเราเปลี่ยนสี ไม่ต้องตกใจ นวดหยอดเหรีญน่ะ เดี๋ยวพี่ดูก่อนเดี๋ยวไปบอก

    ............. หมดไปยี่สิบบาท นึกเป็นห่วงน้องเลยเดินไปดู แต่ภาพที่เห็นเกินจะบรรยาย และแถบไม่เชื่อสายตาตัวเอง.............ชายฉกรรณ์  4-5 คน ยืนจังก้า ล้อมกรอบ มองห้องเครื่องน้องนีโอของเรา ที่นอนเปิดกระโปรง อย่างท้าทายในสายตา  (ช่างเด็จเดี่ยวดีแท้)
     ก่อนอะไรจะสายเกินไป   เรารีบเร่ง ฝีเท้าเข้าไปเพื่อให้ทันเหตุการณ์ ที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อไป ใกล้ถึงจุดเกิดเหตุ กลิ่นน้องนีโอเริ่มเตะจมูก (ไม่ได้ล้างเครื่องเธอมา 3 เดือนแล้ว)  เราพยายาม ก้มหัวสอดส่ายสายตา รอดรักแร้ของใครบางคนเข้าไป
      แต่ภาพที่เราเห็นเกือบทำให้หมดสติ ณ ตรงนั้น (เวอร์ไปเปล่า)  ชายวัยกลางคน ที่ดูร่างเล็กที่สุดในกลุ่ม หยิบเหล็กแหลมที่ยาวเกือบ 2 ฟุตที่อยู่ในมือขึ้นมา  บรรจงจิ้มปลายข้างหนึ่ง ลงไปยังห้องเครื่อง ของน้องนีโออย่างตั้งใจ    

       ส่วนปลายอีกข้างนึง ก้อ ดึงหู ตัวเองมาแนบแล้วแกก้อโยกย้ายปลายเหล็กแหลม ไปทีละ จุด  ...ทีละจุด... อย่างพึงอารมณ์ ท่ามกลางสายตา ของชายฉกรรณ์ที่เหลืออยู่ บางคนยังทำร้ายจิตใจเราด้วยการแอบอมยิ้ม พร้อมความคึก คะนองในสายตา   ชายอ้วน  1 คนในนั้น  ยืนบิดไม้บิดมืออย่างเมามันส์ เหมือนรู้ในทีว่า   "ข้าคือคนต่อไป"

        ก่อนที่เราจะสำลักกับภาพที่เห็นและกลิ่น ตุๆบนหัว  (เต่าใครหว่า)  ชายร่างเล็กคนนั้น หันมามองเราพร้อมกับ สแหยะยิ้ม ก่อนเปล่งเสียง ที่เล็กแหลมไม่แพ้ตัว ว่า .......
     " ลูกปืนค๊าบ ลูกปืน ไม่ใช่ สายพาน ชัวว์ "    พี่แกวินิจฉัย
ใครมาแอบยิงรถตูหว่า ลูกปื่นฝังในเยย ลูกปื่นไดชารจ์แตกนะครับ ต้องเปลี่ยน
" ไดชารจ์ เหรอค่ะ.... ง้านเปลี่ยนเลยค่ะพี่ " ทำใจไว้แล้ว เสียตังค์ แน่แน่  "ว่าแต่พี่มีอะไหล่มั๊ย แล้วมันตัวเท่าไหร่ค่ะ แล้วเปลี่ยนนานมั๊ยค่ะ "  ใส่เป็นชุด
" เปลี่ยนเลยเหรอค้บ  เออ...(ทำถ้านึก) ของใหม่น่าจะประมาณ 9 พันกว่าบาทค๊าบ "
     ขนหน้าแข้งไม่ร่วง เพราะมันไม่มี  เอามือล้วงกระเป๋า หยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาซับเหงื่อเม็ดเป้งตรงขมับ นึกในใจ เด๊ว วันนี้ได้เที่ยว เมืองสิงห์ ซักคืน
แล้วพรุ่งนี้ค่อยกลับไปซบลงที่ตรงตักแม่   แต่ก่อนที่จะพูดอะไรต่อ
    " ไม่ต้องเปลี่ยนไดชารจ์หรอกคับ แค่ถอดลูกปืนเปลี่ยนก้อใช้ได้แล้ว " เราหันไปตามเสียงนั้น
" อะไหล่ มีครับ 300 กว่าบาท เท่านั้น ใช้เวลา 2 ชั่วโมง คงเสร็จ " เจ้าของเสียงพูดพร้อมขยับแว่น น้ำเสียงถึงจะเหน่อ แต่มันมีค่า กว่าแปดพันบาท.....
      แถมด้วยรอยยิ้ม ที่ดูแล้วอบอุ่น    (กระเป๋าตังค์) ขึ้นมาอย่างน่าประหลาด ดูจากรูปพรรณ และการแต่งตัว น่าจะเป็น หัวหน้าช่าง แกพูดเสร็จแล้วก้อเดินจากไป  (ไม่ได้ขี่ม้าขาวนะ) ปล่อยให้ชายฉกรรจ์ที่เหลือ รุมทึ้งน้องโอ อย่างตั้งใจ
  เรายืนมองด้วยความรู้สึก ชื่นชมและโล่งอก...... ไปนวดต่อดีก่า ว่าแล้วเดินคว้าเหรียญ ที่เตรียมมาทำบุญ เพียบหยอด
ลงไป แกร็ก อืด.......อืด........อืด....... ครึ่งชม. ผ่านไป พี่ช่างคนอ้วน วิ่งมาบอก(ด้วยเสียงเหน่อ) สายพานมัน กรอบแล้วเปลี่ยนเลยน่ะคับ......... ทราบแล้ว ...เปลี่ยน 
   หมดเหรีญไปกี่เหรีญแล้วก้อไม่รู้ ชักจะหิวแล้ว เราเดินรอบๆ ศูนย์หาร้านอาหารดีกว่า  ศูนย์สิงห์บุรีนี่ใหญ่เชียว มีอู่ซ่อมตัวถัง ทำสีด้วย มีรถยี่ห้ออื่นมาทำเยอะเหมือนกัน มีติดตั้ง ก๊าสด้วย LPG NGV มีนีโอติดอยู่คันนึง ถังแก๊สกินไปครึ่งกระโปรงหลังเลย ดูราคาแล้ว คงต้องขอใช้โซฮอลไปก่อน (เบี้ยน้อยหอยน้อย)    อานนี้ช่วยโฆษณาให้ค่ะ
    ขึ้นรถสตาร์ท เออ......มันต้องยั่งงี๊น้องนีโอ ของเรา มันต้องเงียบงี้........โล่งใจ   นั่งปิดเพลง รอฟังเสียงไม่พึงประสงค์อยู่พักใหญ่ ขับวนไปเวียนมา สามสี่รอบ o.k แจ่ม จอดรถตรวจตราสิ่งของ กระเป๋า...ครบ กล้อง...ครบ เศษเหรียญ...เกือบครบ
      เหยียบคลัช เข้าเกียร์ เหยียบคัน... ครึด....ครึด.....อืด..อืด เสียงอะไร จ๊อก จ๊อก เสียงท้องร้องง่ะ  ไปแย้ว หนทางข้างหน้ากำลังรอการพิสูจน์ ( หรือแก้ไข 5 5 5 )บรื้น  บรื้น.............     
                                              ................ จบบริบูรณ์.................

  ขอขอบคุณ

     -ตาบั๊ค ที่มอบ ทอฟฟี่ นัท ลาเต้ ให้เรากระชุ่ม กระชวย ยามอ่อนล้า (แพงไปนิดส์นึง)

    -พี่ช่างที่ 0 สิงห์บุรีทุกท่าน (ที่เขียนมาจนเมื่อยนี่ เพราะรับปากไว้ว่าจะมาเขียนชมให้ในเวป )
   

    -ต้องขออภัยในบางข้อเขียน หรือคำ พูดใดๆ ที่ไปกระทบ กระเทือน หรือทำให้ เสื่อมเสีย ทางจิตใจ แก่บุคคลใด 

    -น้อง นี-โอ ( ne-o 1.6 gl 2004 สีบรอนซ์ทอง ) ที่พาเราไปกลับ 3000 กว่ากิโลอย่างปลอดภัย

    -ป๋า 1000 ปี ( คุณธงไชย แมคอินไตย์)ที่ขับกล่อมเราตลอดการเดินทาง (รักป๋าจัง)
 
    -พี่ชอปเปอร์ ( หน้าคล้ายลุงเขียว คาราบาว)ที่มีน้ำใจ ทำให้รู้ว่าอย่าตัดสินใครที่ใบหน้า ซึ่งหาได้ยากขึ้นทุกวันๆ
    

Create Date : 07 กันยายน 2552
Last Update : 8 กันยายน 2552 12:22:10 น.		1 comments
Counter : 759 Pageviews.
Share Tweet