• บทสลดกลูน์
• ดูหนัง
• ฟังเพลง

น้ำใจกับความรับผิดชอบ เคยมีกระทู้หนึ่งกล่าวถึงความสัมพันธ์ของผู้เขียนกระทู้กับญาติคนหนึ่ง ความอยากได้ของคนหนึ่ง กับความอยากรักษาของอีกคน เรื่องมีอยู่ว่าเจ้าของกระทู้ไปอยู่กับญาติผู้นั้น และขอเล่นโปรแกรมสนทนาที่มีชื่อว่าMSN กับเครื่องคอมพิวเตอร์ของญาติ แต่ญาติคนนั้นก็ไม่ได้อนุญาต ทำให้เจ้าของกระทู้ไม่พอใจ และมาบ่นให้คนอื่นฟัง บางทีน้ำใจไม่ได้มีเพียงแค่การให้หรือการเสียสละอย่างเดียว น้ำใจก็ควรเป็นการไม่รับ หรือไม่อยากได้ของผู้อื่นด้วย หากผู้เขียนเป็นญาติผู้นั้น มีความรับผิดชอบอยู่ในคอมพิวเตอร์เครื่องนั้น ก็คงไม่ให้ใครใช้อย่างแน่นอน (หรือแม้จะแตะเพียงปลายก้อยหากไม่จำเป็น) การรับผิดชอบในหน้าที่การงานของญาติผู้นั้น กลับถูกมองเป็นเรื่องแล้งน้ำใจของเจ้าของกระทู้ ที่ไม่มีน้ำใจ จะทำการเสี่ยง"ทำลาย"ความรับผิดชอบของผู้อื่น เพียงเพื่อบทสนทนาไร้สาระกับเพื่อนผอง หากญาติได้อนุญาตให้ใช้เล่นคุยแชทจริงๆ และความน่าจะเป็นว่าไวรัสติดเครื่อง ไฟล์งานสูญหายเกิดเป็นจริงขึ้นมา เจ้าของกระทู้จะเอาอะไรมารับผิดชอบ? ซื้อคอมใหม่? แล้วงานที่หายไปล่ะ? ใครควรมีน้ำใจต่อใคร? น้ำใจที่ว่าควรปฏิบัติอย่างไร?   Create Date : 12 เมษายน 2552     Last Update : 12 เมษายน 2552 23:16:01 น. Counter : 486 Pageviews.   1 comment Share Tweet

ความอยากจะเชื่อ ประวัติศาสตร์มนุษย์อยู่คู่มากับความเชื่อ ลัทธิ ศาสนา วิทยาศาสตร์ ทั้งหมดคือความเชื่อ เชื่อในภูติผี เทวดา ศาสดา เชื่อในความรัก เชื่อในมิตรภาพ เชื่อในเงิน เชื่อในตัวใครบางคน หรือกลุ่มคนบางกลุ่ม เชื่อในตัวเอง เชื่อในสิ่งที่คิดว่าจริง ความเชื่อมาหลังจากความไม่รู้ ยิ่งไม่รู้ก็ยิ่งอยากเชื่อว่าถูก เพราะมันสบายใจกว่าการไม่รู้อะไรแล้วไม่คิดว่ามันไม่มีตัวตน ได้ยินเสียงฟ้าคำรามกึกก้องก็อยากเชื่อว่ามีเทวดาอยู่ข้างบนนั้น มากกว่าจะไม่เชื่อว่าไม่มีอะไรอยู่เลย เมื่อมีโรคเอดส์เกิดขึ้นก็อยากเชื่อว่าเป็นเพราะเชื้อไวรัส มากกว่าจะคิดว่าไม่มีตัวตนของโรค แต่เพียงเพราะมั่วกระจายโรคนั้นนี้ไปเอง (หมายเหตุ มีนักวิทยาศาสตร์ค้นพบว่าเชื้อไวรัสเอชไอวีไม่มีตัวตนอยู่จริง แต่คนเราตั้งมันขึ้นมาเพราะอยากเชื่อว่ามันเป็นสาเหตุของทั้งหมด) ผู้เขียนเคยดูรายการสารคดีสั้นๆ เกี่ยวกับความเชื่อในพระเยซูแห่งศาสนาคริสต์ เรื่องของผ้าที่พบผืนหนึ่งที่เมืองTorino, Italy ว่าอาจเป็นผ้าที่ใช้ห่อพันพระศพหลังการตรึงกางเขน บนผ้าผืนนั้นมีรอยพระพักตร์ที่เชื่อกันว่าเป็นของพระเยซู รอยนั้นดูสมบูรณ์แบบมาก จนน่าเชื่อว่าตรงนั้นพันติดกับพระพักตร์ของท่านหลังสิ้นพระชนม์จริงๆ แต่ถ้าคิดตามตรรรกะแล้วมันมีทางเป็นไปได้ยากมาก เช่น -ผ้าผืนนี้อายุ 2009 ปี แต่ยังดูใหม่เกินกว่าจะอายุถึง1000ปี -รอยพระพักตร์นี้เหมือนเกินไป กล่าวคือ เป็นหน้าที่มองจากด้านตรงพอดี ไม่ใช่เป็นรอยที่เอาผ้าไปทาบกับหน้าของคน คนที่เคยทำงาน3มิติ แล้วกางUV ออกมาคงเข้าใจ หรือถ้าไม่รู้เกี่ยวกับงาน3มิติ ก็ลองทาแป้งที่หน้าดู แล้วเอาผ้าดำมาแปะ คุณจะค้นพบว่าถ้ามีผ้ามาพันศพคุณ มันควรจะมีรอยออกมาอย่างไร ฝรั่งตะวันตกให้ความสำคัญกับพระเจ้าและพระเยซูเป็นอย่างยิ่ง นิยาย ภาพยนตร์ ล้วนพยายามพูดถึงการมีตัวตนของศาสดา อภินิหารของศาสนา การตามสืบรอยของที่ศาสดาหรือผู้ที่เกี่ยวข้องเคยใช้ ทั้งหมดเพื่อยืนยันว่าสิ่งที่ตัวเองเคยเชื่อมาทั้งหมดมันเป็นความจริง ทั้งชาร์ลส์ ดาร์วิน และกาลิเลโอ กาลิเลย์ ก็เคยพยายามเอาการค้นพบอันยิ่งใหญ่ของตนเองล้มล้างความเชื่อไม่มีเหตุผลของคนอื่น สุดท้ายสังคมก็คือคนโดยรวม หาใช่คนๆเดียว หากมีไอ้งั่งที่พูดอะไรไปคนก็เชื่อและนับถือแพร่หลายไปทั่วโลก นั่นก็เป็นศาสนาได้ หากมีไอ้เลวที่พล่ามอะไรไปคนก็เชื่อไปทั้งประเทศ นั่นก็เป็นรัฐบาลได้ และนี่คือสังคม   Create Date : 11 เมษายน 2552     Last Update : 11 เมษายน 2552 23:40:47 น. Counter : 357 Pageviews.   0 comment Share Tweet

ความพึงพอใจอันไร้ประโยชน์ เมื่อครั้งยังเด็กผู้เขียนเคยอ่านบทความเรื่องการใช้เงินของบรรดาเศรษฐี-เศรษฐินี ความฟุ่มเฟือย, ฟุ้งเฟ้อของคนมีอันเหลือจะกิน คนเขียนหัวข้อนั้นต้องการสื่อว่า เงินที่เอาไปลงกับความสุขชั่วคราวเหล่านั้น สามารถนำไปจุนเจือคนที่ไม่มีความสุขในชีวิตได้หลายคน การตีค่าว่าสิ่งใดมีค่าราคาสูง อยู่ที่ความหายากหรือความลำบากในการได้มาซึ่งสิ่งนั้น ดอกไม้ที่ผลิดอกพันปีครั้ง ย่อมดูมีค่าน่านิยมกว่าธรรมดาพฤกษาที่เบ่งช่อปีละครั้ง หรือดอกไม้ริมทางที่ส่งกลีบให้เห็นทุกวี่วัน นั่นคือการนับค่าของมนุษย์ เมื่อยิ่งหายาก ราคายิ่งสูง เมื่อราคายิ่งสูง ยิ่งแลกมาเป็นเจ้าของได้ยาก นี่คือวงจรง่ายๆของมัน ผ้าแพรที่นุ่มใส่สบายที่สุดในโลก ย่อมราคาสูงที่สุดในโลก นักออกแบบที่เก่งที่สุดในโลก ย่อมมีค่าตัวต่อผลิตภัณฑ์สูงที่สุดในโลก ถ้านักออกแบบเสื้อผ้าที่เก่งที่สุดในโลกคนนี้ใช้ผ้าแพรที่ใส่สบายที่สุดในโลกมาตัดเย็บเป็นชุดนอน..... ก็แน่นอนว่าชุดนอนตัวนี้มันต้องเป็นชุดนอนที่แพงที่สุดในโลก แล้วใครจะใส่ชุดนอนที่แพงที่สุดในโลก... อาจจะไม่ใช่คนที่รวยที่สุดในโลกก็ได้ที่ซื้อมันไป แต่อาจเป็นคนที่ชอบชุดนอนมากที่สุดในโลก นี่คือวิถีง่ายๆของมัน คิดถึงคนที่ไม่มีเงินแม้แต่จะหาอะไรประทังชีวิตไปชั่วโมงๆ (ใช้คำว่าวันอาจยาวนานเกินไปสำหรับความหิว) สิ่งที่หาได้มาอาจไม่ใช่สิ่งที่ดีที่สุด หายากที่สุด ราคาแพงที่สุด แต่มันก็ทำให้มีชีวิตอยู่ต่อไปได้ และนั่นก็เกินพอ คำว่าพอคืออะไร? ชีวิตที่พอเพียงคือแค่ไหนและอย่างไร? คำๆนี้คนที่มีทรัพย์สินเหนือความผู้อื่นคงไม่เข้าใจ แม้แต่คนที่มีฐานะเฉลี่ยว่าปานกลางก็ไม่เข้าใจ คนที่ไม่มีจะกิน เมื่อวันหนึ่งมีอันจะกินขึ้นมาก็หลงลืมมันไป คำว่ารวยมักถูกพ่วงด้วยคำว่าฟุ่มเฟือย ...ในขณะที่คนฐานะปานกลางเมื่อได้เบี้ยเลี้ยงก็ฉลองกินดื่มสารพัด ...ในขณะที่คนฐานะยากจนก็กินเหล้าเมายาประชดความมีน้อยกว่าคนอื่น แล้วอย่างนี้เรียกว่าความฟุ่มเฟือยไหม? ชีวิตทุกคนย่อมเห็นแก่ตน ช่วยเหลือตัวเองก่อน ทำให้ตัวเองสบายก่อน สร้างความสุขให้ตัวเองก่อน มองคนที่มีมากที่สุดและฝันลมๆแล้งๆว่าอยากมีเหมือนเขา ถึงคราว แม้จะพูดคำมั่นสัญญาอะไรไว้ ก็เปลี่ยนแปลงได้ตามสถานการณ์ของตน และนี่คือวงจรง่ายๆของมัน   Create Date : 11 เมษายน 2552     Last Update : 12 เมษายน 2552 23:00:45 น. Counter : 322 Pageviews.   0 comment Share Tweet

กลูน, กลูน์ ทุษฐโจรรันทำ กรรมแก่บดีสูร ยศใดบกลูน และมาลักอัครขรรค์   Create Date : 17 มีนาคม 2552     Last Update : 17 มีนาคม 2552 3:43:12 น. Counter : 394 Pageviews.   1 comment Share Tweet

• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com