หลวงปู่หลุยส์ จันทสาโร วัดถ้ำผาบิ้ง จ.เลย เป็นพระเถระชั้นผู้ใหญ่ ฝ่ายวิปัสสนาธุระศิษย์ของ พระอาจารย์มั่น ภูริทัตเถระ


วิเวก

เวลานั่งสมาธิ ให้วิเวก ๓อย่าง

กายวิเวก.....นึกว่าเราเกิดในโลกคนเดียว

แม้แก่เจ็บตายคนเดียว.....ใครช่วยไม่ได้

วจีวิเวก.....ไม่พูดจา

มโนวิเวก....คือจิตเปลี่ยว จิตหว้าเหว่

ไล่นิวรณ์ได้ (ละเอียดที่สุด)

ให้นั่งคนเดียวอยู่ ณ ที่นี้

ตัดสินใจลงไปว่า......

เราตายคนเดียว เราเกิดคนเดียว

ใครช่วยไม่ได้ ให้ตัดสินใจถึงขนาดนั้นเทียว

ถึงได้ชื่อว่า...... กายวิเวก......มโนวิเวก......

นั่นคือหัวใจเปลี่ยว หว้าเหว่เปลี่ยว


นิมิต

ถ้ามีแต่สมาธิอย่างเดียว

ต้องมีนิมิตต่างๆหลอกอยู่เรื่อยๆ

......ทำให้เป็นบ้าได้

ถ้าภาวนาเอาวิปัสสนาผสมสมาธิแล้ว

......ย่อมไม่เกิดนิมิตเพราะไตรลักษณ์ล้างอยู่เสมอ

และไม่สำคัญตน ไม่เป็นบ้า เกิดนิมิตทั้งหลายก็รู้เท่าทัน

เมื่อนิมิตเกิด....เราไม่ต้อนรับหนึ่ง นิมิตก็หายไป

เพ่งไตรลักษณ์ล้างอีกที นิมิตก็หายไป

เพราะมันไม่เที่ยง วางเจตนา ก็หายวิตกวิจาร

ถือของนั้นเป็นของดี ทวนกลับเข้าจิตเดิมก็หาย

อย่าอธิษฐานนิมิตนั้นว่าเป็นของดี

เมตตาธรรม

ธรรมะสำคัญประการหนึ่ง ที่พระพุทธองค์ทรงสรรเสริญ คือเมตตาธรรม

ใครทั้งหลายก็สรรเสริญบรรดาผู้มีเมตตาธรรม

ในขณะเดียวกันก็มีผู้ต้องเป็นทุกข์เพราะมีเมตตา

ด้วยหลงเข้าใจว่า.....เมื่อมีเมตตา มีความสงสาร

ก็ต้องมีใจไม่เป็นสุข ซึ่งที่จริง....หาถูกต้องไม่

มีเมตตาต่อผู้เป็นทุกข์นั้น....ดีนัก

แต่.....อย่าลืมเมตตาตัวเอง

จนปล่อยให้ใจตัวเองเป็นทุกข์ เพราะเมตตา

เขาไม่มีอำนาจใดจะไปสู้กับอำนาจกรรมของใครได้

เมื่อเชื่อในเรื่องอำนาจกรรมเช่นนี้.....

ใจที่มีเมตตาก็จะเป็นการมีเมตตาอย่างถูกต้อง มีปัญญา

ไม่พาใจตนเองไปสู่ความเร่าร้อน ด้วยเมตตาที่ไม่ถูกต้อง


เหตุแห่งทุกข์

ทุกคนมีความทุกข์

ทุกคนพยายามแก้ไขเพื่อจะให้พ้นทุกข์

แต่น้อยคนที่เริ่มการแก้ไขให้ถูกวิธี

คือ.....เริ่มด้วยการทำตนให้เชื่อเสียก่อน

ว่าความทุกข์นั้นเกิดจากความคิดของตนเอง

.....ไม่ได้เกิดจากอะไรอื่นภายนอก

ขอให้เริ่มเชื่อเสียก่อน ยอมรับเสียก่อน

ว่าความทุกข์ของตนเกิดจาก....

“ความคิด” ของตนเอง

พยายามเตือนตนเองให้เชื่อเช่นนี้ไว้ให้เสมอ

พยายามอย่าลืม....

พยายามอย่าปล่อยใจ.....ให้คิดโทษนั่น โทษนี่

......ว่าเป็นเหตุแห่งความทุกข์ของตน


ทางพ้นทุกข์

เมื่อต้องการจะพ้นจากทางแห่งทุกข์

ฉะนั้น....ต้องยอมรับวิธีที่พระพุทธองค์ทรงรับรองแล้ว

นั่นก็คือต้องยอมรับว่า....

วิธีแก้ทุกข์ที่จะได้ผลจริงนั้น

ต้องแก้ที่ใจตนเองเท่านั้น

ถ้าแก้ทุกข์ที่ใจตนเองสำเร็จแล้ว

จะไม่มีทุกข์อื่นเกิดแก่ตนได้เลย

......ความจริงเป็นเช่นนี้แน่นอน

เมื่อต้องการไม่มีทุกข์.......

ก็ต้องพยายามข่มใจ ข่มความคิด

ข่มใจ....ข่มความคิด ที่ต้องแย้งความจริงนี้ให้สำเร็จ