ดอกรักบานในหัวใจใครทั้งโลก ... แต่ดอกโศก...บานในหัวใจฉัน
ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ชีวิตไม่ได้เศร้าขนาดนั้น เหลียวมองรอบกาย คนลำบากกว่าเรายังมีมากมาย
แต่ชอบวรรคทองวรรคนี้ ของ "หยก บูรพา" มาก... อ่านเมื่อไหร่ก็รู้สึก... เป็นประโยคกินใจเสียเหลือเกิน
เข้ากับบรรยากาศวาเลนไทน์ สำหรับคนไร้รัก
เชิญอ่านกลอนบนโศกนี้ได้เต็มๆ ค่ะ
๏ จริงหรือนี่ที่ว่ารักเราจักร้าว นึกแล้วหนาวเหน็บนักแก้วรักเอ๋ย รสสัมผัสอ่อนละมุนที่คุ้นเคย ไยจึงเผยรสร้างจืดจางกัน
เราเคยร่วมใจฝันว่าวันหนึ่ง เราจะถึงวันที่งามเหมือนความฝัน ฟ้าสีทอง ดอกไม้บาน ธารพระจันทร์ และรักอันคงค่าสถาพร
ฉันเฝ้ารอคอยวันที่ฝันไว้ รอด้วยรักด้วยใจไม่ถ่ายถอน แต่นี่สร้อยสายสวาทมาขาดตอน เธอกล้ารอนลงด้วยมือเธอหรือไร
เมื่อเธอสิ้นเสน่หามาสนอง รักที่ปองมอดหมดความสดใส แผลรักร้ายบ่อนทั่วเนื้อหัวใจ จะต้องปวดร้าวไปถึงไหนกัน
ดอกรักบานในหัวใจใครทั้งโลก แต่ดอกโศกบานในหัวใจฉัน และอาจเป็นเช่นนี้ชั่วชีวัน เมื่อรักอันแจ่มกระจ่างกลับร้างไกล
นิยายรักยืดยาวของเรานั้น คงไร้วันสดชื่นขึ้นบทใหม่ หมดความหมายที่จะรอกันต่อไป เพราะเปลวไฟรักดับลงกับตา ๚
อ่านแล้วช้ำรักดีไหมคะ
Create Date : 13 กุมภาพันธ์ 2549 |
|
6 comments |
Last Update : 13 กุมภาพันธ์ 2549 12:34:48 น. |
Counter : 2943 Pageviews. |
|
|
|