ขอร้องให้ด้วยคนครับ

แวะมาซึ้งด้วยคน

ตามมาตอกย้ำความรัก
เนื่องด้วยวันนี้เป็นวันหยุด
พรุ่งนี้ทำงานคงไม่มีเวลามาโม้
ไหนๆ วันนี้ว่างแล้ว ก็โม้ไปทั้งวันเลยแล้วกัน

กลอนรัก สมัยหนึ่ง
เมืองไทยเคยมียุคกลอนรักเฟื่องฟู
หนึ่งในยุคนั้น กลอนบทนี้ได้บังเกิดขึ้น

ผู้ประพันธ์: ทวีสุข ทองถาวร
ชื่อบทประพันธ์: เหมือนนกขมิ้น

๏ ความเป็นห่วงของใครก็ไม่รู้
มาซุกอยู่ใต้หมอนฉันนอนหนุน
พรางสื่อพจน์รสถ้อยร้อยละมุน
ซ้ำยังกรุ่นกลิ่นแก้มไว้แกมกัน

นี่รอยแก้มแต้มไว้..ของใครหนอ
แนบแก้มคลอเคลียครองข่มหมองขวัญ
ฉันว้าเหว่แรมหวังมาทั้งวัน
ขอฝากฝันพอแฝงสร้างแรงใจ

เดือนข้างแรมค้างรุ่งรอพรุ่งนี้
เหมือนใจที่ทุกข์ท้อรอวันใหม่
คืนพรุ่งนี้นี่จะนอนแนบหมอนใคร
เหลือบ้างไหมชายคาที่อาทร

" โอ้อกเอ๋ยหัวอกนกขมิ้น
เจ้าเสเพลพลัดถิ่นเที่ยวบินร่อน
นี่ดึกแล้วเตลิดหลงกลางดงดอน
จะเกาะคอนเคียงใครที่ไหนเอย "

ฉันถูกปล่อยอยู่กลางความว่างเปล่า
เหมือนอกเจ้านกขมิ้นชินจนเฉย
พรุ่งนี้ขวัญคงคว้างอีกอย่างเคย
ชีพสังเวยความทุกข์ที่คุกคาม

กราบหมอนน้อยเพื่อนนอนค่อนคืนนี้
ขอพรศรีสรวมกมล " คนต้องห้าม "
ยืมเยื่อใยใต้หมอนสะท้อนความ
แทนถ้อยถามทักท้วงเธอห่วงใย

สำหรับเธอที่ฉันเฝ้าฝันหา
หากถามว่าคืนนี้นอนที่ไหน
จะตอบถ้อยที่ถามไปตามใจ
ฉันหลับแล้วอยู่ใกล้ใกล้หัวใจเธอ ๚

โอ้..
วันนี้ลมเย็นดีแท้ๆ
ฝนตกตั้งแต่เช้า แดดไม่ทำงานเลย
เพื่อนๆ ไปดำน้ำ สิมิลัน เป็นไงมั่งไม่รู้

เห็นว่าคลื่นลมแรง
... ขอให้ปลอดภัยนะเพื่อน

แล้วรู้หรือยังล่ะ "วันใดขาดฉันแล้วเธอจะรู้สึก"
อยากบอกอะไรก็จะรับรู้ไว้...ว่าฉันก็เป็นเหมือนเธอ..
อยากบอกให้เธอได้รู้ไว้เธออยู่ในใจฉันเสมอไม่เคยลืม
เวลาเจอก็ดีใจถึงแม้ว่าไม่ได้พูดได้คุยกับเธอก็ตาม
แต่อยากให้รู้ว่า "ยังรัก" เสมอ เช่นกัน