ในที่สุด ก็ได้มาที่นี่อีกครั้ง เพื่อบันทึกความทรงจำ ที่ไม่อยากให้เลือนหายไป

Lee Dong Wook - I found you

เขียนเมื่อ 12 ธันวาคม 2549




คงเป็นเพราะโชคชะตา ... จึงทำให้เราพบกัน ... ลีดองวุค



เขาเป็นใครเหรอ
เขาคือพระเอกเกาหลีจากซีรีย์เรื่อง My Girl
ยังไม่ได้ฉายในทีวีเมืองไทย
แต่ก็เป็นที่โด่งดังและรู้จักดีในหมู่คนดูซีรีย์เกาหลีทั้งหลาย


เขามาเมืองไทยในช่วงวีคเอนด์ที่ผ่านมา
เพื่อมาโปรโมทหนังผีเรื่อง Arang ที่เขาเป็นพระเอก
เราไม่ได้กรี๊ดเขามากมาย ได้แต่ตามข่าวอยู่ห่างๆ
ศุกร์เสาร์ที่ผ่านมา ก็ไม่ได้ดูข่าวด้วยซ้ำ
เพราะกำลังโซโล Spring Waltz อย่างเมามัน


วันอาทิตย์เช้า ตื่นมาอย่างง่วงๆ
ชวนตาลกับโต้งไปเดินสำเพ็ง ซื้อของจุกจิกของเด็ก
เดินได้ไม่ถึงชั่วโมงก็ไม่ไหว คนเยอะเหลือเกิน
ขับรถออกจากสำเพ็ง กำลังจะผ่านบ้านพ่อแม่ที่หัวลำโพง
เลยโพล่งขึ้นมาว่า เออ ... แวะหาพ่อแม่หน่อยดีกว่า
ไม่ได้มานานแล้ว


มาถึงที่บ้าน แม่บอกว่า น้องชายกำลังจะพาไปกินข้าวเที่ยงข้างนอก
เราถามว่า ที่ไหนเหรอ แม่บอกว่า โคคาสุรวงศ์
เรากับโต้งมองหน้ากัน คือว่า เพิ่งกิน MK กันเมื่อวันพุธเอง
ยึกยักกันไปมาซักพัก ตัดสินใจ ไปก็ไป
เพราะวันนี้ อยู่กันพร้อมหน้ากันทั้งครอบครัว ไม่มีใครขาดหายไปเลย


ร้านโคคาสุรวงศ์ คือร้านสุกี้ต้นตำรับร้านแรกของโคคา
ร้านหรูหรามาก แม้จะอยู่ในซอยแคบๆ
ชั้นล่างมีโต๊ะมากมาย ประมาณ 30 โต๊ะได้มั้ง
แต่มีคนนั่งกินกันอยู่ 3-4 โต๊ะเท่านั้น
นัยว่า ไม่ค่อยมีคนมากินร้านนี้เท่าไหร่ ยกเว้นมื้อค่ำ
แถมลูกค้า ก็มักจะเป็นกลุ่มผู้สูงวัย คนเก่าคนแก่ที่รู้จักเท่านั้น
หามีวัยรุ่นอย่างเราๆ ไม่


บ่ายโมงเศษๆ อิ่มท้องกันแล้ว
มีคนกลุ่มนึงประมาณ 10 กว่าคน เดินเข้ามาในร้าน
มาหยุดที่โต๊ะด้านหลังเรา ถัดไป 1 โต๊ะ
เราหันไปดู




...... คนแรกที่เห็น คือ คนๆ นั้น ......
คนที่ตัวสูงชะลูด หน้าขาว จมูกโด่ง และ ตาโตแป๋ว
(ขอบอกว่า ตาสวยมาก เรามองแต่ตาอยู่นาน)
มองอยู่ประมาณ 5 วินาที
นึกในใจ .....
ใครนะ ... เรารู้จักนี่นา
อ๋อออ ................"ลี ดอง วุค"
เฮ้ยยยย !!!!!!!


นึกในใจ ..... "ใช่แน่ๆ"
โอ๊ย .... มัดผมจุกไว้ที่ท้ายทอย "น่ารักว่ะ"
ตาเรา ยังคงมองเขาอยู่อย่างนั้น
จนเขาเดินผ่านเราไป

นึกในใจ ..... "ทำไงดี"
นึกในใจ ..... "ทำไงดี"
นึกในใจ ..... "บอกใครดี"


จากนั้น เขาก็เดินผ่านเราไปเลือกโต๊ะอีกโต๊ะที่อยู่ข้างใน
เราเริ่มมองคนอื่นๆ ที่มากับเขา เพื่อยืนยันความถูกต้อง
คนที่มาด้วย เป็นเกาหลี (จากหน้าตา) ซะส่วนใหญ่
มีคนไทยอยู่บ้าง ไม่กี่คน


ใจเราเริ่มสั่น ตื่นเต้น ดีใจ แต่บอกใครไม่ได้
เพราะคนที่อยู่ด้วยกันตอนนั้น ไม่มีใครสนใจเรื่องเกาหลีซักคน
ไอ้พัต เพื่อนรักก็ไม่อยู่ .... ไปญี่ปุ่น
SMS ดีกว่า พิมพ์ไป ตื่นเต้นไป พิมพ์จบแล้ว ดันไปกด c หายหมดเลย
พิมพ์ใหม่ อีกรอบ ส่งให้ หลี ให้ พัต ให้เพื่อนอีกคน ลืมแม้วได้ไงฟะ ช่างมัน


ระหว่างนั้น ก็หันไปแอบมองเขาอยู่ตลอดเวลา
จนโต้งถามว่า ใครเหรอ ท่าทางเหมือน somebody
เราบอกว่า พระเอกเกาหลีอ่ะ คนที่มันผมจุก ใส่เสื้อดำ
โต้งบอก "อ้อ เข้าใจแล้ว"


จ่ายตังค์เสร็จ เดินออกจากร้าน
หน้าร้าน มีแฟนๆ วัยรุ่นอยู่เกือบ 20 คน มานั่งรอ
เห็นแล้ว อดอมยิ้มไม่ได้
การได้พบเขาวันนี้ เกิดขึ้นเพราะความบังเอิญโดยแท้
จะโทษใครได้ ... ถ้าไม่ใช่ ... เพราะโชคชะตา





 

Create Date : 06 กันยายน 2550   
Last Update : 6 กันยายน 2550 19:45:30 น.   
Counter : 1228 Pageviews.  

Spring Waltz

เขียนเมื่อ 12 ธันวาคม 2549




ดูจบแล้ว ดีใจจัง
เป็นการดูที่มาราธอนมากๆ เรื่องหนึ่งเลย
20 แผ่น ใช้เวลาดูประมาณ 2 คืนวันธรรมดา กับอีก 2 วัน 2 คืนของวันหยุด


ชื่อเรื่องบอกอยู่แล้ว Spring Waltz
เนื้อเรื่องเกิดขึ้นในช่วงฤดูใบไม้ผลิ
ภาพสวย ... เป็นจุดเด่นที่สุดของเรื่องนี้
ความรักที่ลึกซึ้ง ... ก็เป็นจุดเด่นของผู้กำกับคนนี้
เนื้อเรื่อง ... แต่งเติมมากเกินความจำเป็นไปนิด
ทำให้เนื้อหาจริงๆ หย่อนยานไปบ้าง
เพลงประกอบ ... เพราะมากกกกกก โดยเฉพาะเสียงเปียนโน
นี่แหล่ะคือเป็นส่วนหนึ่งของความรัก 4 ฤดูของผู้กำกับคนเก่ง




ดูจบแล้ว
อารมณ์เศร้ายังค้างอยู่ในหัวใจ
แต่ก็รู้สึกอบอุ่นใจกับความรัก
อิ่มตาอิ่มใจกับความสวยงามของธรรมชาติ
และหม่นใจกับความฝันที่ยากจะเป็นจริง ... ของตัวเอง



ดูจบแล้ว
พระเอก รักนางเอกจังเลย
ความรัก เป็นสิ่งที่ดีมากเลยนะ
แม้ว่า ในความรักนั้น จะมีความทุกข์ซุกซ่อนอยู่
และสำแดงเดชในบางเวลา
แต่สุดท้าย ความรักนี่แหล่ะ
ที่ทำให้เราผ่านพ้นความทุกข์มาได้




ดูจบแล้ว
วิวสวยจังเลย ไม่ว่าจะเป็นที่เกาหลี
ทุ่งหญ้า ทุ่งดอกไม้ที่พระเอกนางเอกไปเล่นซ่อนหากัน
เราอยากไปเล่นซ่อนหาแบบนั้นมั่งจัง
อยากอยู่บนเขาที่มีลำธารไหลผ่าน
อยากไปเข้าโบสต์ที่มีทุ่งกว้างๆ สุดหูสุดตา


ที่ออสเตรีย ทะเลสาบอะไรนะ
ที่พระเอกกับนางเอกได้เจอกัน
ล้อมรอบด้วยหุบเขา และปกคลุมไปด้วยหมอกและหิมะ
เห็นภาพครั้งแรก เหมือนอยู่ในฝัน


ดูจบแล้ว
ความหม่นใจที่หลงเหลือคือความฝันของเรา
ที่อยากไปเยี่ยนเยือนสถานที่ที่ได้เพียงสัมผัสผ่านจอทีวี
เมื่อไหร่นะ ความฝันที่จะท่องเที่ยวไปรอบโลกของเรา
... จะกลายเป็นจริง







 

Create Date : 06 กันยายน 2550   
Last Update : 6 กันยายน 2550 19:19:26 น.   
Counter : 857 Pageviews.  

Park Shin Yang

เขียนเมื่อ 6 พฤศจิกายน 2549

เขาเป็นใคร มีใครจำได้มั่ง




ใช่แล้ว เขาเป็นพระเอกซีรีย์เรื่อง Lovers in Paris
และเป็นหนึ่งในพระเอกในดวงใจของเรา ... พี่ผัก ... นี่เอง


หลังจากที่ดูซีรีย์เรื่องนี้ เราก็คลั่งเขาเป็นอย่างมากมาพักหนึ่ง
เป็นพระเอกเกาหลีคนเดียว ที่แก่กว่าเรา 55555555
หลงใหลทั้งความฉลาด (ถึงแม้มันจะแค่ในหนัง ตัวจริงเป็นไงไม่รู้)
หลงใหลทั้งความเท่ห์ ความเป็นผู้นำ และอื่นๆ


เท่าที่อ่านประวัติ พี่ผักไม่ได้เป็นแค่นักแสดง แต่เป็นศิลปินด้านอื่นด้วย
ทั้งร้องเพลง แต่งเพลง และเขียนหนังสือ

ปีที่แล้ว พี่ผักออกหนังสือเล่มนึง
ในเวปเขาใช้ชื่อ ภาษาอังกฤษ ว่า the lover
แต่ภาษาไทย ใช้ Sweet heart
เป็นนิยายรัก ที่เขาแต่งเอง แปลโดย นสพ. แจ่มใส
หนังสือเล่มนี้น่าอ่านมาก
เพราะในเล่ม จะมีรูปเขาและหญิงสาวคนนึง
สอดแทรกประกอบเนื้อเรื่องของนิยายเป็นระยะๆ
ทำให้เราไม่ต้องจินตนาการ
และอ่านหนังสือแล้วรู้สึกเหมือนดูหนัง
เพราะเห็นเขาเป็นพระเอก และมีนางเอกที่เขาเลือกมาให้เราดู









เนื้อเรื่อง เริ่มต้นเศร้ๆ และจบลงอย่างเศร้าๆ
แต่อ่านแล้ว โรแมนติคชมัด
เป็นเรื่องและทัศนคติต่อความรักล้วนๆ
และก็คิดว่า คนแปลก็สื่อภาษาออกมาได้ดีทีเดียว



หลังจากอ่านหนังสือจบ ก็ไป search หาข่าวต่างๆ
ก็พบว่า นอกจากหนังสือแล้ว พี่ผักของเรายังออกอัลบั้มเพลงอีกหนึ่งชุด
ซึ่งขายหมดเกลี้ยงไปแล้ว ทั้งในเกาหลีและญี่ปุ่น
ไม่รู้เหมือนกันว่า แถวๆ เมืองไทยนี่ จะมีตกหล่นมามั่งมั๊ย


ค้นไปจนเจอว่า //www.pingbook.com
มีมิวสิคเพลง lover ของพี่ผักด้วย


เราชอบมากอ่ะ เลยอยากแชร์





 

Create Date : 06 กันยายน 2550   
Last Update : 6 กันยายน 2550 19:01:21 น.   
Counter : 2127 Pageviews.  

ทำไมต้องเกาหลี

เมื่อก่อนนี้ ถ้าพูดถึง "เกาหลี" เราจะนึกถึงอะไรบ้างนะ

แว่บแรกคือ .... อุ้งตีนหมี ....
ทำไมเหรอ คงเป็นเพราะ คนเกาหลีชอบมากินซุปอุ้งตีนหมีในเมืองไทย
เวลาเขาจับร้านอาหารป่าที่มีอุ้งตีนหมีทีไร
เขาก็มักจะบอกว่า ลูกค้าส่วนใหญ่เป็นชาวเกาหลี


อีกอย่างนึงที่คิดถึงคือ ... มวยสากล
ก็แหม ... เห็นท้าชิงกันทีไร ก็มักจะเกาหลี ญี่ปุ่น ไม่ก็เม็กซิโกนี่นา
ทำให้ความรู้สึกต่อ "เกาหลี" มันไม่ค่อยดีเอาซะเลย


แต่เมื่อหลายๆปีก่อนโน้นนนนนน
เมื่อซีรีย์เกาหลี เริ่มเข้ามาออนแอร์แทนละครไทย
จำได้ว่า เห็นครั้งแรกแถวช่อง 5 มั้ง ดูแล้วงงๆ ไงไม่รู้
ท้ายรายการ มีสัมภาษณ์คนที่เอาซีรีย์เกาหลีเข้ามา
เขาบอกว่า ซีรีย์เกาหลีน่าสนใจและกำลังเป็นที่นิยมในแถบเอเชีย
ตอนนั้น ฟังแล้ว ไม่เชื่ออ่ะ รู้สึกอคตินิดๆ
เพราะคิดว่า แหมม ถ้าจะดัง ก็น่าจะดังนานแล้ว
เรายังดูซีรีย์ญี่ปุ่นมาตั้งแต่เด็กๆ ทำไมเกาหลีถึงเพิ่งมาล่ะ


จากนั้นไม่นานนัก ก็เห็นมีซีรีย์เกาหลีเข้ามาเรื่อยๆ พอได้ข่าวคราวเป็นระยะ
แต่ด้วยอคตินั่นแหล่ะ ทำให้ไม่สนใจเท่าไหร่
จนกระทั่ง เย็นวันหนึ่ง เปิดไปที่ ITV แล้วเจอเขาคนนั้น


"เบยองจุน" Mr. Frank แห่ง Hotelier




ตอนนั้นคิดว่า เฮ้ยยยย .... หล่อฟ่ะ เกาหลีมีคนหน้าตาแบบนี้ด้วยเหรอ
แถมบทของคุณแฟรงค์ในเรื่องนี้ก็ถูกใจเราเหลือเกิน
ทั้งความเก่ง ความฉลาด และมาดโหดนิดๆ ทำให้พระเอกคนนี้เท่ห์มากกกก
ทั้งเรื่องของการโรงแรม การทำงานของคนโรงแรม ก็ทำให้เราสนใจเอามั่กมาก
วันรุ่งขึ้น ไปค้นหาข้อมูลในเน็ท พบว่า เรื่องนี้ ... ดังมากนะ
มีเวปเรื่องย่อเป็นตอนๆ แต่ยุคนั้นมีแต่ภาษาอังกฤษ
เราถึงขั้น print แล้วเหน็บไปไหนมาไหน เพื่อหยิบมาอ่านเมื่อว่าง
.... อ่านจนจบ .... สนุกจัง สนุกมากเลยแหล่ะ ลุ้นพระเอกนางเอก น่ารักๆ



ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา เริ่มสนใจ "เกาหลี" มากขึ้นเรื่อยๆ
โดยเริ่มต้นจากซีรีย์เรื่องนี้แหล่ะ ต่อเนื่องไปจนถึงซีรีย์ดังๆ อีกหลายๆ เรื่อง
จนกลายเป็นคนหนึ่ง ที่ติดและเสพทั้งซีรีย์และหนังเกาหลีอย่างรุนแรง
มาย้อนคิดดู โห .... 5-6 ปีแล้วนะเนี่ย


วันนี้ หลังจากไม่ได้อัพบล็อคของตัวเองมานานมาก
ขอสร้างกลุ่มบล็อคใหม่ เพื่อบันทึกความประทับใจที่มีต่อ บันเทิงเกาหลี
และคาดหวังกับตัวเองไว้ว่า จะบันทึกความทรงจำเท่าที่มีไว้เป็นหลักฐาน ณ ที่นี้








 

Create Date : 05 กันยายน 2550   
Last Update : 5 กันยายน 2550 19:34:21 น.   
Counter : 862 Pageviews.  


พริม
Location :
กรุงเทพ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]


ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




เป็นคนธรรมดาๆ ที่ได้รู้จักพันทิพโดยบังเอิญ
เติบโต และได้เพื่อนแท้จาก "สวนลุม" มากมาย
ได้ความรู้ ได้ความเฮฮา ได้ความสุข ได้ความสนุก
จากทุกๆ โต๊ะของพันทิพ

ขอบคุณที่มีที่แห่งนี้ค่ะ
[Add พริม's blog to your web]