Bloggang.com : navyblue : ทฤษฎีการตลาดฉบับ มันมาจากประสบการณ์: จิตวิทยาการเอาใจลูกค้าตะกละ

ทฤษฎีการตลาดฉบับ มันมาจากประสบการณ์: จิตวิทยาการเอาใจลูกค้าตะกละ

จิตวิทยาการเอาใจลูกค้าตะกละ

เมื่ออาทิตย์ก่อนหิวจัด เข้าร้านอาหาร Derwent fryer แถวบ้าน กะจะไปกิน fish and chips ให้หายหิว ปรากฏว่าช้าไปหน่อย เพราะร้านเขาปิดบ่ายสอง ตอนเราเข้าไป มันประมาณอีกห้านาทีจะบ่ายสอง เราสั่งปลา Cod ทอด เขาบอกว่า ไม่ทันแล้ว เพราะทอดครั้งหนึ่งใช้เวลาประมาณ 10 นาที เหลือแต่มันฝรั่งชุบแป้งทอด (potato fritter) กับ chips จะเอาไหม เรากำลังหิว ก็เลยบอก เอาก็ได้จ้ะ ได้เป็นอันรู้ว่า ร้านอาหารที่นี่ ตรงเวลาสุดๆ ถึงเวลาเปิดเป็นเปิด ถึงเวลาปิดเป็นปิด ไม่พิรี้พิไรมาทอดปลาให้ลูกค้า แม้จะเกินไปอีกแค่ 5 นาที

พออาทิตย์นี้ ก็นึกอยากกินขึ้นมาอีก ก็เลยไปเร็วหน่อย ปรากฏว่าคิวยาวแฮะ แต่ก็ไม่เป็นไร รอได้ เพราะอยากกินจริงๆ ตอนรอก็นั่งดูร้าน ดูเมนูบนข้างฝา เขาไปเรื่อย อ้อ ร้านแบบนี้ เป็นแบบร้าน Takeaway ไม่มีโต๊ะให้นั่งกิน มีแต่ขอบกระจกหน้าต่างยาวๆให้นั่งรอ คนขายเป็นผู้หญิงวัยกลางคนน่ารักและใจดีมาก ช่วงนี้เดือนสิงหาคม เด็กปิดเทอม ปรากฏว่าเธอเอาลูกมาช่วยขายด้วย น่ารักจริงๆ ลูกเธอก็น่ารัก มาช่วยแม่ทำมาหากิน เป็นการปลูกฝังความรับผิดชอบแต่เด็กๆ

ขณะนั่งรอ เธอก็เวียนมาบอกเป็นระยะๆ บอกว่า เดี๋ยวนะ อีกแป๊บนึง เรียกว่า เอาใจใส่ลูกค้าเป็นอย่างดี เธอคงจำเราได้ เพราะเราก็ไปซื้อเธออยู่บ่อยๆเหมือนกัน แถวนั้น ไม่ค่อยมีลูกค้าชาวเอเชียด้วย เขาไม่ชอบกัน แต่ทำไงได้ ในเมื่อเราชอบ fish and chips เป็นชีวิตจิตใจ พอจ่ายตังค์ เธอเลยถามว่า เอาโบรชัวร์เมนูติดไปดูไหม เธอคงเห็นหน้าตาเราเหมือน แด่น้องผู้หิวโหย ขณะนั่งรอก็ทำท่าเหมือนจ้องจะกินของที่เธอขายแทบจะทั้งร้าน ก็เลยให้เมนูมานั่งอ่านเสียเลย เผื่อคราวหน้า คราวหลัง จะได้สั่งกินให้ระเบิด

คงจะจริง เพราะเราเข้าร้านเธอแต่ละที หน้าตาเราคงเหมือนเสือโหยดีๆ ก็แหม อาหารร้านเธอชุดหนึ่ง มันใหญ่เหลือเกิน ถ้าไม่หิวจริงๆ ก็กระเดือกไม่หมด ขนาดกินตอนโหยๆ ยังแน่น อิ่มแปล้ จะกินไม่หมดรึก็เสียดาย ก็ของที่นี่มันแพงทั้งนั้นนิ ไม่ใช่แค่ยี่สิบ สามสิบบาทแบบบ้านเรา fish and chips ชุดหนึ่งนี่ขนาดราคาย่อมเยาแล้ว ยังปาเข้าไปตั้งเกือบสามร้อยบาท ถ้ากินไม่หมด ก็เท่ากับเอาเงินไปโยนทิ้งดีๆนี่เอง เพราะงั้น วันไหนโหยจริงๆ จึงต้องมุ่งหน้าไปร้านเธอ จะได้อิ่มท้อง แบบคุ้มค่าเงิน รู้สึกว่าคราวนี้เธอจะให้ chips เรามามากมาย

นึกๆแล้วก็ขำตัวเอง ดวงเรานี่สมพงษ์กับพ่อค้า แม่ค้า ขายอาหารมากทีเดียว ไปไหนก็เป็นขวัญใจแม่ค้าตลอด เขาต่างพากันเอ็นดู ไม่รู้ว่าเป็นอะไร

ตอนอยู่เมืองไทย ก็ซี้กับคนขายข้าวแกงบ้าง (ตักแบบแถมให้) แม่ค้าส้มตำ ไก่ย่างบ้าง (ได้กินไก่ย่าง เครื่องในไก่ย่างฟรีประจำ ตอนเขาขายเหลือ) แม่ค้าขายก๋วยเตี๋ยว (แถมให้เป็นพิเศษ ไปถึงนั่งโต๊ะได้ ไม่ต้องสั่ง เพราะรู้ว่าเราชอบกินอะไร) ขายอาหารตามสั่งบ้าง มาอยู่นี่ เคยอยู่ในหอ พ่อครัว แม่ครัวในหอก็ชอบล้อ ชอบแหย่

ตอนออกจากร้าน fish and chips ซึ้งใจคนขาย อุตส่าห์เป็นห่วงเรา บอกให้เรา take care แล้วก็ say good bye กัน ใจดีอย่างนี้ มีหรือจะพลาด ต้องไปกินใหม่แน่นอน

อ่านมาถึงตอนนี้ ทราบหรือยังคะ ว่าลูกค้าตะกละคนนั้นคือใคร และจะต้องเอาใจอย่างไร

Create Date : 17 สิงหาคม 2548

Last Update : 17 สิงหาคม 2548 21:57:42 น.

4 comments

Counter : 684 Pageviews.

เจ๊พิล...ตัวจริงเสียงจริงไงคะ อิอิ ความสุขของผึ้งก็อยู่ที่การหม่ำเหมือนกันค่ะ หม่ำเสร็จแล้วก็เป็นทุกข์ โอ้วว พุงป่องอีกแย้วววเรา

โดย: Hachimitsu

วันที่: 19 สิงหาคม 2548 เวลา:15:47:28 น.

ฮุฮุฮุ

นั่งอ่านไป น้ำลายย้อยไป แม้ไม่ชอบกิน Fish แต่ชอบกิน Chips อ่ะค่ะ ยิ่งแบบที่หั่นมันฝรั่งเป็นชิ้นโต ๆ ที่เขาเรียกว่า wedges ยิ่งโปรดมาก ขอบอก ขอบอก

แม่ค้าที่เอาใจใส่ลูกค้าจะน่ารักเสมอในสายตาของเรา ยิ่งถ้าหิว ๆ แล้วมาแง่ง ๆ ใส่นะ งาบหัวแม่ค้าเลย ...เย้ย!!! ม่ายช่าย เลิกกินมันเลยต่างหากล่ะคะ

มีร้านหนึ่งที่กินกันมานานเป็นสิบปี แม่ค้าน่ารักมาก เขามาสารภาพว่ารักไอ้โพมากเช่นกัน เพราะไม่ว่าเขาจะทำอะไรใส่จานมา ไอ้โพฟาดเรียบ แม่ครัวเห็นจานสะอาดเอี่ยม (เหมือนถูกเลีย...) ก็ยิ้มแป้นจากติ่งหูข้างซ้ายถึงติ่งหูข้างขวาเลยค่ะ

(ก็เขาทำอาหารอร่อยจริง ๆ นี่นา)

โอ้ย... ไม่พูดต่อแย้ว เดี๋ยวหิวอีกค่ะ...

สวัสดีตอนใกล้เที่ยงคืนวันเสาร์จ้า

โดย: Poceille

วันที่: 20 สิงหาคม 2548 เวลา:23:34:29 น.

เมื่อไรจะกลับมากินหมูกะทะเมืองไทย แหะ แหะ คงไม่มีใครห้ามปราม

โดย: มังกี้ IP: 202.5.86.61 วันที่: 22 สิงหาคม 2548 เวลา:21:53:49 น.

น่ากินไปปปปปปปป...ซะหมดเกลี้ยงเลยนะเนี่ย

โดย: 555&666 IP: 202.28.78.57 วันที่: 15 มกราคม 2551 เวลา:14:14:38 น.