Bloggang.com : navyblue :

เรื่องดีๆของพี่อ้วน เหลือไว้เพียงรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ (2)

รู้จักพี่อ้วนครั้งแรก

เรื่องมันเกิดขึ้นนานมากแล้ว ตอนนั้น จำได้ว่าเริ่มออกเที่ยวกับเพื่อนๆในที่ทำงาน เรากำลังจะไปเที่ยวหมู่เกาะตะรุเตากัน แล้วพี่นุชก็บอกว่าขอฝากหลานชายไปด้วยคนได้ไหม เพราะพี่นุชไปไม่ได้ แต่หลานชายอยากไป หลานชายคนนั้นก็คือ ปิ๊ก ลูกของพี่อ้วน นั่นคือ ครั้งแรกที่ได้ยินชื่อของพี่อ้วน และรู้ว่าพี่อ้วนเป็นน้องเขยพี่นุช ตอนนั้น ปิ๊กยังเรียนอยู่ชั้นมัธยมที่บดินทรเดชา

ก็เป็นอันว่า ตกลงปิ๊กก็ไปกับเรา ก่อนเดินทาง พี่อ้วนขับรถมาส่งปิ๊ก ณ ที่ทำงานเรา ซึ่งเป็นจุดรถออก นั่นคือการได้เห็นหน้าพี่อ้วนเป็นครั้งแรก เรื่องเล่าของเราที่หมู่เกาะตะรุเตากับปิ๊ก เท่าที่จำได้มีอยู่เรื่องหนึ่ง ที่เรียกรอยยิ้ม

คืนหนึ่ง พวกเราต้องเปลี่ยนแผนไปนอนค้างที่เกาะหลีเป๊ะกัน เนื่องจากที่พักบนเกาะอาดัง ที่มีสภาพดีกว่า ถูกเส้นผู้ใหญ่เข้ามาเบียด พวกเราจึงต้องกระเด็นมานอนในโรงเรือนหลังคามุงจากโล่งๆ ที่เกาะหลีเป๊ะ นอนเรียงกันเป็นตับทั้งผู้หญิงผู้ชาย ปิ๊กก็นอนอยู่ข้างๆเรา ปรากฏว่า กลางดึกสงัด เราเริ่มปวดท้องหนัก อยากเข้าห้องน้ำ บนเกาะนั้น ไฟฟ้าก็ไม่มี ห้องน้ำต้องเดินออกไปนอกโรงนอน ก็ไม่ไกลกันนัก แต่ก็น่ากลัว เพราะมองรอบตัวมันมืดและเงียบไปหมด

ตอนนั้น ใจเราไม่ได้คิดกลัวผีเลย กลัวแต่คนมากกว่า เพราะพี่ๆที่ไปด้วยกันเล่าว่า เกาะหลีเป๊ะและทะเลแถบนี้ เป็นแดนอิทธิพลของผู้ลักลอบค้าของเถื่อน อย่ากระนั้นเลย ปลุกปิ๊กขึ้นมาเดินไปเป็นเพื่อนกันดีกว่า การปลุกปิ๊กหรือก็แสนยากเย็น เป็นธรรมดาของเด็กผู้ชาย ขี้เซาน่าดู ปิ๊กมัวแต่ขี้เซา หารู้ไม่ เราขี้จะแตกอยู่แล้ว แต่ในที่สุด ปิ๊กก็ตื่น แล้วก็เดินงัวเงียออกไปเป็นเพื่อนเรา

เราก็โล่งใจ เข้าห้องน้ำพร้อมไฟฉาย ส่วนปิ๊กก็ยืนรออยู่หน้าห้องน้ำ พอทำธุระเสร็จ เปิดประตูห้องน้ำออกมา หามีปิ๊กยืนอยู่ไม่ นี่ปิ๊กไปไหนกัน เราก็เลยรีบเดินกลับที่พักตามเดิม หนอยแน่ ปิ๊กมานอนหลับไปเรียบร้อยแล้ว พอตอนเช้า ไถ่ถามว่าทำไมไม่รอเรา ปิ๊กบอกว่า เรื่องอะไรจะรอ เราเข้าไปอยู่ในห้องน้ำแล้ว แต่ปิ๊กต้องยืนอยู่ข้างนอกคนเดียว น่ากลัวจะตาย รอทำไม กลับมานอนดีกว่า นี่แหละ ปิ๊ก ลูกชายของพี่อ้วน

ไปเที่ยวกับพี่อ้วนครั้งแรก

การเดินทางไปกับพี่อ้วนครั้งแรก คือ เส้นทางมุ่งสู่ อ. อุ้มผาง จังหวัดตาก ได้รู้จักและคุยกับพี่อ้วนเป็นครั้งแรก เพราะพี่นุชเจ้าเก่า ชวนไปเที่ยวเดินป่า มุ่งสู่น้ำตกทีลอซู ที่ อ.อุ้มผาง จ.ตาก สมัยนั้น อาณาบริเวณรอบน้ำตกทีลอซูยังเป็นผืนป่าบริสุทธิ์ ไม่มีทางรถเข้าถึง ต้องอาศัยแต่ย่ำเท้าฝ่าดงพงไพรเข้าไปอย่างเดียวเท่านั้น

การเดินทางครั้งนั้น เป็นเที่ยวที่มันมาก เพราะเราต้องออกเดิน บุกป่าฝ่าดงกันแทบทุกวัน ราวกับมีใครเขาทำโทษ หรือสาปส่งให้มาเดิน เรียกว่า ตื่นเช้า กินข้าวเสร็จ ก็ออกเดินท่อมๆ กันไปตามทางเล็กๆในป่า ไต่ขึ้นเนินลงเนิน ข้ามเขา ข้ามห้วย นับไม่ถ้วน กลางวันก็แวะกินข้าวห่อ แล้วก็ออกเดินต่อ ตามรูปแบบเดิม จนกว่าจะบ่ายคล้อย จึงเริ่มหาทำเลพักแรมกัน แล้วตระเตรียมอาหารมื้อเย็น

ครั้งนั้น เรามักสับสนระหว่างพี่อ้วนกับพี่อนุรักษ์ เพื่อนร่วมก๊วนของพี่อ้วนอีกคนหนึ่ง เพราะพี่สองคนนี้ ตอนนั้น เขาอ้วนพอๆกัน (พี่อนุรักษ์อย่าเพิ่งค้อนนะ) จะว่าไปแล้ว พี่อนุรักษ์น้ำหนักอาจจะย่อมเยากว่าเล็กน้อย แต่ตอนนั้น รู้จักกันใหม่ๆ ก็เลยยังแยกกันไม่ค่อยจะออก

พวกเรามารวมตัวกันที่สถานีขนส่งหมอชิตเก่า เพื่อขึ้นรถทัวร์ไปลงที่อำเภอแม่สอด จังหวัดตาก อันเป็นด่านแรกที่จะนำเข้าสู่น้ำตกทีลอซู วันแรกที่ไปถึง เรานั่งรถจากตัวเมืองแม่สอด รอนแรมไปยัง อำเภออุ้มผาง ไต่เทือกเขาสูงชัน ลูกแล้วลูกเล่า จนบ่ายๆ ก็ถึงที่พัก ไปพักที่รีสอร์ตแห่งหนึ่ง ซึ่งตั้งอยู่ริมลำธาร สวยและสงบมาก แรกไปถึง เอาของเก็บเข้าที่พัก ออกมาเดินเล่น ริมธารน้ำ เห็นลูกหมูวิ่งเล่นอยู่ไหวๆ ท่ามกลางดงผักกูดที่ขึ้นอยู่ริมธาร เผลอประเดี๋ยวเดียว ลูกหมูตัวนั้น กลายมาเป็นหมูหันเสียแล้ว ช่างน่าสงสารระคนกับน่ากินเสียนี่กระไร ไปดีมาดีเถอะนะ เจ้าลูกหมู ชะรอยถึงคราเจ้าจะได้ไปเกิดเป็นคนกับเขาบ้างนะ...ว่าไปนั่น

วันรุ่งขึ้น เราก็ออกตะลุยล่องไพรกัน ก่อนออกเดินทางต้องไปลงแพไม้ไผ่ต่อเองแบบลำแคบๆ ยาวๆ เหมือนท่อนไม้ไผ่ลอยน้ำยังไงยังงั้น สายน้ำหรือก็เชี่ยวกราก แต่ตอนนั้น ก็ไม่ได้กลัวอะไรมาก เพราะคิดว่าคนถ่อแพเขาต้องเจ๋งพอสมควร การเดินทางถ่อแพครั้งนั้น จึงไม่มีเรื่องตื่นเต้นอันใด เมื่อทุกคนข้ามมาพร้อมกันหมดแล้ว ก็เจอกับพรานและลูกหาบที่มารออยู่ พร้อมกับช้างอีก 2 เชือก ที่ใช้ในการแบกหามสัมภาระของพวกเรา เช่น เสบียง ข้าวสาร อาหารแห้ง ทั้งหลาย แล้วพวกเราก็เริ่มออกเดินกันอย่างแท้จริง สัมภาระที่ติดตามตัวก็มีเพียงกล้องเล็กๆ กับเป้ใบน้อยไว้ใส่ของใช้ส่วนตัว และกระติกน้ำเท่านั้น

Create Date : 29 สิงหาคม 2548

0 comments

Last Update : 29 สิงหาคม 2548 22:50:16 น.

Counter : 890 Pageviews.