บ้าน คือ ที่ที่มีคนรักอยู่
บ้าน คือ ที่ที่มีแสงสว่างส่องอยู่เสมอ แม้ในวันที่มืดที่สุด









แม่ฮุ่ยหนึ่งคน พวงมาลัยหนึ่งพวง กับลูก ๆ หลายคน
ท้ายสุดแล้ว สำหรับพวกเรา วันแม่ = ทุกวัน








ตัวนี้ ทำหลายๆคนหมั่นไส้เจ้าของ โดยเฉพาะไอ้หมู







มื้อเช้า







มื้อว่าง ของเด็กน้อย
ป้าลงทุนเอาหลานใส่รถไปซื้อของด้วย ยอมทิ้งหมาอ้วนไว้บ้านกับน้าๆอย่างพวกผม แม้จะรู้ว่า ชะตากรรมของไอ้อ้วนในเงื้อมมือพวกผมก็ไม่ค่อยจะสู้ดีนัก
ที่เป็นอย่างนี้ เพราะหมาอ้วนไม่ถูกกับเด็กน้อย คอยจะขู่เด็กอยู่เรื่อยไป
คาดว่า มันคงเก็บกด คนไหนขู่ให้กลัวได้ ป้าแกจะดีใจและสนุกสนานเป็นพิเศษ










แสงนวล ๆ
บ้านเพื่อนบ้านดูเงียบเหงา บ้านเรานึกอยากจะไปชวนเฮ ก็เกรงใจ
























รั้วพวงชมพู แม้จะรกรุงรัง แต่ก็ต้องขอบคุณเจ้าของบ้าน ที่ไม่ตัดเถาพวกนี้ไป ทำให้ผมได้มาชื่นชมมันทุกครั้งที่ได้กลับบ้านมา























เจ้าถิ่น ที่ชอบไปกัดคนบ้านที่มีรั้วพวงชมพู
ไม่รู้ผิดกลิ่นกันท่าไหน ป้าแกไม่ค่อยชอบคนบ้านนั้น









แสงนวลๆ กระทบขนป้าเป็นเงา
ป้าชอบนอนตากแดด จนเจ้าของบ่นว่า จะฆ่าตัวตายหรือไง เพราะขนป้าก็หนามากอยู่แล้ว ยังจะไปตากแดด ก็คงจะยิ้งร้อนไปใหญ่

ด้วยความสงสารป้า น้าอย่างผมก็เลยวางแผนไว้ว่า เสาร์อาทิตย์นี้ จะจับป้าตัดทรงสกินเฮดทั้งตัว













กอดกันร่ำลา หมูกับน้าของมัน
ส่วนหมา สังเกตว่าจะชอบหมูเป็นพิเศษ ขนาดเอาเท้ายันหลังหมูเลยทีเดียว 55









ฮะ บ้านคือที่ที่มีแสงสว่างส่องอยู่เสมอ แม้ในวันที่มืดที่สุด
หากใครสักคนล้ม อีกคนก็จะเป็นแสงสว่างให้


นั่นคือ บ้าน สำหรับผม