"จะกลับแล้วเหรอลูก"

พ่อถามผมอย่างนั้น

มันเหลือเวลาอีกสองวัน กว่าเวลาเปิดงานจะถึง

หยุดยาวคราวนี้ ผมกะว่าจะลงมาบ้านแค่สามวัน วันที่เหลือจะกลับมาเคลียร์งาน

แต่คำถามของพ่อ ทำให้ผมละทิ้งทุกอย่างไว้ที่ออฟฟิศที่ห่างไกลอย่างไม่ลังเล




ผมไม่รู้ว่า พ่อจะอยู่ถามคำถามนี้กับผมอีกนานแค่ไหน หรือผมจะอยู่กับท่านอีกนานเท่าไร

เวลาที่ได้อยู่ด้วยกัน จึงมีค่ามากสำหรับเขา เช่นเดียวกับสำหรับผม




ราวกับพ่อจะรู้พยากรณ์อากาศ

เช้าของสองวันที่เหลือ คือวันที่มีไม่บ่อยในฤดูฝน

วันที่ผมได้เห็นแสงสีส้มทองบนขอบฟ้าที่ปราศจากเมฆฝน

นั่นนับเป็นวันที่ผมโชคดี




ผมรู้สึกขอบคุณพ่อ ที่ทำให้ผมได้เห็นภาพเหล่านี้ในสองวันนี้


ที่สำคัญ ..

ในทุกๆวัน

ผมรู้สึกขอบคุณเขา ที่ทำให้ผมรู้สึกว่าตัวเองโชคดีเหลือเกินที่ได้เกิดมา

ผมรู้สึกขอบคุณเขาและทุกคนที่บ้าน ที่ทำให้ผมรับรู้ตลอดเวลาว่า ผมเป็นที่รักขนาดไหน






......................................................

Create Date : 21 กรกฎาคม 2552
Last Update : 1 ธันวาคม 2552 21:01:35 น.		22 comments
Counter : 644 Pageviews.
Share Tweet