24 Jikan terebi ความซาบซึ้งใจในคนทีวีญี่ปุ่น.... ทุกปี...สถานีโทรทัศน์ของญี่ปุ่นจะมีรายการพิเศษที่เรียกว่า 24 時間テレビ（นิจูโยจิกัง เทเลบิ) อันแปลว่า รายการทีวี 24 ชั่วโมง เป็นรายการถ่ายทอดสด ที่ทำเพื่อสังคมโดยเฉพาะ หนึ่งปีหนึ่งครั้ง รายการจะถ่ายทอดกันตลอด 24 ชั่วโมงจริงๆ เรียกว่า ไม่มีการนอนกันเลย คนดูก็แหกตาดูกันไปสิ ใครจะทนกว่าใคร...ระหว่างคนทำกับคนดู...เอ้า... ฉันเองถ้ามีเวลา ก็จะดูรายการนี้ แต่ต้องคอยแย่งกับพ่อบ้าน เพราะอีจะดูอย่างอื่นแทรกอยู่เรื่อย... ความประทับใจที่ทำให้ฉันต้องคอยติดตามรายการ 24 時間テレビ มาทุกๆปีนั้น เกิดมาจากการได้เห็นความอดทน ความเห็นใจซึ่งกันและกัน ช่วยเหลือกันระหว่างคนทำทีวี คนในวงการ และประชาชนคนดูนั่นเอง เพราะในรายการนี้ จะเป็นรายการที่ทำขึ้นเพื่อการรับบริจาคเงินมาช่วยสาธารณะประโยชน์ มีการทำสกู๊ปพิเศษหลากหลาย บ้างก็นำเรื่องจากความมานะของผู้พิการซึ่งพยายามทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งให้สำเร็จ เช่นการให้คนพิการขาขาดตั้งแต่ครึ่งท่อนล่าง ขี่จักรยานสำหรับผู้พิการ(โดยใช้มือหมุนแฮนด์) ว่ายน้ำในทะเล และเข็นล้อรถสำหรับผู้พิการที่ตัวเองนั่งอยู่ ไปให้ถึงจุดหมาย ที่กำหนดระยะทางและเวลาไว้ มีการนำละครจากชีวิตจริงของผู้ที่ป่วยกำลังจะตาย แต่มีกำลังใจในการต่อสู้ชีวิต เพื่อครอบครัวและตัวเอง มีการอ่านจดหมายที่ลูกเขียนถึงพ่อแม่ หรือพ่อแม่เขียนถึงลูก ทั้งจากคนธรรมดาและนักร้องนักแสดง หรือคนในวงการดังๆ ปีนี้เป็นปีพิเศษอีกปีหนึ่ง เพราะรายการที่จะทำประจำเป็นจุดเด่นที่สุดคือ การวิ่งมาราธอน 100 กิโลเมตร ผู้วิ่งของปีนี้เป็นทนายความชื่อดังจากรายการกฏหมายผสมวาไรตี้ ยอดฮิตคนติดกันทั่วเมือง และที่บ้านฉันก็เป็นแฟนประจำด้วย เขาคือทนายความดังที่ชื่อ Maruyama ด้วยวัย 59 ปี ที่จะต้องมาวิ่งมาราธอน ตลอด 24 ชั่วโมง โดยหยุดพักเป็นช่วงเล็กๆ...ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ...ใครๆก็คิดว่าเขาคงไม่รอด ไม่ทันเวลาที่จะต้องปิดการออกอากาศ...แต่ในที่สุด เขาก็มาทันเวลา ด้วยความพยายาม อดทน...มีลูกสาวรอรับพ่อที่จุด 700 เมตรสุดท้าย ก่อนวิ่งเข้าเส้นชัยด้วยกัน...เป็นภาพที่คนดูทุกคนประทับใจ น้ำตาเล็ดราดกันเป็นแถวๆ...เรตติ้งของรายการนี้ พุ่งปรี๊ด...ด...มากกว่าทุกปีที่ผ่านมา...เพราะมีพิธีกรร่วมซึ่งมาจากวง smap เข้าร่วมรายการกันทุกคน ทั้งๆที่สังกัดคนละช่อง...เป็นที่พิสวงงงงวย ดีใจสำหรับคนดูอย่างเรายิ่งนัก ทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉันได้เห็นจากรายการ ทำให้เกิดแรงบันดาลใจ และมีกำลังจิตที่คิดจะต่อสู้กับชีวิตด้วยความอดทนอยู่เสมอ ทุกสิ่งทุกอย่างได้มาจากความอดทน ความพยายาม ความเอื้ออาทร มีน้ำใจซึ่งกันและกัน ความหวัง ความฝันใฝ่ ย่อมเป็นไปได้ หากเราต่อสู้ และไม่ท้อถอย ปีนี้คำนิยามของรายการคือ "生きる" (อิคิหรุ) หมายถึง การมีชีวิตอยู่ ทุกสกู๊ป ทุกกิจกรรมของรายการปีนี้ แสดงให้เราเห็นว่า ทุกคนมีชีวิตอยู่อย่างมีคุณค่า และรู้ความหมายของการอยู่เพื่อมีชีวิต เงินบริจาคจากรายการนี้ ยอดสุดท้ายที่ประกาศทางทีวี ได้ถึง เกือบสามร้อยล้านเยน และในส่วนหนึ่งอันน้อยนิด ฉันได้นำไปบริจาคที่สถานีโทรทัศน์ในเมืองของฉันด้วยมือของตัวเองด้วย... อย่างน้อย...ฉันก็รู้ว่า...การทำอะไรให้สังคมบ้าง เท่าที่ตัวเองทำได้ คือการมีชีวิตอยู่ที่มีคุณค่าของตัวเอง...   Create Date : 30 สิงหาคม 2548 18 comments Last Update : 1 กันยายน 2548 21:54:19 น. Counter : 1527 Pageviews. Share Tweet

อ่านหน้านี้แล้ว ขอกล่าวสั้นๆ 1 ประโยคนะคะ "ประทับใจริงๆค่ะ"   โดย: ลำพูริมน้ำ 1 กันยายน 2548 11:15:58 น.

เสียดายจังครับ จะมีไซโฮโซมั้ยพี่? ผมไม่ได้อยู่บ้านหลายวัน อดดูเลย   โดย: Hiroki 1 กันยายน 2548 21:12:54 น.

พี่ปานนนนนนนน ただいま～ อิอิ..แอบซึ้งรายการนี้ประจำ ปีนี้ไม่ได้ดู เลยอดซึ้งเลย ชอบคนญี่ปุ่นที่สละตัวเพื่อสังคมโดยไม่หวังผลตอบแทนจนเกินหน้าตา   โดย: naruน้องใหม่ 2 กันยายน 2548 20:15:22 น.

ดูรายการนี้ด้วยเหมือนกันค่ะพี่ ดูจบแล้ว ได้กำลังใจมีความหวังขึ้นมากๆเลย รายการนี้ดีจริงๆนะคะ คิดถึงพี่ปานเหมือนกัน   โดย: jisi IP: 58.157.82.212 2 กันยายน 2548 20:42:12 น.

ไม่เคยดูเลยค่ะ แถมยังไม่เคยรู้ว่ามีรายการนี้อีก แบบว่าไม่ค่อยได้ดูทีวีเลย แต่อ่านที่พี่ปานเล่า แล้วประทับใจด้วย ไว้ปีหน้าจะรอชมค่ะ (พี่ปานคะ ตอนหนุ่ยกลับไทย ได้อ่าน "ญี่ปุ่นหลากมุม" เป็นสารคดีที่ได้รางวัลนายอินทร์ อวอร์ด (เขียนถูกรึปล่าว) อ่านแล้วนึกถึงพี่เลย เพราะเรื่องที่พี่เขียน ก็รวบรวมพิมพ์ได้เหมือนกัน ชอบภาษาของพี่ด้วยค่ะ)   โดย: วดี 4 กันยายน 2548 0:29:22 น.

นนเฝ้าหน้าทีวีกันสองคนแม่ลูก ตาแฉะเลย ตั้งกะประมาณ ๓ ทุ่มของวันแรก ยันเช้า งีบไปได้หน่อยนึง ตื่นมาดูอีก กะจะดูต่อไปจนจบ ทางบ้านแม่สามีดันยกขบวนมารับไปกินข้าวนอกบ้านซะนี่ กว่าจะกลับถึงบ้านก็ ๓ทุ่มกว่า เลยอดดูตอนลุงมารุยาม่า เข้าเส้นชัยเลย อุตส่าห์ตามลุ้นตามเชียร์แกตั้งกะต้น ดูรายการนี้มักไ้ด้กำลังใจดีๆในด้านความอดทน ความพยายาม ของคนพิการ และผู้เป็นพ่อแม่ บางทีดูแล้วก็ชอบนึกว่า "ดูซิ เค้าเป็นแบบนี้ เค้าทำได้ขนาดนี้่ แล้วเราล่ะ..???"   โดย: มาลัีย ๑๐๐๐ ปี IP: 221.248.48.137 5 กันยายน 2548 10:44:10 น.

ลำพูริมน้ำจ๊ะ...หากได้ดูรายการด้วยตัวเอง จะประทับใจมากกว่านี้จ้ะ... Hiroki...ไซโฮโซสงกะสัยจะไม่มีน่อ...มีแต่เรื่องของทนายความ Maruyama เกี่ยวกับเบื้องหลังการฝึกซ้อมก่อนวิ่ง แล้วก็สัมภาษณ์หลังจากรายการจบไปแล้วหลายรอบจังล่ะ... naru น้องใหม่...ตุ้ยนุ้ย...ไปเที่ยวเมืองไทย หม่ำแซ่บมาเต็มพุงล่ะจิ...หือๆๆๆ....อิจฉาๆ...อดดูปีนี้...เด๋วปีหน้ามันก็มีอีกแระเน่อจ้า... Jisi...เจี๊ยบคิดเหมือนพี่เลยใช่ไหม...ดูรายการนี้แล้ว ต่อมพลังงานถูกกระตุ้นขึ้นมาอีกเพียบเลยเนอะ...เราต้องสู้ๆๆๆ.... คุณวดี...ปีหน้าลองดูซักครั้งนะคะ...รับรองน้ำตาซึม...ไม่ตอนไหนก็ตอนไหนล่ะค่ะ...คันโด...คันยิบเลยค่ะ... โอย...คุณวดีคะ....เรื่องของพี่เป็นเรื่องพื้นๆ ธรรมดา...ครายเค้าจะเอาของเราไปรวมเล่ม...มีคนเข้ามาอ่านบล็อกเกินสองคน แค่นี้ก็ดีใจจะแย่แล้วค่ะ...ว่าแต่คุณวดีน่ะค่ะ...ถ้าจำไม่ผิด คุณวดีเขียนเรื่องลงหนังสือนิตยสารอะไรสักอย่างใช่ป่าว...ตอนนี้ยังเขียนอยู่รึเปล่าคะ!?... แม่มาลัย....หุยยยย....นี่แฟนพันธุ์แท้รายการจริงๆเลยเนาะ...พี่เอง...ต้องไปทำงาน ได้ดูมั่งไม่ได้ดูมั่ง แต่ตอนสุดท้ายเนี่ยะ...วันหยุดงานพอดี เลยต้องตามให้จบ.... ดูแล้ว...เราต้องทำได้สิ....นะแม่มาลัยนะ...   โดย: ปาน-Sapporo 5 กันยายน 2548 11:29:13 น.

วันนี้ไต้ฝุ่นมา พายุเข้า นั่งเหงาๆ อยู่ในบ้าน ตามประสา คิดถึง พี่ปาน จึงเข้ามาจำนรรจา อยากบอกว่า ไม่เจอหน้า ได้มาอ่านก็ยังดี   โดย: jisi IP: 58.157.82.212 5 กันยายน 2548 13:07:03 น.

เข้ามาเยี่ยมจ้า พี่ปานนนนนนนนนนน ตะเองอย่าเรียกเขา naru น้องใหม่...ตุ้ยนุ้ย... ม่ายเอา มันซาเทือนจาย ตุ้ยนุ้ยผิดปกติอ่ะตอนนี้ สงสัยมองเห็นเราแน่ๆ มิน่ารู้ว่าตุ้ยนุ้ย..ม่ายยอมมม จะรีบลดความตุ้ยนุ้ยเร็วๆนี้จ้าแงๆๆ   โดย: naruน้องใหม่ 6 กันยายน 2548 6:42:34 น.

สวัสดีพี่ปาน ดูข่าวตะกี้ รายงานว่า พรุ่งนี้พายุเข้าแถวฮอกไกโด รักษาสุขภาพด้วยนะคะ   โดย: jan_tanoshii 6 กันยายน 2548 20:35:17 น.

Jisi...เจี๊ยบจ๊ะ...น้ำท่วมบ้านอ่ะป่าว...ไต้ฝุ่นคราวนี้มันแรงจังเลยเนอะ...นี่บ้านพี่ก็ฝนตกแล้วจ้ะ.... naruน้องใหม่...ฮ่ะๆๆๆ...นุ้ย...เติมตุ้ยนิดนึงโวยวาย...ฉงกะฉัยๆ....ซะแล้ว...รีบลดเลยน้า...เด๋วสวยน้อยกว่าลูกสาว...อิอิ หวัดดีจ้ะแจน...ฝนมาแล้วแจน...พรุ่งนี้คงรู้ว่าจะกระหน่ำกันขนาดไหน....ดูข่าวแล้วเศร้า น้ำท่วมไปทั่วเลย...แต่บ้านพี่อยู่ที่สูงคงไม่ท่วมหรอก...แจนล่ะ ที่บ้านเป็นไงมั่งจ๊ะ...ขอบคุณจ้ะที่เป็นห่วง...แจนก็เหมือนกันนะ...รักษาสุขภาพด้วยจ้า...   โดย: ปาน-Sapporo 7 กันยายน 2548 9:49:46 น.

ดูเหมือนกันค่ะ ตอนแรกก็ไม่ค่อยเข้าใจความหมาย แต่ก็ซึ้งตามเค๊า พอมาอ่านที่พี่เขียนยิ่งซึ้งตามเข้าไปอีก ฝนตก รักษาสุขภาพด้วยนะพี่   โดย: กาปุ้ย 7 กันยายน 2548 10:12:58 น.

ปุ้ย...ดูเรื่องดีๆ ทำใจให้มีความสุข ลูกจะได้ออกมาแข็งแรงจิตใจดีนะจ๊า...ป่านนี้ปุ้ยท้องโตไปถึงไหนแล้วนะ...   โดย: ปาน-Sapporo 9 กันยายน 2548 11:31:08 น.

พี่ปานคะ ไม่ได้เขียนประจำค่ะ ได้เขียนคราวนั้น คราวเดียว เกี่ยวกับสึนามิ เขาทำเป็นเล่มเฉพาะกิจน่ะค่ะ เฉลยว่า คนที่มาบอกให้เขียน ก็พี่ชายนี่เองค่ะ คนใกล้ตัวเนี่ยแหละ หางานมาให้ แต่ครั้งเดียว เขาก็ไม่เห็นว่าให้เขียนต่ออีกเลย สงสัยเข็ด   โดย: วดี 11 กันยายน 2548 23:44:39 น.

สวัสดีค่ะ นั่งดูรายการนี้เหมือนกันค่ะ ยิ่งตอนจะจบดูไปน้ำตาไหลไปด้วยเลยค่ะ ประทับใจจริงๆค่ะ ไม่ได้แวะมาทักทายซะนาน ไม่รู้พี่ปานจะจำเราได้ไม๊นะ   โดย: oneni 12 กันยายน 2548 19:01:52 น.

แวะมาทักทายครับผม   โดย: JZGE IP: 61.91.173.71 14 กันยายน 2548 1:30:19 น.

คุณวดี...เขียนเรื่องเก่งออก (ดูจากในบล็อก) น่าจะมีอีกหลายๆเรื่องได้ลงหนังสือนะคะ ไม่แน่ค่ะไม่แน่...เดี๋ยวพี่ชายคุณวดีคงหางานมาให้อีกแหงๆ... น้องoneni...จำได้จิ...บายดีไหมก๊ะ...คิดถึงนะคะ... คุณJZGE...ขอบคุณที่มาทักทายกันนะคะ... พักนี้ยุ่งงาน ยุ่งเรื่องจิปาถะ...สมองไม่ว่างเขียนบล็อกเลย...ไว้แอบไปเยี่ยมบล็อกชาวบ้านมั่งดีกั่ว...ขอบคุณทุกท่านที่แวะเข้ามาแล้วเจอะบล็อกหน้าเดิมค่ะ...   โดย: ปาน-Sapporo 14 กันยายน 2548 11:44:56 น.

ยิ่งอยู่ญี่ปุ่นนานยิ่งรักในความเป็นญี่ปุ่นครับ   โดย: Ukio ณ. Ibaraki (nagata_ukio ) 16 กันยายน 2548 13:47:32 น.