ค ว า ม เ ป ร า ะ บ า ง ข อ ง ชี วิ ต
ชีวิตนี้ช่างเปราะบางนัก
หลายต่อหลายครั้งที่เกือบหลอกตัวเองได้สำเร็จว่าชีวิตนี้มั่นคง เป็นสุข และไม่มีอะไรที่อยู่นอกเหนือการจัดการได้
แต่ทุกครั้งไป ชีวิตมักแสดงให้เห็นถึงความเปราะบางราวกับอยากจะตอกย้ำให้รู้ว่าฝุ่นเล็กๆ ในโลกไม่อาจหมุนโลกได้ฉันใด สิ่งมีชีวิตเล็กๆ หนึ่งหน่วยนี้ ก็ไม่อาจหมุนโลกได้ฉันนั้น
(และแม้กระทั่งหมุนชีวิตตัวเองให้ได้ดังใจ ยังไม่อาจทำได้เลย 555+)
ทุกอย่างเหมือนจะไปได้ด้วยดี... เพียงแต่... ชีวิตมักมีคำว่าแต่เสมอ
ไม่อาจรู้ได้ว่าคนอื่นบนโลกดำรงชีวิตอยู่ด้วยหลักการข้อใด... แต่ค่อนข้างแน่ใจว่าสำหรับเราแล้ว ทุกอย่างถูกหมุนด้วยหัวใจ
ถ้าชีวิตคือการเดินทาง... ก็เพียงขอเลือกเดินทางด้วยหัวใจ
เคยคิด... และยังคิดเช่นนั้นเสมอมา
การทำงานหนัก (เอ๊ะ หรือไม่หนัก 555+) ทั้งงานประจำ งานรอง งานรองกว่า ทุกๆ อย่างเริ่มต้นจากหัวใจที่อยากทำ และความพยายามที่ทุ่มเทลงไปทั้งหมดนั้นก็มาจากหัวใจทั้งดวง
บางครั้งหัวใจดวงนั้นถูกหยิบยกชื่นชม... บางครั้ง หัวใจดวงนั้นกลับถูกทิ้งคลุกฝุ่นกระทืบแหลกราญ แต่ทุกครั้ง ความทรงจำของหัวใจดวงนั้นก็ถูกเก็บไว้เป็นหนึ่งหน่วยของความทรงจำเสมอมา
หลายต่อหลายครั้งที่หัวใจอ่อนล้า... หมดแรง หากเมื่อได้สติกลับคืนมา ก็พบว่าหัวใจมันแค่ท้อ... แต่ยังไม่ยอมถอย
และยังยืนยันว่าอยากจะขอหยุดแค่ท้อเท่านั้น ยังไม่ยอมให้ถึงเวลาถอย ตราบเท่าที่หัวใจนี้ยังมีแรงเต้นแม้เพียงแผ่วเบา
ไม่เพียงเรื่องงาน... หากทุกอย่างในชีวิต ล้วนดำเนินไปตามแนวทางที่เดินตามหัวใจบอกไป
สิ่งดีจริงๆ สิ่งเดียวในตัวที่บอกโลกได้อย่างเต็มปากคือไม่เคยคิดร้ายกับใคร
ไม่ชอบ... ก็แค่เดินออกมา... เดินออกมาเงียบๆ และแม้จะไร้เยื่อใย ทว่าไม่มีสักครั้งที่อยากให้อีกฝ่ายพินาศไปด้วยจิตอาฆาต เพียงภาวนาขอให้เส้นทางกรรมนั้นไม่เวียนบรรจบกันอีกครั้งด้วยจิตเราขออโหสิกรรมทั้งมวลให้
การเลือกเดินเข้าไป หรือเปิดรับใครสักคนเข้ามาในความสัมพันธ์ ก็เดิมพันด้วยหัวใจทั้งดวง และต้องการหัวใจทั้งดวงเช่นกัน
ความเจ็บปวดแต่ละครั้ง รุนแรง แสนสาหัส... แต่เมื่อยามสุข ได้รับความสุขเปี่ยมล้นเช่นกัน นี่คงเป็นสัจธรรมที่เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไปตามวัฏจักร
ถ้าเปลี่ยนได้ ให้สุขแค่ครึ่งๆ เพื่อทุกข์ไม่หนักหนาได้ ก็ไม่ขอเปลี่ยนอยู่ดี
หลายต่อหลายครั้งที่พ่ายแพ้ต่อความเปราะบางของชีวิต
หลายต่อหลายครั้งที่รู้สึกล้มเหลว ท้อ จนอยากถอย
หลายต่อหลายครั้งที่หัวใจเต้นโลดขึ้น ก่อนแผ่วเบาลงด้วยความหนึบชา
หลายต่อหลายครั้ง ที่มีเพียงน้ำตาและความมืดเป็นเพื่อนอย่างเดียวดาย
หลายต่อหลายครั้งที่หัวเราะร่า ทั้งน้ำตาตกใน
นี่คงเป็นแค่อีกคืน...ที่เพียงอ่อนล้าและพ่ายแพ้ต่อความเปราะบางของชีวิต
คนเรามีเหตุผลอะไรบ้างที่เดินจากบางสิ่งออกมาทั้งที่ยังรัก
จากงานที่รัก?
จากคนที่รัก?
จากสิ่งที่รัก?
เหนื่อย... ตอนนี้เหนื่อยแทบขาดใจ
คิดถึงเราคนเก่าที่เปี่ยไปด้วยพลังและความสุข
คิดถึงเราคนเก่าที่มองโลกกว้างอย่างสดใส
คิดถึงเราคนเก่า ที่เชื่อว่าแค่ความรักก็สามารถนำพาชีวิตไป
คิดถึงเราคนเก่าที่มั่นใจ ว่าท้อได้ แต่ไม่มีทางถอย
ถ้าหากวันหนึ่งหัวใจจะต้องพ่ายแพ้ต่อความเปราะบางของชีวิต
ก็หวังเพียงให้ทุกสิ่ง ทุกคนที่อาจถึงวันต้องตัดสินใจเดินจากมาได้รับรู้ไว้
ว่าหัวใจ ไม่เคยลืมว่า ครั้งหนึ่ง เคยได้รักสิ่งนั้นสุดหัวใจ
และไม่อยากให้ใคร (โดยเฉพาะหัวใจ) เจ็บปวด ทุกข์ทนกับการจากไปครั้งนี้เลย
จริง - จริง
+ + + ท้ า ย บ ท + + +
เป็นเค่อีกคืนที่พ่ายแพ้ต่อความอ่อนไหว
แล้วพรุ่งนี้จะยิ้มสู้ใหม่
อยากกระซิบผ่านสายลมยามค่ำคืน
ถึงคนที่คงไม่ได้มาเห็นข้อความเหล่านี้
อยากให้แค่รู้เอาไว้
ทุกการตัดสินใจ
ไม่อยากให้ใคร* เจ็บปวด
จริงๆ
ถ้าน้ำมันไหลออกจากตาได้
น้ำที่มันท่วมใจจะลดลงไหมนะ?
ถ้าเพียงทนไหว
ก็จะไม่มีใครนอกใจหัวใจที่เจ็บปวด
แต่หัวใจ... จะทนได้อีกนานแค่ไหนกัน?
Create Date : 29 กันยายน 2551 |
|
4 comments |
Last Update : 29 กันยายน 2551 1:28:01 น. |
Counter : 558 Pageviews. |
|
|
พยายามหลีกเลี่ยงอย่างไรมันก็ต้องเจอะเจอ จนเหมือนจะเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเราไปซะแล้ว หัวใจที่เปี่ยมไปด้วยความรักของเราที่มอบให้เขา แล้วเขาละมอบหัวใจที่เปี่ยมล้นไปด้วยสุขที่มีความรักของเราฉาบไว้ด้วยหรือป่าว บางคราวก็คงต้องทำเหมือนว่ามันยังคงอยู่อย่างดี แต่แท้จริงแล้วมันแทบสลายเป็นเสี่ยงเมื่อปล่อยมือ......