รำลึกวัยเด็กที่ “สวนสัตว์พาต้า”

1 กันยายน 2556




คิงคองพาต้าเป็นสิ่งที่ใครๆ รุ่นเราก็น่าจะจำได้
เพราะตอนที่เปิดใหม่ๆ มีคิงคอง คนไปดูกันล้นหลามมาก
เราจำได้ว่าแม่ก็พาเราไป แต่เรามองไม่ค่อยเห็นเพราะคนมันเยอะ
นอกจากคิงคอง ก็จำลิฟท์แก้วได้ ลิฟท์ที่ขึ้นลงและมองไปข้างนอกได้
ตอนเด็กๆ นี่โคตรจะตื่นเต้นเลย
จำไม่ได้ว่าเราไปบ่อยไหมตอนเด็กๆ แต่ความทรงจำเรามีแค่นี้
จนโตขึ้นก็ยังผ่านห้างนี้บ้าง แต่คิดว่าสวนสัตว์คงไม่มีแล้ว
ส่วนห้างก็คงเน้นขายพวก IT พูดง่ายๆ ว่าไม่คิดจะเข้าไปเดินเลย




จนเมื่อ 2-3 ปีก่อนมีดราม่าเรื่องคิงคอง ให้ปล่อยคิงคองออกไป สวนสัตว์สกปรก
ก็ประหลาดใจว่าสวนสัตว์ยังเปิดอยู่เหรอ คิงคองยังไม่ตายเหรอ
แต่ก็ไม่ได้ตามข่าวเพราะเป็นช่วงที่ยุ่งกับการเลี้ยงลูก
จนเมื่อ 2 อาทิตย์ที่ผ่านมาก็มีดราม่าเรื่องเดิมๆ อีก
รูปสวนสัตว์ร้าง คิงคองหน้าเศร้า รูปสัตว์น่าสงสาร รูปสวนสัตว์สกปรก เจ้าของโดนต่อว่า
(เลือกรูปประกอบเป็นเรย์หน้าเศร้าๆ จะได้บิ้ววว 555 นางไม่ได้เศร้า นางกลัว)




คำถามเราคือ… จริงเหรอ แย่ขนาดนั้นหรอ สัตว์เศร้ามากเลยเหรอ
แล้วถ้าไม่มีคนไปดู เค้าจะเปิดสวนสัตว์ให้ตัวเองขาดทุนทำไมว้า….
ว่าแล้วก็ชวนเรย์ไปเที่ยวสวนสัตว์พาต้าดีกว่า พาลูกเที่ยวและไปดูให้เห็นกับตา
จะว่าไปก็คิดถึงความหลังครั้งยังเด็กด้วย




ต่อจากนี้ไปคือเขียนจากมุมมองของเรา ความคิดเห็นของเราล้วนๆ
เราไม่มีได้ไม่มีเสียกับสวนสัตว์พาต้า เราไม่ได้รักสัตว์แต่ก็ไม่รังแกและไม่ทำร้ายสัตว์
เราเขียนในมุมมองของแม่ที่พาลูกไปเที่ยวสวนสัตว์มาแล้วหลายที่
ไม่ว่าจะเป็น เขาดิน เขาเขียว ซาฟารีเวิล์ด ฟาร์มโชคชัย Siam Ocean World
เราลงรูปเล่าไปเรื่อยๆ ก่อนละกันนะ ^__^





วันนี้คุณสามีไม่ได้มาด้วยเพราะติดงาน เราเลยขับรถมากันเอง มีอาม่าเพ้ง อี้ตา ตี้ ร่วมทีม
ความรู้สึกแรกที่วนข้าที่จอดรถ เดินเข้าห้างพาต้า เราไม่ได้รู้สึกว่ามันเก่า มันน่ากลัว
แต่เรารู้สึกว่า มัน classic บรรยากาศต่างๆ ทำให้เราคิดถึงสมัยเราเด็กๆ เราโอเคกับมันนะ
เริ่มจากลิฟท์แดงเพื่อไปตึกเข้าห้าง แต่ลิฟท์ก็ทำให้นึกถึงเหตุการณ์ในธรรมศาสตร์เลย
Classic มาเลย….




ลงลิฟท์จากที่จอดรถชั้น 4 ไปที่ชั้น 2 เป็นแผนกเครื่องพระ
เดินวนแบบงงงงหลงทิศหาลิฟต์ไปต่อ
ระหว่างที่เดินก็เห็นว่าห้างก็ขายของเหมือนห้างทั่วไป มีเสื้อผ้า แต่อาจไม่แนวเท่าไหร่
พนักงานเยอะ ดูมีอายุ น่าจะรุ่นเก่าอยู่กันมาแต่ห้างเปิด
คนเดินน้อยมากกกก เห็นแล้วสงสารนะ
เจอแล้วลิฟท์แก้ว ตัวแรกของประเทศไทยป่าวอ่ะ รู้แต่เราขึ้นอันนี้อันแรก




ลิฟท์นี้ก็สีแดงอีก ร้อนแรงได้ใจ อิ อิ
สวนสัตว์พาต้าอยู่ชั้น 6-7
ลิฟท์นี้จะพาขึ้นไปที่ชั้น 7 เลย




ตอนเด็กๆ รู้สึกว่าลิฟท์ใหญ่มาก แต่มายืนตอนนี้ เล็กกะทัดรัดดีเนอะ
ถึงจะเก่า แต่เราว่าดูปลอดภัยดีนะ
ตอนประตูเปิด กว่าจะต้อนแม่ต้อนลูกต้อนหลานเข้าไปก็นานอยู่ แต่ประตูไม่งับมือ
เวลาลิฟท์ขึ้นลงก็นิ่มๆ โอเคนะ




ในลิฟท์ก็มีติดโฆษณาสวนสัตว์
วันเสาร์อาทิตย์จะมีการแสดงพิเศษ
โห คนไม่เยอะ ไม่โปรโมทยังอุตส่าห์จัดการแสดงด้วย
เค้าก็ไม่ได้ปล่อยให้สวนสัตว์อับเฉาซะขนาดนั้นนะ




มองวิวนอกลิฟท์ เก่ามากจริงๆ




เข้าชั้น 6-7 นี่ฝุ่นเขรอะเลย




เปิดลิฟท์มาเจอที่ขายบัตรเข้าสวนสัตว์




ทางเข้าสวนสัตว์มี 2 จุด นอกจากชั้น 7 ที่ออกมาจากลิฟท์
ก็เดินมาจากชั้น 5 ที่เป็นแผนกขาย IT ได้




ราคาผู้ใหญ่ 70 บาท เด็ก 40 บาท
วันเสาร์และอาทิตย์มีการแสดงตามรูปค่ะ




บัตรเข้าสวนสัตว์




ชั้น 7 เป็นดาดฟ้า เป็นสวนสัตว์กลางแจ้งแต่ยังอยู่บนพื้นปูนอยู่ดี
มีสัตว์ให้ดูเยอะเลยที่ชั้นนี้ นก ลิงนานานพันธ์ คิงคองพาต้า เสือ หมี หมู ม้า กระต่าย แกะ
กรงแต่ละกรงไม่ใหญ่มาก อยู่ติดๆ กัน ทำให้คนไปเดินไม่รู้สึกเหนื่อยเหมือนไปเขาดินที่แต่ละจุดห่างกัน
เป็นข้อดีขอคน แต่เป็นข้อเสียของสัตว์ที่อยู่ในที่เล็กเกินไป
แต่เราก็ไม่เห็นว่าสัตว์จะซึมเศร้านะ ชอบโชว์ออฟด้วยซ้ำ 5555
เรื่องกลิ่นและความสะอาด ไม่รู้สึกแย่อะไร ก็ปกติ




เดินตรงไปเรื่อยๆ ระหว่างทางเป็นนกหลากหลาย
ตรงไปเจอลานกว้างๆ มีที่ขายอาหารให้สัตว์
มีเจ้าน้องแพะนี่เดินอิสระไปมาไม่กลัวใคร




ด้านขวาเป็นน้ำตกมีนกและน้องลิงให้ถ่ายรูป
เรย์กลัวมาก กลัวไปซะทุกอย่าง 555








ลิงน่ารักดี ใครเดินถือน้ำผ่านไป ก็จะเอื้อมมือไปขอ
คนดูแลต้องนั่งประกบอยู่ตลอดเวลา เพราะมันซน เดี๋ยววิ่งไปแย่งของคน
เรย์มีซื้อของเล่น เดินผ่านมัน มันจ้อง คนดูแลต้องจับมันไว้เลน บอกมันอยากได้ เดี๋ยวมันไปแย่ง 555








เลยไปนิดเป็นห้องกระจกของเจ้าเพนกวิน
เมื่อปี 53 ยังมี 2 ตัว อีกตัวมีทรงผมแซกกลาง แต่ตอนนี้เหลือแค่ตัวเดียว
อ่านเจอมาว่า แรกเริ่มมี 5 ตัว แต่ค่อยๆ จากไปจนเหลือแค่ 1 ตัวตามที่เห็น ซึ่งตอนนี้ก็อายุมากแล้ว
ตัวอ้วนนะ น่าสงสารก็ตรงที่มันจะเหงาไหมน้า….






กลับมาจุดเดิม มองไปด้านซ้ายเป็นแกะ กระต่าย หมู
ซื้ออาหารและนมป้อนสัตว์ต่างๆ ได้
เท่าที่ดู กระต่ายมีเยอะ ลายสวยๆ ทั้งงั้นเลย ขนสวยและอวบอั๋นนะ






เดินเลยไปนิดมีคอกหมู มี 2 ตัว ตัวใหญ่มากกกกกกกกกกกกกก




เดินเลยไปถึงริมตึก ต้ายยยย!!!! มีกล้องส่องทางไกลด้วยง่ะ ^__^




ข้างๆ เป็นสวนเล็กๆ เล็กมาก ไม่มีรั้วกั้นนะ นกฟรามิงโก้ยืนนิ่งๆ กันอยู่




ด้านหลังเป็นสวนสัตว์อีกจุด เต็มไปด้วยลิงมากมาย
เราถ่ายรูปมาไม่หมดนะ และไม่ได้อ่านชื่อเลย คือต้องจูงลูกตลอด นางกลัว แต่นางอยากมา
ถ่ายมาได้เยอะๆ ก็ตอนลูกเผลอไปเดินกับอาม่าอ่ะ




ในรูปบนที่เห็น ด้านขวาก็ที่อยู่ของคิงคองพาต้า
ขอท้างความจากที่หาอ่านๆ มา ตอนเปิดสวนสัตว์ใหม่ๆ
พาต้ามีซื้อกอริลร่าหรือที่เราเรียกกันว่าคิงคองพาต้ามา 2 ตัว
ตัวที่เราคุ้นเคยกันดีชื่อ “บัวหน้า” เป็นเพศผู้ ซึ่งจากไปแล้วเมื่อ 4 ปีก่อนด้วยโรคชรา และมีอายุ 50 ปี
ส่วนอีกตัวที่ยังอยู่ที่พาต้าชื่อ “บัวน้อย” เป็นกอริลล่าเพศเมีย อายุ 25 ปี
//www.oknation.net/blog/print.php?id=566699




ที่พักของบัวน้อยทำเป็น 2 ชั้นเพื่อกันติดเชื่อจากภายนอก
เป็นกรงที่อยู่ในห้องกระจก ข้างในเปิดแอร์ที่ความเย็น 20 เป็นอุณหภูมิที่เค้าชอบ
ภายในค่อนข้างกว้าง มีชิงช้า มีโทรทัศน์ให้บัวน้อยดู






เราหยุดดูตรงนี้พักนึง ก็เห็นมันเดินไปเดินมา
พอเห็นคนมายืนเยอะๆ มันก็เดินมาที่กรง มาทำหน้าแบบที่เห็น
หน้าแบบที่เห็นใน net เลยว่ามันทำหน้าเศร้าอ่ะ แต่เราก็เห็นมันทำหน้าแบบนี้ตลอดนะ
ไม่ว่าจะตอนเดินมายืนให้ถ่ายรูป เดินไปเล่นชิงช้า เล่นกวักน้ำ หรือนอนดูทีวี






ดูมันเศร้าไหม เราว่าไม่มั้ง คนเศร้าจะมีอารมณ์เดินไปมา เดินมาให้ถ่ายรูปเหรอ
แต่ถ้าจะรู้สึกก็คงแค่ มันจะเหงาไหม น่าจะมีเพื่อนเนอะ
แต่อ่านเจอมาว่า สวนสัตว์พาต้าทุกวันนี้ไม่ได้จะทำเพื่อหวังกำไร
แค่ดูแลสัตว์ที่มีมาแต่เดิมให้ดีที่สุด ให้ประชาชนได้มีโอกาสมาดู
ดังนั้นเค้าคงไม่คิดจะซื้อเพิ่มแล้ว และอ่านเจอจากอีกที่ว่ากฎหมายโลกห้ามซื้อขายกอริลล่าแล้วด้วย
จะมีที่เราเห็นสัตว์ตัวเล็กๆ ก็น่าจะเป็นลูกที่เกิดจากสัตว์ที่อยู่มานาน




สัญลักษณ์หน้าบ้านเจ้าบัวน้อย






กรงที่อยู่ตรงข้ามบัวน้อยก็เป็นลิงต่างๆ มีชะนีที่ดูแล้วเพลินมาก




นอกจากเสียงร้อง ผัว ผัว ผัว ๆๆๆ ชะนีสีดำก็โหนราวโชว์ อย่างกับนักยิมนาสติกทีมชาติ เพลินมาก




ชะนีสีขาวไม่โหน เกาะกรงโชว์ขนสวยๆ อย่างเดียว








ป้ายเขียนว่าห้ามให้อาหาร แต่ลิงพวกนี้จะยื่นมือมาขอตลอด
บางตัวมีธุจ้าก่อนแล้วยื่นมือมาขอด้วย น่ารักมาก
แถวนั้นมีเจ้าหน้าที่อยู่ เห็นบางคนก็ไปถามว่าให้ได้ไหม เจ้าหน้าที่บอกให้ได้




ลิงอุรังอุตังตัวนี้แหละที่ธุจ้าก่อนยื่นมือมาขออาหาร น่ารักดี
มันนั่งอยู่บนยางและเคลื่อนที่โดยใช้ยาง เก๋มากอ่ะ








ลิงหมดสภาพ นอนแผ่เลย พอเราเดินไปยุดมองมัน มันหันมาเหล่ด้วย ;P






ดูไปเรื่อยๆ นะ โซนลิงเยอะมากกกกกก




ลิงตัวนี้หน้าแปลกมากๆ เหมือนในการตูนเลย
ก้นก็เป็นสีๆ สัตว์แปลกๆ เยอะจริงๆ










ลิง 2 ตัวนี้กำลังแกะเปลือกถั่วฝักยาวกันอยู่ ตั้งอกตั้งใจกันมาก




ลิงแม่ลูกอ่อน





ทางเดินก็เป็นประมาณนี้ค่ะ คนไม่เยอะมากก็เดินสบาย




สัตว์แปลกๆ ที่เราไม่เคยเห็นก็มีให้ดูเยอะนะ






สุนัขจิ้งจอกมี 3 ตัว อีกตัววิ่งไฮเปอร์มาก
ห้องนี้กระจกขุ่นมาก มองไม่ค่อยชัด




เดินวนออกมาด้านนอก จะเป็นคอกม้า




มีเม่นตัวใหญ่มากกกกกกกกกก
ไม่กล้าหยุดดูนาน กลัวมันสะบัดหนามใส่






กำลังจะเดินวนไปโซนต่อไป
แวะถ่ายรูปก่อน ^___^
คิงคองเรย์ และ คิงคองอี้ตา ใครเหมือนมากกว่ากัน






เสือ…. ขนสวย ลายสวย
ทีแรกมันนอนอยู่ด้านใน พอเราเดินมา มันลุกมายืนใกล้ๆ อย่างกะมาโพสให้ถ่ายรูป ตลกดีอ่ะ






ไปดูหมีต่อ มี 4 ตัวมั้ง
ด้านในที่หมีอยู่เราเห็นหนูวิ่งผ่านไปด้วย หนูอ้วนเชียว
แต่ถามว่ารู้สึกว่าสกปรกไหม เราเฉยๆ บ้านเราสะอาดๆ หน้าบ้านเรายังมีหนูเลย








เดินบนชั้น 7 เสร็จก็ลงไปชั้น 6 ต่อ
ชั้น 6 จะเป็นสัตว์เลื้อยคลานและสัตว์โลกกลางคืน




ผนังเป็นภาพวาดที่น่าจะวาดมาตั้งแต่เปิดใหม่ๆ เพราะสีจางมากแล้ว
แต่เราชอบ คลาสสิค (อีกแล้ว) ก็นะ ชีวิตปัจจุบันเจอแต่ความทันสมัย อะไรใหม่ๆ มันเกลื่อเหมือนกันนะ






วันนี้มีการแสดงลิง หน้ากาก มายากล
แต่เราดูไม่จบ พอถึงการแสดงหน้ากาก เรย์กลัวแล้ว เลยต้องพาออกมาก่อน








เดินเล่นบริเวณแถวๆ นั้นก็เป็นตู้กระจกมีสัตว์เลื้อยคลาน
อารมณ์เหมือนเข้าเรียนวิชาวิทยาศาสตร์








เจอทางเข้าห้องมืด ให้อาม่าเป็นแกนนำ ทุกคนเดินตามกันไป 555
ไม่ได้ถ่ายรุปด้านใน กลัวมี flash
ข้างในมีสัตว์กลางคืนหลากหลาย เห็นกันแบบใกล้ชิดมาก
เป็นครั้งแรกที่เราได้เห็นค้างคาวแบบใกล้ของโคตรใกล้
มี 5 ตัว กำลังเข้าที่นอนกันอยู่ ห้อยหัวเอามือกอดอก หน้าตาน่ารัก เวลามันนอนดูน่าเกรงขาม
เห็นนกฮูกด้วยตัวนึง แต่มันยืนอยู่ด้านใน เห็นไกลๆ




เดินออกมาเป็นโซนเกาหลีเหนือ 5555 ได้อารมณ์นั้นจริงๆ นะ
มีสัตว์ที่สตั้ฟไว้ มีร้านขายของเล่น มีของเล่นหยอดเหรียญให้เด็กเล่นด้วย










ของเล่นหยอดเหรียญน่ารักดี ชอบตุ้กๆๆ












เดินออกมารอบนอก เป็นทางเดินริมหน้าต่าง เรียงรายไปด้วยตู้กระจกสัตว์เลื้อยคลานอีกจุด








อีกัวน่า กิ้งก้า ตัวใหญ่มากกกกกกกกกกกกก








พวกเราก็เดินดูไปเรื่อยๆ คนไม่มี ก็ไม่ต้องรีบ
เดี้ยนเป็นคนกลัวงู ไม่ค่อยดูงูเท่าไหร่ แต่ที่นี้ไม่รู้ว่าทำไมไม่กลัว
ตื่นเต้นสุด เห็นงูลอกคราบ กล้าจ้อง กล้ามองนานๆ










จุดสุดท้ายที่ดูคือ คุณวรนุช อันนี้เห็นบ่อยที่สวนลุม เดินสวนกันเลยทีเดียว 555






ขากลับก็เดินลงไปออกที่ชั้น 5 เพื่อหาลิฟต์ต่อไปที่จอดรถ
ที่นี้ซื้อของ 100 บาท ประทับตราจอดรถได้ 2 ชั่วโมง
เราไปวันอาทิตย์ ไม่ได้ประทับตรา เค้าก็ไม่เก็บเงินนะ




เรย์บอกกลัว แต่อยากมาอีก อยากพาปะป๊ามา ^__^
ขำเรย์มาก คือนัดกันก่อนมาล่วงหน้า 1 อาทิตย์
พอใกล้ๆ ป๊ารู้ว่าติดประชุม ยังไงราก็จะไปเพราะรู้ว่ารับปากเรย์แล้วต้องไป
อี้ตาก็ต่อรองกับเรย์ว่าเลื่อนไปก่อนไหม รอปะป๊าก่อน

เรย์บอกหน้าจริงจังว่า :
“ปะป๊าต้องไปทำงานเพราะต้องหาเงินให้หนู หนูต้องใช้เงินเยอะนะ ต้องซื้อขนม ซื้อของเล่น ไปเที่ยวด้วย ก็ให้ปะป๊าทำงานไปแหละ เราก็ไปเที่ยวกันเองก็ได้”

ลูกเดี้ยนเองค่ะ หึ หึ หึ (- -*)




ดูสัตว์ ดูคิงคองกันไปเยอะ ถามว่าพวกเรารู้สึกเศร้า หดหู่ไหม ก็ตามภาพ
พวกเราไม่ได้เป็นคนใจคอโหดร้ายนะที่ยิ้มร่าเริงกันแบบนี้
แต่เพราะสัตว์ต่างๆ ไม่ได้ทำให้เรารู้สึกเศร้าอะไร
ถ้าจะเศร้าก็เศร้าที่คนน้อยจนดูเหงานี่แหละ






คือพูดจริงๆ ว่าสัตว์พวกนี้อยู่ผิดที่ผิดทางจริง อยู่บนตึก บนพื้นปูน พื้นที่คับแคบมากกกก
แต่เราไม่ใช่นักอนุรักษ์สัตว์ ไม่ใช่สัตว์แพทย์ จึงบอกไม่ได้ว่ามันควรมีการจัดการยังไง
แต่เท่าที่เห็นสัตว์ดูได้รับการดูแลที่ดี ขนสวย ไม่ผอม และคึกคัก ไม่ได้ซึมหมดอาลัยตายอยาก
สวนสัตว์นี้มันมีมานาน 30 กว่าปีแล้ว ก่อนที่จะมีการอนุรักษ์สัตว์ต่างๆ แบบปัจจุบัน
มีสวนสัตว์ใหม่ๆ เปิดมากมาย คนไปพาต้าน้อยลงจนคิดว่าไม่มีสวนสัตว์แล้วด้วยซ้ำ
แต่พาต้าก็ยังดูแลสัตว์ ยังรับผิดชอบสวนสัตว์ของเค้าอยู่อย่างดี
เราว่ามันก็เป็นมุมนึงที่ต้องมอง อย่ามองอะไรด้านเดียว
จะให้พาต้าปิดสวนสัตว์และย้ายสัตว์ไปที่อื่น เราว่าก็คงไม่ใช่เรื่องง่ายๆ
ไหนจะสภาพจิตใจของสัตว์ที่เค้าอาจคุ้นเคยกับสถานที่นี้ คุ้นเคยกับคนดูแลไปแล้ว
ไหนจะการปรับตัว ไปอยู่กับคนใหม่ๆ เพื่อนใหม่ๆ สถานที่ใหม่ๆ
มันอาจไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด


เราเองก็สงสัยเหมือนกันว่าทำไมเค้ายังเปิดอยู่
เพราะคิดว่าลืมเรื่องกำไรไปได้เลย น่าจะขาดทุนมาโดยตลอดด้วยซ้ำ
ไปอ่านที่พาต้าให้สัมภาษณ์ เค้าบอกว่าเค้าเปิดที่นี้ไม่ได้เพื่อผลกำไร
แต่เพื่อเป็นแหล่งศึกษาหาความรู้ตามเจตนารมณ์ของผู้ก่อตั้ง
และเค้าได้ดูแลสัตว์อย่างถูกอนามัยโดยสัตว์แพทย์ มีการตรวจสอบมาโดยตลอด
//news.mthai.com/general-news/264915.html




ความคิดเห็นสั้นๆ หลังจากไปเยือนสวนสัตว์พาต้า
ในฐานะแม่ที่พยายามหาที่ๆ ให้ลูกไปเปิดหูเปิดตา
และกรุงเทพก็ไม่ได้ส่งเสริมเรื่องนี้ บ้านเมืองเลยเต็มไปด้วยห้างเพียบ
ตัดประเด็นเรื่องสถานที่ไปก่อน สวนสัตว์พาต้าเลยเป็นอีกสถานที่ที่น่าสนใจ
ไม่ต้องห่วงว่าการพาลูกไปสวนสัตว์พาต้าจะทำให้ลูกมีใจโหดเหี้ยม อยากกักขังสัตว์
ความสุขหรือความอยากรู้อยากเห็นของเด็กที่อยากเห็นสัตว์ก็แค่อยากเห็นสัตว์
ไม่งั้นคงไม่มีเขาดิน เขาเขียว Siam Ocean World หรอก
เวลาดูสัตว์ต่างๆ เด็กถามอยู่แล้วว่าทำไมเขาถูกเอามาไว้ในกรง ไม่เราก็อธิบายเค้าเองก็ได้
ว่าไม่มีใครอยากถูกขังหรือกักบริเวณ เราอย่าเอาสัตว์มาทำแบบนี้
ที่นี้คือสวนสัตว์ เค้าเอามาให้เราได้เห็นได้รู้จักสัตว์แบบปลอดภัย
เราว่า มันสอนกันได้นะ




ถึงจุดนี้ก็คงบอกได้แค่ว่า ก็ลองไปดูกันเอง มุมมองคนไม่เหมือนกัน
เราก็แค่เอาสิ่งที่เห็นมาถ่ายทอด
ยังไงก็เป็นการเปิดหูเปิดตาทั้งของเราและลูก


^______^

Create Date : 03 กันยายน 2556		12 comments
Last Update : 3 กันยายน 2556 16:25:24 น.
Counter : 12308 Pageviews.
Share Tweet