อเวรา โหนฺตุ
ครั้งยังเยาว์เราไร้เดียงสาโลก
ร่ายโศลกตามใจใฝ่ถวิล
ไม่รับรู้เหตุผล..ไม่ยลยิน
ใครติฉินบ่นพร่ำไม่นำพา
จนวันคืนค่อยค่อยเคลื่อนคล้อยผ่าน
เริ่มซมซานรู้สึกรู้เดียงสา
ชีวิตล่วงเลยผ่านกาลเวลา
เมื่อหลับตาคราใดใจสะท้อน
หลายเรื่องที่ทำให้หัวใจเจ็บ
ได้แค่เก็บไว้เป็นอุทาหรณ์
หลายเรื่องที่ทำให้ใจร้าวรอน
กราบกับหมอนสวดมนต์แผ่เมตตา
เรียน..เจ้ากรรมนายเวรขอวอนไหว้
ขอจงได้อโหสิอหิงสา
ทั้งตั้งใจทั้งไร้เจตนา
อเวรา โหนฺตุ ลุแก่กรรม ฯ
ควายเฒ่า
ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [
