วันนี้เมื่อหลายสิบปีมาแล้ว
.................................
ยังคงคอย
ภาพเธอวิ่งชิงเปรตในเขตวัด
ยังแจ่มชัดตรึงติดในจิตฉัน
เธอฮึดฮัดขัดใจชิงไม่ทัน
เงื้อกำปั้นออกซัดฉันวัดพื้น
แล้วไปแอบร้องไห้ที่ใต้กุฏิ
น้ำมูกหลุดเปื้อนปรางครางสะอื้น
ฉันต้องจ้าละหวั่นปลอบขวัญยืน
พร้อมกับยื่นข้าวต้มขนมลา
จับเอาชายเสื้อที่เขรอะขี้ฝุ่น
เช็ดคราบขุ่นคราบใสจากใบหน้า
จูงไปข้างโรงธรรมเด็ดจำปา
ผูกเกศาประดับให้กับเธอ
นับตั้งแต่วันนั้นจนวันนี้
ล่วงสามสิบกว่าปีแล้วที่เก้อ
จากกันแล้วลับเลยไม่เคยเจอ
ฉันคิดถึงเสมอตลอดมา
สารทเดือนสิบทุกปีไร้วี่แวว
ผ่านปีแล้วปีเล่าที่เฝ้าหา
ภาพงามงามความหลังยังคั่งคา
จนชราร่างลง..ยังคงคอย ฯ
ควายเฒ่า
ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [
