นิรันดร โดย พงศกร นิรันดร โดย พงศกร สนพ.fine - book ราคา 125 บาท เรื่องย่อหลังปก คัมภีร์ที่เขาได้มา เขียนด้วยหมึกสีน้ำตาลเก่าคร่ำคร่า อันที่จริงอยากจะเชื่อว่ามันเขียนด้วยเลือดมากกว่า และด้วยกาลเวลาที่เนิ่นนาน เปลี่ยนสีเลือดกลับกลาย เป็นสีน้ำตาลเข้ม กรณ์ใช้เวลาช่วงกลางคืน ค่อยๆ แกะ ตัวอักษรโบราณและแปลออกมาทีละน้อย... ชื่อที่เรียกขานคัมภีร์นั้น ทำให้ชายหนุ่มเย็นซ่าน ไปทั้งร่างด้วยความตื่นเต้นปนด้วยความสะพรึงกลัว... นิรันดรคัมภีร์!! คอมเม้นท์หลังอ่านจ้ะ เรื่องนี้สายลมฯ ได้มาจากงานสัปดาห์หนังสือ เป็นพ็อคเก็ตบุ๊ครวมเรื่องสั้นหลายๆ เรื่องเข้าด้วยกัน โดยผู้เขียนคนเดียว ประกอบด้วยเรื่อง นิรันดร, ผู้ไร้ร่าง,กีฏกรรม,เด็กชายสบายดี,นางงามจักรวาล คนที่สาม,รอยนิมิต,สิงโตหิน,บนทางเปลี่ยว,ยังไม่ สิ้นแสงอรุณ ซึ่งมีหลายรสชาติ แต่หนักไปทางแนวไซไฟสยองขวัญ แต่ก็มีความหวานเข้ามาแซมตั้ง 2 เรื่องแน่ะ แล้วแต่ละ เรื่องก็เขียนได้ลงตัวดีนะ อ่านแล้วร้องอืมม...ม เป็นระยะๆ สำนวนกระชับดำเนินเรื่องไม่ยืดเยื้อ หักมุมจบดี สายลมชอบเรื่องสุดท้ายเป็นพิเศษ ชื่อเรื่อง “ยังไม่สิ้น แสงอรุณ” เพราะหวานโรแมนติกเป็นพิเศษ แล้วก็ ชอบโจทย์ที่ผู้เขียนตั้งไว้ให้พระเอกเลือก มันเป็น การเลือกที่ยากลำบากเหมือนกันในฐานะมนุษย์ ทุกคนก็มีความเห็นแก่ตัว พระเอกในเรื่องนี้ ต้องเลือกระหว่างเพื่อตัวเอง หรือเพื่อคนที่ตัวเอง รักอย่างแท้จริง ซึ่งไม่ว่าจะเลือกอย่างไหนก็ไม่มี คำว่าผิดหรือถูกได้เต็มที่ ช่างเป็นช้อยส์ที่เลือกยากจริงๆ ถ้าเป็นตัวเองหรือ เป็นใครก็ตาม คงจะตัดสินใจลำบากน่าดู มันเป็น บททดสอบจิตใจบทพิสูจน์รักแท้ ว่าความรักของคุณ เป็นแบบไหน ? รักแบบเพื่อครอบครอง หรือรักโดย หวังให้เขามีความสุขไม่ว่าเขาจะอยู่กับคุณ หรือใคร ก็ตาม เรียกว่าพิสูจน์ความเป็นลูกผู้ชายอย่างแท้จริง สายลมฯคิดว่ารักแบบนี้เรียกว่ารักแท้ค่ะ จุดทีชอบที่สุดคือคนเขียนไม่ได้ตีกรอบตอนจบ แต่ปล่อยให้คนอ่านจินตนาการเองต่อ ซึ่งบางคน อาจจะบอกว่าจบไม่เคลียร์...กลับมาก่อน ตกลง จบยังไง? แม้จะไม่ได้บอกว่าจบยังไง แต่ในใจของสายลมฯ คิดว่ามันเคลียร์แล้วค่ะ เคลียร์ที่พระเอกแสดงให้ เห็นคุณค่าของตัวเอง และไม่ใช่คนที่ตีโพยตีพาย สรุปเอาเองกลัวเอาเองว่านางเอกจะคิดยังไง จะเลือก ใคร ไม่ไปคิดแทนเขา...ชอบจังเลยพระเอกแบบนี้ แม๊น..แมน เป็นคนมีเหตุผล หายากนะพระเอกแบบนี้ เพราะว่าพระเอกนิยาย ส่วนใหญ่ โดยเฉพาะนิยายรักๆ ใคร่ๆ ที่ผู้เขียนเป็น ผู้หญิง มักจะเขียนให้พระเอกหึงหวง และต้องการ ครอบครองนางเอกอย่างสูง โดยไม่เปิดโอกาสให้ เธอเป็นฝ่ายตัดสินใจหรือค่อยๆ เรียนรู้เขาที่จะรักเขา โดยมากมักจะสำเร็จรูปเข้าว่าเอาสะใจ เอะอะก็ปล้ำ เสียเลย ซึ่งในความเป็นจริงแล้วผู้ชายแบบนี้เฮงซวย ไม่ให้เกียรติผู้หญิง และเป็นพระเอกได้แต่ในนิยาย เท่านั้น ถ้าจะปล้ำกันน่ะอย่างน้อยนางเอกต้องมีใจให้บ้าง ปล้ำกันพอเป็นพิธีแล้วก็สมยอม และมีเหตุผล ในการปล้ำ และการสมยอมด้วย (เช่น มีใจอยู่แล้ว และถูกเล้าโลมจนสมยอม ไม่ใช่แพ้ด้วยกำลัง) ไม่ใช่แต่สักแต่ปล้ำๆๆ เข้าว่า จนนางเอกท้องเลยต้อง แต่งงาน กลายเป็นนิยายมลพิษทางสังคม ที่ผู้เขียน จิตกลวงๆ เข้าใจแค่ว่ารักคือปล้ำ ปล้ำๆ ไปเหอะ เดี๋ยวก็รักกันเองแล้วเขียนออกมาอย่างดาษดื่น ที่แย่กว่านั้นเด็กที่เขียนเรื่องพันธุ์นี้ ดันเป็นเด็ก มัธยมหรือเด็กสาวแรกรุ่นทั้งนั้นนนนน...น โอย..เยาวชนไทย ไม่เข้าใจว่าพ่อแม่สอนมายังไง ลูกถึงเข้าใจว่าการใช้กำลังข่มขืน ทำให้ผู้ชาย คนหนึ่งเป็นพระเอกไปได้ แล้วความเข้าใจ เรื่องเซ็กซ์กลวงๆ แบบนี้ ก็เลยเขียนออกมาโดย ขาดการไตร่ตรอง เลยกลายเป็นดูถูกผู้หญิงด้วยกัน แถมเป็นการเขียนแบบจำมาเฉพาะฉาก (ตบ+จูบ) x ปล้ำ= รักกัน (กลายเป็นสมการสูตรสำเร็จไปได้ ) แต่ตัดเหตุผลก่อนหน้านั้นทิ้งไปหมด มากกว่าจะ เข้าใจธรรมชาติของการมีเซ็กซ์และความรักว่า มันต้องไปด้วยกัน ไม่ใช่ฝ่ายหนึ่งใช้กำลังแล้วอีกฝ่าย เลยต้องยอมเพราะสู้ไม่ได้ไหนๆ ก็ไหนแล้วแต่ง กะมันก็ได้ฟะ แบบนี้เรียกว่าความรักตรงไหน? แบบนี้มันคือการข่มขืนแล้ว จะเรียกไอ้บ้ากาม ในเรื่องว่าพระเอกได้ยังไง? จริงๆ แล้วสายลมฯ คิดว่า ไอ้พระเอกคนนั้น นอกจากจะเป็นไอ้บ้ากาม แล้วยังเป็น ไอ้คนไม่มีเสน่ห์ ไม่มีปัญญาทำให้ผู้หญิง สมยอมอีกต่างหาก กระจอกไร้น้ำยาจังวุ้ย!! ก่อนจะส่งสำนักพิมพ์หนูๆ พวกนี้น่าจะลอง ให้พ่อแม่ตัวเองอ่านดูก่อนนะ ผู้ใหญ่จะช่วยกรอง และอธิบายสิ่งที่หนูๆ ไม่เข้าใจให้ถูกต้องได้ ว่ารักที่ดีเป็นอย่างไร? เซ็กซ์ที่ให้เกียรติกันคือ แบบไหน? และการสื่อสารออกไปสู่สังคมอย่างไร จะไม่เป็นมลพิษ หรือให้คนอ่านย้อนกลับมาคิด ว่าพ่อแม่ของหนูๆ นักเขียนพวกนี้เลี้ยงลูกกันมา อย่างไร?   Create Date : 23 พฤษภาคม 2551 8 comments Last Update : 23 พฤษภาคม 2551 2:07:12 น. Counter : 3527 Pageviews. Share Tweet

เจอหนังสือน่าสนใจอีกเล่มแล้วค่ะ จดไว้อี๊ก เห็นด้วยกับทั้งหมดที่ จขบ. ว่ามาเลยค่ะ เพิ่งจะบ่นถึงเรื่องนี้ไว้ที่อีกเวบบอร์ด ถ้านี่คือความนิยมสำหรับนิยายไทยในปัจจุบัน ก็บอกได้แต่ว่าสงสารสังคมไทยและผู้หญิงไทยจัง   โดย: กุลธิดา IP: 206.74.241.94 23 พฤษภาคม 2551 5:50:23 น.

น่าสนใจค่ะ เรายังอ่านงานของพงศกรน้อยอยู่ แต่อ่านรีวิวแล้วรู้สึกว่าเล่มนี้น่าสนใจ   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 23 พฤษภาคม 2551 10:42:54 น.

เป็นร่วมเรื่องสั้นใช่ไหมฮะ   โดย: Boyne Byron 23 พฤษภาคม 2551 13:11:25 น.

จริงๆ แล้วสายลมฯ คิดว่า ไอ้พระเอกคนนั้น นอกจากจะเป็นไอ้บ้ากาม แล้วยังเป็น ไอ้คนไม่มีเสน่ห์ ไม่มีปัญญาทำให้ผู้หญิง สมยอมอีกต่างหาก กระจอกไร้น้ำยาจังวุ้ย!! โดนมาเลยค่า สะใจเพราะเกลียดนิยายรักต้องปล้ำแบบนี้ชะมัด   โดย: moji IP: 58.9.34.207 23 พฤษภาคม 2551 16:57:13 น.

อ่านแล้วชอบใจจังเลย นิยายลูกกวาดสมัยนี้นับวันมีแต่จะห่วยลง ไม่ประเทืองปัญญาคนอ่านเลย   โดย: DoRaePEET IP: 202.28.183.9 23 พฤษภาคม 2551 19:53:17 น.

ถ้าจะปล้ำกันน่ะอย่างน้อยนางเอกต้องมีใจให้บ้าง ปล้ำกันพอเป็นพิธีแล้วก็สมยอม และมีเหตุผล ในการปล้ำ และการสมยอมด้วย >> 55555 ถึงได้นิยมอ่านโรมานซ์ไงคะ ไม่มี๊หรอก ปล้ำเนี่ย   โดย: piccy 24 พฤษภาคม 2551 12:12:25 น.

น่าสนใจ แต่เป็นเรื่องสั้นนี่สิ   โดย: โทรโพสเฟียร์ 25 พฤษภาคม 2551 16:49:54 น.

น่าอ่านนะครับ   โดย: เมฆชรา 25 พฤษภาคม 2551 23:40:54 น.