จขบ.ความรู้ดีจังเลยค่ะ

ง่า ผมกลับเห็นว่าการอ่านนิยายเป็นเรื่องประเทืองอารมณ์มากกว่าประเทืองสมองอยู่แล้ว

ไม่อยากให้คาดหวังอะฮะ ถ้าคาดหวังก็จะผิดหวัง หากมันเพี้ยนไปจากที่เราคิดเราคาด

ประทับใจคำอธิบายของ จขบ มากเลยค่ะ

เรื่องนี้ก็ขอสารภาพว่าอ่านแล้วแอบผิดหวังนิดหน่อยเหมือนกัน เพราะรู้สึกว่ามันสรุปง่ายเกินไป

ในแง่ข้อผิดพลาดทางประวัติศาสตร์นี่เราเฉยๆ นะคะ เพราะเราอ่านนิยายแบบไม่คาดหวังความถูกต้องอะไรอยู่แล้วง่ะ แต่พอมาเห็นรายละเอียดของ จขบ. ก็เหวอไปเหมือนกัน วิเคราะห์ได้ละเอียดมากๆ เลย

แล้วก็เห็นด้วยกับข้อ 17 ค่ะ ว่าเรื่องนี้ภาษาดูห้วนๆ กว่าเรื่องก่อนๆ นี้ ทำให้ไม่ประทับใจเท่าที่ควร พออ่านจบแล้วก็ อืมม์ ... จบแล้วนะ แค่นั้นเอง

ปกติเวลาอ่านนิยายจบแล้ว เราจะชอบเลือกตอนที่น่ารักๆ หรือซึ้งๆ มาอ่านซ้ำอีก แต่เรื่องนี้ไม่ได้รู้สึกอยากอ่านซ้ำค่ะ (แต่ก็หยิบมาอ่านซ้ำตอนที่บรรยายถึงชุดนอนพร้อมเข็มขัดลดพุงของพี่สาวนางเอกนะ)

อ่า..ได้แต่อ่านรีวิว จึงไม่สามารถมีความเห็นได้ค่ะ

แต่ที่ผ่านมา ก็มีทั้งคนที่ชอบและไม่ชอบนะคะ

กำลังอ่านนิยายอยู่พอดี
ก็เลยไม่ได้อ่านรีวิวทั้งหมด

ดูเหมือนว่าจะมีคำแก้ตัวอยู่ในคำนำแล้วว่า
ผู้เขียนไม่สันทัดแนวโบราณ จึงต้องสร้างเมืองสมมุติให้ยุคโบราณขึ้นแทน

อ่านนิยายจบจะกลับมาอ่านใหม่ค่ะ

รีวิวอย่างยาวมากกกก
ร่ายังไม่เคยอ่านเรื่องนี้เลยค่ะ แถมกลับมาเรียนก่อนเรื่องนี้พิมพ์รูปเล่มด้วย

เป็นแฟนนิยายของคุณกิ่งฉัตรเหมือนกันฮับ อย่างเช่นเรื่องสูตรเสน่หา, แกะรอยรัก, สืบลับรหัสรัก แล้วก็เรื่องของสามสาวทหารเสือด้วย ตอนนี้ร่ารออยากรู้เรื่องที่กำลังลงสกุลไทยด้วยค่ะ เสียดายว่ากลับมาเรียนแล้ว กระซิกๆ

โห รีวิวได้ดีมากๆเลยค่ะ อ่านแล้วเชื่อว่า จขบ.ติเพื่อก่อจริงๆ เสียงสะท้อนแบบนี้เราว่านักเขียนชอบนะคะ เพราะว่าเป็นไปในทางสร้างสรรค์
คนอ่านอย่างเราก็ชอบค่ะ เพราะนักเขียนที่รักจะได้ผลิตงานดีๆมีคุณภาพออกมาสม่ำเสมอ

ส่วนตัวแล้วชอบเรื่องนี้น้อยกว่าเรื่องอื่นๆของกิ่งฉัตรเหมือนกันค่ะ แต่ด้วยความลำเอียงส่วนตัว ก็เลยยังรักกิ่งฉัตรต่อไปอยู่ดี 555

ภาษาผู้เขียนสั้นและห้วนและภาษาบรรยายเขียน
เป็นภาษาพูดไปเสียเยอะจนเหมือนอ่านนิยายแปล
ให้เดาจากที่ผู้เขียนเหน็บๆ ตัวละครและคนรอบตัวผู้เขียน
ลงในนิยาย สงสัยผู้เขียนจะอ่านนิยายแปลแนวชิทลิท
หรือโรมานซ์มากเกินไป เพลาๆ หน่อยแล้วกันค่ะ นิยาย
แต่ละชาติก็มีลักษณะต่างกันไป ยิ่งคนที่มีเอกลักษณ์
ในการเขียนอย่างกิ่งฉัตร ความเปลี่ยนแปลงจึงปรากฏ
ให้เห็นเยอะ ถ้าเทียบกับงานก่อนถือว่าเล่มนี้คะแนน
ลดฮวบฮาบเลยค่ะ


เห็นด้วยกะประโยคนี้มากที่สุดคะ หลานคิดว่าเรื่องนี้ผิดหวังมากๆๆ อุตส่าห์ตั้งหน้สรอคอย แต่เรื่องมันแปร่งๆๆ หลานน่ะงงตั้งแต่ตอนที่อยู่ดีๆผู้กองพัทธ์ก็เด่นขึ้นมาตอนที่ผู้เขียนกำลังพูดถึงประวัติเมืองโบราณอยู่ (ขอโทษที่หวังว่ามันจะมีอะไรมากกว่านี้นะคะ) เหมือนถูกน็อคกลางอากาศ

โห ข้อติเยอะเชียว ถ้าในเรื่องประวัติศาสตร์ คุณกิ่งฉัตรออกตัวไว้ก่อนแล้วค่ะว่าไม่ถนัดเลยสมมติเอา ส่วนตัวแล้วเราอ่านหนังสือแบบไม่คาดหวังอะไรปล่อยความคิดและอารมณ์ตามตัวอักษร (ความจริงไม่มีความรู้ด้านวรรณศิลป์น่ะค่ะ) เรื่องสาปพระเพ็งเรามองว่าเด่นตรงพล็อตที่เอาสามประเด็นมารวมเอาไว้ในเรื่องเดียว ซึ่งความยาวของเรื่องคงน้อยไปเลยทำให้ความผสมกลมกลืนของเรื่องสะดุดและห้วน บางประเด็นขาดเหตุผลไป แต่ถ้าอ่านเอาเนื้อเรื่องโดยรวมก็สนุกดี

เท่าที่อ่านนิยายของคุณกิ่งฉัตรมา เราสัมผัสได้อย่างนึงคือคุณกิ่งฉัตรพยายามหาพล็อตที่แหวกแนวออกไปไม่ค่อยเน้นบทกุ๊กกิ๊กแต่คนอ่านเข้าใจได้เอง สาปพระเพ็งเท่าที่อ่านจากที่คุณกิ่งฉัตรเกริ่นไว้ น่าจะเป็นเรื่องที่คุณกิ่งฉัตรลองเขียน ซึ่งเมื่ออ่านจบแล้วเรายังคิดๆเลยว่าน่าจะยากนะเขียนเรื่องนี้ ยังไงก็ตามอ่านผลงานของคุณกิ่งฉัตรต่อไปค่ะ

โอ...ยิ่งอ่านรีวิวยิ่งอยากอ่านหนังสือค่ะ ชอบอ่านนิยายของคุณกิ่งฉัตรเหมือนกันแต่ไม่ถึงกับเป็นแฟนพันธุ์แท้...มีหลายเล่มที่ชอบ แต่ก็มีหลายเล่มที่เฉย ๆ เล่มนี้ที่อยากอ่านเพราะชื่อน่ะค่ะ ตั้งได้ฟังดูขลัง ๆ ดี...

เดี๋ยวถ้าได้อ่านแล้วจะดูว่าคิดเหมือนจขบ.หรือเปล่านะคะ

อ่านรีวิวของ จขบ.แล้วรู้สึกว่า ละเอียดดีจังเลย เราอ่านแล้วก็จับไม่ได้ทุกจุดอย่างนี้ค่ะ

แต่ส่วนตัวแล้ว ไม่ได้คาดหวังอะไรมากเท่าไร เพราะเหตุที่เป็นเมืองสมมุติ (มิได้มีเจตนาจะเกรียนแต่อย่างใดนะคะ) จะใส่ให้เป็นอย่างไรก็ได้ เราไม่เห็นถึงความจำเป็นว่าจะต้องถูกต้องตามหลักการณ์ตามที่ จขบ. กล่าว เพราะไม่ใช่เรื่องอิงประวัติศาสตร์ที่ต้องมีความถูกต้องตามบันทึก อย่างเช่นบางระจันตามที่ยกตัวอย่างมานั้น เราเห็นด้วยว่าไม่สมควร

เรื่องข้อมูลเราไม่ค่อยใส่ใจเท่าไร แต่ยอมรับว่าหลาย ๆ อย่างอ่านแล้วขัด ๆ อาจเป็นเพราะความรู้ดั้งเดิมของเราที่ได้รับมาเป็นอย่างหนึ่ง แต่ในหนังสือเป็นอีกอย่างหนึ่ง


แต่ยังคงคิดว่าเป็นเรื่องที่อ่านสนุกอีกเรื่องนึงค่ะ อ่านแบบไม่ต้องคิดอะไรมาก เพราะมันคือนิยายน่ะนะ (ในความคิดเรา) ไม่ได้อ่านสารคดีอยู่นี่น้า

ไม่ได้จะต่อว่าหรือคัดค้านแต่อย่างใด นี่ก็เป็นเพียงความเห็นของเราเท่านั่นนะคะ เป็นอีกคนที่เป็นแฟนนิยายของกิ่งฉัตร ได้อ่านความคิดเห็นหลากหลายก็เปิดความคิดเราดี

อ่านแล้วแอบขำกับข้อ 9
ก็ไม่เห็นจำเป็นต้องแอบ Y กันนี่คะ เรื่องของการกลับชาติมาเกิด แค่ความผูกพันก็ทำให้มาเจอกันได้แล้ว

ผมชอบเรื่องาปพระเพ็งครับ อิอิ แล้วจะมาบอกทำไมเนอะ ...

เราชอบเรื่องนี้น่ะคะ
อ่านสนุกดี รวดเดียวจบ
แต่เราก็วิเคราะห์ละเอียดไม่เป็นค่ะ
แต่ว่ารู้สึกว่า กิ่งฉัตรอาจจะเขียนแนวนี้ได้ ไม่ลื่นไหลเท่ากับแนวปกติแบบทันสมัย

เพิ่งอ่านจบแล้วรีวิวไว้ที่บล็อกเราค่ะ อ่านแล้วไม่ค่อยชอบเหมือนกัน มันขาดๆ เกินๆ ในความรู้สึกยังไงไม่รู้

เพิ่งมานึกออกว่ามันไม่ match ตรงไหนก็ตอนมาอ่านคอมเม้นท์ของ จขกบ. ข้างบนนี่ล่ะค่ะ

ปล.แอบไม่ชอบเรื่องนี้ค่ะ ถ้าเทียบกะเรื่องอื่นๆ ของคุณกิ่งฉัตร อย่าง ด้วยแรงอธิษฐานหรือตามรักคืนใจ

เพิ่งได้อ่านสาปพระเพ็ง ของคุณกิ่งฉัตรจบ ก็เลยเข้ามาดูว่ามีใครพูดถึงเรื่องนี้ว่ายังไงบ้าง ขออนุญาตคิดต่างจาก จขบ. เพราะว่าเรากลับชอบความมีมิติของเรื่องนี้มิติในการผนวกกันของอดีต ปัจจุบัน ผ่านตัวละครที่ได้รับมอบบทบาทต่างวาระ ต่างกรรมกัน นี่ขนาดว่าเราไม่ใช่เด็ก ๆ แล้ว ยังอมยิ้มไปกับความเป็นคฑารัตน์เลยค่ะ อาจจะเพราะเราชอบเรื่องสูตรเสน่หาด้วยมั้งคะ เราว่าคนแบบนี้แหละค่ะถึงจะอยู่ในสังคมแบบนี้ได้ไม่แคร์ว่าใครจะชอบหรือไม่ชอบ เอาไปนินทาลับหลังน่ะได้ แต่อย่าให้รู้นะ แม่เอาตาย!!!

จขบ.รีวิวได้ละเอียดดีมากเลยค่ะ เราอ่านแล้วยังคิดเลยว่าตอนเราอ่านนี้ทำไมมองข้ามประเด็นที่คุณแจงมาไปหมดเลยหว่า อิอิ อาจจะเพราะเรามองสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นลักษณะของ “เมืองสมมุติ” จากที่คุณกิ่งฉัตรได้ออกตัวไว้ตั้งแต่เริ่มแรกแล้ว และเราก็ “เข้าใจ” เมืองสมมุติที่เป็นที่มาของเรื่องราวต่าง ๆ แอบคิดตามจขบ.ว่า เอ...ชื่อต่างชาติต่างวัฒนธรรมแบบนี้นี่ถ้ามารวมกันได้นี่คงได้สร้างประวัติศาสตร์กันใหม่แน่ ๆ เลยค่ะ ดีนะคะว่ามันเป็นแค่ “เมืองสมมุติ” เลยไม่ได้มีอยู่จริง ๆ ส่วนเรื่องความเชื่อนั้นว่ากันไม่ได้ค่ะจริง ๆ เราก็อาจให้คุณกิ่งฉัตรอธิบายอีกนิดเกี่ยวกับคำสาปแต่อ่านไปอ่านมา เรากลับได้ข้อคิดว่าถึงจะอยู่ใกล้กันแค่ข้ามฝั่งความเชื่อในเรื่องเดียวกันยังต่างกันเลยค่ะ ความเป็น “เมืองสมมุติ” นี่ช่วยได้เยอะ ใครจะบอกได้ละคะว่าแท้ที่จริงมันต้องเป็นยังไงจากสิ่งที่ “สมมติ” ขึ้นมา จุดที่มีมิติของเรื่องนี้คือตรงนี้แหละค่ะ ความที่สิ่งที่เกิดไม่สามารถใช้มาตรฐานปกติวัดได้ใครจะไปรู้ได้ว่า ณ เวลานั้น ตอนนั้น สิ่งที่เกิดขึ้นคืออะไร และอะไรเป็นจุดให้ต้องตัดสินใจเช่นนั้น

จะด้วยความเข้าใจในเรื่อง “เมืองสมมติ” หรือเพราะว่าเราไม่มีพื้นทางประวัติศาสตร์เท่าไหร่นักก็ไม่รู้นะคะเลยไม่ได้คิดว่ามันต้องสมจริงสมจัง มีกำแพงเมืองกี่ชั้น อิอิ ทั้งที่จริง ๆ แล้วยังแอบคิดเร้ยว่าเมืองสมมติของพระเจ้าปรันมาน่าจะมีปืนใหญ่เนอะ ไว้สู้กับข้าศึก

นิยายก็เป็น “สื่อ” อย่างที่คุณบอกจริง ๆ นั่นแหละค่ะ สื่อนั้นจะสื่ออะไรไปถึงใครได้ก็ต่อเมื่อคนรับสื่อหยิบเอาสิ่งนั้นขึ้นมาใช้ ขนาดหลานน้อยเรานะคะชอบดูจังเลยการ์ตูนเนี่ย พอถามเค้าว่า “น้องพีครับ ดูแต่อุลตร้าแมนจนจะแปลงร่างให้ป้าดูได้แล้วนะลูก” น้องพีกลับตอบว่า “ป้านี่ อุลตร้าแมนมันเป็นการ์ตูนนะพีจะแปลงร่างเหมือนการ์ตูนได้ไง” แหะๆ โดนหลานย้อนซะอึ้งเลยค่ะป้าอย่างเรา เด็กสมัยนี้ฉลาดค่ะเขาเลือกที่รับสิ่งต่าง ๆ ที่ได้เห็นได้ยินได้ฟัง แม้แต่การศึกษาประวัติศาสตร์จากนิยายก็เช่นกัน แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น “ความฉลาด” ในการเลือกของเด็กแต่ละคนย่อมขึ้นอยู่กับการเลี้ยงดูด้วยเช่นกัน อ้าวคุยไปคุยมา เอาหลานมาเผาซะแล้วเรา

ความจริงเข้ามาหาเพื่อนที่ชอบนิยายคล้าย ๆ กันจุดประสงค์ที่อ่านนิยายคืออยากสร้างความบันเทิงคลายเครียดให้กับตัวเองน่ะค่ะ ไม่อย่างนั้นคงไปนั่งดูสารคดี หรือไปดูหนังแล้วจับประเด็นมาวิจารณ์ที่เฉลิมไทยแทนแล้วล่ะค่ะ ความมีเหตุมีผลขึ้นอยู่กับการกำหนดและวางมาตรฐานใจของแต่ละคนค่ะ แต่ละคนมีจุดสมดุลไม่เท่ากัน
ดั้งนั้นขึ้นอยู่กับเปิดใจยอมรับฟังความคิดเห็นของคนรอบตัวนั่นแหละค่ะ

ขอบคุณจขบ.นะคะที่เปิดมุมมองในแบบที่เราไม่เคยได้มองมาก่อน คุณละเอียดดีมาก ๆ เลยค่ะตีแผ่แบบทุกประเด็นนี่ถ้าคุณไม่ออกตัวว่าคุณติเพื่อก่อ คุณมีเหตุมีผลสนับสนุนในความไม่สมเหตุสมผลทางความคิดของคุณเราต้องคิดว่าคุณต้องไม่ใช่แนวนักอ่านนิยายของคุณกิ่งฉัตรแน่ ๆ เลยค่ะ

ปล. ด้วยความเคารพเราไม่รู้สึกว่า สาปพระเพ็ง มัน “ขาด” หรือ “เกิน” ตรงไหนคงไม่แปลกไปใช่ไหมคะ

สนุกดี ได้ความรู้ด้วย วิจารณ์ได้ดีนะครับ ไม่ต้องกลัวว่าเราโจมตีนักเขียนหรอก บางทีคนเขียนได้มาอ่านอาจต้องขอขอบคุณคุณก็ได้ แล้วเรื่องใหม่ของเขาในแนวนี้ก็อาจจะดีขึ้น