วันหนึ่งผมถามลูกศิษย์ว่า  ทำไมเลือกเล่นหุ้นตัวนี้ทั้งที่ขาดคุณสมบัติ อาจเสี่ยงมากไปสักหน่อย  ลูกศิษย์ว่า คิดว่าน่าจะขึ้นได้ แต่ไม่มีเหตุผลสนับสนุน  วันรุ่งขึ้นก็โพสในสโลแกนของโปรแกรมพูดคุย skype ว่า การเล่นหุ้นคือการเดาอย่างมีศิลปะ      ตรงใจผมจริง ๆ

วันนี้มาคุยกันเรื่องหุ้นว่า  ผู้คนทั้งหลายเขาเล่นกันอย่างไร  ทำไมคนส่วนมากยังต้องถามนักวิเคราะห์บ้าง เพื่อนผู้รู้นำบ้าง คำตอบคือ ขอความมั่นใจเป็นกำลังใจสนับความเห็นส่วนตัวที่เล่นหุ้นตัวนั้น ๆ นั่นเอง บางท่านผ่านการเสียเงินค่าเรียนวิชากราฟเป็นเงินหมื่นแล้ว  ก็ยังต้องเที่ยวถามไปทั่วอีก  สิ่งที่ฝังไว้ในใจคือความไม่มั่นใจ  ไม่เชื่อเพราะตนเองพบกับตัวว่า กราฟบอกขึ้น แต่ของจริงลง  เครื่องมือบอกจะขึ้น แต่ของจริงพลิกผันจนจับทางไม่ถูก  จึงไม่มั่นใจ จนแล้วจนเล่า เวลาผ่านไปแค่ไหนก็ไม่ชัวร์

สุดท้ายต้องคอยถามนักวิเคราะห์เสมอว่า แนวต้านเท่าใด แนวรับตรงไหน ถึงจะมีคำตอบจากนักวิเคราะห์มาจดไว้ ราคาก็ยังพลิกผัน  จนบางท่านเลิกนับถือกันเลย  หาว่าหลอกกัน

นั่นคือความจริงของระบบการซื้อขายและระบบของตลาดหุ้น   ถ้านักวิเคราะห์รู้(โดยไม่มีข่าววงในเป็นตัวช่วย  ป่านนี้นักวิเคราะห์ กี่ร้อยพันคน คงรวยกันคนละหลายร้อยพันหมื่นล้านแล้ว) เขาคงไม่มานั่งตอบคำถามให้เราหรอก   นักวิเคราะห์ที่เก่งก็เหมือนหมอดูที่ชำนาญ นอกจากรู้แนวทางเดินของหุ้นว่าความน่าจะเป็นไปได้อย่างไร ยังต้องรู้ใจและนิสัยคนเล่นที่ถามมาด้วย  ดังนั้นสิ่งที่สำคัญอย่างยิ่งคือ ศิลปการพุดครองใจคน ปลอบใจคน และให้กำลังใจคนเล่นเป็นสำคัญ  ส่วนวิชาที่ปล่อยออกมาแม้ไม่อาจตอบว่า " ฟันธง" ก็ต้องมีศิลปการเดาให้ดี

ชาวหุ้นมือใหม่ควรศึกษาเรียนรู้จากรุ่นเก่าด้วยประสพการณ์ แต่รู้จักคนรุ่นใหม่ทางวิชาการ  หากสองอย่างผสานรวมกันได้ดี เล่นอย่างงัยก็มีโอกาสได้มากกว่าเสีย  ต่างกันที่ได้มากหรือน้อยเท่านั้น

เล่นหุ้นคือศิลปทางกลยุทธที่เหนือกว่าการค้าอื่นใดเสียอีก  แต่คนส่วนใหญ่ที่เล่นโดยใช้หลักการทางตั้งรอรับ ไม่ใช่ตั้งรุก  โดยมีความคิดว่า ตนเองรายย่อยไม่มีอิทธิพลต่อการเข้ารวมการสร้างราคาได้  จึงมักเล่นด้วยวิธีรับไม่รุก  เช่นเวลาจะซื้อต้องตั้งรอซื้อ  เวลาขายก็ตั้งรอขาย หรือไม่ก็นั่งรอคนอื่นทำจนราคามาถึงใจคิด แต่หากรู้วิธีรุก ก็อาจดักทางเดินไว้ สองทาง แบบที่ว่าปิดหัวกินหาง ปิดหางได้หัว  การทำเช่นนั้นได้ ต้องอาศัยปัจจัยหลายอย่าง เช่นพื้นความรู้ความชำนาญ  มีความกล้าหาญในทางที่ถูก มีโปรแกรมเครื่องมือที่ดีช่วย และไม่โลภมากจนเกินจริง สุดท้ายคือวินัยที่เข้มงวด

แล้วจะมาคุยกันต่อไปวันหน้า