น้องพอใจมาแว้วววว on April Fool's Day!

มาแล้วจ้า วันนี้พาน้องพอใจมาสวัสดีทุก ๆ คนนะคะ
ขอเล่าตั้งแต่อาการเจ็บท้องก่อนไปคลอดเลยล่ะกันนะ
เริ่มจากเช้าตรู่วันที่ 1 เม.ย. 51 เป็นวันโกหกแห่งชาตินั่นแหละ
เวลา 03:45 น. หลับ ๆ อยู่ ก็รู้สึกว่าปวดหลังมาก ๆๆๆๆ
ซึ่งปวดมาหลายวันก่อนหน้านี้แล้วล่ะ ปวดมาเกือบอาทิตย์
แล้วก็รู้สึกว่า มดลูกมันบีบตัวหน่อย ๆ แล้วล่ะ
ก็เลยไปเข้าห้องน้ำ ปรากฎว่าเลือดออก ก็ตกใจนิดนึง
แล้วก็เลยโทรไปห้องคลอดที่ BNH บอกอาการเค้า
ถามว่า แบบนี้ ไปรพ. ได้ยังคะ เค้าก็ว่า มาได้เลยคะ
ก็ปลุกคุณซะมี เขย่า ๆ ว่า ไปรพ.กันเถอะ
คุณซะมีก็ตกใจเล็กน้อย แล้วก็รีบไปล้างหน้าล้างตา
เราก็เลยบอกว่า ไปอาบน้ำเถอะ ยังมีเวลา
เราก็เลยต่างคนต่างไปอาบน้ำ
แล้วก็ไปรพ.กันแบบชิลมาก ๆ
เพราะว่ายังไม่ได้ปวดอะไรมากมาย
ยังไปจอดรถ แล้วเดินไปแจ้งว่าจะคลอดอยู่เลย
เค้าก็เอารถเข็นมาให้นั่ง แล้วก็ทำประวัติพักนึง
ก็เข็นไปห้องคลอดเลย ก็ไปถึงเจอพี่ตา
พี่พยาบาลที่ทุกคนเจอตอนไปอบรม
พี่ตาน่ารักและใจดีมาก ๆ ให้กำลังใจ
บอกโน่นนี่ทุกอย่าง วิธีอะไรดี ๆ พี่เค้าบอกหมดเลย
ก็ขึ้นเตียง แล้วพี่เค้าก็สวนทวารให้เรา
แล้วก็มาเช็คว่าปากมดลูกเปิดกี่เซ็นต์แล้ว
ตอนนั้นเปิด 1 เซ็นต์
แล้วหมอบุญชัยก็เค้ามาเช็คอีกทีตอน 06:00
ก็ยังคงอยู่ที่ 1 เซ็นต์อยู่ หมอก็ว่า เดี่ยวให้พัก
แล้วก็จะให้ทานอาหารเช้าเป็นซุปนะ เที่ยงงดแล้ว

ก็โอเค ไม่มีไร นอนชิล ๆ กันไป ดูหนังไปเรื่อย ๆ
ความปวดก็ค่อย ๆ มาเป็นระยะ ๆ
แล้วแม่กะน้องสาวก็ตามมา แบบว่าตื่นเต้นกันทั้งบ้านเลย

ก็มาพักนึงแล้วก็กลับไปรอที่บ้านกัน
ทีนี้ก็ปวด ๆ แบบทนได้ ไม่ได้ทรมานอะไร
จนประมาณ 10:00 น. เริ่มปวดมากขึ้นเรื่อย ๆ
พยาบาลก็เช็ค ปากมดลูกเปิดที่ 3 เซ็นต์
ก็ปวดเริ่มถึ่ขึ้นเรื่อย ๆ จนปวดสุด ๆ
ปวดจนร้องไห้ออกมาโดยไม่รุ้ตัว
ปวดจนไม่มีแรงจะดิ้นแล้ว ไม่มีแรงจะถีบด้วย
คุณซะมีก็ช่างดีแสนดี คอยให้กำลังใจอยู่ข้างเตียง
บอกตลอดว่าทนหน่อยนะ อีกไม่นานแล้ว อีกไม่นาน
จนเราไม่ไหวจริง ๆ แล้ว แต่ก็ไม่อยากบล๊อคหลัง
คุณซะมีก็ไม่อยากให้บล๊อค เพราะมันมีผลระยะยาว
ตอนนั้น หลังจากปวดจนร้องไห้ ก็เลยขอเค้า
บอกว่า ขอยาแก้ปวดมาฉีดก็ยังดี
ปวดจนทำอะไรไม่ถูกแล้วตอนนั้น
พยาบาลก็บอกว่า ปวดจากสิบ จะเหลือเจ็ดนะคะ
มันไม่ได้ช่วยเยอะนะ เราบอกว่าเอา
ไม่ไหวแล้ว คิดอยู่ในหัวว่า ถ้าไม่มียาแก้ปวด
คงไม่มีแรงเบ่งคลอดแน่นอน มันปวดมาก

ก็โอเค มาฉีดยาให้ ตอนนั้น เริ่มปวดจนไม่มีสติแล้ว
ดิ้นพล่านไปมา แต่ก็ยังดีที่ไม่ได้บล๊อคหลัง
เวลาผ่านไปประมาณเที่ยง ก็มาเช็คว่าเปิด 5 เซ็นต์แล้ว

ทรมานกันไปถึงประมาณบ่ายสองโมง
อยู่ ๆ ก็รู้สึกดังโพละ แล้วก็น้ำเดิน
แล้วก็รู้สึกว่า หัวลูกไหลลงต่ำพรวดเลย
จากนั้นไม่กี่นาที ลมเบ่งก็มา
พยาบาลก็รีบมาเช็ค บอกปากมดลูกเปิดหมดแล้ว
เค้าต้องรีบตามหมอมาด่วน เพราะเค้ายังไม่ได้ตามหมอเลย
พยาบาลเค้าใจเย็น ไม่คิดว่ามันจะเปิดเร็วขนาดนี้

รอหมอมาประมาณ 15 นาทีได้
ตอนนั้นลมเบ่งมาเริ่มถี่ แต่พยาบาบบอกว่า
อย่าเพิ่งเบ่งคะ อดทนหน่อย ๆๆๆๆ
ไอ้เราก็ทรมานมาก ลมมันมา กลั้นไม่ไหว
ก็ต้องกลั้นไว้ จนหมอมา หมอก็รีบเลย
สอนเราให้เบ่งให้ถูกวิธี ว่าให้เอาลมเข้าไปให้หมด
แล้วเก็บลมไว้ไม่ให้อ้าปาก ไม่ให้มีเสียง
จากนั้นก็ให้เริ่มเบ่งเรื่อย ๆ
ชุดนึง 3 ครั้ง เบ่งไปได้เป็นสิบทีเลยล่ะ
ตอนนั้น รู้สึกอย่างเดียวว่า ลมเบ่งมา ก็ต้องเบ่ง
บอกไม่ถูกเหมือนกันว่ามันยังไง
รู้แต่ว่า ลืมอายหมอ ลืมเจ็บ ลืมทุกอย่าง
อยากเบ่งอย่างเดียว
ไอ้ที่เคยถามเพื่อน ๆ ถามคนอื่นทุกคนว่า
มันเจ็บแค่ไหน รู้ได้เองก็วันนี้นี่ล่ะ
เบ่ง ๆ ไป ก็รู้สึกนะว่าหมอกรีดข้างล่างเรา
แต่ตอนนั้น บอกได้เลยว่าไม่มีความเจ็บ
แต่รู้สึกว่าหมอกรีดนะ แต่ไม่เจ็บเลยสักนิด
เราก็เบ่งไปเรื่อย ๆ เหนื่อยมาก ๆๆๆ

ได้ยินเสียงทุกคนช่วยเราเบ่ง ยิ่งเสียงคุณซะมีเนี่ย
เบ่งดังกว่าเราซะอีกอ่ะ นึกแล้วตลกดี
แต่ตอนนั้น ตลกไม่ออกอ่ะ เบ่งอยู่ประมาณ 45 นาทีได้
กว่าลูกจะออกมา เหนื่อยสุดยอดเลยงานนี้

พอออกมาแล้ว หมอก็บอกว่าให้หยุดเบ่ง
หมอเค้าก็ดูดน้ำออกจากปากและจมูกลูกก่อน
เสร็จแล้วหมอก็ถึงดึงส่วนที่เหลือของลูกออกจากตัวเรา
วินาทีนั้นแหละ โล่งสุด ๆๆๆๆ ไปเลย
แล้วหมอเค้าก็ทำอะไรต่อไปรู้
อีกแป๊บนึง รกก็ไหลออกมาต่อ ทีนี้ก็เสร็จล่ะ
หมอก็เย็บแผลไป เราก็เห็นนะ เลือดเพียบคะงานนี้
ตอนนั้น รู้สึกว่าคุณซะมีจะหายไปดูลูกคะ
เค้าเห็นเลือดมาก ๆ ไม่ค่อยได้มั้งนะ
ทุกคนแหละ เห็นอะไรดี ๆ ดีกว่า

ทีนี้หมอเย็บไปชมไปว่า ดีจังเลย
เก่งมาก ๆ ให้ความร่วมมือดี
คนอื่นเค้าขอหมอดมยาหมดแล้วเนี่ย
แต่เรานี่เย็บสดเลย ตอนนั้น ก็รู้สึกนะ แต่ว่าไม่เจ็บหรอก
จากนั้น เค้าก็ให้นอนพักให้ห้องคลอดอีก 2 ชั่วโมง
รอดูว่าปลอดภัยดีแล้วหรือยัง ตกเลือดมั้ย

ก็โอเค ทุกอย่างเรียบร้อย ก็พาขึ้นห้องพักได้
ส่วนลูก เค้าก็พาไปเข้าตู้อบ เพื่อปรับอุณหภูมิ 6 ชม.
ขึ้นห้องพักตอน 5 โมง กว่าจะได้เจอกันอีกทีก็ 20:00
ตอนนั้นก็หายแล้วล่ะ แต่เค้าห้ามลุกไปไหน กลัวหน้ามืด

เย็นนั้น ที่บ้านเราทั้งสองบ้าน ก็รีบตามมาเยี่ยมเลย
เราก็ยังนอนอยู่ กินข้าวได้ปกติ แต่เค้าไม่ให้ลุกจากเตียง

ประสบการณ์การคลอดครั้งนี้
บอกได้เลยว่า มีครบทุกอารมณ์
รู้เลยว่าแม่รักเราแค่ไหน
อะไรที่ใคร ๆ เคยเล่าให้ฟัง ก็เจอกับตัววันนี้ล่ะ
จริง ๆ มันไม่ได้น่ากลัวอย่างที่เราคิดเลยนะ
มีใครหลายคนเคยบอกไว้เหมือนกัน
แต่ก็จะรู้ได้ด้วยตัวเอง ก็ต้องทำเองถึงจะรู้ล่ะ

เล่ามายืดยาว จะบอกว่า มันเป็นความประทับใจไม่รู้ลืม
มันเป็นความภูมิใจมาก ๆ ที่ได้เป็นแม่คน
ภูมิใจมาก ๆ ที่ได้คลอดเองแบบธรรมชาติ
รู้สึกดีมาก ๆ อย่างบอกไม่ถูก
รู้สึกรักแม่มากขึ้นมาอีกหลาย ๆ เท่า
รู้สึกรักสามีตัวเอง แล้วก็ดีใจที่มีเค้าอยู่ข้าง ๆ
รู้สึกดีที่สุดที่ได้เห็นหน้าลูกน้อยซะที
หลังจากที่รอกันมานาน 9 เดือน

ตอนนี้ น้องพอใจครบ 1 วีคแล้ว
น้ำนมมาพอแล้ว ดีใจมาก ๆ เลย

เอาล่ะ ขอจบด้วยรูปของน้องพอใจล่ะกันนะ
น้องพอใจ  ชื่อจริง ด.ญ. ภัทรศร
เกิดวันอังคารที่ 1 เมษายน 2551
น้ำหนัก 3,225 กรัม
ยาว 51 

ไปก่อนนะจ๊ะ ไว้ว่าง ๆ มาอัพเดทใหม่จ้า

ฝากร้านด้วยเช่นเคยคะ คลิ๊ก

[emotion]

NoUChiKo*
8 เม.ย. 2551 เวลา 14:21 น.

Create Date : 10 เมษายน 2551
Last Update : 10 เมษายน 2551 14:29:59 น.		0 comments
Counter : 434 Pageviews.
Share Tweet