ถิ่นแคว้นแดนค้าขาย ยังมีชายเลื่องลือนามซินแบดหนุ่มรูปงาม น่าเกรงขามกว่าใครใครซินแบดขายเตียงตู้ พรมสวยหรูแจกันใหญ่ได้เงินมีกำไร ซื้อเรือใบลำใหญ่โตเรือใบลำใหญ่สวย ติดธงด้วยสีแดงโก้กัปตันไม่คุยโว ดาบเล่มโตเหน็บที่พุงสินค้ามีมากเหลือ พร้อมลูกเรือขนกันยุ่งซินแบดใจหมายมุ่ง ออกเรือพุ่งสู่กรุงไกลเรือใหญ่รอนแรมทาง ใต้ฟ้ากว้างผืนน้ำใหญ่มองเห็นเกาะไม่ไกล รีบชักใบไปทันทีเกาะเล็กบนปลาใหญ่ เรือมุ่งไปจอดที่นี่ปลาหลับมาหลายปี จนหลังมีเกาะขึ้นมาซินแบดสำรวจเกาะ บอกว่าเหมาะพักกายาก่อไฟไว้ย่างปลา กะไว้ว่าเดี๋ยวมากินปลาใหญ่รู้สึกร้อน จึงตื้นนอนสะบัดดิ้นสะเทือนไปทั่วถิ่น เหมือนแผ่นดินไหวไปมากัปตันตะโกนก้อง รีบป่าวร้องอย่ารอช้าเร่งกลับขึ้นเภตรา ก่อนที่ปลาจะว่ายไปลูกเรือวิ่งหน้าตั้ง ตรงไปยังเรือลำใหญ่ซินแบดนั้นอยู่ไกล วิ่งตามไปแต่ไม่ทันปลาใหญ่ว่ายสะบัด คลื่นสาดซัดเรือเหหันซินแบดไปไม่ทัน แล้วฉับพลันคลื่นโถมมาจึงพลัดตกทะเล คลื่นหลั่งเทเพราะเจ้าปลาซินแบดเหนื่อยหนักหนา ปล่อยกายาคลื่นพาไปคลื่นซัดเข้าเกยฝั่ง ซินแบดยังสลบไสลมีคนมาช่วยไว้ เลยปลอดภัยรอดชีวาคนเลี้ยงม้าช่วยเหลือ คอยจุนเจือและรักษาพาไปพบราชา ในวังปราสาทใหญ่งามได้พบกับราชา สนทนาพาซักถามเรื่องเก่าเล่าเท้าความ เล่าเรื่องยามประสบภัยราชาอยากจะช่วย ซินแบดด้วยชอบนิสัยให้คุมท่าเรือใหญ่ ค้าขายให้ได้เงินตราซินแบดทำงานดี เงินมากมีจากการค้าแต่ยังคิดถึงครา เดินทางมาพร้อมเรือใบวันหนึ่งเวลาเย็น ซินแบดเห็นเรือลำใหญ่เรือสีฟ้ากางใบ แสนดีใจเรือของเราซินแบดวิ่งตรงไป ยังเรือใหญ่คลายหมองเศร้ากัปตันเมื่อเห็นเขา รีบตรงเข้าสวมกอดกันลูกเรือต่างดีใจ ซินแบดได้รอดชีวันมีสุขเกษมสันต์ ไถ่ถามกันความเป็นไปซินแบดลาราชา ที่อุตสาห์ช่วยเหลือไว้เขาต้องขอลาไกล เดินทางไปกับกัปตันค้าขายได้เงินทอง ทั้งข้าวของได้แบ่งปันแล่นเรือกลับบ้านกัน อย่างสุขสันต์และปลอดภัย
Pingdao Khaoyai ถูกใจ