ตอนที่ สาม

มอร์นิ่งเคาะ

เลย เถิดจนถึง เชียงคาน

ก๊อกกๆๆๆ...

เสียง "มอร์นิ่งเคาะ" ครับ 

พี่ที่นี่เค้ามีบริการพิเศษที่เรียกว่า มอนิ่งเคาะ ไม่ใช่ มอนิ่งคอลล์ เหมือนโรงแรมหรูเริ่ดหรือโรงแรมทั่วไปที่เค้ามีกัน 

โดยบริการนี้จะมีไว้เพื่อที่จะปลุกแขกผู้มาพักที่ลุกจากเตียงยากอย่างผม ซึ่งเป็นบริการนี้ก็ดีไม่ใช่น้อยไว้สำหรับแขกอย่างผมที่ใจอยากจะลุกขึ้นมาดูแสงแรกของวัน ณ จุดสูงสุดของจังหวัดเพชรบูรณ์ แต่กายมันไม่ค่อยจะเล่นด้วยแบบนี้

ลมเย็นพัดมาเอื่อยๆ ที่มาพร้อมกับแสงแดดอ่อนๆ 

ทำให้รู้สึกอบอุ่นมากกว่าที่จะหนาวสั่นสะท้านเหมือนกับความรู้สึกในฤดูหนาวทั่วไปเวลาที่อยู่บนยอดดอยสูงแบบนี้ 

แถมภาพวิวที่อาจจะเรียกว่าเป็นมุมมอง 360 องศาเลยก็ว่าได้ ที่อยู่ตรงหน้าและรอบๆ ตัวผมตอนนี้ ไม่ว่าจะเป็นทิวเขาสูงสลับซับซ้อน ภาพสีเขียวของดอกกะหล่ำที่ปลูกเต็มภูเขาทุกลูก 

หมอกบางๆ และภาพของชาวเขาที่กำลังเดินผ่านไปผ่านมาเพื่อไปยังไร่ดอกกะหล่ำที่พวกเค้าปลูกไว้มาเพิ่มเติมด้วยอีก ยิ่งทำให้ผีประสบการณ์และความทรงจำของผมดีไม่น้อยเลย

อ๋อ...เกือบลืมบอกไปว่า ดอกกะหล่ำนี้ 

ถือได้ว่าเป็นพืชเศรษฐกิจที่สำคัญของที่นี่ เพราะที่ ภูทับเบิก 

คือ สถานที่หรือแหล่งที่ปลูกดอกกะหล่ำที่ใหญ่ที่สุดของประเทศไทยและของโลกด้วยนะคร้าบบบบบ 

ดังนั้นผมแนะนำว่าน่าจะลองหาเวลาว่างมาเที่ยวและเยี่ยมชมบ้างก็ดีนะครับ จะได้มาเห็นกับตาว่ามันอลังการขนาดไหน

ผมออกเดินต่อไปเรื่อยๆ จนมาถึงตลาดยามเช้าของชาวเขาที่นี่ซึ่งอยู่ไม่ไกลนักจากที่พักของผม ที่ตลาดแห่งนี้ผมเดินชมสินค้าท้องถิ่นต่างๆ นานาที่ชาวเขาเค้านำมาขายไปเรื่อยเปื่อย ไม่ว่าจะเป็นดอกกระดาษสีสันสวยงาม แครอทหัวเล็กๆ สีส้มจัด หรือแม้นกระทั่งของเล่นแปลกๆ ตามภูมิปัญญาชาวเขา ที่คนพื้นราบอย่างเราๆ ไม่ค่อยจะได้เห็นซักเท่าไร

ผมเดินต่อมาเรื่อยๆ อีกซักพัก ผมก็ต้องมีอาการดีใจปนตื่นเต้นไม่น้อยเลยทีเดียว เพราะสิ่งที่อยู่ตรงหน้าผมตอนนี้ คือ ดอกซากุระเมืองไทยหรือดอกพญาเสือโคร่งนั่นเอง ซึ่งก่อนหน้าที่ผมจะออกเดินทางมาที่นี่ ผมคิดไว้แล้วละว่า หนาวนี้ผมคงไม่มีโอกาสได้เห็นแล้วล่ะ เพราะนี่มันก็ช่วงปลายฤดูหนาวเต็มที ป่านนี้คงจะร่วงโรยไปหมดแล้วคงยากที่จะได้เห็น 

ดังนั้น ดอกพญาเสือโคร่งดอกนี้ จึงเป็นดอกแรกและดอกสุดท้ายของผมในรอบปีนี้

ผมเดินเล่น ถ่ายรูป ดื่มด่ำกับบรรยากาศยามเช้าของภูทับเบิกอยู่ซักประมาณครึ่งชั่วโมง พร้อมกับคิดไปด้วยว่าจุดหมายปลายทางต่อไปของผมในวันนี้คือที่ไหน ผมกลับมายังที่พัก อาบน้ำ เก็บเสื้อผ้า ขนของขึ้นรถ กินอาหารเช้า (ข้าวต้มสุดแสนอร่อย) พร้อมจ่ายค่าซุกหัวนอนเสร็จ ผมก็ร่ำลาพี่ชาย พร้อมโปรยยิ้มเล็กน้อยให้พี่ชายเจ้าของรีสอร์ทใจดี 

แต่คราวนี้ไม่มีพวงมาลัยดาวเรืองมาคล้องคอกัน เสร็จสิ้นกระบวนการทุกอย่างแล้ว ผมก็ขับรถยนต์คันเก่งมุ่งหน้าไปยัง ยัง... "เชียงคาน" ฉ้านนนกำลังจะไปหาเธอแล้วนะ และจุดหมายต่อไปของทริปเลยเถิดครั้งนี้คือ...เชียงคาน จังหวัดเลย

นมชมพู

Create Date : 08 พฤษภาคม 2556
Last Update : 8 พฤษภาคม 2556 1:21:35 น.		1 comments
Counter : 307 Pageviews.
Share Tweet