สัตว์เลี้ยงผู้ซื่อสัตย์

ฉันเลี้ยงหมาไทย (ขอใช้คำว่า หมา  เพราะว่าตรงๆ ดี)  ไว้ที่ทำงาน 3 ตัว   วันจันทร์ ถึง ศุกร์  ตอนเช้า  มันจะได้น้ำเหลือจากต้มจืด  เทผสมกับอาหารเม็ดที่ซื้อไว้กระสอบใหญ่   เพราะมีอยู่ 1 ตัว  กินมูมมาม  มาก  เหมือนกลัวตัวไหนจะมาแย่ง   บางครั้ง กินจนแทบจุกคอ

หากเป็นเสาร์ อาทิตย์  มันก็จะต้องหากินเองแล้ว  เพราะเจ้านายไม่ได้มาทำงาน   หลายวันก่อนเจ้าตัว ลูก แต่มันก็ตัวใหญ่กว่าเพื่อน    มันไปติดตัวเมียที่อื่น  ไม่ยอมกลับบ้าน  หายไป 2 วัน จนฉันคิดว่ามันคงโดนรถชนตายไปแล้ว    เพราะหมาที่ทำงาน  โดนรถชนตายทุกตัว   ไม่เคยแก่ตายสักตัว  

แล้วยิ่งเจ้าตัวนี้   เรื่องกินเรื่องใหญ่สำหรับมันมาก   ซึ่งฉันเลี้ยงมันแค่วันละครั้งเท่านั้น   ก็เลยมีเหตุที่ทำให้คิดได้ว่ามันต้องตายแน่นอน   ผ่านไป 2 วัน   มันก็กลับมาพร้อม  บาดแผลเต็มไปหมด   ลืมไปว่าเจ้าตัวนี้ เลือดนักสู้ค่อนข้างสูง   แต่ไม่มีชั้นเชิง    คราวใดที่หายไป  ก็จะกลับมาพร้อมกับ  ขาบวม  หัว  หู  ถลอกปลอกเปลือกกลับมาให้เราได้เห็นทุกครั้ง    คราวนี้ หางขาดห้อยร่องแร่ง  เหม็นเน่าอยู่หลายวัน    ฉันต้องซื้อยา  ทีซี มัยซิน เก็บไว้เป็นประจำ  เพื่อมันตัวเดียวนี่แหละ   หลังจากที่หางมันเชื่อมต่อเป็นเนื้อเดียวกันแล้ว     

ไม่นานนัก  หางมันก็ขาดเป็นการถาวร   เพราะออกไปมีเรื่องกับเจ้าถิ่นที่อื่น  อีกตามเคย      จริงๆ  ถ้าใครเห็นก็จะบอกว่ามันเป็นหมา  ที่ไม่น่ารักเอาเลย  หัวโต  หน้ายาว  ริ้วรอยเต็มเนื้อตัวไปหมด   หาพื้นที่  ที่เป็นขนสวยงามไม่ได้เลย   ฉันรักมันเข้าไปได้ยังไง    ก็อย่างว่าแหละ  เลี้ยงมันตั้งแต่มันตัวเล็กๆ    หากใครไม่คลุกคลีกับมันก็จะไม่เห็นความน่ารักของมันเลย       เพราะมันขี้เหล่ที่สุด     แต่ความน่ารักที่ว่า มันอยู่ตรงที่  มันจะขี้อ้อนสารพัด  แกล้งชี้หน้าว่ามันดังๆ   มันก็จะหงอย  ค่อยๆ เอียงหัวลงพื้น  จนตูดโด่ง   เหมือนจะให้ลงโทษ     ซึ่งดูแล้วไม่สมกับหน้าตามันซะเท่าไร    มันเป็นตัวเดียวในบรรดา 3 ตัว ที่ยกขาหวัดดีเป็น   เพราะเจ้าตัวพ่อ  ตัวแม่มัน  หลงมาอยู่ที่ทำงานก็ตอนแก่แล้ว   สอนเท่าไร ก็ไม่ยอมทำ     แล้วยิ่งเวลาพนักงานเดินไปกดเงินที่ตู้   เอทีเอ็ม  มันก็จะตามไป  ทำตัวเหมือนไปคุ้มกัน  

หลายอาทิตย์ก่อน  ฉันหยุดงานเสาร์อาทิตย์    มาทำงานวันจันทร์อีกที  ปรากฎว่ากลิ่นคาวเลือดเต็มไปหมด    คราวนี้  น่าสยดสยอง   เพราะมันโดนกัดจนไข่แตก  (จะว่าแตกก็ไม่ใช่  เรียกว่าไข่ทะลักถึงจะถูก  เพราะหนังหุ้มไข่มันฉีก  จนไข่มันทะลักออกมา)    อยากจะให้เจ้าไข่มันหลุดออกมาซะจริง   มันจะได้ไม่ไปติดสาวที่ไหน     ระหว่างนี้ก็พึ่งเจ้า   ทีซีมัยซิน นั่นแหละ     ใช้เวลา 2 อาทิตย์  แผลมันเริ่มแห้ง   กะว่าจะรบกวนปศุสัตว์  มาทำหมันให้มัน  

2 อาทิตย์ก่อน  วันอาทิตย์  แฟนฉันโทร.มาบอกว่า  "ตัวเอง  หมาตัวเอง"   ฉันชิงพูดก่อนเลย ว่า"มันโดนรถชนเหรอ"       "เปล่า  มันตายแล้วนา   ไม่รู้ไปโดนตัวไหนกัดไข่  คราวนี้ไข่แตกเลย    เลือดนองเต็มห้องเลย   หยดไปทั่วอาคารที่ทำงาน     แล้วที่สำคัญ  มันไปนอนตายอยู่ข้างๆ  รถที่ตัวเองขับน่ะ"   

ฉันได้ฟังใจหายไปเหมือนกัน   มานึกถึงว่า  มันขึ้นไปบนสำนักงานเหมือนกำลังจะบอกเจ้านาย  หรือเปล่า  ว่า มันไม่ไหวแล้วนะ    แต่ฉันไม่ได้มาทำงานในวันอาทิตย์นั้น    เลือดหยดเป็นทาง  จนสุดท้าย  มันก็หาทางบอกฉันจนได้  ด้วยการไปนอนตายอยู่ข้างรถคันที่ฉันขับ   

วันจันทร์ ฉันมาทำงาน  ยังอดนึกถึงมันไม่ได้   ถึงความขี้อ้อนของมัน  มันจะคาบใบไม้  หรือแม้กระทั่งกิ่งไม้อันใหญ่ๆ   มาอวดทุกครั้งที่ฉันลงจากรถเมล์      มันจะตามเหยียบเท้าคนที่ชอบเล่นกับมัน   คงคิดว่าเท้าที่ก้าวแต่ละก้าวของเรา   เหมือนตัวอะไรสักอย่าง  ที่คอยหนีมัน  มันจะต้องตามตะครุบ   คราวนึง   ตามเหยียบรองเท้า  แฟนฉัน  จนหน้าคว่ำไปเลย    

วันนี้ไม่มีมัน   ไม่มีหมาขี้อ้อน  คาบกิ่งไม้  หรือแม้แต่ก้อนหิน  มาดีใจ วนไปวนมา   แสดงความดีใจอย่างที่สุด    ที่วันนี้มีอาหารกินแล้ว   ไม่ต้องทนหิว เหมือนเสาร์อาทิตย์

ฉันคลุกคลีกับหมามาตั้งแต่เด็ก    เพราะแม่ต้องเลี้ยงไว้เฝ้าบ้าน   แต่ที่บ้านไม่ได้เลี้ยงหมา เพียง เพื่อเฝ้าบ้านอย่างเดียวเหมือนคนอื่นๆ   เรายังรักแล้วผูกพัน   เล่นกับมันคุยกับมันเหมือนว่ามันจะฟังภาษาคนออก   

เห็นหมาตายมาหลายรุ่นแล้ว  ก็สงสาร  ไม่อยากเลี้ยงอีก  

ณ นาทีนั้นฉันนึกถึงความรู้สึกของมัน   มันคงกำลังมองหาใครสักคนอยู่กับมัน  จนนาทีสุดท้าย   แต่หาไม่มีใครสักคน  อยู่แต่รถที่มันเคยเห็นเจ้านายขับ  แต่วันนี้มันจอดอยู่ในซอกตึก  มันจึงบอกลา  ณ ที่ตรงนั้นเลย

Create Date : 26 สิงหาคม 2555
Last Update : 27 สิงหาคม 2555 20:15:04 น.		2 comments
Counter : 2325 Pageviews.
Share Tweet