Bloggang.com : pantipngon : เรื่องของผู้หญิ๊งผู้หญิง

เรื่องของผู้หญิ๊งผู้หญิง


	เรื่องของผู้หญิ๊งผู้หญิง กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ประมาณ เกือบ 10 ปีแล้ว วันหนึ่งฉันเข้าห้องน้ำ ปลดทุกข์เป็นปกติอย่างทุกวัน อยู่ๆ ก็ก้มไปสังเกตุเห็นพื้นที่ส่วนน้อยของตัวเอง ทำไม มันมีลักษณะปูดโปนเท่าลูกมะนาว น่าตกใจ (มะเร็งเหรอ.. คำตอบในใจ) ฉันเครียดอยู่หลายวัน จนทนไม่ไหว ฉันต้องรักษาถ้าหากมันยังเป็นระยะต้นๆ มันจะได้มีโอกาสหาย มองหาคลีนิคที่มีหมอเป็นผู้หญิงฯ ตัดสินใจเข้าไปเพื่อตรวจ (คุณหมอผู้หญิงวัยเกษียณแล้ว อายุค่อนข้างเยอะน่าจะ 70 กว่าๆ) เขาให้ฉันเปลี่ยนเสื้อผ้าขึ้นขาหยั่ง เป็นครั้งแรกที่ฉันรู้จักขาหยั่ง หมอตรวจดูแต่ภายนอก และใช้มือกดดู เขาตรวจอยุ่สักพัก ก็บอกว่า อาจจะเป็นซีสต์ก็ได้ แต่หมอก็ไม่แน่ใจ จะลองเจาะดูไหมว่ามันคืออะไร ถ้าหากเจาะดูแล้วมันเป็นน้ำ แสดงว่าเป็นซีสต์ แต่หากเจาะดูแล้วเป็นเลือด อาจจะเป็นอาการของมะเร็งที่เยื่อบุมดลูก ฉันตัดสินใจบอกหมอว่าเจาะเลยค่ะ เท่านั้นเองหมอก็ให้ผู้ช่วยเตรียมเครื่องไม้เครื่องมือ เข็ม ยาชา เป็นความเจ็บปวดที่แสนทรมานมากในชีวิต หมอฉีดยาชาเฉพาะที่เข้าไปที่ปากช่องคลอด 3-4 ครั้ง เพื่อให้บริเวณนั้นชา และเจาะดูว่านั่นคือน้ำหรือเลือด ฉันเห็นหมอหันหลังให้ แล้วกลับไปหยิบเข็มเจาะ ใหญ่และยาวมาก กลับมาเจาะทันที ฉันร้องด้วยความเจ็บปวด (แต่พยายามไม่ให้เสียงดัง) ฉันอยากจะบอกหมอเหลือเกินว่า จริงหมอไม่ต้องฉีดยาชาให้ฉันก็ได้ เพราะฉันยังไม่ทันรู้สึกชาเลย หมอก็หันมาเจาะแล้ว ผลเป็นที่น่ายินดี เพราะมันคือน้ำ หมอบอกว่าเป็นซีสต์น้ำ หลังจากเจาะดูแล้วหมอก็กดเพื่อไล่น้ำออกมา เป็นอันเสร็จ ฉันกลับมาเล่าให้แม่ฟัง แม่พลอยรู้สึกเจ็บไปกับฉันด้วย ผ่านไปหลายเดือนอยู่ ฉันสังเกตุว่ามีอะไรผิดปกติอีกแล้ว ที่เดิม แม่บอกว่าต้องรักษานะ ฉันนึกถึงวันที่แสนเจ็บปวดวันนั้นได้ดี นึกขยาด หากจะต้องโดนฉีดยาชาเฉพาะที่ แต่ฉันก็ต้องรักษาเพราะ คุณแม่ขอร้อง คราวนี้ฉันเข้าโรงพยาบาลของรัฐ หมอคนนี้เขาเรียกว่าอาจารย์หมอ เห็นเขากำลังพาทีมนักเรียนแพทย์มาปฏิบัติงานอยู่ ฉันต้องถ่างแข้งถ่างขา เพื่อเป็นกรณีศึกษาให้นักเรียนแพทย์ด้วย (อายเป็นบ้า) ฉันดีใจหวังว่าเราจะได้ถึงระดับอาจารย์หมอมารักษาเลย คราวนี้ต้องหายแน่ๆ แต่เปล่าเลยฉันคิดผิด เพราะอาจารย์หมอที่ว่าไม่ลงมือผ่าเอง แต่แนะนำนักเรียนแพทย์ผู้ชายคนหนึ่งว่า กรณีอย่างฉันจะต้องทำอย่างไร ผ่ายังไง ฉันได้ยินเขาคุยกันอยู่ปลายเตียงที่มีขาหยั่ง นักเรียนแพทย์ทั้งชายหญิง ยืนมุงดู(อะไร)กันใหญ่ นี่ถ้าหากเขาให้ค่าจ้างดิฉันในฐานะผู้เป็นตัวอย่างในการศึกษาจะไม่ว่าอะไรเลย ขนาดนักเรียนศิลป์ เขายังมีค่าจ้างให้กับนางแบบนู๊ดที่เขาเอามาเป็นแบบเลย แต่เราไม่มีค่าจ้าง แถมต้องนอนอายอยู่กับเตียงอีก ฉันถูกเข็ญไปที่ห้องผ่าตัด ซึ่งเย็นมาก ของที่พกมาทั้งหมดต้องฝากพยาบาลเอาไว้เพราะฉันไปคนเดียว คราวแรกไม่คิดว่าจะผ่าวันนี้ แต่หมอบอกว่าวันนี้ผ่าได้เลย กลับบ้านได้เลยไม่ต้องนอนพักฟื้น พยาบาลถามว่าเบิกค่ารักษาได้ไหม ฉันบอกว่าเบิกได้ เขาตะโกนบอกให้เปลี่ยนยาทันที (มันหมายความว่าอะไร พอเบิกได้เปลี่ยนยาให้เลย) ฉันต้องเจ็บปวดอีกครั้ง ด้วยการฉีดยาชา 3 เข็มแรก แต่ฉันไม่รู้สึกในเข็มต่อไป แต่ยังรู้สึกว่าเขายังฉีดอยู่อีกหลายครั้ง แต่ไม่มีความเจ็บปวดแล้ว แต่ด้วยความกลัวฉันพะวงว่าฉันต้องยังไม่ชาเท่าที่ควร ฉันยังรู้สึกว่ามันเพิ่งฉีดยาไป ฉันคอยมองนักเรียนแพทย์ผู้ชายคนหนึ่งที่ฉันจำได้ว่าหน้าตาเป็นยังไง เขายังไม่เดินมาสักที แต่อย่าเพิ่งมาก็ดี เพราะฉันยังไม่ชาเลย ฉันมองไปที่ประตูอย่างกังวล อย่าเพิ่งเข้ามานะฉันยังไม่ชาเลย เหมือนท่องจำในใจ ฉันยังไม่ชาเลย ที่ปลายเตียงนักเรียนแพทย์ผู้หญิงคนหนึ่งลุกขึ้นมาบอกว่า "เสร็จแล้ว" อ้าว! นี่ฉันยังไม่ชาเลยนะเนี่ย ผ่าเสร็จตั้งแต่เมื่อไรไม่เห็นรู้สึก แล้วหมอผู้ชายคนนั้นล่ะ นั่นไง มีการส่งต่อการผ่าตัดกันด้วย เขาคงกลัวฉันจะอายเลยให้เพื่อนนักเรียนผู้หญิงมาผ่าแทน พอลุกจากเตียงจัดการทุกอย่างเป็นที่เรียบร้อย ทรมานสุดๆ เพราะการนั่งรถสองแถวกลับบ้าน โชคดีที่ฉันมีผ้าอนามัยมาด้วย สภาพตอนนั้นคงจะตลกดี หากฉันเป็นคนที่นั่งสองแถวด้วยคันเดียวกัน จะต้องคิดว่ายัยผู้หญิงคนนี้มันเป็นอะไร ที่นั่งมีไว้ให้นั่งกลับไม่นั่ง นั่งเกร็งขาตูดไม่ติดที่นั่ง ฉันลองนั่งแล้ว พอรถตกหลุม เจ้บแผลผ่าตัดอย่าบอกใครเลย ไม่เอาอีกแล้ว หากครั้งนี้ผ่าตัดไม่หายจะไม่ผ่าอีกแล้ว และที่ทรมานอีกอย่างก็คือ เวลาฉี่ มันแสบถึงทรวงเลย เอาซะฉันต้องอั้นฉี่ เพื่อว่าจะได้มีอาการแสบน้อยลง อั้นจนทนไม่ได้ ถึงจะฉี่สักครั้ง ทั้งแสบแผลทั้งเจ็บนั่งไม่ได้ ผ่านไปอีก 3 เดือน ฉันพบความผิดปกติที่จุดเดิมอีก คุณแม่ขอร้องอีกแล้ว คราวนี้ฉันไม่เอาแล้ว การรักษา 2 ครั้งที่ผ่านมาทำเอาฉันกลายเป็นคนกลัวเข็มเอามากๆ คราวนี้แม่ไปปรึกษาญาตพี่น้อง (เอาล่ะรู้กันไปทั่วแล้ว) หลานที่เป็นพยาบาลเขาแนะนำอาจารย์หมออีกคนให้ เขาบอกว่าคนนี้ฝีมือดี ดียังไงก็ไม่เอาแล้ว กลัวเวลาฉีดยาชา เขาบอกว่าคราวนี้ไม่ฉีดยาชาเฉพาะที่แล้ว ดมยาเลย สลบไม่รู้เรื่องหรอก แม่บอกว่ารักษาเถอะ จะปล่อยไว้ทำไม ฉันจำต้องรักษาอีกครั้งเพราะมันคือวิธีใหม่ดมยา ฉันจะไม่เจ็บตรงนั้นอีกแล้ว คราวนี้เรียกว่าอาจารย์หมอจริงๆ เขาผ่าตัดเข้าไปด้านในช่องคลอดนิดหน่อย และเย็บเปิดแผลไว้ ตอนแรกที่ฉันฟื้นขึ้นมาไม่กล้าฉี่ กลัวแสบแผล อั้นจนทนไม่ไหว ก็เลยฉี่ ดีจัง คราวนี้ไม่แสบแผลเลย ไม่เจ็บแผลด้วย แต่ผลสุดท้ายฉันต้องกินยาแก้อักเสบ จนเกิดอาการแพ้ยา เป็นลมพิษเต็มตัวเลย มีอาการอยู่เป็นอาทิตย์กว่าๆ ก็หาย หมอบอกว่ารับรองภายใน 6 เดือนจะไม่กลับมาเป็นอีก จากการอ่านหนังสือเขาบอกว่า ตราบใดที่โฮโมในร่างกายยังทำงาน โอกาสที่จะเป็นซีสต์ก็ยังมี ผ่านมาอีกหลายเดือน ฉันก็กลับมาเป็นอีก คราวนี้ฉันขี้เกียจสนใจมันแล้ว แต่ฉันจะรู้สึกว่ามันจะโตจนเห็นได้ชัดช่วงที่มีประจำเดือน แต่ปัจจุบันฉันขี้เกียจใส่ใจกับมันอีกแล้ว กังวลมากจะเครียดเสียเปล่าๆ

Create Date : 15 มิถุนายน 2554

Last Update : 15 มิถุนายน 2554 11:44:49 น.

1 comments

Counter : 1158 Pageviews.

สวัสดีคะ

เป็นคนมันลำบากจริงๆคะ กลัวมะเร็งมากเหมือนกัน คลำไปคลำมา ไม่รู้มันซีสต์หรือเปล่า? บางทีก็อุปาทานไปเองว่ามันเป็นก้อน มีที่ไหนที่รับตรวจที่เดียวรู้หมดทุกจุดไหมคะ แบบมะเร็งครบวงจร

โดย: เจ้าช่อมาลี (PP_Skywalker

) วันที่: 15 มิถุนายน 2554 เวลา:14:23:08 น.