เราไม่มีblog เป็นของตัวเองหรอกจ้ะ แต่เข้ามาอ่านแล้ว
รู้สึกเหมือนตัวเองมาก เลยเข้ามาแชร์ด้วย
เพราะ 2 ปีกว่าแล้วเหมือนกันที่ร้องไห้มาตลอด
เรื่องมันยาวมาก
แต่รับรองว่าเจ็บปวด
คุณเคยแต่ฟังเพลงเศร้า ๆ ที่เขาประพันธ์กันว่าอกหัก
เจ็บปวดใจ เจ็บใจ
แต่ก็แค่ฟัง ซึ้ง แต่มาโดนเข้ากับตัวเอง
เข้าใจอย่างถ่องแท้ เคยไหม ตื่นเช้ามา เจ็บตรงอก
เหมือนอกร้าว

แต่เวลาผ่านไปนาน ๆ ไม่เจอะ ไม่เจอกันนาน ๆ จะลืม
แต่ตอนนี้ สองปีกว่า แล้ว ยังไม่เคยลืมเลย

แมว กับ หมาบ้านนี้น่าจะสลับกันจริง ๆเลย

เสียดายที่บ้านผมมีกฎเหล็กห้ามเลี้ยง - -ฮือ ๆๆ

คุณ คห.ที่ 1
ขอบคุณนะคะ
ฐาตั้งใจจริงที่จะเลิกร้องไห้แล้วค่ะ
ฐาก็ขอ ให้คุณเลิกร้องไห้เช่นกัน
ย้ำกับตัวเองว่า ร้องไห้ให้ขาดใจ เขาก็ไม่กลับมาหาเราแล้ว

เรายังต้องเดินไปข้างหน้า ฐาจะอยู่เป็นเพื่อนคุณนะคะ
เราต้องทำได้ และเจอคนดีๆที่เขามองเห็นคุณค่าในตัวเราสักวัน

เราก็เป็นอีกคนที่รู้สึกเหมือนคุณฐา....เรื่องราวผ่านมา 2 ปี แต่ทำมั้ยยังรู้สึกเดิมๆ ลองดูนะคะเผื่อจะช่วยได้ เมื่อวันก่อนมีคนบอกว่า ถ้าเราคิดว่าเป็นวันนี้เป็นวันสุดท้ายที่เรามีชีวิตอยู่คุณจะทำอะไร? คุณจะร้องไห้จนวันสุดท้ายเลยเหรอ พอคิดแล้วก็จริงนะ พักนี้ก็เลยรู้สึกตัวเองไม่ค่อยจะเศร้า ลองดูคะอาจช่วยได้

เห็นด้วยค่ะ.. ร้องได้แต่อย่านาน เลิกจมอยู่กับชีวิตเก่าๆนะคะ เค้าจะอยู่หรือจะไป แต่ชีวิตเราต้องดำเนินต่อค่ะ สู้ๆ

อ่า...แวะมาอ่านค่ะ พอดี blog เราอยู่ติดกันในหน้าแรกของ Bloggang ของวันนี้ ก็เลยแวะมาอ่าน

สู้ๆ ค่ะ ในโลกนี้มีคนอีกมากมาย ที่ต้องผ่านประสบการณ์ร้ายๆ ในชีวิต
จงเชื่อมั่นใน เวลา ที่มันอาจจะดูยาวนาน แต่สุดท้าย มันจะทำให้ทุกอย่างกลายเป็นอดีตอย่างสมบูรณ์ค่ะ...

เอาใจช่วย

พี่เหมือนกระจกส่องตัวโมเอง บางคืนก็ยังคงร้องไห้กับเรื่องเดิมๆ บางครั้งที่ใจเราไม่ได้คิดอะไร คิดว่าเรายืนได้แล้วถึงแม้จะไม่มีเขา แต่ทำไมใจก็ยังคงหวิวๆ ทั้งที่เราทำใจได้แต่ทำไมมันถึงมีอะไรมาทำให้เราคิดถึงเขาอีก ไม่ว่าจะนานกี่ปีถ้าเขายังอยู่ในใจอย่างนี้ คงไม่มีวันไหนที่ลืมได้สักที เคยมีคนที่บอกโมว่าถ้าเราคิดถึงใครสักคนตรงที่เดิมที่เราเคยมีเขา แต่เขาไม่ได้อยู่ตรงนั้นอีกต่อไป ทำไมเราต้องคิดถึงแต่เรื่องเศร้า ทำไมไม่คิดถึงแต่วันเวลาดีๆ มันช่สวยโมได้เยอะเลยค่ะพี่

กำลังรอใครบางคนอยู่เหมือนกัน

สู้ๆนะคะ จะเป็นกำลังใจให้ เราก็กำลังรอคนๆนั้นเหมือนกัน

แม้จะแทบไม่มีโอกาศเลยก็ตาม

สู้ ๆ นะคะ เป็นกำลังใจค่ะ
หัวอกเดียวกัน T-T

"มันนานเกินไปแล้วที่จมอยู่กับน้ำตา โดยที่เขาไม่เคยรับรู้อะไรเลย"

มันก็แค่นั้นแหละ

ร้องไปเขาก็ไม่รู้

ร้องไปเขาก็ไม่กลับมารัก

คนที่ทุกข์ใจแทนคือคนที่อยู่รอบตัว

เป็นน้องที่น่ารัก

และเข้มแข็งของพี่นะ

ร้องไห้ง่าย ๆ กับเรื่องเดิม ๆ เหมือนกันค่ะ

แวะมาเยี่ยมคนสวย "นะฐา" ค่ะ

ก็ขอให้มีสติ กำลังใจเข้มแข็งมากมาย ใช้ปัญญาแก้ปัญหาในแต่ละก้าวที่เดินไป และให้พบความสำเร็จที่ตั้งใจ

ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยม Blog คือว่ากำลังหัด แต่ยังไม่ค่อยเวิร์ค

ทุกอย่างต้องผ่านไปด้วยดี

มันเหมือนกับเป็นหนังเรื่องเดิม แต่เปลี่ยนแค่ตัวแสดงจากคุณเป็นผม ก้อแค่นั้น สามปี ผ่านไปไวจริงจริง สำหรับเรื่องราวมากมายที่เกิดขึ้น ทั้งสุข ทั้งเศร้า เคล้ากันไป