ป๋าเปรี้ยวมากค่ะ
สวมแว่นกันแดดด้วย

ไม่สบายเป็นอะไรเหรอคะ
ตอนนี้สบายดีหรือยัง
ขอให้คุณพ่อสุขภาพแข็งแรงไปนานๆนะคะ

ชีวิตฉัน เป็นลูกสาวคนโตของพ่อ สนิทกับพ่อมากที่สุด
จำได้ว่าอยู่ห่างพ่อครั้งแรกตอนเรียนมหาลัย ร้องให้ทุกวัน
คิดถึงพ่อมาก...

อยากกลับไปหาพ่อ บอกว่ารู้สึกท้อและไม่ไหว
อยากกลับไปหาความอาทร..ห่วงใย ที่พ่อเคยมีให้เสมอมา
แต่บอกตัวเองว่า ต้องอยู่ที่นี่
ยังต้องไปตามหนทางที่ปรารถนา
ยังต้องพยายาม เพื่อให้ได้มา ถ้าหากยอมอ่อนล้าก็จะล้มลง
แล้วหนทางที่วาดไว้ ซึ่งยังแสนไกลและสูงส่ง
ต้องการก้าวย่างที่มั่นคง
หากยอมล้มลงแล้วจะเหลืออะไร
และต่อไปต้องเติบใหญ่ ต้องหัดทำใจให้ยอมรับความสับสน
ต้องยอมรับความเป็นจริงของผู้คน ต้องอดทนหัดเฉยชา และทำใจ
จึงไม่ได้กลับไปหาพ่อ ยอมทนท้อจนกว่าจะรับได้
ทั้งที่อยากกลับไปฟังพ่อปลอบใจ แต่ทำได้เพียงปลอบโยนใจตัวเอง

กลอนบทนี้อยู่ในบันทึกถึงพ่อ..ที่ฉันมักจะหยิบมาอ่านเสมอ เมื่อคิดถึงพ่อ

คุณป้าจ๋า ป๋าเป็นOBSและHemiplegia ค่ะ ขอบคุณสำหรับคำอวยพร
ทุกวันนี้แค่ให้ป๋ายิ้มได้ทุกวันก็ดีใจแล้วค่ะ

พ่อเป็นคนที่ดูแลฉันมาตลอด
และในวันนี้ วันที่พ่ออ่อนแอ วันที่พ่อ ต้องการคนดูแล

ฉันจะดูแลพ่อเอง

เพราะอย่างนี้นี่เอง..ด้วยความที่พ่อ อยากกลับไปเยี่ยมบ้านเกิดตัวเอง
ที่ลำปาง

ลูกสาวคนนี้เลยจะพาพ่อไปลำปาง ไปไหว้พระธาตุลำปางหลวงกันเถอะ

พระธาตุลำปางหลวง เป็นพระธาตุประจำวันเกิด คนเกิดปีกุน
พ่อไม่ได้เกิดปีกุนหรอกค่ะ แต่ลูกชายพ่อเค้าเกิดปีกุน
อ่ะก็น้องชายฉันเองล่ะค่ะ

ก็เลยพากันไปทั้งบ้าน

ทางขึ้นพระธาตุ เป็นบันไดขึ้นไป
เอาละวา พ่อก็เดินไม่ได้ ทำงัยดี

ขี่หลังไปละกันนะพ่อนะ..เหมือนเด็กๆหนูเคยขี่หลังพ่อ
วันนี้ พ่อขี่หลังหนู เราหายกันนะ

ไหว้พระกันหน่อย
..สิ่งแรกที่ขอทุกครั้งที่ไหว้พระ คือขอให้พ่อและแม่มีความสุข...
แล้วก็ขออะไรอีกสองสามอย่างเพื่อคนที่เรารัก
เอ!!! พระท่านจะรำคาญหรือเปล่านะ ที่ขอบ่อยจัง

งั้นขอแค่ให้พ่อกับแม่ยิ้มอย่างมีความสุขให้ลูกคนนี้ชื่นใจทุกวัน ก็พอนะ..

สิ่งมหัศจรรศ์ในวัดพระธาตุลำปางหลวงคือเงาพระธาตุ
เงาพระธาตุที่สะท้อนลงบนพื้นผิวในภาพจริงไม่ใช่ภาพกลับหัว

แปลกมั้ย..ใครไม่เคยไป ไปดูเองละกัน อธิบายยากจัง

คงเหมือนกับชีวิตคนเรา มีตัวตน มีเงา
เงาของตัวเราเองจะเป็นภาพสะท้อนให้เราได้มองเห็นตัวเราเองได้

ในวันที่เรารู้สึกอ่อนล้า คิดถึงอะไรบ้าง
สำหรับฉัน คิดถึงบ้าน..เพราะบ้านเป็นที่ที่อบอุ่นที่สุด

ในวันที่แสนอบอุ่นนี้ พ่อมีรอยยิ้ม ทุกคนที่บ้านยิ้มได้

ฉันก็ยิ้มได้

โห แข็งแรงมากเลยนะคะ
แบกคุณพ่อขึ้นหลังได้ด้วย

ขอปรบมือให้ดังๆเลยค่ะ

เป็นลูกสาวที่น่ารักมากเลย

อ้อ แอบเห็นกุงเกงลิงเจ้าตัวเล็กด้วยค่ะ

คุณพ่อคุณโชคดีนะที่มีลูกสาวอย่างคุณ

ชอบภาษาเขียนของคุณค่ะ

ขอบคุณค่ะ ป้านิดที่แวะมาเยี่ยม
รออ่านเรื่องราวต่อจากปีกหักอีกนะคะ

ชอบเรื่องที่ป้านิดเขียนเหมือนกัน

ตามมาอ่าน รอหวานอัพกระทู้ ไม่สบายหายไว ๆ เน้อ ดูแลตัวเองด้วยจ้ะ สัญญาว่าคราวหน้าไม่พาไปตากน้ำค้างอีกแย้ววว งือ ๆ พี่ผิดไปแร้ววว หวานน เอ๊ยยย

คิดถึงพ่อ ด้วนคนนะ เราเหมือนกันอีกอย่างนึงแล้วหวาน ลูกรักของพ่อเหมือนกันน่ะจ้ะ

มาเกาะจอ รอ อัพ คิก ๆๆๆๆ

ไม่สบายเหรอคะ
หายไปนานเลย

แข็งแรงไวๆ
แล้วก็กลับมาอัพบล็อกเร็วๆนะคะ

กตัญญูจริงๆค่ะ ยังมีโอกาสพาคุณพ่อไปจนได้ รักพ่อมากๆเหมือนกันค่ะ