แอบไปจิ๊กรูปจากเพื่อนๆที่ไปกกน้อย มาไว้ที่ blog ถ้าใครแวะมาเจอรูปตัวเองอยู่แถวนี้ ขอยืมหน่อยนะ

รูปแรก ขอบคุณเฮียคนนี้ ที่ทำให้เราได้รู้จัก กกน้อย ที่ทำให้ทุกอย่างในวันนี้ ที่กกน้อย กลายเป็นความทรงจำที่งดงามสำหรับเรา

พี่คนนี้ ที่คอยช่วยเหลือ จัดการตลอดเวลาที่สร้างโรงเรียน

โทรมาถามด้วยความห่วงใยแทบทุกวัน
"เป็นยังงัยบ้าง อาคารไปถึงไหนแล้ว"
"เอางี้ดีมั้ย........"
"พี่ว่า อย่างนี้ก็ดีนะ......"
อบอุ่นจริงๆ ไม่ได้รู้สึกว่าเหนื่อยเลยแค่ได้ยินเสียงพี่เค้าโทรมาถาม ก็ดีใจแล้ว

เจ๊คนนี้
เลขาคนสวย
ไม่มีเจ๊คนนี้ช่วยดูแลเรื่องเงินๆ ทองๆ ก็ไม่มีอาคารหัวใจเดินทางแน่

เจ๊แกชอบผักกูดมาก วันหลังเก็บไปฝากที่กรุงเทพ ดีกว่า

เจ๊ คนนี้ สีสัน ของความทรงจำ จำได้ ไปกกน้อยครั้งแรก เจ๊แกบอกว่า เทคนิคให้เด็กๆชอบ ให้เอียงหัวไปด้านขวาเล็กน้อย เวลาพูดกับเค้า

สังเกตดู เด็กๆก็ชอบเจ๊แกจริงๆนะ
บางที รายละเอียดเล็กๆน้อยๆ ก็เป็นสิ่งดีๆ ที่เราควรจดจำ

รู้มั้ยเจ๊น่ะ น่ารัก..จริงๆ

ขะแหวน เจ้าของรูปข้างบน
ไปกกน้อยครั้งแรก ขะแหวนบอกว่า
คราวหน้าคงมาไม่ได้แล้วนะ เหนื่อย

แต่ก็ได้เจอขะแหวนอีกครั้งที่กกน้อย
น่ารักมากเลย...แอบชื่นชมน้องเค้าตอนออกบูธที่ เจ เจ..น้องๆเค้าทุมเทเพื่อเด็กๆกกน้อยกันจริงๆ

เหมี่ยว นี่ก็อีกคน ที่ทำงาน ทุมเท เพื่อน้องๆกันจริงๆ ไม่ว่าจะที่งาน เจ เจ
มากกน้อยคราวนี้ เหมี่ยวเอารูปที่เคยถ่ายไว้มาแจกเด็กๆ ทำโครงการเป็นรูปเล่มไว้เป็นที่ระลึกให้โรงเรียน
....สิ่งเล็กน้อย ที่ทำให้ประทับใจไปนานเลยล่ะ....

เบส....ครั้งแรกที่ไปกกน้อย เบสก็พูดเหมือน มะแขวนล่ะ ว่า คงจะไม่ไปกกน้อยอีก

แต่แล้วเราก็ได้พบกันที่กกน้อย เก็บความรู้สึกดีๆ ความทรงจำดีๆ และสักวันเราจะพบกันที่กกน้อยอีกใช่ไหม

ยัยนู๋ผา สาวมั่นที่จะใส่เสื้อผ้าสีสดใสโดยลืมสีผิวตัวเอง
ขอบคุณมากนะ ที่นอนกอดในคืนหนาวที่กกน้อย หัวใจที่เหน็บหนาว มันรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาทันทีทันใดเลยล่ะ

พ.บ. ย่อมาจาก พี่บอย หรือ พ่อบอย รู้สึกได้อย่างนั้นจริงๆล่ะ ไม่ว่าจะไปที่ไหน พี่บอยจะคอยห่วงใยทุกคน พี่บอยจะคอยดูแลทุกคนอย่างจริงใจ
พี่บอย เจียวไข่ ได้อร่อยจริงๆ

เพื่อนเด้บ ขอบคุณสำหรับความรู้สึกดีๆ ใต้แสงเทียน ชายคา กกน้อย ขอบคุณที่ได้เป็น เพื่อนหวานของเพื่อนเด้บ

น้ายักษ์ เป็นอีกคนหนึ่งที่ทุ่มเทกับการหาทุนให้โรงเรียน การไปกกน้อยครั้งนี้ คงทำให้น้ายักษ์ยิ้มได้และภูมิใจกับสิ่งที่ทำ....และได้พารถคันงามไปสัมผัสกับถนนสุดหรู..

กานต์+จ๋า เสียงหัวเราะ ที่ทำให้ตลอดทริป ไม่เงียบเหงา

บอลลี่...พบบอลลี่ ครั้งแรก ไม่ค่อยพูด
แต่วันนี้ รู้แล้ว ว่าบอลลี่ พูดแล้ว หยุดไม่ค่อยได้ เพราะบอลลี่ ชอบทำอะไรซ้ำๆ
แต่ที่รู้สึกได้.....บอลลี่ น่ารัก

พี่นา พี่สาวคนสวย ที่พาเด็กๆไปเยี่ยมกกน้อยด้วย
เห็นแล้วอิจฉา ... ครอบครัว น่ารักมาก

น้องโบว์ สาวน้อยหน้าใส

พรุ่งนี้จะมาแปะต่อ ง่วงแล้ว
ยังไม่หมดเลย ความประทับใจกับผู้คนที่กกน้อย

หญิงแจง
หญิงนิ่งมากเลยนะ แต่ว่าเวลาโจ๊ก ฮาได้สุดๆ
ทุกคนที่ไปที่กกน้อย บอกได้เลยว่า ไม่มีใครที่ไม่มีรอยยิ้ม รักทุกคนจัง

ตากล้อง มือ หนึ่ง
สักวันจะเลิกมือสั่น เอาใจช่วยนะ

น้องพัช ไม่มีน้องพัชสักคน ก็คงไม่สนุก

อี้เค็ง เยาวชนของทริป

น้องบีม น้องมินต์ ครอบครัวที่น่ารักของพี่นา

นี่คือความทรงจำดีๆ ที่ไม่มีวันลืมเลือน

คิดถึง

ทั่น ผอ กกน้อย ไม่ค่อยชอบเลย เรียก ผอ. อยากเรียกเป็นครูใหญ่ เหมือนเมื่อก่อน ตอนเป็นนักเรียน ครู เป็นคำที่มีความหมายมากจริงๆ

ครูหนึ่ง ที่วันนี้ กลายเป็น จะเต น้องชายอีกคนที่กกน้อย ขอให้มีความสุขกับสิ่งที่เป็นอยู่ทุกวันนะครับ

ขอบคุณน้ำใจจากคุณลุง ที่ทำให้มีโคมลอยสีสวยๆ

เด็กๆ

โห ตามมาดูความสนุกสนานค่ะ ... น่ารักจังกลุ่มเพื่อนๆ

ไม่ได้เห็นชื่อนี้มานาน
กลับมาสร้างบล็อกตั้งแต่เมื่อไหร่กันคะ

เห็นหน้าคุณป้าในบล็อกพอจะคุ้นๆมะ
ที่เคยทำงานที่ รพศ.อ่ะค่ะ

จำได้ป่าวๆ

จำได้ค่ะ จำคุณป้ายังปิ๊ง ได้เสมอ จำได้ตั้งแต่แรกที่เข้า blog กลับมาเขียน blog เพราะอยากเก็บสิ่งดีๆเอาไว้

ขอบคุณที่แวะมาทักทายค่ะ

ภาพน่ารักดีค่ะ ขอบคุณที่แบ่งปัน