Group Blog
 
<<
เมษายน 2549
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
30 
 
8 เมษายน 2549
 
All Blogs
 
ถ้าเธอไม่รักตัวเอง แล้วใครจะรักเธอ



คืนหนึ่งที่ภูชี้ฟ้า
..


เสียงโทรศัพท์ดัง ที่ภูชี้ฟ้า ในวันเงียบเหงาวันหนึ่ง ฉันเคยมาที่ภูชี้ฟ้าตอนที่ไม่มีเสียงโทรศัพท์ให้รบกวน ไม่มีสัญญาณโทรศัพท์แม้แต่ขีดเดียว แต่ในวันนี้ มองดูโทรศัพท์ตัวเอง สัญญาณเต็ม เบอร์ที่ไม่คุ้นตา โชว์ขึ้นมาในโทรศัพท์...
" แป้งเองนะ คิดถึงน่ะ ถึงโทรมา"
เสียงคุ้นหูของเพื่อนรักดังมาตามสาย น้ำเสียงแปลกๆ ฉันรู้สึกได้ถึงความเศร้าที่ปนอยู่ในน้ำเสียงนั้น
"แป้งเป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมเสียงเศร้าๆ"
เพื่อนรักเงียบ..ไม่มีเสียงตอบจากปลายสาย นาน ฉันรู้สึกใจหาย แป้งกับฉันเป็นเพื่อนรัก ที่บางครั้ง เราไม่ต้องพูดอะไร ก็สื่อถึงกันด้วยใจได้ หลายครั้งที่แป้งเศร้า แป้งจะคุยให้ฉันฟังเสมอ แต่แป้งก็ไม่เคยเงียบอย่างนี้มาก่อน

"แป้ง เราไม่รู้นะว่าเกิดอะไรขึ้นกับแป้ง แต่แป้งอย่าเงียบอย่างนี้ได้มั้ย เราใจไม่ดีเลย"
ปลายสายยังเงียบ แต่ฉันรู้ว่าแป้งฟังฉันอยู่

"อยู่ภูชี้ฟ้าใช่ไหม??" เสียงแป้งถามมาตามสาย ฉันรู้ว่าแป้งกำลังเศร้า แต่ไม่รู้ว่าเรื่องอะไร แต่สำหรับเราสองคน เรื่องบางเรื่อง เราก็ไม่ได้ต้องการรู้อะไรมาก แค่เข้าใจกัน แค่นั้นก็พอ
"แป้งคิดถึงตอนเราไปภูชี้ฟ้าครั้งแรกด้วยกันจังเลย จำได้มั้ย ตอนนั้นสนุกที่สุดเลย" แป้งเปลี่ยนเรื่องที่จะคุย เหมือนจะไม่อยากให้ฉันได้รับรู้ความเศร้านั้นด้วย
"ภูชี้ฟ้าจะสวยเหมือนตอนที่เราไปคราวนั้นมั้ยนะ" เสียงแป้งรำพึง
"สวยสิแป้ง ไม่ว่าจะเมื่อไหร่ ภูชี้ฟ้า สวยเสมอ พรุ่งนี้เช้าเราจะไปเยี่ยมพระอาทิตย์ดวงเดิม กับสายหมอก บนยอดภูชี้ฟ้าล่ะ เสียดายนะ ไม่มีแป้งมาด้วย"

จำได้ว่า ครั้งแรกที่เราไปภูชี้ฟ้ากับแป้ง และกลุ่มเพื่อนที่สนิทกัน นานแล้ว ตั้งแต่คราวที่ภูชี้ฟ้ายังเป็นดินแดนสีชมภู ทางขึ้นไม่สะดวกสบายเหมือนวันนี้ ตอนนั้นเรายังพักหมู่บ้านทหาร กับผู้กองโจ้..ผู้กองใจดี ที่พาเราเดินลัดไหล่เขา ขึ้นไปสัมผัสอากาศหนาว สายหมอกขาว บนภูชี้ฟ้า แป้งจะเป็นคนที่รั้งท้าย อยู่ตลอด ด้วยความที่เป็นคุณหนูมาตลอดไม่เคยลำบาก แต่แป้งก็ไม่บนเลยสักคำ เราช่วยกันจูงมือกัน ผ่านความมืด จนถึงยอดภูชี้ฟ้า ที่เต็มไปด้วยต้นหญ้า สูงท่วมหัว บนภูชี้ฟ้ายังมืดมิด มองไม่เห็นอะไร
ฉันบ่นอุบ ด้วยความเหนื่อย....แล้วพาเรามาดูอะไรนี่... ผู้กองโจ้ หัวเราะ "เหนื่อยล่ะสิ นั่งพักสักนิด เดี๋ยวจะได้ดูของดี"...

แล้ววันนั้นฉันก็ไม่เคยลืม ความรู้สึกแรกที่ได้พบกับดวงตะวันบนภูชี้ฟ้า และทะเลหมอกขาวราวปุยนุ่น...

"พรุ่งนี้ ขึ้นไปถึงภูชี้ฟ้า โทรหาแป้งด้วยนะ เบอร์เดิม แป้งคิดถึงหวานมากนะ"เสียงแป้งพูดมาตามสาย แล้วก็วางหูโทรศัพท์ไป ฉันกดเบอร์ที่แป้งโทรมา แล้วโทรกลับ เป็นเบอร์ตู้สาธารณ กดเบอร์มือถือแป้ง ก็ไม่มีสัญญาณ เกิดอะไรขึ้นกับเพื่อนรักของฉัน เอาน่ะ แป้งคงจะอยากอยู่คนเดียว เงียบๆ ไว้พรุ่งนี้แล้วกัน ฉันจะโทรหาเธอนะ เพื่อนรัก

สามทุ่มกว่า....ที่รีสอร์ทไร่ภูฟ้า วันก่อนที่จะขึ้นภูชี้ฟ้า เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง ...เบอร์ไม่คุ้นตาเช่นเคย จะเป็นแป้งหรือเปล่านะฉันรีบรับโทรศัพท์

ไม่ใช่แป้ง แต่เป็นครอบครัวแป้ง พ่อของแป้งโทรศัพท์มาถามว่าแป้ง มาหาฉันที่เชียงรายหรือเปล่า..เมื่อสองอาทิตย์ก่อน แป้งมาหาฉันที่กรุงเทพฯ ตอนไปประชุมที่กรุงเทพฯ แล้วเรากลับเชียงรายด้วยกัน ฉันอยู่กับแป้งอาทิตย์หนึ่ง โดยไม่ได้สังเกตเลยว่าแป้ง มีปัญหาอะไร แป้งไม่ได้มีอะไรผิดปกติ ยิ้ม หัวเราะเหมือนทุกครั้งที่พบเจอกัน พ่อของแป้งบอกว่า แป้งไม่กลับบ้านมาสามอาทิตย์แล้ว งั้นก็แสดงว่า แป้งไม่ได้กลับบ้านเลยหลังจากที่แยกจากกันเมื่ออาทิตย์ที่แล้วล่ะสิ......ฉันได้รู้อีกว่า แป้งมีปัญหาในเรื่องของความรัก...เพื่อนรัก ฉันไม่รู้เลยว่าเธอทุกข์ใจ ทำไมเธอไม่ระบายให้ฉันรับรู้บ้าง.....ฉันโทรหาแป้งทั้งคืน แต่ไม่มีสัญญาณโทรศัพท์ตอบรับจากแป้ง.....แล้วคืนนั้น ฉันก็ฝันร้าย


ตีห้า...เดินขึ้นภูชี้ฟ้า....กับเพื่อนๆ ไม่มีใครรู้หรอกว่าเมื่อคืนฉันฝันร้าย ฉันกดโทรศัพท์หาแป้ง แต่ก็เช่นเคย "ไม่มีสัญญาณตอบรับ จากหมายเลขที่ท่านเรียก" ฉันได้ยินเสียงนี้ทั้งคืนแล้วนะ น่าเบื่อมาก เมื่อไหร่เธอจะเปิดโทรศัพท์เสียทีล่ะแป้ง

ภูชี้ฟ้าในวันนั้น วันที่ 3 เมษายน เงียบสงบ ไม่มีผู้คน จำได้ว่า ช่วงวันหยุดยาว ปีใหม่ ปีหนึ่งที่เคยมา ผู้คนมากมาย รถติดบนทางขึ้นภูชี้ฟ้า ที่ที่จะยืนมองพระอาทิตย์แทบจะไม่มี ฉันไม่ชอบเลย....แต่ในวันนั้น ภูชี้ฟ้ามีเพียงพวกเรา ฉันกับเพื่อนๆกลุ่มหนึ่ง มีเสียงหัวเราะ สนุกสนาน ฉันอยากยิ้ม อยากหัวเราะ อยากตะโกนบอกสายหมอกสวยด้านล่าง ว่าคิดถึง...แต่ใจ กลับห่วงยัยเพื่อนรัก


บนยอดภูชี้ฟ้า ที่แสงอาทิตย์กำลังโผล่รำไรจากขอบฟ้า ฉันกดโทรศัพท์อีกครั้ง ฉันรู้สึกดีใจ ที่ได้ยินเสียงรับโทรศัพท์จากปลายสาย
"อยู่บนภูชี้ฟ้าแล้วเหรอ ลมแรงนะ แป้งได้ยินเสียงลมน่ะ"เสียงแป้ง ยังเศร้า ในความรู้สึกที่ฉันรู้สึกได้
"แป้ง มีอะไรจะบอกเรามั้ย เมื่อวานพ่อโทรหาเรา เรารู้เรื่องแป้งแล้วล่ะ เรารักแป้งนะ มีอะไรแป้งคุยให้เราฟังนะ เราจะรับฟัง ก็เราเป็นเพื่อนกันใช่มั้ย"....แค่นี้ล่ะ ฉันได้ยินเสียงแป้ง ร้องให้แข่งกับเสียงลมบนภูชี้ฟ้า ฉันเงียบฟังแป้งเล่าเรื่องราว....น้ำตาฉันไหลโดยไม่รู้สึก บางทีการรับรู้เรื่องราวที่เศร้าๆของคนที่เรารัก มันทำให้เรารู้สึกเศร้าตามไปด้วย ฉันลืมที่จะเอ่ยทักทายกับพระอาทิตย์สีสวยที่โผล่พ้นขอบฟ้า ..ในขณะที่เพื่อนๆกำลังชื่นชมกับความสวยงามของพระอาทิตย์นั้น


ฉันปลอบใจแป้ง เท่าที่ฉันสามารถทำได้ บนภูชี้ฟ้าในวันนี้ ช่างเศร้าเสียจริง

หลังจากวันนั้นที่ภูชี้ฟ้า ฉันเป็นคนสุดท้ายที่ได้คุยกับแป้ง ฉันโทรไปบอกที่อยู่ของแป้งให้ พ่อและแม่แป้งทราบ หลังจากที่แป้งบอกว่าพักอยู่ที่ไหน

อีกสองวัน ฉันได้รับรู้ว่า แป้งนอนอยู่โรงพยาบาล ความทุกข์ที่แป้งแบกไว้ มันมากมาย แป้งไม่สามารถที่จะปลดความทุกข์นั้นจากใจได้.....ทางที่แป้งเลือก มันอาจจะไม่ใช่ทางที่ถูกต้องนัก แต่ฉันรู้ว่าแป้ง ก็คงอยากที่จะลืมความทุกข์นั้นไป บางทีการหลับไหลโดยไม่ตื่น ก็ทำให้เราหมดทุกข์ได้.........วันนี้หลังจากกลับไปเยี่ยมแป้งที่โรงพยาบาล ฉันกลับมานั่งเขียนไดอารี่ตรงนี้ เพราะมันอาจเป็นอีกวิธีหนึ่งที่ฉันสามารถระบายความทุกข์ใจที่เกิดขึ้นได้ แป้งอาจจะอ่อนแอเกินไป..แป้งกินยานอนหลับไปมากเกินขนาด ฉันมองหน้าเพื่อน จับมือ แป้งไม่พูดอะไร ได้แต่ร้องให้ ..โชคดีแล้วล่ะเพื่อน ที่ยังตื่นขึ้นมาร้องให้ได้อีก ถ้าแป้งหลับไป แล้วไม่ตื่นอีกเลยสิ คนที่จะร้องให้ คนหนึ่งนั้น ก็คงเป็นฉันด้วย ที่ไม่สามารถช่วยอะไรเพื่อนได้เลย ...... ฉันได้แต่หวังว่า สักวันฉันจะได้ยินเสียงหัวเราะ รื่นเริง ของเพื่อนรักคนเดิมของฉัน กลับมา

วันนี้ ฉันไม่กล้ารับโทรศัพท์ เพราะกลัวข่าวร้ายจะมาตามสาย...ฉันกลัวว่าจะไม่ได้พบเพื่อนรักอีกตลอดไป

เพื่อนรัก ฉันเอาใจช่วยเธออยู่นะ ให้ผ่านพ้นวันคืนที่โหดร้ายไปได้...ความรัก ทำไม มันถึงทำร้ายคนเราได้เพียงนี้


รักเพื่อนนะ




Create Date : 08 เมษายน 2549
Last Update : 20 เมษายน 2549 19:49:41 น. 14 comments
Counter : 1101 Pageviews.

 
อยากจะไปม้างจาง


โดย: ปลาทูน่าในบ่อปลาพยูน วันที่: 8 เมษายน 2549 เวลา:15:16:31 น.  

 
อ่านแล้วก็อยากเป็นกำลังใจให้เพื่อนคุณจัง ... บางครั้งคนเรามีปัญหาบางทีมันอาจจะเกินกำลังที่ตัวเองคาดไว้ พอมันถาโถมมาทีก็เล่นเอาเซไปเลย ...

ขอให้เค้ามีกำลังใจกลับคืนมาเร็วๆ นะค่ะ อย่างน้อยเค้าเองก็คงจะดีขึ้นถ้าหากว่าเพื่อนรักอย่างคุณคอยเป็นกำลังใจให้เสมอ

ภาพสวยจังเลยอยากไปภูชี้ฟ้ามั่งซ๊าแร่วววว


โดย: JewNid วันที่: 8 เมษายน 2549 เวลา:15:51:59 น.  

 
เราไม่รู้หรอกว่าแป้งมีปํญหาอะไร แต่เราก็ขอให้แป้งกลับมาเป็นคนเดิมเร็วๆ บางช่วงชีวิตของคนเรามันก็คงต้องมีความทุกข์จนเรารู้สึกไม่อยากที่จะแบกมันไว้อีกต่อไป แต่ยังงั้ยมันต้องมีวันที่ดีสำหรับเราสักวันนึง เราเข้าใจเพราะเราก็เคยคิดที่จะทำแบบที่แป้งทำคือจากไปเลยโดยที่ไม่ต้องรับรู้อะไรอีกแล้ว


โดย: gris555 วันที่: 8 เมษายน 2549 เวลา:20:51:10 น.  

 
เราไม่รู้หรอกนะว่าเพื่อนคุณมีปัญหาอะไร แต่มันจะยิ่งใหญ่กว่าการหย่าร้างหรือว่า การที่เราจะวางแผนแต่งงานกับใครสักคนแล้วไม่ได้แต่งหรือป่าวละค่ะ

สองข้อข้างบนนี่ถือว่าแรงสุดแล้วนะ เราเองเจอเรื่องวาดฝันจะแต่งงานกับใครคนนึงแต่ท้ายที่สุด มันก็เป็นแค่ความฝันของเราคนเดียว

ล้มทั้งยืนเลยค่ะ แต่เราต้องเข้มแข็งนะค่ะ เราใช้เวลาทำใจเดือนนึง ทำตัวให้ยุ่งเข้าไว้ค่ะ เวลามันจะทำให้ดีขึ้นจริงๆ

อย่าไปรักคนที่เค้าไม่รักเราเลยนะ เราต้องรักตัวเองค่ะ จะไปแคร์ทำไมกับคนที่ไม่รักเรา...บางมุมเราก็เข้าใจนะว่าเพื่อนคุณอาจจะไม่เข้มแข็งเหมือนเรานะแต่ เราอยากให้คุณพยายามให้กำลังใจเธอมากๆ ชีวิตยังมีสิ่งดีๆ คนดีๆรออีกเยอะค่ะ ขอให้เพื่อนคุณผ่านเรื่องร้ายๆไวๆ


โดย: Star in the Sky วันที่: 8 เมษายน 2549 เวลา:21:21:03 น.  

 
ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจ
ถ้าแป้งเค้ารู้ได้ ว่าแม้แต่คนที่ไม่รู้จักเค้า แค่ได้ยินเรื่องราว ยังให้กำลังใจได้ขนาดนี้...เค้าน่าจะดีใจนะ

อยากให้รอยยิ้มสดใสของเพื่อนกลับคืนมา ไม่อยากเห็นน้ำตาของเพื่อนเลย ทำไมนะ ความรัก ทำให้คนคนหนึ่ง เปลี่ยนไปได้มากมายทำให้ผู้หญิงคนหนึ่งต้องจมอยู่กับน้ำตา...


โดย: nickky_wan วันที่: 9 เมษายน 2549 เวลา:1:06:24 น.  

 
อ่านแล้ว...น้ำตาซึมเลยค่ะ
ฝากกำลังใจไปให้กับเพื่อนรักของคุณ
nickky_wan's ด้วยนะคะ
ฝากบอกเธอว่า
"พรุ่งนี้ก็เช้าแล้ว พระอาทิตย์ยังขึ้นทางทิศตะวันออกและตกทางทิศตะวันตก เฉกเดียวกับที่เคยเป็น ดอกไม้ยังคงแย้มบาน นกยังคงร้องเจื้อยแจ้วอย่างที่เคยเป็น เวลาที่เราร้องไห้...โลกไม่ร้องไห้ไปกับเราหรอกนะคะ...แต่ยามใดที่เราหัวเราะ โลกทั้งโลกราวกับจะหัวเราะไปกับเราด้วย" เป็นกำลังใจให้คุณแป้งค่ะ


โดย: สเลเต วันที่: 9 เมษายน 2549 เวลา:6:39:30 น.  

 
สวัสดีค๊า แวะมาทักทายและขอบคุณ
ที่ไปเยี่ยม เป็นกำลังให้เพื่อนคุณอีกคนนะคะ ขอให้เค๊าผ่านช่วงนี้ไปให้ได้
แล้วเค๊าจะแกร่งขึ้นเอง
ภูชี้ฟ้า สวยนะคะ


โดย: tanya (tanya\j ) วันที่: 9 เมษายน 2549 เวลา:13:37:01 น.  

 
ภูชี้ฟ้า งดงามเสมอ ทั้งในความจริงและในความทรงจำ ไม่มีวันไหนที่ภูชี้ฟ้าไม่มีหมอกขาว

ก็คงเหมือนกับที่ว่าพระอาทิตย์ยังขึ้นทางทิศตะวันออก และตกทางทิศตะวันตก ความจริงก็คือความจริง ที่เราจะต้องเผชิญมันให้ได้

""""ขอบคุณทุกตัวอักษรดีๆที่เป็นมากกว่าตัวอักษร"""


โดย: nickky_wan วันที่: 9 เมษายน 2549 เวลา:21:32:14 น.  

 
อ่านแล้วเศร้าจังเลยค่ะ

โชคยังดีที่เพื่อนคุณหวานไม่เป็นอะไรมาก

ความรักนี่มีทั้งสุขและทุกข์จริงๆนะคะ

ปล.ตอนคุณป้าทำงานที่เชียงราย ยังไม่เคยไปภูชี้ฟ้าเลย ขี้เกียจตื่นมาดูพระอาทิตย์ขึ้นน่ะค่ะ
ถ้ารอดูตอนพระอาทิตย์ตกน่าจะพอไหว


โดย: คุณป้ายังปิ๊ง วันที่: 9 เมษายน 2549 เวลา:23:23:35 น.  

 
เปนกำลังใจ
สำหรับเพื่อนรักของคุณนะคะ
ขอให้ผ่านพ้นไปได้ด้วยดีค่ะ

ขอบคุณที่ไปเยือนบล็อกนะคะ


โดย: prncess วันที่: 10 เมษายน 2549 เวลา:2:01:58 น.  

 
อ่านแล้วเศร้า....เศร้าจนลืมรูปวิวไปเลย ขอให้คุณแป้งกลับมาแข็งแรงแล้วก้อเข้มแข็งนะครับ


โดย: superjack วันที่: 10 เมษายน 2549 เวลา:3:27:03 น.  

 
หอบกำลังใจกองโตๆมาฝากคุณแป้งด้วยคนครับ

ฟ้าหลังฝนย่อมสดใสเสมอนะครับ


โดย: debby the gunner วันที่: 11 เมษายน 2549 เวลา:12:02:27 น.  

 
ตามพี่หวาน มาเหงา ด้วย.... เหมือน น้องคนนึงที่ผมรู้จักเลย อ่ะ อ่าน บล็อกเค้าแล้ว กลับมาเขียน บล๊อกที่พี่หวานเข้าไปอ่าน นั่นหล่ะ

ภูชี้ฟ้า สวยจริง


โดย: ปลาทู IP: 202.44.1.31 วันที่: 11 เมษายน 2549 เวลา:17:57:23 น.  

 
บังเอิญผ่านมาเจอ ภูชี้ฟ้า สวยเสมอ
โลกก้อ โหดร้ายเสมอด้วย
เราเองเคยทำแบบแป้งแล้วครั้งนึง ด้วยเหตุผลเดียวกัน
ฝากให้กำลังใจแป้งด้วย.......
สักวันเรื่องร้ายจะผ่านไป
สักวันแป้งจะรู้ว่า ยังมีเรื่องดีดีรอแป้งอยู่
สู้สู้นะแป้งนะ


โดย: คนผ่านมา IP: 202.149.24.161 วันที่: 21 ธันวาคม 2550 เวลา:11:24:53 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

nickky_wan
Location :
เชียงราย Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




ใครบางคนเคยบอกว่า เมื่อมีเวลา และโอกาส เก็บมันเอาไว้ ใช้มันอย่างคุ้มค่า อย่าปล่อยให้เวลาและโอกาสนั้นหายไป

เคยบ้างไหม ที่อยากกลับไปแก้ไขบางสิ่งบางอย่างที่ผิดพลาดแต่ทำไม่ได้..เมื่อมีเวลาและโอกาส อย่าได้ลังเลใจที่จะทำในสิ่งที่ตนเองอยากทำ

ซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกของตัวเอง
ความเจ็บปวดเยียวยาได้ด้วยเวลา
อย่าปล่อยให้สิ่งที่มีค่า คนที่คุณรักจากไป
โดยที่ไม่ได้ใช้เวลาและโอกาสที่มีค่านั้นเลย


ถ้ากลับไปในเวลานั้นได้..ฉันจะบอกให้คุณรู้สึกถึงสิ่งที่อยู่ในใจตลอดเวลา...
Friends' blogs
[Add nickky_wan's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.