ตัวของเรา สไตล์ของเรา ทำไมต้องเหมือนใคร
Group Blog
 
<<
มีนาคม 2558
 
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031 
 
10 มีนาคม 2558
 
All Blogs
 
คุณรู้จักโรคหืดหอบดีหรือยัง

สวัสดีครับ
นี่ก็ใกล้จะถึงช่วงเกณฑ์ทหารแล้ว....เมื่อปีก่อนผมเห็นคนพูดถึงประเด็นเรื่องหืดหอบของณเดชน์ที่ไม่ต้องเกณฑ์ทหารกันไม่น้อยว่า "ทำไมเล่นบอลได้ไม่กลัวหอบ?" "งานเยอะไม่หยุดซะบ้างล่ะ ไม่กลัวกระทบโรคหอบหรือ?" "หืดหอบไม่ใช่โรคร้ายแรง ถ้าเป็นมาแต่เด็กพอพ้น 8-9 ขวบก็จะหายไปเอง แบบนี้สำออยมากกว่า" แสดงให้เห็นว่าคนไม่น้อยไม่เข้าใจโรคนี้ ก็เลยคิดว่าเขียนอธิบายเรื่องอาการของโรคหอบให้คนรู้หน่อยดีกว่า


หลังจากได้เห็นความเห็นของหลายคนและคุยกับหลายๆ คนก็พบว่ามีคนไม่น้อยที่ไม่รู้หรือเข้าใจอาการของโรคนี้จริงๆ ผมก็เลยเขียนเรื่องนี้ขึ้นมาเพื่ออยากให้หลายๆ คนรู้จักโรคนี้ให้มากขึ้นแล้วไม่ไปว่าหรือตำหนิคนที่เป็น เพราะคนทั่วไปจะไม่มีทางรู้ซึ้งถึงความรู้สึกของคนที่เป็นหรอกครับว่าการหายใจทีละเฮือกอย่างยากลำบากมันรู้สึกยังไง จนกว่าจะได้สัมผัสประสบการณ์เป็นหอบด้วยตัวเอง

เพราะงั้นมันพูดได้เลยว่า หอบดูไม่ร้ายแรงแต่ก็ถึงชีวิตได้



ผมเป็นคนที่เป็นโรคหอบหืดเองโดยตรง และเป็นมากด้วย ประสบการณ์เคยเจอมา นอกจากแม่ผมที่รู้อาการแล้วคนอื่นไม่ค่อยเข้าใจ มักพยามถามให้พูด ชวนคุย ให้เดินย้ายที่ ให้นั่งเก้าอี้ ให้นอนหงาย ให้เงยหน้าขึ้นบ้างซึ่งทั้งหมดนั่นมันทำให้แย่กว่าเก่า ครั้งหนึ่งผมเคยเป็นหนักมาก ญาติที่เป็นหมอบอกว่าหน้าเขียวแล้วให้เอาไปรพ. แต่แม่ผมที่รู้อาการก็ดูไม่ออกว่าหนักขนาดนั้นแล้ว

คนส่วนใหญ่มักคิดว่าอาการหอบมันเหมือนหายใจไม่ออก เหมือนคัดจมูก เพราะงั้นก่อนอื่นต้องทำความเข้าใจใหม่ซะก่อนว่า อาการของหืดหอบไม่ใช่แค่การเหนื่อยง่าย ไม่ใช่การหายใจไม่ออก ไม่ใช่การคัดจมูก แต่มันคืออาการหลอดลมตีบครับ.....มันทำให้เราสูดอากาศเข้าไปได้ไม่เต็มที่ เหมือนกับว่าเราได้ออกซิเจนไม่เพียงพอต่อความต้องการในการหายใจแต่ละครั้ง ทำให้สูดหายใจเข้าไปยังไงก็ไม่หายเหนื่อยและมันจะต้องอยู่กับสภาพความรู้สึกนั้นตลอดเวลาที่มีอาการนะครับ เรียกว่า 24 ชั่วโมงเลยทีเดียว


อาการโรคหอบสามารถเกิดอย่างเฉียบพลันได้ ความรุนแรงในแต่ละคนไม่เท่ากัน การเกิดแต่ละครั้งกินเวลาไม่แน่นอน คาดเดาเวลาและความรุนแรงไม่ได้ ถ้าอาการไม่ออก ก็เหมือนคนที่แข็งแรงดีตามปกติ สามารถออกกำลัง เล่นกีฬา ใช้แรงได้ตามปกติ แต่ถ้าอาการจะออกมันสามารถมีอาการแบบเฉียบพลันได้ เมื่ออาการออกโรคหอบมันไม่เหมือนในหนัง มันไม่ได้มีอาการตัวเกร็ง ไม่ได้ดิ้นทุรนทุรายแบบที่ในหนังมักแสดงกัน มันดูเหมือนแค่เหนื่อยมากเท่านั้น อาการมันดูธรรมดามากๆ มันจะแค่เหนื่อยในกรณีที่อาการเบาๆ แต่ถึงชีวิตได้ในกรณีของคนที่อาการรุนแรง ซึี่งตรงนี้คนส่วนใหญ่มักไม่รู้มักคิดว่ามันเหมือนในหนัง บางคนก็คิดว่ามันไม่ใช่โรคที่ร้ายแรง คือคนที่ดูแลก็ต้องเข้าใจ เชื่อผมเถอะว่ามันเป็นประสบการณ์ที่เลวร้ายในการหายใจที่ไม่มีใครอยากเจอหรอกครับ


เมื่ออาการมันธรรมดาดูเหมือนแค่เหนื่อยแล้วเราจะรู้ได้ยังไงว่าคนนั้นเป็นหอบจริง วิธีคือเอาหูแนบที่หลังคนที่เป็นหอบที่บริเวณปอดจะได้ยินเสียงวี้ด วี้ด ในจังหวะหายใจเข้า ซึ่งจะได้ยินได้ตั้งแต่อาการเบาๆ แต่ก็ไม่ใช่ว่าถ้าไม่มีเสียงแล้วจะไม่ได้เป็นอาการหอบนะครับ บางครั้งเมื่อมีอาการหอบก็อาจฟังเสียงไม่ได้ยินก็ได้

อย่างถ้าเราไปอยู่ในห้างที่อากาศน้อยเราจะรู้สึกอึดอัด มึนหัว ปวดหัว ง่วงนอน นั่นคืออาการของออกซิเจนไม่พอ ถ้าเราอยู่ในสภาวะแบบนั้นไปนานๆ โดยไม่มีการถ่ายเทของอากาศระดับคาร์บอนไดออกไซด์ก็จะมากขึ้นจนเราหมดสติได้ แต่อาการหืดหอบมันไม่เหมือนอาการขาดออกซิเจน อาการมันจะเหมือนกับเราหายใจออกได้แต่หายใจเข้าไม่ค่อยได้ และเหนื่อยตลอดเวลา

อยากรู้ว่าเป็นยังไงให้ลองไปวิ่งรอบสนามบอลหรือสนามบาสด้วยความเร็วพอสมควรให้เกินกำลังตัวเองนิดๆ และความเร็วคงที่สัก 10-20 รอบ อย่าให้ความเร็วตกนะครับ แล้วให้วิ่งต่อไปด้วยความเร็วเดิม หายใจออกปกติแล้วกลั้นหายใจสักครึ่งหนึ่งตอนหายใจเข้า ประมาณนั้นแหละครับอาการของโรคหอบ แล้วให้อีกคนขี่จักรยานตามไปคุยด้วยตลอดทางไปเรื่อยๆ คุณก็จะเข้าใจได้ว่าเวลาที่พยามจะให้คนที่กำลังมีอาการโรคหอบพูดมันรู้สึกยังไง เมื่อหยุดวิ่งเราจะค่อยๆ ดีขึ้นเองใช่มั้ยครับ แต่คนเป็นโรคหอบเมื่อมีอาการจะรู้สึกแบบนั้นตลอดเวลาแม้จะนอนเฉยๆ อย่างที่บอกไปแล้วว่ามัน 24 ชั่วโมงครับ ไม่ใช่เหนื่อยง่ายขณะทำกิจกรรมเท่านั้้น เรียกว่าแค่พูดก็เต็มกลืนแล้ว


เท่าที่ผมจำได้ "น้าต๋อยเซมเบ้" ที่เรารู้จักกันดีนี่แหละครับ เป็นหอบด้วย เห็นมั้ยครับว่ามันไม่ได้เป็นเฉพาะเด็กๆ ที่ว่าพอโตขึ้นก็จะหายไปเองนั้นมันไม่ใช่เลย และน้าต๋อยก็ได้บอกความรู้สึกเวลามีอาการไว้ว่า "มันเหมือนคนจมน้ำ" ซึ่งผมก็คิดว่ามันก็เหมือนครับ มันหายใจไม่ได้เหมือนกันแต่ไม่มีน้ำมาเข้าปากเข้าจมูกเท่านั้นเอง ก็น่าจะเป็นคำอธิบายที่ชัดเจนดีพอควรสำหรับให้คนไม่เคยเป็นพอจะเข้าใจได้

ที่เข้าใจกันว่าพอโตขึ้นแล้วจะหายไปเองนั้นไม่จริง อายุ 20 30 ก็ยังเป็นได้อยู่ หอบเป็นได้ยันแก่ครับ สังเกตุดูดีๆ เคยมีข่าวดาราวัยมหาลัยต้องเข้าโรงพยาบาลด้วยโรคหอบด้วย น้าต๋อยเซมเบ้ซึ่งก็อายุไม่น้อยแล้วก็ยังเป็น แล้วก็เคยมีดาราตลกคนหนึ่งก็เสียชีวิตด้วยอาการหอบในขณะที่ไม่ได้สติอยู่ในโรงพยาบาลด้วยเหมือนกัน เพราะฉะนั้นโรคหอบจึงเรียกได้ว่าเป็นโรคที่มีอันตรายถึงชีวิตได้อีกโรคหนึ่งครับ


สำหรับการเกณฑ์ทหารผมอยากบอกว่าถ้ามีหลักสูตรที่เหมาะสมหรือมีการดูแลที่ถูกต้อง คนเป็นหอบก็สามารถฝึกได้อย่างไม่มีปัญหาเลย แต่ลองคิดกันดูว่าถ้าคนเป็นหอบไปฝึกแล้วบอกครูฝึกว่าไม่ไหวเหนื่อย คิดว่าครูฝึกจะเชื่อมั้ย จะมองว่ามันคืออาการหอบ (ที่ถึงชีวิตได้) หรือเป็นแค่การเหนื่อยธรรมดาล่ะครับ แน่นอนว่าคนที่ไม่รู้อาการก็จะต้องมองว่าเป็นแค่การเหนื่อย ไม่อยากฝึกต่อ หรือสำออย แล้วก็บังคับให้ฝึกต่อไป ซึ่งการฝึกต่อไปอาจจะเพียงนิดหน่อยนั่นแหละครับที่จะทำให้อาการมันหนักขึ้นได้ พอเชื่อว่าเป็นหอบจริงก็ดูแลผู้ป่วยแบบผิดๆ อีก สุดท้ายมันก็อาจถึงชีวิตได้ครับ จึงเป็นเหตุผลว่าทำไมคนที่เป็นหอบถึงไม่ต้องการเกณฑ์ทหาร เพราะมันไม่คุ้มที่จะเข้าไปเสี่ยงนั่นเองครับ

ถึงตรงนี้ผมหวังว่าหลายคนจะรู้จัก "หืดหอบ" ดีขึ้นแล้ว และหวังว่าจะเข้าใจคนเป็นหอบมากขึ้นนะครับ


โดย นาย nyo



Create Date : 10 มีนาคม 2558
Last Update : 10 มีนาคม 2558 13:05:36 น. 0 comments
Counter : 1664 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

nyo
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 20 คน [?]




สงวนลิขสิทธิ์ ตามพรบ.ลิขสิทธิ์ 2539 ห้ามผู้ใดทำการคัดลอก ส่วนใดส่วนหนึ่งของบล๊อกนี้ไปเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของบล็อค


ติดต่อผมได้ที่
naai.nyo@gmail.com

____________________

บล๊อกนี้ผมเขียนขึ้นมาจากสิ่งที่ผมไปรู้ไปเห็นมาก็เลยเอามาเล่าต่อเพื่อเป็นการแชร์ความรู้กัน หวังว่าจะเป็นประโยชน์กับคนอื่นบ้างไม่มากก็น้อยครับ


กรูณาใช้ภาษาให้เหมาะสมในการแสดงความคิดเห็นด้วยนะครับ
Friends' blogs
[Add nyo's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.