A Song For You คริสติน่า อาร์กีเลร่า กับ ท่านเฮอร์บี ต่างคนต่างโชว์ออฟกันเต็มที่จนลืมอารมณ์แท้ๆของบทเพลงไป เพลงของลีออง รัสเซลล์เพลงนี้น่าจะเหมาะกับการถ่ายทอดในแบบตรงๆและจริงใจมากกว่ายิมนาสติกลีลาในแบบนี้ หรือว่านี่คือการแสดงว่ามันคืออีก Possibilities หนึ่ง
อีกเพลงที่เข้าข่ายนี้คือ I Just Called To Say I Love You ที่เฮอร์บีกับพอล ไมดอน พยายามเอามาทำซะลึกล้ำ แต่เจ้าของเพลงก็คงไม่ว่ากระไรมั้ง เห็นมาเป่าฮาร์โมนิกาให้ด้วยนี่ อยากให้ท่านได้ฟังโจนี่ มิทเชลล์ร้องบทเพลงของ Gershwin ในอัลบั้มของเฮอร์บีเมื่อไม่กี่ปีมานี้ เป็นอะไรที่ตรงข้ามกับสองเพลงนี้
Sister Moon โดยสติง เพลงเก่าของเขาเองจาก Nothing Like The Sun งานเดี่ยวชุดที่สอง สติงกับแจ๊สไม่ใช่อะไรที่ห่างเหิน ดนตรีต่างออกไปจากของเดิม แต่ทำได้น่าสนใจมาก โดยเฉพาะเพอร์คัสชันและกีต้าร์ เฮอร์บีแต่งเแต้มเสียงเปียโนได้กำลังงาม
When Love Comes To Town เพลงเก่าของ U2 เป็นการจับคู่ที่น่าตื่นเต้นระหว่างหนุ่มบลูส์จอห์นนี่ แลงก์ และสาวโซลจอส สโตน เฮอร์บีปล่อยให้สองหนุ่มสาวสาดเสียงใส่กันเต็มที่ (รวมทั้งเสียงกีต้าร์ของแลงก์) ในแบบบลูส์ร็อค ก่อนที่เขาจะโผล่มาเล่นเปียโนแจ๊สหน้าตาเฉยเมื่อเวลาผ่านไปเกือบสามนาที ก็ขำดี เพลงจบลงที่เวลาเกือบเก้านาที-ยาวที่สุดในอัลบั้ม และเป็นการทดลองที่น่าพึงพอใจ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ก็ไม่เคยได้ติดตามของเฮอร์บี้ แฮนค็อคมากมายเท่าใด (มีดีวีดีอยู่แผ่นเดียวของ Blue Note ชุดที่มี Debut ของสแตนลีย์ จอร์แดนอยู่ด้วย) แต่คิดว่าเป็นเทรนด์ของนักดนตรีที่เคยรุ่งเรืองถึงขีดสุดเมื่อนานมาแล้ว และ (ถ้ามองในแง่ร้าย) กำลังถึงทางตันครั้งที่สอง (หมายเหตุ: เพิ่งซื้อชุดล่าสุดของซานตาน่ามาวันนี้ ฟังได้จนถึงเพลงที่ Michelle Branch ร้อง--อี่กแล้ว ก็รู้สึกว่า "ว้า")
แต่โดยรวมผมก็ว่าดีนะครับ อย่างน้อยก็ยังมีอะไรที่ผมพอจะฟังได้บ้างในช่วงนี้ (ชุดนี้ได้มาโดยบังเอิญเมื่อสองเดือนก่อน เค้าขายอยู่ในร้านสตาร์บัคส์ เห็นก็เลยหยิบมาลองฟังดู)