พั ก บ้ า ง ดี ก ว่า
.... พั ก บ้ า ง ดี ก ว่า.... ท่ามกลางบรรยากาศที่มีเสียงเครื่องจักร เครื่องมือทำงานพร้อม ๆ กันไม่ต่ำกว่าห้าชนิด ดังสนั่นหวั่นไหว ตลอดระยะเวลาตั้งแต่เจ็ดโมงเช้า เสียงทุกเสียงพร้อมใจกันเงียบเชียบลงเมื่อเวลาบ่งบอก เที่ยงตรง เวลาที่ทุกคน จะได้กินข้าวมื้อเที่ยง และได้ งีบสักงีบ... ................... ภาพนี้...กับชายผู้หนึ่ง และกับเจ้าหมาน้อยที่เริงร่า ไล่งับเห็บหมัดที่เกาะอยู่ตามตัวอย่างเมามันแล้ว กับฉัน.......กำลังเดินฝ่าแสงแดด เปรี้ยง ๆ ไปยืนชมวิวริมน้ำ... ฉันกำลังคิดถึงอะไร? ชีวิต...กับการงาน...กับการหยุดพัก...แม้เครื่องจักร ยังเงียบเสียงลง แล้วไฉน มนุษย์เฉกเช่นเราจะไม่ยอมหยุดพักบ้างเลยหรือ ร่างกายต้องการพักผ่อน ร่างกายจะบอกว่าฉันต้องพักผ่อน แสดงอาการอ่อนล้าตาปรือ ควรจะหยุดเคลื่อนไหว และ หลับสักงีบหนึ่ง...ตื่นขึ้นพร้อมกับเรี่ยวแรงกระฉับกระเฉง ลุยงานที่แสนหนักได้ ฉันคิดถึง....คนคนหนึ่ง เค้าอยู่ตรงใหนของประเทศไทยก็ไม่รู้.........อย่าลืมที่จะหยุดพัก อย่าลืมที่จะคิดถึงร่างกายของตัวเองบ้าง...อย่าลืมว่า ตัวเองไม่ใช่หุ่นยนต์ เพียงแค่มีดวงวิญญาณที่เปี่ยมไปด้วยความรับผิดชอบที่สูงส่งสิงอยู่บนร่าง อย่าลืมให้การดูแลร่างกายของตัวเองเสียบ้างนะ... ให้ร่างกายเค้าได้พักบ้าง... อย่าใช้เค้ามากจนกระทั่งวันหนึ่ง เค้าอาจทิ้งวิญญาณที่แสนดีของคุณไป... ~*Mee 24 December 2008
Create Date : 24 ธันวาคม 2551 |
|
6 comments |
Last Update : 26 ธันวาคม 2551 20:08:28 น. |
Counter : 291 Pageviews. |
|
|
|
ชื่อเรื่องนี้เหรอจ๊ะ มี๊จ๋า ....
เรื่องก่อนเดินออกมาจากที่นั่น .... ก็ตั้งชื่อนี้เหมือนกันนะ
"พัก"
บังเอิญจัง .. นี่แหละเนอะ ใจตรงกันจริง ๆ
ฝันดีนะจ๊ะ ...
คิดถึงเสมอนะ