Bloggang.com : Mamesu : fic แอบหอม part 17 (จินเมะ*ยูพี)

fic แอบหอม part 17 (จินเมะ*ยูพี)

“ คาเมะจัง หาใครอยู่คร้าบบบบ “

เสียงตะโกนถามมาจากม้านั่งริมทางเดิน ที่เหล่าบรรดาแฟนคลับ
จับกลุ่มกันอยู่สองสามคน

“ เห็นยามะพีไหมฮะ เดินตามหาจนทั่วมหาลัยแล้วเนี่ย “

“ ไม่เห็นนะครับ พวกเรานั่งอยู่ตรงนี้นานแล้ว ยังไม่เห็นยามะจังเลยครับ “

“ ไปไหนของเค้าน้า “ เดินบ่นพึมพำจากไป ด้วยใบหน้ามุ่ย ๆ
แต่ก็น่ารักในสายตาเหล่าแฟนคลับอยู่ดี

ข้างฝ่ายยามะพีที่เพื่อนตัวเล็กกำลังเดินตามหา กำลังนั่งทำหน้า
บอกบุญไม่รับอยู่ตรงหน้ารุ่นพี่ตัวสูงโย่ง ที่กำลังวุ่นวายอยู่กับซากอะไร
ต่อมิอะไร นาน ๆ จะเงยหน้ามามองปลาทองแก้มป่อง ที่นั่งหน้าบูดสักที

“ ยามะจัง เป็นอะไร นั่งหน้าเหี่ยวเชียว “ อดรนทนไม่ไหว
จนต้องเอ่ยปากถามออกไป

“ พี่จุนโนะทำงานไปเถอะฮะ ไม่ต้องสนใจหรอก “ ตอบไป
อย่างกระแทกกระทั้น ก็พี่จุนโนะน่ะ เป็นเพื่อนไอ้ยักษ์นั่นนี่

“ จะไม่ให้พี่สนใจได้ไง เราน่ะนั่งถอนใจมาเป็นรอบที่ร้อยแล้วมั้ง
ตกลงเป็นอะไรไหนบอกพี่ซิ “

“ คาเมะน่ะ มีแฟนแล้ว “

“ อ่าว รู้แล้วเหรอ “ ถามออกไปอยากปกติสุด ๆ จนได้รับค้อนจากตาโต ๆ กลับมาหนึ่งที

“ เห็นม่ะ ขนาดพี่จุนโนะขลุกอยู่แต่ในนี้ยังรู้เลย เออใช่
พี่เป็นเพื่อนกับนายจินนั่น "

“ ยามะจังไม่อยากให้คาเมะมีแฟนหรือไง “ พูดออกไปยิ้ม ๆ รู้หรอกว่า
หวงเพื่อน

“ เขารู้กันทั้งมหาลัย เพื่อนพี่น่ะเนื้อหอมจะตาย ท่าทางเจ้าชู้ซะขนาด
นั้น มาหลอกคาเมะแน่ ๆ “

“ ท่าทางกับนิสัยน่ะ บางทีมันก็ไม่เหมือนกันนะครับ เจ้าจินมัน
ไม่ได้เจ้าชู้อย่างอิมเมจมัน บางครั้งอยู่เฉย ๆ ผู้หญิง
ผู้ชายเข้ามาหามันเอง เลยถูกมองแบบนั้นคนที่คบเป็นแฟนกะมันนับนิ้ว
ได้ ดูเหมือนคนสุดท้ายที่เห็นนี่เมื่อชาติที่แล้วละมัง “

“ จริงเหรอฮะ ไม่น่าเชื่อ ได้ข่าวมาว่านายจินน่ะ เจ้าชู้นี่ “

“ ข่าวโคมลอย พี่คบกับไอ้จินมาทำไมจะไม่รู้จักมัน รู้ใส้รู้พุงกันหมดน่ะ
แหละว่ามีกี่ขดต่อกี่ขด ลากออกมาแจงได้ “ พูดพลางมองปลาทองตรง
หน้าด้วยสายตาเจ้าเล่ห์

“ อะไรฮะพี่จุนโนะ มองทำไมเล่า “ โวยวายออกไปอย่างร้อนตัวเมื่อเห็น
สายตารุ่นพี่ “

“ ไอ้ยูพี่ก็รู้จักมันหมดใส้หมดพุงเหมือนกัน จะถามอะไรไหมล่ะ “

“ เรื่องที่คุยกันไม่เห็นจะเกี่ยวกับไอ้ห้อยบ้านั่นตรงไหน “

จุนโนะหัวเราะกับท่าทางของปลาทองที่ตอนนี้ หันหลังให้เขาไปเรียบร้อย
ไม่รู้ว่าโกรธ หรืออาย แต่ที่แน่ ๆ ใบหูของเด็กแก้มป่องแดงให้เห็นต่อหน้า
ต่อตา

“ ยามะไม่สงสารคาเมะบ้างเหรอ คนกลางน่ะลำบากใจรู้ไหม นี่ก็เพื่อน
รัก นั่นก็แฟนที่รัก ไหนจะด่านพี่กี้อีก ถ้ารู้เรื่องจะเป็นอย่างไงบ้าง “

“ ไม่ได้โกรธอะไรนี่ แค่น้อยใจเฉย ๆ ทำไมต้องปิดบังเรื่องแฟน
จะเข้าไปขัดขวางหรือก็เปล่าถ้าเป็นคนดีนะ “

“ จริงเร้อ เห็นพอมีคนเข้ามาจีบคาเมะทีไร ไล่กระเจิงกลับไปทุกที
แถมเอาไปฟ้องพี่กี้ด้วย “

โดนรุ่นพี่ที่รักกัดกลาย ๆ แก้มป่องเลยป่องเพิ่มอีกเท่าตัว

“ แหมอย่ามาว่าเค้าขี้ฟ้องนะ แต่ละคนที่เข้ามาหาคาเมะน่ะ
ไม่ได้เรื่องทั้งนั้นนี่เลยต้องห่วงเป็นธรรมดาสิ ที่บอกพี่กี้จะได้มีคน
ช่วยกรองอีกทีไง หวังดีขนาดนี้ยังจะมาว่ากันอีก “

“ ครับ ๆ เข้าใจแล้ว แต่พี่รับรองด้วยเกียรติของลูกเสือรุ่นใหญ่เลยก็ได้
ว่าไอ้จินน่ะมันรักคาเมะมาก แค่เรื่องเข้าใจผิดเล็ก ๆ น้อย ๆ มันยังจะเป็น
จะตาย ถ้าคาเมะไม่แลมันล่ะก็ สงสัยว่าไอ้จินมันคงไม่เป็นผู้เป็นคนแน่ ๆ
หรือไม่ก็ฆ่าตัวตายไปเลย “

“ โหอย่างนี้ยิ่งให้คบกับคาเมะไม่ได้ ขนาดชีวิตตัวเองยังรับผิดชอบ
ไม่ได้แล้วจะดูแลคาเมะได้ไง “

จุนโนะถึงกับกุมขมับ จะพูดให้รับรู้ว่าไอ้จินมันรักคาเมะแค่ไหน
แต่ปลาทองกลับคิดไปไกลกว่าเสียนี่

“ ไม่ใช่อย่างนั้นครับ พี่แค่ยกตัวอย่างให้ฟัง “

“ ไม่รู้ล่ะ ยังไงก็ต้องดูนิสัยใจคอกันนานหน่อย หนอยแอบมาฉกคาเมะ
ไปหน้าด้าน ๆ เพื่อนกันนิสัยเหมือนกันไม่ผิด “

หลัง ๆ ที่บ่นถึงน่ะจุนโนะรู้เลยว่าพาดพิงถึงใคร ไอ้ห้อยโดนอีกตามระเบียบ
.................................
..........................
..................
“ ยามะจัง ตามหาซะทั่วมหาลัยเลย มาอยู่กับพี่จุนโนะที่นี่เอง “

เดินเข้าไปกอดด้านหลังเพื่อนรัก ที่หันหนีอย่างงอน ๆ แถมหน้าเล็ก ๆ
ยังซุกไปบนไหล่เพื่อนอย่างประจบ

“ อย่าโกรธเลยน้า รักยามะจังที่สุดในโลกเลย ยามะเป็นเพื่อนรัก
ของคาเมะนะถ้ายามะโกรธคาเมะจะเสียใจมากแค่ไหน “

“ เสียใจมากก็ให้นายยักษ์นั่นปลอบสิ “

ได้ยินเสียงตอบกลับมาแบบนั้น ทำให้คนตัวเล็กหน้าเศร้าลงอีก

“ เค้าขอโทษ อย่าโกรธเลยนะ ถ้ายามะไม่อยากให้คบกับพี่จิน
คาเมะไม่คบก็ได้” (ซวยแล้วไงจิน)

เสียงอู้อี้ของคนตัวเล็กพูดออกมาเบา ๆ ตามมาด้วยความชื้นแถวไหล่
ที่ใบหน้าเล็ก ๆ ซุกอยู่ ทำให้คนงอนต้องหันไปมอง

“ คาเมะ!!!! ไม่เอานะ จะร้องให้ทำไม ไม่ได้โกรธเสียหน่อย
แค่น้อยใจนิดเดียวเอง “

หันกลับไปปาดน้ำตาให้เด็กขี้แยตรงหน้าอย่างอ่อนโยน
( น่ารักกก เริ่มอิจฉาไอ้ยักษ์จินขึ้นมาตงิด ๆ อ่าว ยามะพี )

ส่วนจุนโนะได้แต่ยืนมองตาปริบ ๆ เป็นตัวประกอบฉากหวานไปซะงั้น

“ ไม่ต้องเลิกคบกับนายจินนั่นก็ได้ แต่มีเรื่องอะไร ห้ามปิดบังกันอีกนะ
รู้ไหม “ พูดพร้อมเช็ดน้ำตาให้คนตัวเล็ก ที่ตอนนี้ยิ้มเสียกว้างขวาง
ทั้ง ๆ ที่น้ำตายังเปียกแก้มใสอยู่เลย ไม่อยากให้เพื่อนตัวเล็กเสียใจ
ถ้าคาเมะไม่รัก คงไม่ยอมคบเป็นแฟนด้วยหรอก

“ อื่อ รักยามะจังที่สุด “

“ เห็นไหมไอ้ยู ข้าบอกแล้ว ยามะจังของแกน่ะ แค่คาเมะอ้อนเข้าหน่อย
สองวิก็หายโกรธแล้ว “ พี่เหลี่ยมผู้มากไปด้วยประสบการณ์
เอ่ยออกมาเบา ๆ หลังจากเดินชักแถวออกมาจากโรงอาหาร
พร้อมข้าวกล่องในมือยูอิจิ

“ ไอ้จิน!!!! แกไปแยกคาเมะของแกออกมาจากอกยามะจังของข้าหน่อย
ดิวะ ข้าอิจฉานะโว้ย กว่าข้าจะได้กอด ได้เข้าใกล้สุดแสนจะลำบาก
แต่ดูแฟนแกทั้งกอด ทั้งฟัดแบบนั้น “

“ มากไปไอ้ยู ไอ้กอดน่ะเห็นอยู่ แต่ฟัดน่ะเองนะสิที่อยาก “ โคคิ
ยื่นหน้าเหลี่ยม ๆ ไปกัดไอ้ห้อยขี้อิจฉา

“ ไอ้คิ มึงนี่ไม่ช่วยแล้วยังปากหมาอีกนะมึง “

“ เฮ้ยพวกเอ็งมาไง ไหงโผล่หัวมานี่ได้ “ จุนโนะร้องทักเพื่อน
เมื่อหันไปเห็นจิน ยูอิจิ และโคคิ เดินเรียงแถวกันเข้ามาในแล็ป
เพราะปกติ พวกมันไม่เคยคิดจะเฉียดผ่านด้วยซ้ำ

“ ยูอิจิมันซื้อข้าวมาฝาก กลัวแกผอมหัวโต “ จินเป็นคนที่เอ่ยตอบ
จุนโนะออกไป แต่สายตากลับมองไปที่คนตัวเล็ก ที่ยังคงอยู่ในอ้อมแขน
ปลาทอง นี่ถ้าไม่คิดว่าเป็นเพื่อนกัน คงเข้าไปแยกออกมาตั้งแต่เห็น
แล้วล่ะ เขาก็ขี้อิจฉาเหมือนยูอิจินั่นแหล่ะ

“ ไอ้โนะ!!!! ที่มือแกน่ะมันตัวอะไร “ เสียงตื่นตระหนกหลุดออกมา
จากปากพี่เหลี่ยม ที่เหลือบไปเห็นบางสิ่งบางอย่างตรงหน้าพี่โย่ง

“ อ๋อ!!!! แมวน่ะ ทำไมเหรอ “ ถามกลับมาหน้าซื่อตาใส

“ แมว!!!! เดี๋ยวนี้จาก กบ จากเขียด กลายเป็นแมวแล้วเรอะ “

“ เออ อีกหน่อยก็คงเป็นแกนั่นแหละ “ ตอบพี่เหลี่ยมที่ยืนหน้าซีดไป
อย่างกวน ๆ

“ ยามะจังก็ต้องทำอย่างไอ้โนะมันด้วยเหรอครับ “ พี่ห้อยที่ยืนอึ้ง
อยู่สักระยะถามคนตาโตออกไปเบา ๆ หลังจากยืนใคร่ครวญอยู่นาน

“ ก็ใช่น่ะสิ เรียนคณะเดียวกัน มันต้องทำเหมือนกันอยู่แล้ว
ถามอะไรไม่คิด “

“ อย่างนี้เหรอ “ ชี้นิ้วสวย ๆ ไปยังซากที่ จุนโนะมันกำลังผ่าอยู่ แล้วก็เห็น
คนตาโตพยักหน้า

“ ใช่ ทั้งหั่น ทั้งผ่า ทั้งแหวก และก็อะไรต่อมิอะไร อย่างที่พี่จุนโนะทำ
นั่นแหละ “

“ เอ่อ...... พี่ขอตัวแป๊ปนะ “ พี่ห้อยวิ่งหน้าตั้งออกประตูไป
ไม่เหลียวหลัง โดยมีพี่เหลี่ยมวิ่งตามไปติด ๆ แต่ยังได้ยินเสียงหัวเราะ
ประสานกันมาจากในห้อง หนึ่งในนั้นมีเสียงปลาทองของพี่ห้อยด้วยน่ะสิ
บอกได้คำเดียวว่าเสียฟอร์มสุด ๆ

“ นี่นาย “ หลังจากหัวเราะท้องขัดท้องแข็งกับพี่ห้อย และพี่เหลี่ยม
ไปเรียบร้อย จึงหันมาไล่เบี้ยเอากับไอ้ยักษ์ที่ยืนยิ้มอยู่ตรงหน้า
โดยไม่มีทีท่าว่าจะจรลีไปไหน เหมือนเพื่อน ๆ

“ นายน่ะรักคาเมะจริง ๆ หรือเปล่า “

ได้ยินคำถามจากปากปลาทอง ทำให้คนที่ได้ยินเลิกคิ้วข้างหนึ่งขึ้นอย่างกวน ๆ ทำไมเขาจะต้องตอบด้วย

“ ฉันถามนายไม่ได้ยินหรือไง ยืนเป็นสากอยู่ได้ “ เหลือบไปเห็น
คนตัวเล็กที่จ้องนิ่ง มายังเขา เลยต้องถอนใจออกไป

“ รักจริง ๆ สิ “ ไอ้เรื่องน่าอายที่เขาเอาไว้พูดลำพังกับคนรัก
ต้องมานั่งพูดให้คนอื่นฟังนี่มันไม่น่าพูดเอาซะจริง ๆ เล้ย แต่จะทำไงได้
ไม่งั้นปลาทองได้รังควานไม่เลิก

“ นายจะไม่ทำให้เพื่อนฉันเสียใจใช่ไหม “

“ ใครที่ไหนเขาจะทำให้หัวใจตัวเองเจ็บ “ (นี่ขนาดอายแล้วนะนี่)

ได้ยินคำตอบเลี่ยน ๆ จากปากร่างสูง ทำให้ปลาทองแทบจะวิ่งไปอ้วก
อย่างพี่ห้อย พี่คิจะแย่ พอหันไปเห็นหน้าเพื่อน เลยยิ่งอยากจะเอาหัว
โขกกำแพง แหมคงจะชอบใจ กับคำตอบแฟนตัวเอง ยิ้มไม่หุบซะขนาด
นั้น

“ ได้ยินเต็มสองหูแบบนี้ก็ดี เวลานายทำให้คาเมะเสียใจ จะได้ฆ่าแบบไม่
รู้สึกผิด “

ต้องกลัวแทนไอ้ยูมันเลยนะเนี่ย แต่เขาไม่กลัวหรอก เพราะเขาจะไม่มีวัน
ทำให้คนตัวเล็กที่เขารักมากมายตรงหน้านี่เสียใจแม้แต่นิดเดียว รับรอง
ได้เลย
..................................
......................
............

คุซาโนะเห็นความผิดปกติของคุณชายใหญ่แห่งตระกูล คาเมนาชิ
ตั้งแต่ได้พบกับหนุ่มหน้าสวยได้สักพักแล้ว จากที่ไม่ค่อยจะยิ้ม วัน ๆ
นั่งหน้าเคร่งตลอดเวลายังนั่งยิ้มคนเดียวได้ และดูเหมือนอารมณ์จะดี
ขึ้นทุกวัน ทุกวันเสียด้วย

คนเรานี่ก็แปลกพอเจอคนถูกใจเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้เลยเหรอ
เขายอมรับว่า คุณชายใหญ่หล่อมาก ๆ ทั้ง ๆ ที่เขาเป็นผู้ชายยังคิดแบบนี้
พวกผู้หญิงที่เข้ามาพัวพันกับคุณชายหลาย ๆ คน
ก็คงคิดแบบเดียวกับเขา ทั้งหล่อ ทั้งรวย ใครได้ไปเป็นแฟน
โชคดีตายเลย แต่ดูเหมือนหนุ่มหน้าสวยบางคน จะไม่ได้คิดอย่างเดียว
กับเขา และผู้หญิงคนอื่น

“ นายจะโทรมาทำไมนักหนา วัน ๆ ไม่มีอะไรจะทำหรือไง
ว่างมากนักก็ไปตายซะไป ” นี่แหละหนุ่มหน้าสวยของคุซาโนะเค้าล่ะ
จะใครที่ไหน ก็ทัตจังของคุณชายจินเค้าไง กำลังโมโห หัวฟัดหัวเหวี่ยงอยู่กับโทรศัพท์ไร้สาระ ของคนหลงตัวเองบ้า ๆ คนหนึ่ง

“ ถ้าไปตายแล้วจะได้ยินเสียงคุณเหรอ ไม่ดีกว่า อยู่ฟังเสียงบ่นเสียงด่า
สนุกกว่ากันตั้งเยอะ “

“ โรคจิต “ กดตัดสายทิ้งอย่างโมโห จะไม่รับก็ไม่ได้มีหวังนายนั่น
บุกถึงบ้าน แน่ใจได้เลยว่าอย่างนายนั่นน่ะ ทำได้ทุกอย่างที่พูด
ต้องฟังน้ำเสียงกวนประสาทอยู่ทุกวัน ด่าไปก็แล้ว บ่นไปก็แล้ว
วีนแตกใส่ก็แล้ว ยังจะโทรมาได้ทุกวันสิน่า

“ ทัตจัง เป็นอะไรไป หน้ามุ่ยเชียว “

“ เปล่าหรอกครับคุณจิน พวกโรคจิตโทรมาป่วนน่ะครับ “

“ เหรอ ปกติไม่เคยเห็นทัตจังโมโหขนาดนี้นี่ สงสัยต้องโกรธมากแน่
เลย “

“ ทัตจังออกไปข้างนอกกันดีกว่า ว่าจะไปหามิกกี้เม้าให้คาซึยะ
สักตัวสองตัว “

พอเอ่ยถึงคาเมะคนโปรด หน้ามุ่ย ๆ นั่นก็ยิ้มได้ขึ้นมาทันที เฮ้อออ.....
มีแต่คนหลงเสน่ห์คาซึยะของเขาทั้งนั้นเลย
...................................
............................
...................

คุซาโนะได้แต่ส่ายหน้าไปมาให้กับภาพคุณชาย ที่นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับ
โทรศัพท์ในมือ

“ มีอะไรคุซาโนะ “ เอ่ยทักคนสนิทอย่างอารมณ์ดีหลังจากโทรไปก่อกวน
ใครบางคนจนโดนด่ากลับมา แต่ทำไมโดนด่าแล้วมีความสุข
สงสัยจะโรคจิตอย่างที่เพิ่งโดนด่ามาจริง ๆ ละมั้ง

“ มีคนฝากของนี่ให้คุณชายครับ เห็นลูกน้องมันรับมาจากหน้าบริษัท “

รับซองจากมือคนสนิทมาเปิด ใบหน้าที่ยิ้มละไมเมื่อครู่เปลี่ยนไป
อย่างรวดเร็วหลังจากเห็นของในซอง จนคุซาโนะขนลุกซุ่ขึ้นมาทันที
เรื่องคอขาดบาดตายแน่ ๆ

TBC นะคะ

พาทนี้อยากให้ยามะเปลี่ยนมากิ๊กกะคาเมะ เพราะอยู่ด้วยกันแล้วน่ารัก
ปล่อยให้พี่จินกิ๊กกะพี่ยูไปก่อนได้ไหม
ขอบคุณคนอ่านที่ยังตามอ่านกันนะจ๊ะ กว่าจะเขียนจบปาดเหงื่อ มันตันอ่ะ
กะว่าอีกสักสองสามตอนจบดีกว่า เพราะนึกไม่ออกแล้ว
แต่งเป็นเรื่องสั้น ๆ เวิร์คกว่าเยอะ

Create Date : 23 พฤษภาคม 2552

Last Update : 23 พฤษภาคม 2552 14:51:15 น.

9 comments

Counter : 704 Pageviews.

รีบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มาลงต่อเร็วๆนะขอร้องมีคนรออ่านอยู่
สนุกมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยมาต่อเร็วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆนะ
(จะมี NC มั๊ยอ่ะ -_-" แหะ แหะ)

โดย: AEECD IP: 222.123.223.182 วันที่: 31 พฤษภาคม 2552 เวลา:12:56:32 น.

รีบมาลงต่อนะค่ะ

สนุกมากกกกกกก

อยากให้มี Nc ด้วยๆๆๆ

สู้ๆค่ะ

โดย: AKAME IP: 125.26.80.127 วันที่: 13 มิถุนายน 2552 เวลา:22:13:54 น.

มาลงต่อนะค่ะ อยากอ่านมากเลยอะ รอนานมากเลยนะเนี้ย

โดย: kim IP: 202.47.237.250 วันที่: 25 ธันวาคม 2552 เวลา:12:56:25 น.

มานั่งรอค่ะ อิอิ

โดย: แพม IP: 125.25.131.114 วันที่: 25 มีนาคม 2553 เวลา:5:45:13 น.

รีบลงนะคะ
สนุกมากกกกก
มีคนรออ่านอยู่เป็นล้าน

โดย: we love Akame IP: 119.31.121.87 วันที่: 13 เมษายน 2553 เวลา:16:16:08 น.

อยากอ่านต่อเร็วๆ หายไปนานเลยนะ ไม่แต่งต่อแล้วเหรอค่ะ อยากอ่านมากๆเลยอะ ยังงัยก็เป็นกำลัีงใจให้นะค่ะ

โดย: คิม IP: 202.149.25.225 วันที่: 16 เมษายน 2553 เวลา:11:19:46 น.

ไม่มาแต่งต่อแล้วเหรอค่ะ เห็นนานมากแ้ล้วด้วย ยังรออ่านอยู้นะค่ะ
หรือไม่สะดวกประการใด ช่วยแจ้งให้ทราบหน่อยก็ดีนะค่ะ อย่าหายไปเฉยแบบนี้เลย
อยากบอกว่ายังมีีคนรออยู่ค่ะ

โดย: lovemejin IP: 61.90.79.8 วันที่: 11 พฤษภาคม 2553 เวลา:20:47:53 น.

อยากอ่านมาก เมื่อไหร่จะมาแต่งต่ออะ

อารมณ์ มันค้าง รอนานมากเลย

มาต่อน้า แบบว่า เรื่องอื่นก็อ่านหมดแล้ว

แต่ตอนนี้รอเรื่องนี้มากเลยอะ ชอบ

ยังไงช่วยแจ้งหน่อยน้า เพราะอยากอ่านจริงจริง

โดย: KaKi^_^ IP: 180.183.83.243 วันที่: 9 กันยายน 2553 เวลา:17:03:23 น.

ทำไมไม่ไปลงในบอร์ด tsukafic ค้า
ลองเอาไปลงสิ อาจจะมีคนติดตามเพิ่มขึ้นนะค้า

เนื้อเรื่องสดใสดี ชอบๆๆ

โดย: jklove IP: 110.77.137.191 วันที่: 28 กันยายน 2556 เวลา:11:18:35 น.