|
|
| | 1 | 2 | 3 |
| 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
[Short Fic].........ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย........Akame and friend
ร่างสูงนั่งมองควันบุหรี่สีเทาลอยคว้างกลางอากาศ หลังจากพ่นมันออกมาเมื่อครู่
ก้นบุหรี่มวนแล้วมวนเล่าถูกรองเท้าผ้าใบราคาแพงเหยียบขยี้ระบายอารมณ์
กับเรื่องภายในห้องที่ผลุนผลันออกมา ไอดอลเจ้าอารมณ์
เหมาะมากกับฉายาที่ใคร ๆ ตั้งให้ ไม่เว้นแม้แต่เพื่อนพ้องยังเอาฉายานี้
มาจิกกัดเป็นบางครั้ง
ใบหน้าคมเคร่งขรึมคิ้วเข้มขมวดมุ่น เมื่อไหร่กันนะที่ไม่สามารถเก็บความปรารถนา
เก็บซ่อนมันลึกจนจมสู่ก้นบึ้งของหัวใจได้อีกต่อไป
และด้วยเหตุนี้เขาถึงต้องมานั่งฟังท่านประธานใหญ่วีนใส่ ไม่รู้ตัวเองเหมือนกัน
ว่าทำแบบนั้นไปได้อย่างไร และมีใครบางคนเก็บมันไว้เป็นหลักฐาน
แถมส่งให้ท่านประธานเอามันมาเล่นงานเขาจนหูชาตั้งแต่เช้า
ยังไม่ทันเข้าห้องซ้อมเลยด้วยซ้ำ เลขาผู้เอาการเอางานของประธานใหญ่
ไปดักฉกตัวเขามาตั้งแต่โผล่เข้ามาในบริษัทเป็นก้าวแรก
นายยังไม่เข็ดใช่ไหม อยากถูกเนรเทศไปอยู่นอกอีกหรือไง
ท่านประธานส่งเสียงโวยวายดังลั่น พร้อมปาอะไรบางอย่างถูกใบหน้าหล่อ
ที่นั่งเป็นทองไม่รู้ร้อน
ส่งผมไป ผมไม่ว่าอะไร แต่ผมจะกลับมาทำเหมือนเดิม
เพราะท่านประธานเป็นคนผิดสัญญา ตอบกลับไป
ท่าทางไม่ทุกข์ร้อน แถมหน้าตายียวนกวนประสาท
ทำให้คนได้ฟังเต็มสองหู เห็นเต็มสองตา อยากหยิบของใกล้มือ
แพ่นกระบาลไอ้หน้าหล่อตรงหน้านัก ที่ทำไปไม่ใช่ห่วงอนาคตมันหรอก
หรือ ถ้าแฟนคลับรู้เข้ามันจะมานั่งหน้าหล่ออยู่ตรงนี้ได้ไหม
อยากจะรู้จริง ๆ
ฉันไม่ได้ผิดสัญญากับแก แค่ให้ไปทบทวนหัวใจตัวเอง
แล้วค่อยว่ากันอีกที นี่ไม่ทันไรแกออกลายแล้ว
ไม่ทันไร นี่มันปาไปสองปีกว่า สองปีนี่ไม่นานเลยนะครับ
เอ่ยประชดประชันผู้มีอาวุโสมากทั้งคุณวุฒิวัยวุฒิ
เริ่มจะหมดความอดทน สายตาคมจ้องนิ่งไปยังสิ่งที่ประธานปาใส่เขา
เมื่อครู่ ใครมันกล้าดีถึงถ่ายรูปพวกนี้ไว้อย่าให้รู้ว่าฝีมือใคร
พ่อจะซัดซะให้น่วม นิ้วมือเรียวลูบไล้รูปภาพอย่างทนุถนอม
สักพักจึงสอดเก็บในกระเป๋าสตางค์
ตัวเองหน้าตาเฉยจนคนเห็นการกระทำต้องเหล่ตามอง
นายรู้ไหมว่าฉันต้องจ่ายในราคาเท่าไหร่ กับภาพนั่น
เท่าไหร่ก็ช่าง ผมไม่เห็นสน
นายมันจะไปสนอะไร มีแต่ข่าวฉาวจนชิน แล้วอีกคนเขาจะเป็นยังไง
ถ้าเห็นรูปพวกนี้ นายไม่แคร์งั้นสิ
ประธานแสนฉลาด รู้อยู่ว่าจุดอ่อนของเขาคืออะไร แถมนำมาใช้ข่มเขา
ประจำ เบื่อจริง ๆ คนรู้ทัน
แค่นี้เขาก็เกลียดผมจนไม่อยากมองหน้า เพราะใคร
สั่งให้ผมถอยห่างจากเขา สั่งให้ผมทำเย็นชาใส่เขา
แถมยังไม่รู้สึกผิดบ้างสักนิด ใจดำชะมัด
ฉันจำได้ว่าเรื่องนี้นายสมัครใจ เต็มใจอย่างมากที่จะทำ
เพราะผมห่วงเค้า ถ้าผมไปสักคนข่าวลือนั่นมันจะค่อย ๆ หายไป
คุณเป็นคนบอกผมเอง แต่ต่อไปนี้ผมจะไม่ยอมทำเหมือนเดิม
ผมจะไม่ถอยห่างจากเค้าอีก เขาทนมามาก ทนเก็บความลับในใจ
มานานเกินไป
ฉันไม่ได้ห้ามนาย แต่ฉันขอเตือนนายไว้อย่าง อนาคตของคนที่ตัวเอง
รัก
สำคัญเสมอนายรู้อยู่แก่ใจตัวเองนี่ ถ้าหัวสมองนายไม่ทึบจนเกินไป
นายน่าจะเข้าใจ อีกอย่างมันคงยากหน่อยมั้ง นายเป็นคนบอกเอง
ว่าหน้านายเขายังไม่อยากมองด้วยซ้ำ
ผมจัดการเองได้ ใบหน้าหล่อเหลาบูดบึ้งเต็มทน บ่งบอกว่าไม่ค่อย
พอใจกับประโยคที่ได้ยินเท่าไหร่นัก คนตรงหน้าเขาล่วงรู้ทุกอย่าง
ชอบหยิบประเด็นต้องห้ามสำหรับเขามาพูดแขวะให้หงุดหงิดอยู่เรื่อย
ฉันจะคอยดู ไม่ใช่จัดการเองจนกระฉ่อนล่ะ เดือดร้อนฉันต้องแก้
ข่าวให้อีก
รู้แล้วน่า อย่าย้ำมากได้ไหมพ่อคนฉลาด ดูไอดอลเจ้าอารมณ์
มันประชดประชัน ปิดประตูใส่หน้าประธานซะงั้น
ท่านประธานส่ายหน้าไปมาอย่างเอือมระอา
นี่เขาใจอ่อนเกินไปหรือเปล่า เอาน่าให้รางวัลความอดทน
สำหรับคนไม่ค่อยมีความอดทนสักครั้งคงไม่เป็นไร ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น
ค่อยหาทางแก้ไขทีหลัง ก็เขาคนฉลาดอย่างเจ้าไอดอลมันว่านี่
เฮ้ออออออ
พีฮะ ผมคงไปไม่ได้แล้วล่ะ ยังซ้อมไม่เสร็จเลย
เสียงแหบน้อย ๆ ดังมาจากร่างบางของคนที่กำลังก้มหน้าก้มตาค้นของใน
กระเป๋า ไหล่เล็กหนีบโทรศัพท์ไว้ข้างหู ไม่ได้สนใจว่าเดินใกล้ใครเข้าไป
ทุกที และบางคนไม่คิดหลบแม้สักเซ็นเดียว ไอ้พีนะไอ้พี เพื่อนเวร
ฝากให้ดูแลคนสำคัญตอนเขาไปนอก มันดูแลดีเกินไปทำตามคำสั่ง
ไม่มีขาดตกบกพร่อง จนเขากลับมาแล้วมันยังดูแลไม่เลิก
สักวันพ่อจะแกล้งเป่าหูให้ยูยะงอนจนกู่ไม่กลับเลยคอยดู
โทษฐานทำให้ระคายเคืองหัวใจ
อ๊ะ!!!! อุทานออกมาอย่างตกใจ เมื่อตนเองปะทะเข้ากับร่างของ
ใครบางคนที่ยืนอยู่ข้างหน้าจนโทรศัพท์ล่วงลงพื้นแตกกระจาย
ขอโทษครับ เงยหน้าขึ้นขอโทษอย่างร้อนรน แต่พอรู้ว่าเป็นใคร
หน้าใส ๆ นั่นกลับบึ้งตึงอย่างที่คนมองเคยเห็นจนนับครั้งไม่ถ้วน
พังหมดแล้ว ทีหลังเดินระวังหน่อยสิ ก้มลงไปเก็บชิ้นส่วน
โทรศัพท์ที่กระจายไปคนละทิศละทางพร้อมทั้งก้มหน้าซ่อนยิ้ม
อย่างแนบเนียน
ไม่ต้องหรอก ฉันเก็บเองได้ เสียเวลาอคานิชิเปล่า ๆ
เสียงติดเข้มนิด ๆ แถมเรียกนามสกุลเสียห่างเหิน
ทำเอาคนได้ฟังหุบยิ้มฉับ หงุดหงิดทุกทีที่ได้ยิน เมื่อก่อนยังจินยังงั้น
จินยังงี้ จะเรียกนามสกุลเฉพาะต่อหน้ากล้องเท่านั้นคอยดูเถอะ
ไม่นานหรอก เขาต้องได้ยินชื่อเขาออกจากปากบางสีชมพูที่เห็นทีไร
อยากกดจูบให้ช้ำนัก
เอาเครื่องนี้ไปใช้ก่อนไหม หยิบโทรศัพท์จากกระเป๋าเสื้อ
ยื่นให้คนตัวเล็กตรงหน้า ที่ตอนนี้คิ้วผูกกันเป็นโบว์กลางหน้าผากมนเรียบร้อย
ไม่ดีกว่า เดี๋ยวไปขอพีได้ พีมีโทรศัพท์หลายเครื่อง
ไม่รบกวนอคานิชิหรอก ห่างเหิน ห่างเหินเกินไปแล้วนะ
ปึ้ง!!! ฝามือตบลงไปบนล็อคเกอร์เสียงดังสนั่น เป็นผลให้คนตัวเล็ก
สะดุ้งเฮือก ถอยออกห่างคนยืนหน้าบึ้งอัตโนมัติคนเอาแต่ใจ
ไม่พอใจก็ใช้อารมณ์ตลอด
บอกให้ใช้เครื่องนี้ ก็เครื่องนี้ หรือรังเกียจไม่อยากแตะต้องของ ๆ ฉัน
กระชากข้อมือขาวยัดโทรศัพท์เครื่องหรูใส่มือเล็กอย่างรวดเร็ว
จนอีกคนสะดุ้งไม่ทันตั้งตัว กับการถูกเนื้อต้องตัวกันเป็นครั้งแรกในรอบปี
ไม่นับการถ่ายแบบบางครั้งเท่านั้นแหละที่ต้องอยู่ข้าง ๆ กัน
ไม่บอกก็รู้ว่าคนตัวสูงไม่ค่อยอยากเข้าใกล้เขาเท่าไหร่นักหรอก
คิดแล้วมันเจ็บตรงอกนี่อีกแล้ว เขาต่างหากที่น่ารังเกียจจนคนตรงหน้า
ต้องตีตัวออกห่างเย็นชาใส่เสมอ
คาเมะอยู่ไหนน่ะ ครูเรียกไปซ้อมแล้วเดี๋ยวถูกดุหรอก
อ่าวไอ้จินแกอยู่นี่เหรอวะ ยูอิจิเอ่ยทักไอ้เพื่อนหล่อ
ที่ยืนทำหน้าบอกบุญไม่รับอยู่ข้าง ๆ ถ้าตาไม่ฝาดเขาเห็นคาเมะดึงมือ
ออกจากมือเรียวของไอ้คนหน้าบูด เอ๋ ๆ มันพัฒนาเว้ย
สายตาหยิบหยีของไอ้หมีโคอาล่าที่บรรจงส่งมาให้บอกว่าข้ารู้ทันเองน่า
ทำเอาอีกคนอยากยกเท้ายันเสียให้รู้แล้วรู้รอด
มัวมายืนปากห้อยอยู่ทำไม ก็ไปสิ คนพูดเดินกระแทกไหล่เพื่อนรัก
ไปทีนึงก่อนเดินผ่านไปอย่างรวดเร็ว
ปล่อยให้พี่ห้อยของน้อง ๆ ยืนหัวเราะหึ หึ ตามหลังอย่างชอบใจ
เรื่องนี้ต้องขยาย ไอ้คิอยู่ไหนนนนน แต่ต้องหันกลับ
ไปมองน้องเล็กด้านหลังที่ดึงเสื้อเขายิก ๆ แถมทำตาแป๋วส่งมาให้อีก
ยูเอานี่ไปคืนเค้าให้หน่อยสิ บอกพลางพยักเพยิดตามหลังคนที่
เดินลับหายไปจากห้อง
ไม่เอาหรอก ถ้าขืนพี่เอาไปคืนมันได้อาละวาดตายน่ะสิ
รู้ไม่ใช่หรือว่ามันโมโหร้ายขนาดไหน ไปน่า ไปซ้อมป่ะ
รุนหลังร่างเล็กที่ยังคงอิดออดให้เดินไปยังห้องซ้อมซึ่งตอนนี้สมาชิกทั้งสี่
นั่งรอกันหน้าสลอน ไม่เว้นแม้แต่ไอ้หน้าหล่อที่นั่งเก๊กอยู่บนโซฟาริมห้อง
ไปไหนมาคาเมนาชิ ทุกคนเค้ารอนายอยู่คนเดียว
ครูสอนเต้นเอ่ยตำหนิเสียงดุไปยังคนตัวเล็กที่หน้าสลดลงเล็กน้อย
ขอโทษฮะผมออกไปโทรศัพท์มา เอ่ยขอโทษเสียงเบา
จนทำให้คนบางคนนั่งไม่ติดต้องลุกขึ้นโวยวายเสียงดัง
ซ้อมได้แล้วครับครู เสียเวลานานแล้ว คนพูดทำหน้าบึ้ง
จนอีกคนคิดว่าตัวเองทำผิด ทำให้ใครบางคนไม่สบอารมณ์ถอนหายใจ
ออกมาเบา ๆ
เฮ้ ..........ทุกคน เดี๋ยวก่อนอย่าเพิ่งซ้อม มาดูตารางงานก่อน
ผู้จัดการเปิดประตูเข้ามาพร้อมกระดาษในมือทำให้ทุกคนที่กำลังตั้งท่าชะงัก
ไปตาม ๆ กัน
คราวนี้เป็นอะไรครับ เสียงจุนโนะดังมาจากด้านหลังของทุกคน
อย่างกระตือรือร้น พ่อพลังงานเหลือใช้
ออกโลเกคราวนี้ จะให้ไปพร้อมกันทั้งหมด ไปน้ำพุร้อนกัน
เย้!!!! เสียงเฮลั่นดังออกมาจากปากของ ยูอิจิ โคคิ และจุนโนะ
อุเอดะได้แต่ยืนส่งยิ้มพิมพ์ใจอยู่ห่าง ๆ แล้วอีกสองคนที่เหลือน่ะเหรอ
คนตัวเล็กยืนหน้าหงอยเมื่อครู่ กลับอมยิ้มนิด ๆ อย่างน่ารักนักหนา
ในสายตาใครต่อใคร ส่วนคนตัวโตมัวแต่มองหน้าคนตัวเล็กเพลิน
จนโดนยูอิจิที่ยืนข้าง ๆ เอาศอกกระทุ้งเบา ๆ
เฮ้ย!!! เก็บอาการหน่อยไอ้จิน แหมพอประธานไฟเขียว
แม่งไม่มีกั๊กเลยนะเอง กระซิบกระซาบพอได้ยินกันเพียงสองคน
ไอ้พี่ห้อยนี่รู้งี้ไม่เล่าให้ฟังหรอก เรื่องเมื่อวานตอนโดนเรียกไปพบประธานน่ะ
เห็นมันเป็นห่วงเป็นใยนักหนา เลยไม่อยากปิดบังอะไร แต่ตอนนี้รู้แล้ว
ว่าคิดผิด ป่านนี้ไม่รู้กันหมดแล้วหรือไง เพราะตั้งแต่เดินเข้าห้องซ้อมมานี่
เจอแต่สายตาวิบวับของเจ้าเพื่อนตัวดีทั้งหลายตลอด
อยู่แต่พวกมันจะหาช่องกัดเขาตอนไหนเท่านั้น
เงียบไปเลยไอ้ยู อยากปากห้อยถึงพื้นไหม ไม่พูดเปล่าแถม
เอื้อมมือไปดึงปากล่างของคนช่างแขวะหมับเข้าให้
คนโดนกระทำร้องเสียงดังลั่น เป็นผลให้ทุกคนหันขวับมามอง
กันเป็นตาเดียว
ไอ้จินทำอะไรยูมันวะ พี่เหลี่ยมเดินเข้ามาห้ามทัพอย่างไว
ไม่งั้นพี่ห้อยแย่แน่ดูจากสถานการณ์น่ะนะ
เปล๊า!!! ทำไรที่ไหน เห็นอยู่โต้งๆ มันยังบอกไม่ได้ทำ
โคคิส่ายหัวให้ไอ้คนทำอะไรไม่เคยผิดไปที
ยูเป็นอะไรมากไหม น้องเล็กประจำวงเอ่ยถามอย่างห่วงใย
ก็เห็นนี่ว่าคนตัวโตแกล้งยูจังของเขาเต็มตา
แล้วยังมีหน้ามาทำเป็นไม่รู้เรื่องรู้ราวให้คนเห็นหมั่นใส้
เจ็บจังคาเมะ ไอ้จินมันแกล้งยูอ่ะ ทีใครทีมันโว้ย
หันไปทำหน้าวอนบาทาให้ไอ้คนยืนขบฟันกรอด ๆ มันอิจฉาเล่น
คนตัวเล็กหันไปขมวดคิ้วใส่คนร่างสูง ที่ยืนหน้าบึ้งบ่งบอกว่า
กำลังไม่พอใจอีกแล้ว ตัวเองทำผิดแล้วยังไม่ยอมรับมายืนหน้างอใส่คนอื่นเขา
นี่จะตั้งใจฟังกันได้หรือยัง มัวแต่เล่นกันอยู่นั่น เดี๋ยวจะได้ซ้อมเต้น ผู้
จัดการเหลืออดกับการจับปูใส่กระด้งเต็มทน แฟนคลับจะรู้ไหมว่าเค้าต้อง
ดูแลเด็กอนุบาลถึงหกคน ถึงแม้น้องเล็กสุดของวงจะดูเอาการ
เอางานอย่างมากก็เถอะ แต่เวลาอ้อนนี่ไม่ต่างจากเด็กเท่าไหร่นักหรอก
ใครโดนอ้อนเข้าหน่อย ไม่ตามใจให้รู้กันไปโดยเฉพาะพ่อหนุ่มหัวฟู
หน้าหล่อนั่น คงทูลหัวทูลเกล้าให้ทุกอย่างเลยกระมัง
เห็นสายตาที่มองตามหลังร่างเล็กแบบนั้นแล้ว ใครคิดเป็นอย่างอื่น
บอกได้คำเดียวว่าตาบอดชัวร์
เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ที่ไม่คุ้นหู ดังออกมาจากกระเป๋าสะพายใบย่อม
หลังจากร่างบางเดินเช็ดผมเปียกชื้นออกมาจากห้องน้ำลืมไปได้ไง
ว่าจะคืนให้ใครบางคน เอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์เครื่องหรูออกมากดรับ
ครับ
นอนหรือยัง เสียงทุ้มที่ถามมาทางโทรศัพท์
แค่ได้ยินก็จำได้ทันทีว่าใคร ไม่เคยได้ยินเสียงนี้ก่อนนอนมานานมาก
จำไม่ได้ด้วยซ้ำ ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่กันนะ
ยัง เพิ่งอาบน้ำเสร็จ อคานิชิมีอะไรหรือเปล่า
จำเสียงกันได้ด้วยหรือ คนตัวเล็กนึกอยากตีปากตัวเองนัก
ที่เผลอเอ่ยเรียกออกไป
ก็เอ่อ เดาเอาน่ะ เสียงอึกอักที่ตอบกลับมาทำเอาปลายสายยิ้มกริ่ม
โทรมาบอกว่าพรุ่งนี้จะไปรับแทนเจ้ายู มันจะไปทำธุระให้แม่มันก่อน
เอ่อไม่รบกวนอคานิชิดีกว่า เดี๋ยวไปรถตู้กับทีมงาน
ไม่ต้องไปกับใครทั้งนั้น พรุ่งนี้รออยู่ที่บ้านบอกแล้วไงว่าจะไปรับ
อืม ต้องตอบรับกลับไปในที่สุด เพราะน้ำเสียงแข็ง ๆ นั่น
ไม่อยากทำให้อารมณ์เสียเท่าไหร่นักรู้ฤทธิ์เดชกันเป็นอย่างดี
แค่นี้แหละ เอ่อ หลับฝันดีนะ คาซึยะ
คนพูดวางสายไปนานแล้ว แต่คนได้ฟังยังนั่งมองโทรศัพท์ในมือนิ่ง
เหมือนมองสิ่งมหัศจรรย์ของโลก คาซึยะอย่างนั้นเหรอ
อยู่ ๆ เรียกชื่อแบบนั้นใครจะไม่ประหลาดใจ
ฝันดีคืนนี้นอนหลับหรือเปล่ายังไม่รู้เลย จะฝันดีได้อย่างไร
สวัสดีครับ ผมมารับคาซึยะ
ร่างสูงโค้งให้หญิงสูงวัยที่มาเปิดประตูรับ แถมส่งยิ้มใจดีมาให้
เธอไม่ได้พบเด็กตรงหน้ามานานแค่ไหนแล้วนะ ทั้ง ๆ เมื่อก่อนมาขลุก
อยู่บ้านนี้ไม่ยอมกลับบ้านกลับช่อง ถามลูกชายเธอ ไม่เคยมีคำตอบอะไร
ออกจากปากบางนั่น เคยได้ยินยูยะเปรย ๆ ว่าเด็กตรงหน้าไปต่างประเทศ
แต่กลับมานานแล้วนี่นา ทะเลาะกันหรือเปล่าเธอไม่รู้
แต่ดีใจที่เห็นร่างสูงอีก คาซึยะจะได้คลายสีหน้าอมทุกข์ทุกครั้ง
ที่ใคร ๆ ถามเกี่ยวกับอคานิชิ จิน คนนี้
เดี๋ยวแม่ไปตามให้นะ หรือว่าจินจะขึ้นไปตามน้องเองลูก
ยังไม่ทันตกลงอะไรกัน เห็นคนตัวเล็กวิ่งลงบันไดมาพร้อมกระเป๋าใบน้อยในมือ
ไม่ต้องตามหรอกฮะ ผมเสร็จแล้ว
ร่างจ้อยพูดพร้อมกับเดินมาสวมกอดผู้เป็นแม่อย่างอ้อน ๆ
จะกลับเมื่อไหร่เหรอลูก ไปหลายวันหรือเปล่า ลูบผมนุ่ม
ของลูกชายเบา ๆ อย่างรักใคร่ ทำให้คนบางคนยืนมองตาปรอย
สองวันฮะ แม่บอกยูยะด้วยนะ เดี๋ยวน้องคอยนัดกันไปตีเบสบอล
แต่ไปไม่ได้แล้ว
จ้า....... จินขับรถดี ๆ นะลูก แม่ฝากดูแลน้องด้วย
ครับ สวัสดีครับ รับคำพร้อมกับโค้งให้อย่างสุภาพ
แถมเดินมาดึงกระเป๋าใบย่อมจากมือคนที่ยืนมองตาแป๋ว
อ๊ะไม่ต้องถือเองได้ ส่งเสียงประท้วงหลังได้สติ
ปล่อยกระเป๋าตัวเองให้ร่างสูงถือเดินลิ่ว ๆ นำหน้าไปอย่างรวดเร็ว
ส่วนนางคาเมนาชิยืนอมยิ้มให้กับภาพที่เห็นเบื้องหน้า
ไม่ได้เห็นแบบนี้มานานเท่าไหร่แล้วน้า
จินคุงผู้คอยดูแลเอาใจใส่แต่กับคาซึยะ
..
กินอะไรหน่อยไหม เสียงทุ้มเอ่ยถามคนนั่งหน้าบึ้งข้าง ๆ
นั่งเงียบกันมานานมาก แต่ไม่มีใครเอ่ยออกมาสักที
จนบางคนทนไม่ได้ต้องเอ่ยถาม นี่ไม่คิดจะคุยกันจริง ๆ หรือ
ไม่หิวฮะ ถ้าอคานิชิหิวจะแวะก็ได้
ถึงหิวก็คงกินอะไรไม่ลง คนนั่งข้าง ๆ หน้าบูดซะขนาดนี้
คนได้ยินต้องเม้มปากบาง ๆ แน่นอย่างขัดใจ สะบัดหน้าหนี
ออกไปมองทิวทัศน์ข้างทางแทน
ทำไม ไม่พอใจ อยากให้คนมารับเป็นเจ้ายูใช่ไหมล่ะ
เอ๊ะ หันกลับมาขมวดคิ้วมุ่น เมื่อได้ยินอีกประโยคตามมา
พี่ยูมาเกี่ยวอะไรด้วย
เห็นนั่งหน้าบอกบุญไม่รับ ไม่อยากนั่งรถคันนี้ก็บอก จะได้
โทรให้ไอ้ยูมันรีบมา
ไม่ต้อง ไม่ได้เรื่องมากขนาดนั้น ทนนั่งไปอีกสักพักจะเป็นไรไป
โดนคนตัวเล็กตอกกลับมามั่งทำเอาคนเตรียมจะจิกกัดเงียบลงได้เหมือนกัน
รถคันใหญ่แล่นเข้ามายังลานจอดรถหน้าเรียวกังหรู สถานที่ถ่ายทำ
ctkt ตอนพิเศษ
ขอบคุณ ร่างเล็กก้าวลงจากรถอย่างรวดเร็วเหมือนกับว่า
ถ้าอยู่ในรถนานอีกนิดคงขาดอากาศหายใจ เปิดประตูด้านหลังหยิบกระเป๋า
ที่ก่อนหน้านี้ร่างสูงนำมันมาวางไว้ก่อนออกมาจากบ้าน
เดินตรงเข้าไปหาคนอื่นที่ยืนจับกลุ่มรออยู่ด้านหน้า เมื่อเห็นยูอิจิ
ยืนยิ้มกว้างรออยู่ก็ให้แปลกใจ ทำไมมาถึงก่อน ก็ไหนบอกว่ามีธุระ
ยูจัง ทำไมมาถึงก่อนล่ะ เสียงเล็กของน้องนุชสุดท้อง
ประจำวงเอ่ยถามอย่างสงสัย
เอ่อ อ๋อแม่ยกเลิกโปรแกรมน่ะ เลยออกมาก่อน
ที่ไม่ได้ไปรับเพราะฝากให้ไอ้จินมันไปรับแล้วไง
อธิบายเสียยืดยาว ก็ถ้าขืนเขาไปรับ ไอ้จินมันได้ขบหัวเอาน่ะสิ
อืม ไม่เป็นไรหรอก แล้วนี่แบ่งห้องหรือยัง ยูนอนกับใคร
นอนกับไอ้คิ แล้วเจ้าโนะนอนกับทัตจัง ส่วนคาเมะ
นอนกับไอ้จินมันนะ
ไม่เอา จะนอนกับยู น้องน้อยเริ่มงอแงขึ้นมาทันที
เมื่อได้ยิน ใครจะอยากนอนกับคนกวนประสาทนั่น
แถมยังไม่เคยนอนห้องเดียวกันมานานมากแล้ว
อยู่ ๆ ทำไมถึงได้นอนด้วยกัน
เหลือบมองร่างสูงที่ยืนล้วงกระเป๋าอยู่ไม่ห่างมากนัก
ทำหน้ายักษ์ใส่อีกแล้ว
ไม่ได้หรอก ยูรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวยังไงไม่รู้ เหมือนจะเป็นไข้
เดี๋ยวคาเมะติดไข้ พูดพลางมองไปยังไอ้คนยืนทำหน้าถมึงทึง
อยู่ข้างหน้า เกิดป่วยขึ้นมากะทันหัน
จริงสิยูหน้าซีด ๆ นะ กินยาไหม คาเมะมีติดกระเป๋ามาด้วย
ก้มหน้าก้มตาค้นหายาในกระเป๋ายุกยิก โดยไม่เห็นยูอิจิส่งยิ้มแหย ๆ
ให้ไอ้คนยืนหน้าบึ้ง รู้ว่ามันหึงเขาที่น้องเล็กเอาใจใส่ดูแล
แต่จะห้ามก็กลัวถูกน้องงอน เฮ้ออออ
ยูอิจิเอ้ยโดนทั้งขึ้นทั้งล่อง ไอ้คิช่วยตรูด้วยดิ๊ หันไปหาตัวช่วยที่ยืนส่ง
ยิ้มยิงฟันกลับมา แหมสบายใจจริงนะมึง
รอดตัวไปน่ะสิที่น้องไม่เข้าไปอ้อน ระวังหัวไว้ให้ดีนึกว่าจะรอดเรอะ
คิคุง น้องเล็กหันไปเรียกพี่ทิดที่ยืนยิ้มอยู่ข้าง ๆ
เล่นเอาสะดุ้งเฮือกกันเลยทีเดียว
คร้าบบบบบ ตอบกลับน้องเล็กแต่สายตาแหล่มองไอ้หน้าโหด
เห็นมันขบเขี้ยวเคี้ยวฟันอย่างคาดโทษ ก็ให้เสียวสันหลังวูบ ๆ
จะโดนฆ่าไหม เมื่อก่อนยังไม่อะไรก็แค่โดนข้าวของหล่นใส่หัวเหม่ง ๆ
เป็นบ้างครั้งที่ใกล้ชิดน้องน้อยเกินความจำเป็น แต่เดี๋ยวนี้มันประกาศตัวกัน
แบบเต็ม ๆ เลยว่าห้ามเข้าใกล้เกินหนึ่งเมตร ไม่งั้นมีเจี๋ยน
โอ้ยกลัวอ่ะ คิล่ะกลั๊วกลัว
แลกห้องนอนไหม
ไม่เอาอ่ะคาเม้ จินมันนอนกรน คินอนไม่หลับ
แล้วอีกอย่างจะคอยเช็ดตัวให้ไอ้ยูมันด้วยเพื่อมันไข้ขึ้น
เอาสีข้างแถไป
คาเมะเช็ดตัวให้ยูเองก็ได้
ไม่ด้ายยยยย สองเสียงประสานกันดังลั่น
คาเมะเป็นไข้แล้วหายยาก ถ้าติดไอ้ยูไปยุ่ง เนอะ
พี่คิหันไปหาพยักหน้ากับพี่ห้อยอย่างเข้าขากันเหมือนซาลาเปา
กับขนมจีบที่ต้องมาคู่กัน ส่วนจุนโนะกับทัตจังน่ะชิ่งไปตั้งแต่
น้องเล็กเริ่มงอแงแล้วล่ะ ต้องรีบไปไม่งั้นพอโดนอ้อนเดี๋ยวจะใจอ่อน
ไอ้หล่อมันจะมาฆาตกรรมหมกบ่อน้ำพุ
ถ้ารังเกียจที่ต้องนอนห้องเดียวกันขนาดนั้น เดี๋ยวไปเปิดห้องใหม่นอนเอง
เสียงขุ่น ๆ ของคนร่างสูงดังมาข้างหลัง พร้อมกับเดินลิ่ว ๆ
เข้าไปยังเรียวกังด้วยใบหน้าบึ้งตึง ทำให้คนตัวเล็กต้องเดินตามไปอย่าง
เสียไม่ได้ ไม่ใช่อะไรเดี๋ยวจะหาว่าเรื่องมาก เอามาค่อนขอดจิกกัดกัน
ไม่จบ เดินตรงไปหาคนยืนหน้าบึ้งอยู่ที่เคาเตอร์
จะไปด้วยกันหรือเปล่า ถ้าคิดว่ารวยนักอยากเปิดห้องใหม่ก็ตามใจ
ร่างบางเดินหน้าหงิกจากไปไม่คิดจะรอคนข้างหลังที่หันไปยักคิ้วหลิ่วตา
ใส่เพื่อน ว่ายังไงซะน้องก็ต้องง้อให้คนเห็นอยากถีบสักเปรี้ยง
ทีเมื่อกี้ละหน้าบูดเป็นตูดนะมึง กูขอแช่งให้คาเมะยันมึงตกเตียง
พี่คิเอ่ยปากอย่างหมั่นไส้ แต่ไม่เห็นไอ้หล่อมันจะสลด กลับเดินฉีกยิ้ม
ตามหลังน้องเล็กไปไม่รู้ร้อนหนาว มันต้องมีแผนการร้าย
อยู่ในสมองมันแน่ ๆ
..............................................
...................................
......................
...........
คนบางคนเมื่อเข้ามาอยู่ในห้อง ไม่สนใจอะไรทั้งนั้นโยนกระเป๋าใบย่อม
ลงหน้าตู้เสื้อผ้ากระโดดขึ้นเตียงหน้าตาเฉย
เตียงที่คนตัวเล็กนึกขัดใจยามเปิดประตูห้องพักเข้ามา
ทำไมไม่เป็นเตียงคู่ ทำไมต้องเป็นเตียงเดี่ยวคิงไซส์
ถึงมันจะใหญ่สักแค่ไหนก็เถอะนะ แต่จะให้นอนเตียงเดียวกับคนที่ตอนนี้
ลงไปนอนหลับตาท่าทางมีความสุข ดีแน่เหรอ
แล้วทำไมดูอารมณ์ดีนัก ก่อนเข้ามายังหน้าบึ้งใส่อยู่เลย
เสียงเคาะประตูทำให้ความคิดหยุดชะงัก จำต้องเดินไปเปิด
เพราะดูท่าแล้วอีกคนคงไม่คิดจะทำ
คาเมะ......ทุ่มตรงลงไปพร้อมกันที่ห้องอาหารนะ
คุณผู้จัดการบอกมา พี่คิบอกเพียงแค่นั้นก็ชิ่งหนี
แต่สายตายังไม่วายเหลือบไปเห็นไอ้หน้าหล่อมันนอนตีพุง
ส่งยิ้มอย่างมีความสุขมาให้ แหมหมั่นไส้มันจริง ๆ
ส่วนคนตัวเล็กเมื่อหันกลับมา เห็นแต่เพียงใครอีกคนในห้องนอนหลับนิ่ง
ไปแล้ว ได้ยินที่คิคุงบอกหรือเปล่านะ
ไม่เป็นไรหรอกมั้ง เหลือเวลาอีกตั้งนาน เดี๋ยวค่อยปลุกก็ได้
คิดได้แบบนั้นจึงเดินไปหยิบกระเป๋ามาเปิดจัดแจงหยิบ
เสื้อผ้าที่เตรียมมาแขวนเก็บในตู้ แต่ไม่วายชำเลืองมองไปยังกระเป๋าของ
อีกคนที่นอนแอ้งแม้งอยู่ข้าง ๆ ถ้าหยิบมาจัดให้จะโกรธไหม
ไม่ดีกว่า ส่ายหน้าน้อย ๆ อย่างตัดใจ ไม่อยากยุ่งด้วยแค่นี้เค้าก็เบื่อ
หน้าเราจะแย่ หยิบผ้าขนหนูผืนเล็กติดมือหายเข้าไปในห้องน้ำ
ไม่ได้รู้เลยว่าคนนอนหลับตา ไม่ได้หลับอย่างที่คิดตาคมมองตามร่างบาง
ทุกฝีก้าวเลยทีเดียว
อคานิชิ อคานิชิ ตื่นได้แล้ว ต้องมาอยู่ห้องเดียวกันแบบ
นี้ คงเป็นการใจจืดใจดำเกิน ถ้าออกไปเสียเฉย ๆ แล้วปล่อยให้อีก
คนนอนต่อ เดี๋ยวผู้จัดการจะมาว่าเอาได้
ทำไมถึงได้ขี้เซาแบบนี้เนี่ย บ่นออกมาเบา ๆ
เดินไปหยุดข้างเตียง มองใบหน้าคมที่หลับสนิทอย่างชั่งใจ
ตอนหลับดูยังไงก็ไม่เห็นมีเค้าคนเจ้าอารมณ์เลยแม้แต่นิดเดียว
สาว ๆ เค้าคิดอย่างไรตอนโหวตให้คนที่นอนหลับ
อยู่ตรงหน้าเป็นหนุ่มที่เซ็กซี่ที่สุด และอยากได้เป็นแฟนที่สุดนะ
ยืนจ้องใบหน้าคมคายที่หลับสนิทอย่างไม่อาจถอนสายตา
ไม่ได้มองใบหน้านี้ใกล้ ๆ มานานแค่ไหน ตั้งแต่คนตรงหน้า
จากไปเมืองนอกโดยไม่บอกเหตุผล ไม่ล่ำลาแม้สักคำใช่ไหม
ดวงตาคู่สวยหม่นแสงลงยามนึกถึงเรื่องเก่า ๆ ที่ทำให้เจ็บในอกทุกครั้ง
เมื่อคิดถึง และหลงดีใจเมื่อรู้ว่าจะกลับมาแต่ยังคงได้รู้เป็นคนสุดท้าย
เช่นเคย ทั้ง ๆ ที่โทรมาบอกใครต่อใคร แต่ไม่เคยโทรมาบอกกัน
แม้เพียงนิด และทุกอย่างไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปเมื่อคนตรงหน้ากลับมา
ความคิดต้องสะดุดลง เมื่อคนหลับพลิกกายมาหา
อคานิชิ อคานิชิ ตื่น เอื้อมมือไปเขย่าร่างหนาเบา ๆ
อืมมม คาซึยะ ง่วงจังขอนอนต่ออีกนิดได้ไหม
ไม่รู้มันเกิดขึ้นได้อย่างไร จากคนที่ยืนอยู่ข้างเตียง
ถึงได้มานอนซุกแนบอกกว้าง แถมโดนกอดเสียแน่นแบบนี้
โอ้ย! เสียงร้องดังออกมาจากปากอิ่มของคนแกล้งหลับ
เมื่อโดนมือเล็ก ๆ ทุบปักลงบนอก ตาคมสวยที่ไม่มีวี่แววของคนง่วงนอน
แม้แต่นิดสบเข้ากับตาเขียวปั๊ด แต่ดูเหมือนคนกอดไม่คิดจะปล่อย
คนในอ้อมแขนยังคงกอดแน่น แถมจ้องนิ่งจนคนโดนจ้อง
ต้องหลบตาหนีด้วยซ้ำ
ปล่อย ผลักอกกว้างห่างออก ทำไมใจต้องเต้นเหมือนมันจะ
หลุดออกมานอกอกทุกครั้งที่คนตรงหน้า เฉียดมาใกล้
และตอนนี้มันเต้นหนักกว่าทุกครั้งจนกลัวเจ้าของอ้อมกอดจะรู้
ขอโทษ คาซึยะจะยกโทษให้ได้หรือเปล่า เสียงนุ่ม
เอ่ยอยู่ไม่ห่างขมับ เพราะคนตัวเล็กหนีไปไหนไม่ได้ไกล
นักหรอกถ้าแขนแกร่งยังกอดกระชับอยู่อย่างนี้
ขอโทษสำหรับทุกสิ่ง ทุกอย่างที่ผ่านมา ยังคงเอ่ยขอโทษต่อไป
เมื่อคนตัวเล็กในอ้อมกอดยังคงนิ่งเงียบ
คาซึยะ
อคานิชิไม่ผิด จะทำอะไรไม่เกี่ยวกันอยู่แล้ว ขอโทษทำไม
ปล่อยเถอะออกไปช้าเดี๋ยวผู้จัดการดุ
ไม่ปล่อย แล้วที่บอกว่าไม่เกี่ยวกันนี่อย่าพูดออกมาอีกได้ไหม
ทุกอย่างเกี่ยวกับคาซึยะทั้งหมดนั่นแหละ ไม่รู้เลย ไม่เคยรู้อะไรบ้างเลย
หรือไง ซุกหน้าลงบนกลุ่มผมนุ่มของคนในอ้อมแขนพลางกระชับให้
แน่นขึ้นเหมือนจะถ่ายทอดบางสิ่งบางอย่างให้รับรู้จากสัมผัสอุ่น
แล้วจะให้รู้อะไร ทำอะไรเคยบอกหรือเปล่า คงลืมไปแล้ว
ว่าเคยเป็นเพื่อนกัน เป็นคนตัวเล็กในอ้อมกอดเสียเองที่เอ่ยตัดพ้อ
ออกมาเบา ๆ
ถึงบอกว่าไม่เคยรู้อะไรบ้างเลย ใครเขาอยากเป็นเพื่อนด้วย
เพื่อนมีเยอะแล้ว
ตอนนี้รู้แล้ว ถ้าไม่อยากเป็นเพื่อน บอกมาตรง ๆ คำเดียว
ไม่ต้องทำตัวเย็นชา หรือทำท่าทางรังเกียจเอ่อ..... ขนาดนั้น
เอ่อ.....ก็ได้ คำต่อว่าทั้งหลายกลืนหายลงคอไปหมด
เมื่อสบตาคมที่มองนิ่งกลับมา แววหวานเชื่อมในดวงตาบอกอะไร
ได้มากมายกว่าคำพูดเสียอีก
อนุญาตให้พูดใหม่อีกครั้ง ว่ารู้อะไร เสียงนุ่ม ๆ
พร้อมลมหายใจอุ่น รินรดอยู่ข้างใบหูหอมกรุ่น
ทำเอาคนตัวเล็กขนลุกซู่ ตัวสั่นเป็นลูกนกอยู่ในอ้อมแขนที่รัดแน่นอย่าง
หมดทางหลีกเลี่ยงไปไหนได้
ไม่รู้ ไม่รู้อะไรทั้งนั้นแหละ ปล่อย ทุกคนรอแย่แล้ว
ความอายทำคนตัวเล็กมีแรงมากขึ้นเท่าตัว หรือคนตัวโต
ยอมคลายอ้อมแขนออกหรือเปล่า ทำให้ร่างเล็กหลุดพ้นอ้อมกอด
ที่พันธนาการไว้เหนียวแน่นไปยืนหน้าแดงอยู่หน้าประตูห้องได้
ก่อนเปิดประตูผลุนผลันออกไป ไม่หันกลับมามองคนนั่งอมยิ้ม
อยู่บนเตียงกว้างเลยแม้แต่นิดเดียว
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
,,,,,,,,,,,,,,,
สมาชิกทั้งสี่หันมองหน้ากันตาปริบ ๆ เมื่อน้องเล็กของวงเดินจ้ำอ้าว
มานั่งแหมะลงข้างโคคิ โดยไม่พูดไม่จา แถมหน้าแดง ๆ
หรือจะเป็นไข้
ยูอิจิสะกิดทัตจังที่นั่งข้าง ๆ พยักหน้าหงึกงักไปทางน้องเล็ก
เหมือนจะให้ช่วยหาสาเหตุของอาการแปลก ๆ
แต่ยังไม่ทันจะได้ทำอะไร เห็นไอ้หล่อมันเดินยิ้มตามมา
ไม่รีบเร่งทุกข์ร้อนว่าเพื่อน ๆ หรือใครรอมันนานแค่ไหน
และมันก็นั่งแหมะลงข้าง ๆ น้องเล็ก เล่นเอาหลายชีวิตอ้าปากค้างตาโต
เท่าไข่นกกระจอกเทศ เออเว้ยมันช่างกล้าเนอะ
นี่ถ้าสาวกอคาเมะมาเห็น คงกรี๊ดกันจนเรียวกังแตก
ส่วนน้องเล็กกลับเขยิบหนีจนเบียดโคคิที่นั่งหน้าเหวอจนแทบตกเก้าอี้
อีกด้าน
ไอ้จิน!!! มึงจะมานั่งเบียดทำไม เก้าอี้ว่างมีอีกเป็นสิบ
พี่ทิดคิโวยวายเสียงดังอย่างไม่สบอารมณ์
กับพฤติกรรมไอ้เพื่อนกวนบาทา
กูชอบตรงนี้ มึงลุกไปนั่งที่อื่นก็สิ้นเรื่อง โวยวายทำไม
เออกูผิดอีก แม่ง ว่าแล้วสะบัดหน้าพรืด
ค้อนไอ้เพื่อนเอาแต่ใจ ก่อนลุกไปนั่งข้าง ๆ จุนโนะที่นั่งมองตาแป๋ว
อยู่ก่อน
มือเรียวคว้าหมับเข้าที่มือเล็ก ก่อนร่างบางจะลุกตามโคคิไป
แล้วกลับกุมไว้อย่างนั้นโดยไม่คิดปล่อย ถึงแม้อีกคนจะทั้งดึงทั้งแกะ
ก็ตาม จนผู้จัดการเดินเข้ามาพร้อมทั้งกระแอมกระไอเสียงดังนั่นแหละ
ถึงได้คลายมือออก
เอ้า เอ้า มาดูงานกันได้แล้ว พรุ่งนี้ตั้งใจกันหน่อยล่ะ เสร็จเร็วเวลา
เหลือ จะได้พักผ่อนกันบ้าง
คร้าบบบ รับคำอย่างพร้อมเพรียง เวลาว่างมีค่ามากสำหรับศิลปิน
โด่งดังที่ไม่มีแม้กระทั่งเวลานอน ได้พักบ้างทำให้มีแรงทำงานต่อไป
หลังจากประชุมปรึกษาหารือและกินอาหารกันเรียบร้อยต่างเดินตามกันออก
มาจากห้องอาหาร คนตัวโตเดินตามหลังร่างบอบบางที่เดินเคียงคู่
อยู่กับทัตจัง คุยกันกระหนุงกระหนิง จนนึกอิจฉา
ทีกับเขาหลบได้เป็นหลบ ชิ่งไปกับคนนู้นทีคนนั้นที
น่าจับมาฟัดซะให้หนีไปไหนไม่ได้
เฮ้ยไอ้จิน แกจะกินหัวใครวะ ทำหน้าซะหน้ากลัว
ยูอิจิดึงแขนไอ้หล่อให้ละสายตามาจากสองคนข้างหน้า ซะบ้าง
มันไม่คิดปิดบังอารมณ์จนน่ากลุ้ม
แกให้เวลาคาเมะหน่อยดีกว่าไหม รุกไวไปมั้ง
เดี๋ยวน้องกลัวหนีกระเจิงกันพอดี โคคิที่เดินอยู่ข้าง ๆ
เอ่ยเตือนเสียงเบา ส่วนจุนโนะตอนนี้เดินตาปิดจนแทบหลับอยู่ใกล้ ๆ
ทำอยู่นี่ไง ไม่งั้นไม่ปล่อยออกมาจากห้องหรอก
ดูมันตอบน่าดีใจแทนน้องเล็กหรือกลัวแทนดี
ข้าว่าเดี๋ยวเราไปนั่งจิบอะไรอุ่น ๆ ในบาร์นั่นกันก่อนดีกว่า แก้หนาว
เนอะยูเนอะ หันไปหาตัวช่วยแถมคว้าข้อมือจุนโนะ
ให้ตามเข้าไปในบาร์ที่เล็งเอาไว้
ไปน่าไอ้จิน คาเมะไปกับทัตจังแกไม่ต้องหวงหรอก
และไม่ต้องห่วงด้วย ลากไอ้หล่อที่ยังคงมองตามร่างบอบบาง
สองคนตรงหน้า ให้ตามกันเข้ามาในบาร์
ส่วนสองคนที่กำลังเดินคุยกันเงียบ ๆ หันกลับมามองด้านหลังจึงไม่เห็น
ใคร คุณพี่ร่างบางเลยฉุดมือน้องเล็กผลุบหายเข้าไปยังบ่อน้ำพุร้อน
กันสองคน
กับจินมีเรื่องอะไรกันหรือเปล่า ทัตซึยะหันมาถามน้องเล็กที่ตอนนี้
นอนหลับตาพริ้มพิงศรีษะกับขอบบ่ออย่างมีความสุข คนตัวเล็กสะดุ้งจม
ลงไปในน้ำก่อนโผล่ขึ้นมาไอเพราะสำลักจนหน้าแดง
ทำให้คนถามหัวเราะจนตาปิด
ทัตจังอ่ะ น้องเล็กส่งค้อนให้อย่างขัดใจ ที่โดนแกล้ง
ตกลงมีเรื่องอะไรกัน คนเป็นพี่ยังคงซักน้องน้อยอย่างอยากรู้
ความคืบหน้า ปกติมีเรื่องอะไรน้องเล็กเป็นต้องแอบมาปรึกษาทุกที
แต่วันนี้ปิดปากเงียบเก็บไว้คนเดียวจนเขาทนไม่ไหวต้องถามเสียเอง
จินมาขอโทษ เลยไม่รู้ต้องทำยังไง อยู่กับทัตจังจากอคานิชิ
กลายเป็นจินเต็มปากเต็มคำ
ขอโทษเรื่องอะไรล่ะ
บอกว่าทุกเรื่อง แล้วก็มีท่าทีแปลก ๆ อ่ะ ก้มหน้าหลบตาทัตจัง
ที่จ้องนิ่ง อย่างอยากรู้
หือ แปลกแบบไหน
ก็......... เอ่อ พูดได้แค่นั้น แล้วก็เงียบลงพร้อมหน้าใสที่แดง
ระเรื่อขึ้น ทำให้อีกคนไม่อยากซักฟอกต่ออย่างจินน่ะ
คงไม่ทำอะไรธรรมดา ๆ หรอก
แล้วจะยกโทษให้จินหรือเปล่าล่ะ หายโกรธหรือยัง
ไม่ได้โกรธ เพียงแต่ไม่เข้าใจ ทำไมจินต้องทำตัวห่างเหิน
และเย็นชา ส่วนเรื่องยกโทษให้หรือเปล่า ไม่รู้สิ จินไม่ได้ผิดอะไร
นี่
ถ้าไม่เข้าใจก็ถามจินสิ เห็นน้องเล็กส่ายหน้าแดง ๆ ไปมา
เลยต้องถอนหายใจออกมาเบา ๆ คงต้องให้จินมาจัดการแล้วล่ะ
ทำอะไรไว้รับผิดชอบเอาเองแล้วกันนะ
หลังจากดื่มจนรู้สึกมึนกันทั่วหน้าต่างคน ต่างแยกย้ายกันกลับห้องพัก
จินยืนมองคนนอนหลับบนเตียงนิ่ง เด็กอนามัยกินง่ายนอนง่าย
ทำไมเขาจะไม่รู้ เมื่อก่อนตอนนอนค้างด้วยกันคุยแจ้ว ๆ
สักพักถ้าเงียบเสียงนั่นแหละหลับสนิท แล้วตอนนี้ก็เหมือนกัน
จนเขาเปิดประตูเดินมาหยุดข้างเตียง คนที่นอนหลับพริ้มยังไม่รู้สึกตัวเลย
นิ้วมือเรียวยื่นไปเกลี่ยแก้มใสเบา ๆ อย่างนุ่มนวล
ผ่านมาหยุดตรงริมฝีปากบางแสนนุ่ม ทำไมจะไม่รู้ว่านุ่มขนาดไหน
ริมฝีปากนี่แหละเป็นต้นตอที่มาของภาพซึ่งถูกท่านประธานสุดเขี้ยวเอามันมา
ปาใส่หน้าเขาเมื่อหลายวันก่อน ภาพที่หากหลุดออกไป
แฟนคลับทั้งประเทศคงช็อกตายกันเป็นทิวแถว
โดยเฉพาะแฟนคลับของ คาเมนาชิ คาซึยะ ซึ่งถูกไอดอลเจ้าอารมณ์
อย่างอคานิชิ จิน ขโมยจูบ และตอนนี้เขาจะทำมันอีกครั้ง
มือดีแอบถ่ายคงไม่สามารถเหมือนครั้งที่แล้ว
จมูกโด่งกดจูบลงบนหน้าผากมนระเรื่อยลงมายังแก้มใสแสนนุ่ม
อืมทำไมถึงหอมแบบนี้นะ
กดริมฝีปากอุ่นบนกลีบปากนุ่มสีชมพูเรื่อ รู้ดีว่าหวานขนาดไหน
แต่ริมฝีปากสั่นระริกน้อย ๆ ทำให้ร่างสูงต้องชะงัก
ไม่ได้หลับหรอกเหรอแทนที่จะหยุดกลับจูบเรื่อยลงบนซอกคอขาว
ขบเม้มเบา ๆ จนคนใต้ร่างสะดุ้งเฮือกถดถอยตัวหนีอย่างตกใจเอวเล็ก
ถูกคว้าด้วยแขนแข็งแรงปลิวหวือเข้ามาอยู่ในอกกว้าง
ปล่อย ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ ทำแบบนี้ทำไม ทุบปึก ๆ ไปยังไหล่หนา
จนคนโดยทุบต้องรวบมือน้อยไว้แนบอก ตาคมมองสำรวจใบหน้า
คนในอ้อมกอด แม้มีเพียงแสงสลัวจากโคมไฟหัวเตียง
ยังเห็นแก้มใสแดงก่ำ ริมฝีปากบางเม้มแน่น
ก็เพราะรัก รักคาซึยะ เสียงนุ่มที่ตอบกลับมาทำเอาคนตัวเล็ก
ในอ้อมแขนซุกหน้าลงกับอกกว้างหลบสายตาคม
ไม่เชื่อ อย่ามาพูดเล่นแบบนี้ เสียงอู้อี้ดังออกมาจากริมฝีปาก
บางที่แนบอยู่ตรงอกอุ่น
ใครเขาพูดเล่นกับคนที่ตัวเองรักกัน
จะให้เชื่อคนที่หนีไปเมืองนอกโดยไม่บอกสักคำ
และพอกลับมายังทำเย็นชาใส่ได้แค่ไหน ขืนตัวออกจากอกกว้าง
เงยหน้าสบตาคมอย่างรอคำตอบตาสวยมีน้ำตาคลอให้คนเห็นใจหาย
คนตัวสูงต้องกดจูบลงบนจมูกโด่งอย่างง้องอน
ที่ทำทั้งหมดก็เพราะรักคาซึยะ ในอกนี่มันเจ็บทุกครั้งเวลาเห็นคาซึยะ
ไปสนิทกับใครโดยเฉพาะเจ้าพี คนที่อยู่ข้าง ๆ คาซึยะ
ควรจะเป็นจินไม่ใช่หรือไง อิจฉาไอ้ยู ไอ้คิ ไอ้โนะ
แล้วก็ทัตจังที่ได้อยู่ใกล้ ๆ คาซึยะ
ถ้าจินไม่ถอยห่างออกมา ข่าวลือของเราสองคนมันจะทำลายอนาคตของ
คาซึยะ จินไม่ยอมหรอกนะ
จูบซับน้ำตาเม็ดเล็กที่ไหลอยู่บนแก้มใสเบา ๆ
จินบ้า ทีหลังมีอะไรต้องบอกกันรู้ไหม อย่าทำแบบนี้อีก
อนาคตอะไรนั่นที่ไม่มีจินเดินอยู่ข้าง ๆ ไม่เห็นมีความสุขสักนิด
คนตัวเล็กสะอื้นน้อย ๆ ซุกหน้าลงบนอกกว้าง
จนจินต้องกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้น
ต่อไปนี้เราจะอยู่ด้วยกัน จะเดินข้างกันไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น
ใช่หรือเปล่า
อือ คนตัวเล็กตอบเสียงอู้อี้อยู่กับอกกว้าง
และคนสติดีที่ไหนจะอยากเป็นแค่เพื่อนกับคนที่ตัวเองรักใช่ไหม
เงียบไม่มีเสียงตอบออกมาจากคนในอ้อมแขน
คาซึยะ รักจินหรือเปล่า ถามออกมาให้แน่ใจ
เป็นเขาคนเดียวที่พูดว่ารักคนตัวเล็กนี่มาตลอด เขายังไม่ได้ยินคำบอกรัก
ออกจากปากคาซึยะแม้แต่คำเดียว
รัก เสียงเล็กตอบออกมาเบาแสนเบาจนแทบไม่ได้ยิน
จนจินต้องช้อนหน้าใสแดงก่ำขึ้นมองให้เต็มตา
อะไรนะ ไม่เห็นได้ยินเลย
บอกว่ารักไงเล่า
ชื่นใจจัง ^ ^
ไม่ได้ ยังไงก็ต้องใส่กางเกงขาสั้น ผมไม่ยอมให้คาซึยะเดินแก้ผ้า
ลงบ่อน้ำพุให้ใครมองตาเป็นมันหรอก
เสียงโวยวายมาจากไอ้หล่อที่ยืนทำหน้าถมึงทึงใส่ผู้จัดการ
จนคนที่เหลือส่ายหน้าไปมาอย่างระอา ใครจะมองก็มีแต่มันคนเดียว
ที่มองน้องเล็กตาเป็นมัน ไอ้ขี้หวง จะเก็บไว้ดูคนเดียวหรือไง
ก็ได้ครับคุณไอดอล ผู้จัดการเอ่ยออกมาอย่างประชดประชัน
ถ้าไม่ยอมมีหวังไม่ต้องทำงาน คุณหล่อคงอาละวาดไม่เลิก
แต่เมื่อหันไปเห็นน้องเล็กของวงกลับต้องชะงักอีกครั้ง
คาเมะ คอไปโดนอะไรกัดมา ถามแค่นั้นแหละหน้าใสแดงก่ำ
จนปิดไม่มิด
จะอะไรกัดล่ะครับผู้จัดการ ไอ้แมลงขี้หวงแถวนี้น่ะสิ
เสียงตอบจากโคคิทำเอาผู้จัดการกุมขมับแบบนี้จะถอดเสื้อ
ออกไปแช่น้ำพุได้ไง
สรุปน้องน้อยของวงต้องนั่งอยู่ริมบ่อน้ำพุทั้งชุดเต็มยศ
ไม่สามารถลงน้ำกับคนอื่นได้ ผู้จัดการอีกนั่นแหละ
เป็นคนแจ้งให้ทุกคนรู้ว่า คาเมนาชิ เป็นไข้
ไม่ว่าใครก็เสียดายที่ไม่ได้เห็นผิวขาว ๆ
และคุณสมบัติพิเศษอีกหนึ่งข้อของน้ำพุร้อนคือเปลี่ยนไอดอลเจ้าอารมณ์
ให้อารมณ์ดีตลอดเวลา
มิเช่นนั้นจะเห็นร้อยยิ้มอยู่บนหน้าหล่อ ๆ นั่นทั้งวันเหรอ?
FIN
ฟิคเนื่องจากอยากแต่ง สนุกหรือเปล่าไม่รู้ แต่ขอบคุณแล้วกันเน้อที่อ่านกันจนจบ
| Create Date : 11 ตุลาคม 2552 |
| Last Update : 16 ตุลาคม 2552 7:14:32 น. |
|
5 comments
|
| Counter : 1274 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: เจ IP: 202.149.25.235 วันที่: 11 ตุลาคม 2552 เวลา:22:50:36 น. |
|
|
|
| โดย: kim IP: 202.47.237.250 วันที่: 21 ธันวาคม 2552 เวลา:15:14:12 น. |
|
|
|
| โดย: ilovejinme IP: 58.11.40.117 วันที่: 10 มกราคม 2553 เวลา:20:53:54 น. |
|
|
|
| โดย: bonnie IP: 92.151.121.54 วันที่: 25 มกราคม 2553 เวลา:2:14:05 น. |
|
|
|
| โดย: แอลเอ๋อ IP: 118.172.214.71 วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:20:33:02 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
