พระเจ้าได้สร้างสิ่งมีชีวิตที่มีค่าให้กับโลกใบนี้มากมาย
พระเจ้าได้สร้างสิ่งมีชีวิตซึ่งจะถูกเรียกว่าผู้หญิงมานานถึง 6 วันแล้ว

เทวดาได้ผ่านมาพบจึงได้พูดว่า

เทวดา : “ทำไมท่านถึงใช้เวลากับสิ่งนี้นานเหลือเกิน”
พระเจ้า : “ท่านเทวดา ท่านได้รับทราบถึงคุณสมบัติและรูปลักษณะทั้งหมดของเธอ
ที่ข้าต้องการสร้างขึ้นมาหรือไม่ ?

เธอต้องมีส่วนประกอบกว่า 200 ชิ้นที่ต้องขยับเขยื้อนได้
ซึ่งทุกชิ้นต้องสามารถเปลี่ยนทดแทนได้

เธอต้องสามารถทำอาหารได้ทุกชนิด
เธอต้องสามารถอุ้มเด็กๆ ได้ครั้งละหลายๆคน

เธอต้องมีโอบกอดที่สามารถรักษาเยียวยาได้ ตั้งแต่ความเจ็บปวดของรอยฟกช้ำที่หัวเข่า
ถึงแม้แต่หัวใจที่แตกสลาย

เธอต้องสามารถทำทั้งหมดนี้ได้ด้วยเพียงสองมือของเธอเท่านั้น”

เทวดา : “โอ้พระเจ้า ! แต่ทำไมตัวเธอช่างนิ่มเหลือเกิน”
พระเจ้า : “ ใช่ ! ตัวเธอจะต้องนิ่ม แต่ข้าก็ได้สร้างให้เธอแข็งแรงด้วยนะ
ชนิดว่าท่านและใครๆ คาดไม่ถึงเลยทีเดียว ว่าเธอจะสามารถอดทดและฝ่าฟัน
ความยากลำบากเหล่านั้นได้”

เทวดา : “เธอจะมีความสามารถในการคิดหรือเปล่า ? ”
พระเจ้า : “ไม่เพียงแต่เธอสามารถคิดไตร่ตรองสิ่งต่างๆได้แล้ว
เธอยังสามารถใช้แทนเหตุผลและเจรจาต่อรองได้เป็นอย่างดีด้วยนะท่าน”

เทวดา : สัมผัสที่แก้มของสิ่งมีชีวิตนี้ “ท่าน นี่ดูเหมือนเธอจะมีรอยรั่วแล้วนะ
ท่านใส่สิ่งต่างๆให้เธอมากไปหรือเปล่า”
พระเจ้า : รีบแก้ข้อกังขาของเทวดา
“เธอไม่ได้มีรอยรั่วแต่อย่างใดนะท่าน น้ำที่แก้มนั้นเรียกว่าน้ำตา”

เทวดา : “ทำไมเธอต้องมีน้ำตาด้วยล่ะ ? ”
พระเจ้า : “น้ำตาบนแก้มของเธอนั้นคือวิธีการหนึ่งที่เธอแสดงออกถึงความเศร้า
ความสับสน ความรัก ความเหงา ความเจ็บปวดและความปีติภูมิใจ”
คำชี้แจงนี้ทำให้เทวดามีความประทับใจอย่างลึกซึ้ง

เทวดา : “พระเจ้า ท่านช่างอัจฉริยะเหลือเกินท่านได้คิดถึงทุกสิ่งอย่างลึกซึ้งนัก
ผู้หญิงนี้เป็นสิ่งมีชีวิตที่มหัศจรรย์ ! ”
พระเจ้า : “ช่างแท้จริงนักท่าน นี่แหละคือคำนิยามของเธอ ผู้หญิงมีความอดทนที่น่าทึ่ง
ในสายตาของผู้ชาย

เธอสามารถเผชิญกับปัญหาและรับภาระที่หนักหนาได้
เธอถือครองความรัก ความสุขและความนึกคิด
เธอสามารถยิ้มได้ในสถานการณ์ที่น่าหวีดร้อง

เธอสามารถเธอสามารถขับร้องได้เมื่อรู้สึกว่าอยากจะร้องไห้
เธอร้องไห้เมื่อมีความสุขและหัวเราะเมื่อเธอหวาดกลัว
เธอจะต่อสู้เพื่อสิ่งที่เธอเชื่อและต่อสู้กับความไม่ยุติธรรม
เธอจะไม่ยอมรับคำว่าไม่ตราบใดที่เธอเห็นว่ามีทางออกที่ดีกว่า

เธออุทิศชีวิตของเธอให้กับครอบครัวเพื่อที่จะให้ครอบครัวของเธอเติบโตรุ่งเรือง
ความรักของเธอเป็นความรักที่ไม่มีเงื่อนไขใดๆ

เธอน้ำตาไหลเมื่อเห็นลูกๆของเธอได้รับชัยชนะ
เธอมีความสุขเมื่อเห็นเพื่อนของเธอทำดี
เธอรู้สึกปีติเมื่อเธอได้ยินการกำเนิดหรือการแต่งงาน

หัวใจของเธอร้าวรานเมื่อญาติหรือเพื่อนสนิทได้จากไป
แต่เธอยืนหยัดอย่างเข้มแข็งที่จะดำเนินชีวิตต่อไป
เธอรู้ดีว่าอ้อมกอดและจุมพิตที่บริสุทธิ์สามารถเยียวยารักษาหัวใจที่ร้าวรานได้

มีสิ่งเดียวที่เธอผิดพลาดไป นั่นคือ เธอลืมว่า…เธอนั้นมีค่ามากเพียงใด”