|
รักร้ายคุณชายตัวดี : ตอนที่ 5
" นายนี่มัน......ฉันสายตาสั้นย่ะ ไม่ได้ตาบอด " คนตัวเล็กพยายามระงับอารมย์โกรธ " ไปกินข้าวก่อนแล้วจะพาไปส่งที่ร้านแว่น ตอนนี้ยังไม่เปิดหรอกยังเช้าอยู่ " เขาหันไปเดินต่อไม่ได้ฟังเสียงประท้วงจากคนที่เขาจับแขนจูงอยู่ และกลุ่มนักเรียนหญิงที่ตามมาอีกกลุ่มใหญ่ ' เด็กบ้า นายพาฉันมาเจอเรื่องวุ่นวายอะไรเนี่ย ' เคนตะลากหญิงสาวเข้ามาในร้าน เมื่อประตูถูเลื่อนออกสายตาทุกคู่ภายในร้านจับจ้องไปที่คนมาใหม่ตามด้วยเสียงพูดคุยราวกับเป็นเรื่องแปลกใหม่ มาลัยฟังไม่รู้เรื่องนักแต่ก็พอจับใจความได้เป็นบางคำ ดูๆแล้วคำพูดพวกนั้นแลจะไม่หวังดีกับเธอเท่าไหรนัก ถึงมองเห็นลางๆก็พอจะรู้ได้ว่ากำลังตกเป็นเป้าสายตาอย่างแน่นอน เขาลากเธอเดินเข้าไปโต็ะมุมที่อยู่ในสุดติดกับกระจกร้านแล้วบอกให้เธอนั่งลงบนเก้าอี้ตัวยาวบุนวมสีเขียวแก่พนักพิงสูงเหมือนช่วยกันใว้ให้มีความเป็นส่วนตัว ก่อนที่เขาจะเดินไปนั่งฝั่งตรงข้าม มาลัยปลดกระเป๋าออกจากบ่าเล็กวางลงด้านที่ติดกับกระจก ไม่นานพนักงานก็เดินมาพร้อมกับวางเมนูอาหารตรงหน้า แล้วแนะนำรายการอาหารเร็วปรื๋อจนคนฟังอย่างมาลัยได้แต่นั่งอ้าปากค้างทำตาปริบๆเพราะฟังไม่ทัน คนนั่งฝั่งตรงข้ามได้แต่ยิ้มมุมปากกับพฤติกรรมคนตรงหน้า " เอ่อ .... ฉันฟังไม่ทัน " เธอหันไปบอกคนฝั่งตรงข้ามตามตรง " แล้วก็ไม่เคยกินอาหารตามร้านแบบนี้เมนูนี่ฉันก็มองไม่เห็น " เขาหัวเราะในลำคอเบาๆ ก่อนจะหันไปสั่งอาหารสองที่สำหรับเธอเเละเขากับพนังงาน " แล้วอยู่มาได้ยังไง " น้ำเสียงนั้นแปลกใจ " ก็ทำกินเอง กับมา..มะ ไม่สิ...เอ่อ บะหมี่ถ้วยน่ะ " หญิงสาวนึกขำตัวเองที่กำลังพูดชื่อยี่ห้อบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปที่ติดปากของคนไทยออกไป " ทำอาหารเป็นด้วย??? " " อาหารไทยน่ะ อาหารญี่ปุ่นฉันทำไม่เป็น " " คนไทยเหรอ " " อื้ม " หญิงสาวไม่พูดอะไรต่อ เสียงตบโต๊ะดังขึ้น คนมาใหม่ยืนอยู่ตรงหัวโต๊ะ ร่างสูงนั้นหันไปทางคนเป็นเพื่อนทีและมาลัยที่ เหมือนว่ากำลังสงสัย " มีอะไรวะ เรย์ " เคนตะเงยหน้ามองเพื่อนผมทองที่ตัดสั้นรองหวี " ทำไมไม่ไปนั่งด้วยกันวะมานั่งทำอะไรตรงนี้ " " ...... " " แล้วนี่ใคร คุ้นๆวะ อย่าบอกนะป้าคนเมื่อเช้าที่กระชากคอเสื้อแก " เรย์ยื่นหน้ามาใกล้ จนหญิงสาวต้องถอยหน้าหนีแถมจะกลืนเข้าไปกับพนักพิง ' ไอ้เด็กพวกนี้ไม่มีมารยาท ' " ..... " " ..... " " นี่ถ้ายัยคาโอริมาเห็นไปกรี๊ด เดินเข้ามาฉีกอกแน่ๆวะ " " น่ารำคาณชะมัด " เคนตะพูดถึงบุคคลที่สามที่ไม่อยู่ตรงนี้ " ยัยนั้ยออกตัวแรง ทำเป็นเจ้าของนายขนาดนั้นก็ต้องเสียหน้าเป็นธรรมดา แต่เดี๋ยวก็คงรู้หรอก " เรย์พยักหน้าให้เคนตะมองออะไปด้านนอกร้าน กลุ่มนักเรียนหญิงพากันยกโทรศัพย์มือถือขึ้นมาทำท่าเหมือนถ่ายรูป " เหมือนกันไปหมด น่ารำคาญ " มาลัยนั่งฟังการสนทนาของคนทั้งสองอย่าเงียบๆด้วยไม่อยากใส่ใจอะไรมากนัก ใช่แล้ว เพราะหลังจากนี้เมื่อเขาไปส่งเธอแล้วก็แยกย้ายทางใครทางมันไม่จำเป็นต้องใส่ใจอะไรมาก " ว่าแต่ น่ารักนี่หว่า ยิ่งมองใกล้ๆแบบนี้ยิ่งน่ารักเข้าไปใหญ่ ถึงว่าทำไมนายถึงรีบกลับไปแบบนั้น " " พูดมากไปได้แล้ว ฉันจะกินข้าว " คำพูดของเขาทำเอาเรย์ยกคิ้วสูง ' ปกติหมอนี่ไม่กินข้าวเช้านี่หว่า วันนี้มาแปลก ' " เอ่อๆ ไว้เจอกันในห้องเรียน " ส่งยิ้มสายด้วยสายตามีเลศนัยต์ให้เพื่อนสนิทที่นั่งอยู่ แล้วหันมายิ้มหวานให้หญิงสาวอีกที เมื่อเห็นอีกฝ่ายทำหน้านิ่งก็แปลกใจไม่น้อยก่อนเดินออกไป เปล่าหรอกเพราะเธอมองไม่รู้เรื่องว่าอีกฝ่ายแสดงสีหน้ายังไง
พนักงานเสริฟวางอาหารตรงหน้าทั้งสองเป็นข้าวหน้าหมูทอด เขาหยิบตะเกียบส่งให้มาลัย เธอรับเอาไว้แล้วนิ่งอยู่พักหนึ่ง " นิ่งทำไม กินสิ " เขาสั่ง " ไม่มีช้อนเหรอ " " ใช้ตะเกียบไม่เป็นรึไง " " อื้ม... " สั้นๆง่ายๆ เธอใช้ตะเกียบคีมข้าวไม่เป็น แล้วยิ่งมองไม่รู้เรื่องด้วยแบบนี้ คงไม่ได้กินดีแน่นอน เคนตะหยิบช้อนส่งให้เธอ " นี่ช้อน " " อื้ม ขอบใจ " เขามองหญิงสาวใช้ตะเกียบเขี่ยข้าวใส่ช้อนอย่างทุลักทุเล เวลาผ่านไปเกนตะรอจนเธอกินข้าวตรงหน้าหมด แล้วพาเดินลากแขนเธอมาที่เคาน์เตอร์เพื่อจ่ายค่าอาหาร เขาส่งบัตรให้กับพนักงาน " อ่อนี่ ค่าข้าวของฉัน " มาลัยค้นกระเป๋าเพื่อหยิบกระเป๋าเงินแต่เขาคว้ามือเธอเดินออกมาจากร้านก่อน " ..... " " ทำไมล่ะ " " รีบไปกันเถอะ " เมื่ออกจากร้านจู่ๆแขนอีกข้างขอมาลัยก็ถูกกระชากอย่างแรง จนคนตัวสูงหันมามองคิดว่าคนที่เดินตามนั้นสะดุดกับอะไร น้ำเปล่าจากขวดถูกเทราดรดลงบนหัวของหญิงสาวอย่างช้าๆ จนเจ้าตัวหลับตาถอนหายใจเเรงๆออกมา ญี่ปุ่นมุ่งมากมายเข้ามารายล้อมรอดูฉากสำคัญ
| Create Date : 25 พฤษภาคม 2560 |
|
0 comments |
| Last Update : 25 พฤษภาคม 2560 23:36:37 น. |
| Counter : 749 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [
