ณ จุดหมายจะสุขทุกข์แค่ไหน
ต่างกันไปใจคนมุ่งค้นหา
โลกใบนี้ก็เป็นเช่นศาลา
ผู้คนมาอาศัยไม่จีรัง

มิตรภาพก่อตั้งเปรียบนั่งร้าน
แผ่นกระดานลงวางอย่างสร้างสรรค์
มุงหลังคาแสนสวยต่างช่วยกัน
ความผูกพันไม่หมดลดลงเลย

ฉันและเธอทุกคนอยู่ตรงหน้า
ในแววตาทั้งสุขทุกข์เฉลย
พบแล้วพรากจากกันนั้นอย่างเคย
ถ้อยเปรียบเปรยศาลาคลาคล่ำคน

ดังสายลมบรรจบพบเพียงเสี้ยว
พัดประเดี๋ยวผ่านมาอย่าฉงน
บนศาลาริมทางต่างเวียนวน
หลบแดดฝนหล่นเรียงเพียงชั่วคราว

  " สี เ ม จิ ก "