ส ร้ า ง บ้ า น ใ ห้ หั ว ใ จ

หัวใจเหงา เคยหนาวครั้งคราวก่อน  
หัวใจตอนมีรัก เหมือนนักฝัน
หัวใจโกรธ ร้อนเร่าเท่าตะวัน   
หัวใจอันอ่อนล้า ลมพาไป

ใจเดินทางห่างบ้านมานานช้า   
นาฬิกาหมุนเดินเกินนับไหว
จุดหมายเลื่อนเคลื่อนที่หนีหลักไมล์
ลืมถามไถ่ห่วงใยใจตนเอง

ลากใจเดินเรื่อยเปื่อยตามความคิด   
บ้างหล่นติดหล่มล่าง...บ้างลอยเคว้ง
บางคราวสุขยื้อยุดสุดครื้นเครง   
โลกละเลงสีใส่ใจเปียกปอน

ทั้งร้อนหนาวเศร้าสุขทุกข์เปื้อนใจ   
วนเวียนไปเพลิดเพลินเกินถ่ายถอน
คิดสร้างบ้านเรือนให้ใจพักนอน   
หลบแดดร้อนลมหนาวคราวฝนมา

เลยยก จิต ตั้งมั่นค้ำยันเสา   
สติ เอาเติมต่อก่อข้างฝา
ติดประตูหน้าต่างสร้างหลังคา   
พาใจมาอาศัยในบ้านตัว

" สี เ ม จิ ก "