ฉันเดินทางนั่งไปในแท๊กซี่
สักพักมีเรื่องต้องจ้องเหลียวหัน
เกือบเป็นเหตุการณ์ร้ายบ่ายวันจันทร์
รถคันนั้นพุ่งมาตัดหน้าเรา

แท๊กซี่เหยียบเบรคมิด รถชิดกัน
ล้อหยุดพลันรอดพ้นชนกับเขา
คนขับรถตัดหน้า ด่าใส่เอา
คำร้อนเร่าหยาบคายส่ายหัวคลอน

ลุงคนขับแท๊กซี่มีไมตรี
ยิ้มถ้อยทีปราชญ์รู้ครูสั่งสอน
หันมาบอกฉันว่าอย่าอาวรณ์
จงถอดถอนเรื่องเพลียเสียอารมณ์

พร้อมกล่าวว่า ... คนนั้นนั่นมีทุกข์
ไร้ความสุขด้วยขยะกองสะสม
เขาพร้อมทิ้งเพื่อคลายหายเศร้าตรม
เราอย่าก้มหัวรับกลับใส่มา

ชีวิตคนสั้นมากหากคิดไป
อย่าปล่อยให้  "ขยะเขา" เข้ามาหา
"ปฏิกูล"  คือสิ่งทิ้งขว้างปา
ไม่นำพาเก็บใส่ในใจตน

  " สี เ ม จิ ก "