ไดอารี่เล่มบางข้างกระเป๋า
เก็บลงพร้อมเรื่องเล่าเรื่องเราฝัน
รูปภาพถ่ายกาลผ่านเนิ่นนานวัน
พาพบเจอเธอฉันอีกครั้งครา

กระดาษโน้ตจดสวยด้วยลายมือ
ปกด้านในหนังสือเขียนไว้ว่า
“หยิบมาอ่านตอนเหงา”  เมื่อเปิดมา
ลงวันที่ด้านขวาใต้ข้อความ

กล่องดนตรีไขลานวางด้านซ้าย
หมุนทำนองเพลงคล้ายใครเอ่ยถาม
เธอใช่ไหมคือกวีที่งดงาม
สร้างนิยามแห่งรักไว้มากมาย

รู้สึกอยู่อย่างนั้น ฉั น คิ ด ถึ ง
เฝ้าค้นหาคำหนึ่งซึ่งหล่นหาย
จากบทกลอน บทกวี บทนิยาย
คำที่มีความหมายว่ารักกัน

  " สี เ ม จิ ก "