จะรักเธอจนหมดลมหายใจสุดท้าย
เธอ เป็นหนึ่งห่วงที่มากที่สุด หนึ่งห่วงที่แน่นหนา และไม่อยากให้หลุดพ้น
แม่ กลับเป็นห่วงที่สอง อย่างไม่น่าเชื่อ ไม่เคยรักแม่น้อยกว่ารักเธอ แต่ทำไมห่วงที่มีต่อเธอกลับแน่นหนากว่า อาจเพราะเธอยังเยาว์ และเธอเพิ่งเข้ามาในชีวิต
เธอคงเดินได้ไม่มั่นคงนักหากนับจากนี้ไม่นาน คนที่รักเธอมากคนหนึ่งต้องจากเธอไป แต่ละวันของเธอคงโศกสร้อย น้ำตาคงเอ่อล้นเต็มหน่วยตาเธอทุกวัน เธอจะหลับลงได้อย่างไร ถ้าปราศจากโอบอุ่นจากคนที่รักเธอ ที่โอบกอดเธอทุกคืน
แค่นึกภาพน้ำตาเธอหยด หัวใจก็เหมือนวูบไหว ไม่อยากให้ถึงวันนั้น วันที่เธอมีน้ำตา วันที่ไม่มีใครคนหนึ่งเคียงข้าง วันที่เธอต้องอยู่โดดเดี่ยว และเดินตามลำพัง ไม่มีคนคอยกุมมือนุ่มนวลก้าวไปพร้อมกัน
แค่คิด น้ำตาก็เหมือนจะหยด แต่วันเวลาของการจากพรากต้องดำเนินไป ไม่รู้ว่าเมื่อถึงวันนั้น ความรักจะยังจดจำได้จนถึงภพใหม่หรือเปล่า เพราะเข้าใจดีแล้วว่า การจบสิ้นของชีวิต ก็คือการลบลืมความทรงจำทุกอย่าง ทั้งความสุข ความรัก ความเจ็บปวด หลุดพ้นสังขาร ก็หลุดพ้นทุกความรู้สึก
แต่การห่วงเธอมากๆ อาจจะมีผลให้การจดจำนั้นคงอยู่ อยากให้เธอยังอยู่ในทุกความทรงจำ แต่ก็ไม่อาจล่วงรู้ว่า เมื่อวันนั้นมาถึง จะเหลือสิ่งใดติดค้างให้จดจำได้
แต่เธอสิ เธอจะอยู่กับความทรงจำยาวนานบนพื้นโลก เธอจะเจ็บ เธอจะโศกสักแค่ไหน ใครจะช่วยเธอได้
ไม่อยากให้เธอเป็นอย่างนั้น แต่นั่นคือสิ่งที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงหรือห้ามได้ ไม่มีใครห้ามสิ่งใดได้ แม้ขณะนี้ ยังห้ามความคิดที่เกิดขึ้นไม่ได้ ห้ามความรู้สึกใจหาย ห้ามความรู้สึกห่วงใย ห้ามไม่ได้แม้จะเข้าใจการเป็นชีวิตดีแค่ไหน
เพราะยิ่งเข้าใจ ยิ่งรู้ซึ้งถึงการจากพราก ที่ยังคงอยู่ ในทุกนาทีที่ไม่รู้ว่า นาทีไหนความจากพรากจะเกิดขึ้น
แต่ขอให้เธอรับรู้ ไม่ว่านาทีนั้นจะมาถึงรวดเร็วหรือเชื่องช้า ความรักที่มีต่อเธอ ก็ไม่มีวันจบสิ้นไปจากความรู้สึกของฉัน ตราบเท่าที่ยังจดจำได้ ว่าหัวใจของฉันรักเธอมากเพียงใด
ตราบเท่าที่ชีวิตยังมีอยู่ ฉันจะรักเธอจนหมดลมหายใจสุดท้าย ได้โปรดจงรับรู้.
"คนชื่อขลุ่ยเขียน"
เขียนให้คนที่รักที่สุดและยังจะรักที่สุดต่อไป แม้ว่าเธอจะไม่อยู่แล้วก็ตาม
Create Date : 17 มิถุนายน 2550 |
|
4 comments |
Last Update : 17 มิถุนายน 2550 21:52:14 น. |
Counter : 984 Pageviews. |
|
|