|
|
Pitcher&Piano, Richmond 2014
Pitcher&Piano, Richmond 2014
พวกเราขึ้นรถเมล์จาก Kew Garden มาถึง Richmond ใช้เวลาประมาณ 10 นาที
ลงจากรถแล้วเดินสวยๆ หาร้านอาหารริมแม่น้ำ ระหว่างเดินหาร้าน ก็เหมือนเช่นเคยค่ะ นังน้องเนสก็ชักภาพไม่หยุดหย่อนตั้งแต่ลงรถเมลล์...ก้าวข้ามถนน...เดินผ่านสวนสาธารณะ...เจอผู้ชายหล่อ...เจอน้องหมาเดินข้ามถนน...เจอถังขยะ...ตู้โทรศัพท์...ตู้ไปรษณีย์...สะพาน...ต้นไม้...แม่น้ำ...etc.
...ประหนึ่งว่าตัวเองคู่ควรกับทุกอย่าง...
โอ๊ย!!! น้องเนส เจ๊หิวแล้วนะ มัวแต่ถ่ายรูปอยู่ได้ นี่กะจะถ่ายไปรวมเล่มขายคู่กับหนังสือโลกหน้ามีจริงเลยรึไงคะ??
"เสร็จแล้วค่ะ คุณพี่ ขออัพลง IG แป๊ป"
พวกเราเดินเลียบแม่น้ำมาได้ประมาณเกือบ 20 นาที เลือกแล้วเลือกอีก เถียงกันไปเถียงกันมา ในที่สุดก็เลือกเดินร้านเข้าร้าน Pitcher & Piano เพราะเห็นว่าร้านนี้วิวดี อาหารราคาไม่แพง ผู้ชายแน่น แต่รู้สึกจะเป็นเหตุผลหลังสุด ที่พวกเรามีความเห็นตรงกันในการเลือกร้านอาหาร เรื่องรสชาติเอาไว้ทีหลัง ยังไงเย็นนี้ก็ขอดูอาหารตาบ้าง อะไรบ้าง ก่อนหน้านี้ก็จิบชากับคุณปู่ คุณย่ามาตลอดทั้งบ่ายแล้ว
"มาร้านนี้ก็นึกถึงความหลังอีกแล้วอ่ะน้องเนส ตอนซัมเมอร์ที่ผ่านมาผู้ชายอักษรย่อ "B" นัดเจ๊มาเดทที่นี่แหละ แต่นี่พูดเลย...ว่าร้านนี้เค้าบรรยากาศเริดจริงอะไรจริงเหมาะแก่การเคล้าคลออ้อล้อผู้ชายเป็นอย่างยิ่ง โดยเฉพาะยิ่งช่วงซัมเมอร์เวลาที่เจ๊ห่มสั่นนุ่งสั้นเนี่ย ผู้ชายนี่แทบไม่ได้ไม่ได้ทานอาหารเลยค่า
ทำไมเหรอคะ ผู้ชายเค้าหลงไหลในเรียวขาอันงดงามของเจ๊เหรอคะ?? (น้องเนสมองอย่างอิจฉาริษยา)
ป่าว...คือ เจ๊ลืมสั่งอาหารให้เค้าค่ะ...มัวแต่ส่งสายตาล่อลวงพนักงานหนุ่มหล่อที่บาร์น่ะสิ แถมแอบแลกเบอร์กันอีก
แล้วยังไงต่อคะ ควบสอง??"
ก็โดนทุ่นคู่สิคะ ถามได้
เฮ้อ...ดีออก (ถอนหายใจ) ก็เจ๊อ่ะชอบทำตัวแบบนี้ทุกที! มาเดทกับผู้ชายคนหนึ่งแล้วดันไปส่งสายตาให้กับผู้ชายอีกคนหนึ่ง แล้วผู้ชายที่ไหนเค้าจะรับได้ล่ะคะ
พอแล้วค่ะ น้องเนส อย่าตอกย้ำเจ๊ ถือว่าดวงเราไม่ใช่คู่แล้วกัน พูดแล้วก็เครียด งั๊นวันนี้เราเน้นดื่มดีกว่า ทานอาหารนิดหน่อยก็พอนะ เจ๊ไดเอท!"
งั๊นน้องขอ Beef burger ละกันนะคะ
คุณพี่เอา Fish Finger ดีกว่าเบาๆ เดี๋ยวเดินไปสั่งให้ละกันคุณน้อง แต่บอกไว้ก่อนเลยนะคะว่าอาหารร้านนี้ธรรมมะ ธรรมโมมากๆๆๆๆ (ธรรมดามาก) ก็เป็นอาหารสไตล์ผับอังกฤษทั่วไปแหละไม่ได้หวือหวา ฟิวช่งฟิวชั่นอะไรมากมาย แต่ร้านนี้เค้าก็มีเกือบ 20 สาขาเลยนะ แต่จะอยู่ตามต่างจังหวัดมากกว่า หวังว่าเธอคงทานได้นะคะน้องเนส
ได้ค่ะ น้องเป็นคนง่ายๆ คุณพี่"
ค่ะ ง่ายมาก นังน้องเนส ที่ผ่านมา...ง่ายจริงๆ ง่ายทุกขั้นตอน"
ระหว่างรออาหารเรามาเมาท์เรื่องงานในวงการบันเทิงของคุณพี่ต่อดีกว่า...
อย่างที่บอกแหละน้องเนสเส้นทางในวงการบันเทิงเนี่ยมันไม่ได้ง่ายและสวยหรูอย่างที่คิดจริงๆ...
หลังจากที่ละครเมืองมโนถูกปลดกลางอากาศ คุณซูซาน บอยซี่ ก็ต้องงัดกลยุทธ์ต่างๆ นาๆ มาสู้กับละครค่ายเจ๊ไก่ซูซี่ วัลละบี้
อย่างว่านะคะ ค่านิยมคนไทย เค้ายังไม่ค่อยวัดที่ฝีมือการแสดงซักเท่าไหร่ จะเน้นแต่หน้าตาความสวยความขาวใสเป็นหลัก ไม่ได้ใช้นักแสดงมืออาชีพมาเล่นละครหรือละครเวทีแบบที่เมืองนอกซักเท่าไหร่ ส่วนใหญ่ก็จะดึงเด็กๆ สาวๆสวยๆ จากเวทีประกวดร้อง เล่น เต้นระบำ มาแสดงละคร เพื่อเรียกเรตติ้งของละคร เพราะคนไทยยังติดที่ตัวนักแสดงไม่ใช่เนื้อหาละคร
ว่าแล้วก็ขอนอกเรื่องนิดนึงนะ...
เธอว่ามั๊ยว่าสื่อในเมืองไทยเนี่ยไม่ได้ชักจูงให้คนเรามี self-esteem ในตัวเองเลย สื่อมีแต่จะโน้มน้าวและทำให้คนขาดความมั่นใจในตนเอง เหมือนกับเรื่องสีผิว ที่คิดว่าคนไม่ขาว ไม่ใส แล้วต้องดูไม่สวย ไม่เป๊ะ ผู้ชายไม่ชอบ ต้องไม่ได้รับการยอมรับในสังคม??
"อืมก็จริงนะคะ...ดูมีสาระ"
เจ๊เห็นเพื่อนบางคนนะ หน้าตาก็ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่อะไร แต่พอถูกเพื่อนๆ หรือสังคมตำหนิว่ามีจุดด่างพร้อยอย่างนั้นอย่างนี้เท่านั่นแหละ ก็ทำให้ความมั่นใจตัวเองหายไปอย่างน่าเหลือเชื่อ ทั้งที่ชีก็เป็นคนน่ารักสดใสคอยสร้างเสียงหัวเราะให้เพื่อนๆ ตลอดเวลา พอหมดความมั่นใจก็กลายเป็นคนเก็บตัวเงียบ ไม่เข้าสังคม สุดท้ายต้องหนีไปพึ่งหมอศัลยกรรมจนวุ่นวาย
มนุษย์เราทุกคนต้องมีข้อดีหรือจุดเด่นในตัวเองซักข้อแหละ เจ๊เชื่อ เพียงแค่ต้องหาให้เจอและดึงมันออกมาให้ได้ ไม่สวย ไม่ขาว ไม่ใสไม่ใช่ว่าคนจะไม่คบ ยังมีผู้ชายอีกตั้งเยอะที่ชอบคนผิวสีแทน โดยเฉพาะผู้ชายฝรั่งที่แซ่บส์ๆ กว่าผู้ชายไทยเยอะค่ะ!!
"ดูอย่างเจ๊ซิ ถึงไม่สวยมากแต่เจ๊มีความเชื่อมั่นว่าเจ๊มีความเป็นนักแสดง ความเป็นนางแบบอยู่ข้างใน (Born this way เหมือน Lady Gaga) เวลาที่เจ๊ทำงานช่วยพี่ซันนี่แบกสายไฟในกองถ่าย เจ๊ก็จะมโนว่าเหมือนมีไฟส่องมาที่หน้าตลอดเวลา เหมือนตัวเองกำลังอยู่บนเวที เวลาเดินก็จะคิดว่าตัวเองเดินอยู่บนแคทวอล์ค หลังตรงหน้าเชิด จิกเท้าตลอดเวลา"
"อุ๊ยเก๋ค่ะ ความคิดดี ดูมี self-esteem สูงแล้วเป็นไงต่อล่ะคะ คุณซูซาน บอยซี่ ต้องเรียกคุณพี่ให้ไปเล่นบทนางเอกละครเรื่องใหม่แน่เลย??"
ไม่ค่าา.....
.......ปรากฏว่า self-esteem สูงมากกกกก สูงจนโดนไฟดูดค่าาาา................
เจ้มัวแต่เดินเชิดหน้าสะบัดบ๊อบมากเกินไป ลืมไปว่าตัวเองแบกสายไฟอยู่ เลยเดินไปเตะน้ำดื่มนักแสดงหกใส่แผงไฟ ทีนี้ล่ะ งานเข้าไฟดับทั้งกองถ่ายเลยเจ้า!!
"แต่คุณพี่ไม่เป็นไรมากใช่มั๊ยคะ?"
ไม่ไรเป็นค่ะ...ตื่นมาอีกทีก็อยู่ในโรงพยาบาลเลยค่ะ...
แล้วปรากฏว่า "มีอาการสับสนทางเพศค่ะ"
ฮ้าาาาาาาาา *_* (น้องเนสตกใจเสียงหลง) จริงเหรอคะ???
จริงสิเพราะเจ้สับสนว่า...
จะแต่งหญิง...ใส่วิกผมสั้น...วิกผมยาว...ทำนม...แต่งหญิง...วิกผมบ๊อบ...วิกสีทอง...แต่งหญิง...วิกผมสั้น...วิกผมยาว...เดรสสั้น...เดรสยาว...ขนตาปลอม...คับบี...คับซี...แต่งหญิง...โป๊ะ...ไม่โป๊ะ
อุ๊ย...เพ้อแบบนี้อยู่ 3 เดือน ก็เลยได้มาเจอเธอที่นี่แหละค่ะน้องเนสสสสสสสส
"คุณพระ!" สวัสดีแค่นี้ก่อนค่ะ
| Create Date : 19 กุมภาพันธ์ 2557 |
| Last Update : 19 กุมภาพันธ์ 2557 17:55:28 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 1256 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [