ความจริงของนักสร้างภาพ (เมรุมายา)
การถ่ายภาพหนนี้ฉันมีผู้ช่วยเป็นถึงหัวหน้าวิศวกรบริษัทผลิตฮาร์ดดิสก์ ไม่มีอะไรเพื่อนรุ่นพี่เพียงอยากตามมาศึกษาการถ่ายภาพทะเล คล้ายร่ายมนตราเพียงฉันหยิบเลนส์ PCL สวมครอบหน้าเลนส์ทางยาว ภาพท้องฟ้าและผืนน้ำทะเลตรงหน้าก็สดใสปานฤดูร้อนที่แดดสดใส ถ้าถามว่ามันต่างจากภาพจริงที่สายตาปรกติมองเห็นไหม คุณอาจได้คำตอบว่า...ไม่ต่างเท่าไหร่ ฟ้าด้วยสองตาเปล่าก็เป็นสีฟ้าใสค่ะ เพียงแต่ยามถูกบันทึกลงใน CCD สีมันดรอปลงจากความจริง ด้วยลำแสงซึ่งเดินทางผ่านฟ้ามากระทบผิวน้ำนั่นสร้างแสงสะท้อนกลับ คุณสมบัติของเลนส์ PCL จึงมีเพียงการตัดแสงสะท้อนทั้งหลาย จากผิวน้ำ ฝุ่นละออง กระทั่งละอองน้ำในอากาศ หลังจากถ่ายภาพเมื่อเย็นเสร็จฉันรีบโหลดภาพลงคอมพ์ให้เจ้าของงานดู รอยยิ้มพึงพอใจนั่นบอกโดยอัตโนมัติว่า ชุดนี้ไม่ต้องเสียเวลาถ่ายซ่อม ฉันแกล้งถามกลับไปว่า หากคนดูภาพแล้วเห็นความงามอย่างที่ฉันถ่ายทอด ทว่าเวลามาดูจริงๆ ภาพที่สายตาเห็นไม่เท่าภาพถ่ายซึ่งฉันบันทึก เขาจะหาว่าฉันเป็นพวก นักสร้างภาพ หรือเปล่า
หลายต่อหลายครั้งยามออกทริปสอนถ่ายภาพ คำถามหนึ่งที่ได้ยินประจำคือ ทำอย่างไรจะถ่ายภาพได้สวยบ้าง ฉันมักตอบไปว่าส่วนประกอบหนึ่งขึ้นอยู่กับเทคนิคซึ่งสอนกันได้ และอีกส่วนเป็นเรื่องของมุมมอง อันเป็นมุมส่วนตน มันขึ้นอยู่กับว่า...มุมมองของคุณต่อโลกใบนี้เป็นเช่นใด และคุณอยากถ่ายทอดสิ่งใดออกมา เสียงนักเรียนคนหนึ่งถามฉันว่า หากภาพถ่ายนั้นสวยกว่าที่สายตาปรกติเห็น ภาพไหนคือความจริง ภาพไหนคือความลวง คำตอบจากฉันคือ...ทุกอย่างล้วนเป็นความลวง ลวงให้เราเกิดความรู้สึกไปกับภาพที่เห็น และทุกอย่างล้วนเป็นความจริง จริงในโลกทัศน์ที่แต่ละคนสร้างขึ้นมาห่อหุ้มจิตใจอันเปราะบางของตน
ฉันนึกถึงคำโปรยบนปกหลังของหนังสือเล่มหนึ่ง มายา คือ ความลวง เมรุ คือ ความจริงที่เจอ หนังสือเล่มนี้มีชื่อว่า เมรุมายา เขียนโดย ศันสนีย์ ศีตะปันย์ สิบสองเรื่องสั้นของผู้หญิงซึ่งมีลีลางดงามดั่งดอกไม้ต่างสายพันธุ์ ตั้งแต่เกิดจนถึงวันนี้ชีวิตฉันเดินผ่านความตายมามาก และเฉียดตายด้วยตนเองก็หลายครั้ง...หลังอุบัติเหตุทางทะเลหนสุดท้ายที่รอดมาได้ ฉันบอกแม่ว่า ชีวิตมนุษย์เมื่อถึงคราวมันก็ต้องตาย เพราะฉะนั้นหากฉันเป็นอะไรไปอย่ายื้อยุดฉุดดึงสัญญาณชีพฉัน ด้วยกลัวความเสียใจจากการดับสลายของชีวิต เพราะไม่ว่าอย่างไรเราต้องตายอยู่ดี ต่างกันเพียงเวลาเท่านั้นเอง ดูเหมือนแม่จะเข้าใจได้ดี ทว่ายังห่วงทุกครั้งที่ฉันก้าวออกจากบ้าน หลังอ่านหนังสือเล่มนี้จบฉันอยากให้ทุกคนที่รู้จัก โดยเฉพาะผู้หญิงไอ้อ่านหนังสือเล่มนี้ไปกับฉัน ฉันอยากให้คุณเห็นหัวใจของมนุษย์เพศแม่ในเรื่อง อะนีฆา-มายา ภาพเปลือยอันเจ็บปวดจาก เกือกหนังแท้ ความรู้สึกอยากร้องขอปาฎิหารย์ให้กับ คลื่น บางความจริงที่ปฎิเสธไม่ได้อันน่าสะอิดสะเอียนใน ของสดความรักแสนงดงามต่างบ้านต่างเมือง ณ โบริวาจ หรือการเรียนรู้ความรู้สึกภายในตนของหญิงสาวคนหนึ่งจาก หยาดรัก นี่เป็นเพียงหกเรื่องสั้นแรกที่ฉันพาความรู้สึกตนเองมาสร้างเป็นอักษรให้คุณเห็น หากอยากรู้ครึ่งหลังเป็นเช่นไร...คุณต้องลองหาคำตอบด้วยตนเอง
ก็เหมือนภาพถ่ายที่ฉันกดชัตเตอร์ที่คุณว่าสวยนักสวยหนา ถ้าไม่เห็นด้วยตาตนเอง คุณจะคิดว่าภาพนั้น จริง หรือ ลวง
Create Date : 06 มิถุนายน 2551 |
Last Update : 6 มิถุนายน 2551 14:54:35 น. |
|
18 comments
|
Counter : 772 Pageviews. |
|
|
ไปเช็คอุปกรณ์ก่อนล่ะค่ะ
ถ้าเมื่อกี้ตอนอ่านไม่ได้เปิดลำโพง
ช่วยเปิดลำโพงฟังเพลงด้วยนะคะ
หนังสือเดินทาง Volume 5 พร้อมออกเดินทางสัปดาห์หน้า
พร้อมโปสการ์ดทำมือจากเกาะหมาก
สนใจโปสการ์ดติดต่อสอบถามหลังไมค์ค่ะ