ความจริงของนักสร้างภาพ (เมรุมายา)




การถ่ายภาพหนนี้ฉันมีผู้ช่วยเป็นถึงหัวหน้าวิศวกรบริษัทผลิตฮาร์ดดิสก์
ไม่มีอะไรเพื่อนรุ่นพี่เพียงอยากตามมาศึกษาการถ่ายภาพทะเล
คล้ายร่ายมนตราเพียงฉันหยิบเลนส์ PCL สวมครอบหน้าเลนส์ทางยาว
ภาพท้องฟ้าและผืนน้ำทะเลตรงหน้าก็สดใสปานฤดูร้อนที่แดดสดใส
ถ้าถามว่ามันต่างจากภาพจริงที่สายตาปรกติมองเห็นไหม
คุณอาจได้คำตอบว่า...ไม่ต่างเท่าไหร่
ฟ้าด้วยสองตาเปล่าก็เป็นสีฟ้าใสค่ะ
เพียงแต่ยามถูกบันทึกลงใน CCD สีมันดรอปลงจากความจริง
ด้วยลำแสงซึ่งเดินทางผ่านฟ้ามากระทบผิวน้ำนั่นสร้างแสงสะท้อนกลับ
คุณสมบัติของเลนส์ PCL จึงมีเพียงการตัดแสงสะท้อนทั้งหลาย
จากผิวน้ำ ฝุ่นละออง กระทั่งละอองน้ำในอากาศ
หลังจากถ่ายภาพเมื่อเย็นเสร็จฉันรีบโหลดภาพลงคอมพ์ให้เจ้าของงานดู
รอยยิ้มพึงพอใจนั่นบอกโดยอัตโนมัติว่า ชุดนี้ไม่ต้องเสียเวลาถ่ายซ่อม
ฉันแกล้งถามกลับไปว่า หากคนดูภาพแล้วเห็นความงามอย่างที่ฉันถ่ายทอด
ทว่าเวลามาดูจริงๆ ภาพที่สายตาเห็นไม่เท่าภาพถ่ายซึ่งฉันบันทึก
เขาจะหาว่าฉันเป็นพวก
‘นักสร้างภาพ’ หรือเปล่า



หลายต่อหลายครั้งยามออกทริปสอนถ่ายภาพ
คำถามหนึ่งที่ได้ยินประจำคือ “ทำอย่างไรจะถ่ายภาพได้สวยบ้าง”
ฉันมักตอบไปว่าส่วนประกอบหนึ่งขึ้นอยู่กับเทคนิคซึ่งสอนกันได้
และอีกส่วนเป็นเรื่องของมุมมอง อันเป็นมุมส่วนตน
มันขึ้นอยู่กับว่า...มุมมองของคุณต่อโลกใบนี้เป็นเช่นใด
และคุณอยากถ่ายทอดสิ่งใดออกมา
เสียงนักเรียนคนหนึ่งถามฉันว่า
“หากภาพถ่ายนั้นสวยกว่าที่สายตาปรกติเห็น
ภาพไหนคือความจริง ภาพไหนคือความลวง”

คำตอบจากฉันคือ...ทุกอย่างล้วนเป็นความลวง
ลวงให้เราเกิดความรู้สึกไปกับภาพที่เห็น
และทุกอย่างล้วนเป็นความจริง
จริงในโลกทัศน์ที่แต่ละคนสร้างขึ้นมาห่อหุ้มจิตใจอันเปราะบางของตน





ฉันนึกถึงคำโปรยบนปกหลังของหนังสือเล่มหนึ่ง
มายา คือ ความลวง
เมรุ คือ ความจริงที่เจอ

หนังสือเล่มนี้มีชื่อว่า ‘เมรุมายา’ เขียนโดย ศันสนีย์ ศีตะปันย์
สิบสองเรื่องสั้นของผู้หญิงซึ่งมีลีลางดงามดั่งดอกไม้ต่างสายพันธุ์
ตั้งแต่เกิดจนถึงวันนี้ชีวิตฉันเดินผ่านความตายมามาก
และเฉียดตายด้วยตนเองก็หลายครั้ง...หลังอุบัติเหตุทางทะเลหนสุดท้ายที่รอดมาได้
ฉันบอกแม่ว่า “ชีวิตมนุษย์เมื่อถึงคราวมันก็ต้องตาย
เพราะฉะนั้นหากฉันเป็นอะไรไปอย่ายื้อยุดฉุดดึงสัญญาณชีพฉัน
ด้วยกลัวความเสียใจจากการดับสลายของชีวิต
เพราะไม่ว่าอย่างไรเราต้องตายอยู่ดี ต่างกันเพียงเวลาเท่านั้นเอง”

ดูเหมือนแม่จะเข้าใจได้ดี ทว่ายังห่วงทุกครั้งที่ฉันก้าวออกจากบ้าน
หลังอ่านหนังสือเล่มนี้จบฉันอยากให้ทุกคนที่รู้จัก
โดยเฉพาะผู้หญิงไอ้อ่านหนังสือเล่มนี้ไปกับฉัน
ฉันอยากให้คุณเห็นหัวใจของมนุษย์เพศแม่ในเรื่อง ‘อะนีฆา-มายา’
ภาพเปลือยอันเจ็บปวดจาก ‘เกือกหนังแท้’
ความรู้สึกอยากร้องขอปาฎิหารย์ให้กับ ‘คลื่น’
บางความจริงที่ปฎิเสธไม่ได้อันน่าสะอิดสะเอียนใน ‘ของสด’ความรักแสนงดงามต่างบ้านต่างเมือง ณ ‘โบริวาจ’
หรือการเรียนรู้ความรู้สึกภายในตนของหญิงสาวคนหนึ่งจาก ‘หยาดรัก’
นี่เป็นเพียงหกเรื่องสั้นแรกที่ฉันพาความรู้สึกตนเองมาสร้างเป็นอักษรให้คุณเห็น
หากอยากรู้ครึ่งหลังเป็นเช่นไร...คุณต้องลองหาคำตอบด้วยตนเอง






ก็เหมือนภาพถ่ายที่ฉันกดชัตเตอร์ที่คุณว่าสวยนักสวยหนา
ถ้าไม่เห็นด้วยตาตนเอง คุณจะคิดว่าภาพนั้น
‘จริง’ หรือ ‘ลวง’







Create Date : 06 มิถุนายน 2551
Last Update : 6 มิถุนายน 2551 14:54:35 น. 18 comments
Counter : 772 Pageviews.

 
ใกล้ได้เวลาแสงเย็นอีกแล้ว
ไปเช็คอุปกรณ์ก่อนล่ะค่ะ
ถ้าเมื่อกี้ตอนอ่านไม่ได้เปิดลำโพง
ช่วยเปิดลำโพงฟังเพลงด้วยนะคะ


หนังสือเดินทาง Volume 5 พร้อมออกเดินทางสัปดาห์หน้า
พร้อมโปสการ์ดทำมือจากเกาะหมาก
สนใจโปสการ์ดติดต่อสอบถามหลังไมค์ค่ะ



โดย: นกที่ไม่มีเสียง วันที่: 6 มิถุนายน 2551 เวลา:14:59:38 น.  

 
เห็นภาพแล้ว อยากไปติดเกาะมั่งจังค่ะ...


โดย: แพนด้ามหาภัย วันที่: 6 มิถุนายน 2551 เวลา:15:30:53 น.  

 
ต้องไปหามาอ่านบ้างแล้ว


โดย: larnkawee วันที่: 6 มิถุนายน 2551 เวลา:15:55:53 น.  

 
สวัสดีคะและก็ยินดีที่ได้รู้จักคะ ขอบคุณนะคะที่แวะไปเยี่ยมที่บล็อก

ใหม่ปลูกเจ้าต้นพวกนี้เป็นรอบที่ 3 แล้วคะแต่ละรอบไม่ตาย ก็โดนนกจิก ไม่รู้ว่าคราวนี้จะรอดมั้ย ลุ้นอยู่คะ

จริงคะที่ว่าทุกอย่างเปรียบเสมือนความลวง แม้เราจะมองด้วยสายตา แต่เรากลับใช้ใจคิด


โดย: me myself and mai วันที่: 6 มิถุนายน 2551 เวลา:16:53:13 น.  

 
คืบก็ทะเล ศอกก็ทะเล...แต่ยังไง้ -บังไง...ทะเลนี้ก็มีมนต์ไม่เคยเสื่อมคลาย...

อยากไปทะเลมั่งจัง


โดย: แม่ไก่ วันที่: 6 มิถุนายน 2551 เวลา:18:27:43 น.  

 
ใช่ค่ะ...คืบก็ทะเล ศอกก็ทะเล

เห็นทะเลแล้วเริ่มเกิดอาการจะเป็นจะตายขึ้นมาอีกแล้วค่ะ


โดย: นกที่ไม่มีเสียง วันที่: 6 มิถุนายน 2551 เวลา:21:23:34 น.  

 

emoemoemoemoemo


แวะมาเยี่ยมกันนะคะ
ขอบคุณที่ไปเยี่ยมกันนะคะ นกอะไรหว่าไม่มีเสียง อิอิ



โดย: หอมกร วันที่: 6 มิถุนายน 2551 เวลา:23:11:18 น.  

 
แวะมาก่อนนอน


โดย: larnkawee วันที่: 6 มิถุนายน 2551 เวลา:23:21:06 น.  

 

แวะมาดูรูปถ่ายสวยๆค่ะ
ราตรีสวัสดิ์ค่ะ "คุณนักสร้างภาพ"


โดย: พูษรี วันที่: 6 มิถุนายน 2551 เวลา:23:39:57 น.  

 
ลานเทวา...อ้ะนี่ก่อนนอน ไม่เข้ากันหรอกกับน้ำตาดาวแต่มันเศร้าดี

ฟ้าร้าวเดือนดาวหล่น
แลสายชลก็ซ่านไหล
ผืนหล้าพลอยอาลัย
ประเลงคร่ำและร่ำครวญ

อกเอยหัวอกแม่
สิแปล้ทุกข์ระทมทวน
ดวงใจแม่เจียนจวน
จะขาดแล้วนะพ่อเอย




โอ้...เศร้าเหลือที่จะเอ่ยเห็นทีคงได้หลับทั้งน้ำตา


โดย: นกที่ไม่มีเสียง วันที่: 7 มิถุนายน 2551 เวลา:0:15:52 น.  

 
หลงรักพระอาทิตย์ตกดินเสมอๆ ค่ะ แม่นก
เป็นความลวงแห่งแสงสี ที่ตอกย้ำความจริง
ว่าทุกสิ่งมีเกิดมีดับ...

ปล.คุณแม่นกสนใจจะรับประวัติย่อของเกือบทุกสิ่งฯ
ไว้ไหมคะ จะส่งไปให้ค่ะ

อ้อน


โดย: BeCoffee วันที่: 7 มิถุนายน 2551 เวลา:0:22:30 น.  

 
ภาพสวย มากๆ


โดย: bestphuket วันที่: 7 มิถุนายน 2551 เวลา:11:03:42 น.  

 
เคยอ่านสำนวนคุณศันสนีย์ จากหนังสือเล่มหนึ่ง
ชื่อความรัก 10 แบบอะไรนี่แหล่ะค่ะ

เห็นเล่มนี้แล้วเหมือนกัน
ยังไม่ได้ลองอ่านเลย


โดย: grappa วันที่: 7 มิถุนายน 2551 เวลา:12:38:42 น.  

 
ฉันแน่ใจว่าฟ้าของคุณน่าจะสวยกว่าของฉัน

ฟ้าที่นี่เริ่มหม่นค่ะ

รูปทะเลสวยหยาดหยด สักวันฉันคงได้ตะกาย
ไปเกาะหมาก



โดย: บี (bewae1001 ) วันที่: 7 มิถุนายน 2551 เวลา:16:43:34 น.  

 
หมดแรง...งดถ่ายภาพแสงเย็นหนึ่งวัน

คุณอ้อน...จริงๆ เหรอ ส่งให้อ่านจริงๆ เหรอ ไม่ใช่ลวงเราน่ะ

grappa...ส่งให้อ่านมั้ยคะพี่ เล่มนี้ดีจริงๆ ลุ้นให้ติดซีไรต์

คุณบี...ถ้าคุณคิดจะมาเกาะหมาก ขอแนะนำว่าให้มากับคนรู้ใจเป็นดีที่สุด
ไม่อย่างนั้นคุณจะเหงาและคิดถึงใครคนนั้นสุดกู่อย่างที่ฉันเป็น
สถานที่สวยๆ และโรแมนติคอย่างนี้ อย่าได้ริอ่านมาทดสอบความเข้มแข็งของหัวใจเชียว


โดย: นกที่ไม่มีเสียง วันที่: 7 มิถุนายน 2551 เวลา:17:32:50 น.  

 
ภาพสวยเชียวครับ
หนังสือปกนี้ไม่เคยเห็นเลย
น่าอ่านเชียวครับ

ป.ล.ใช่แล้วครับวัดอัมพวัน
ติดแม่น้ำ ไม่แน่ใจแม่น้ำอะไรเหมือนกัน

คุณทำให้นึกได้ว่าไปรอบนี้
ลืมเดินเลียบแม่น้ำเลย...


โดย: ชรันจ์ วันที่: 7 มิถุนายน 2551 เวลา:20:36:58 น.  

 
‘นักสร้างภาพ’...คำนี้..เหมือนไม่น่าฟัง
แต่พอมาอยู่มนรีวิวนี้..กับเรื่องราวและเรื่องเล่าของคุณนก
คำนี้..กลับทำให้จินตานาการตามไป...กลายเป็นคำน่ารักไปซะอีกนะเนี่ย

หนังสือ..ไม่เคยอ่านเลยค่ะ..เล่มนี้
ส่วนภาพถ่าย..สีจัดจ้านดีจังเลยค่ะ..นั่นสินะ
ตกลงว่าภาพนี้....จริงหรือลวง


โดย: nikanda วันที่: 8 มิถุนายน 2551 เวลา:4:57:08 น.  

 
ภาพสวยน่าไปเที่ยว นะครับ

หนังน่าดู สบายดี .............หลวงพระบาง


โดย: เพกร วันที่: 8 มิถุนายน 2551 เวลา:8:27:08 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

นกที่ไม่มีเสียง
Location :
ยะลา Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]





เยาวชนนักเขียนชายแดนใต้

Group Blog
 
<<
มิถุนายน 2551
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
2930 
 
6 มิถุนายน 2551
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add นกที่ไม่มีเสียง's blog to your web]
Links
 

MY VIP Friend

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.