Bloggang.com : นกที่ไม่มีเสียง : เศษส่วนปริศนา (รูปรัก)

เศษส่วนปริศนา (รูปรัก)

เที่ยงที่ผ่านมาฉันมีนัดดูหนังเรื่อง "รัก-สาม-เศร้า" ของผู้กำกับยุทธเลิศ
เวลาดูหนังฉันชอบที่จะรับรู้ไปพร้อมการบอกเล่าของหนัง
จึงไม่เคยสนใจเรื่องย่อมากมายที่ปลิวว่อนในอินเตอร์เน็ต
ไม่รู้มาก่อนกระทั่งว่ายุทธเลิศจับชีวิตช่วงที่เรียนมัณฑนศิลป์มาใส่ลงบทภาพยนตร์
เพราะงั้นเมื่อเจอฉากภายในรั้วศิลปากรจึงน้ำตาตกโดยไม่ทันตั้งตัว
ทั้งสวนแก้วที่กรุ่นกลิ่นแก้วหอมกำจายในความทรงจำ
ทั้งงานปั้นเด็กหญิงกระโดดเชือก ของศิลปินหญิงมิวเซียม ยิบอินซอย
ไม่มีครั้งไหนที่ฉันเข้าไปชมงานนิทรรศการหรือแวะซื้อสีหรือเฟรมผ้าใบ
ที่ฉันไม่แวะนั่งสำรวจจิตใจตนเองใต้ต้นแก้วอายุร้อยกว่าปีนี่

"รัก" ในชีวิตมนุษย์หามีมิติเดียวไม่
ในหนังรักสามเส้าจึงฉายให้เห็นภาพรักหลากรูป
เช่นเดียวกับหนังสือรวมเรื่องสั้น "รูปรัก" ของ วรภ วรภา
ในหนึ่งชีวิตที่มีเราต่างมีปฎิสัมพันธ์กับคนต่างรูปแบบ
ทว่าในปฎิสัมพันธ์รักกับคนพิเศษของใจนั้น
เราต่างวาดและหวังให้มันสวยสดงดงาม
ทว่าในความเป็นจริง ใครบ้างจะได้ทุกอย่างดังฝัน
และเมื่อรูปรักเผยตน บางคนเผลอปล่อยความชิงชัง
ออกมาเพ่นพ่านในความรู้สึกดีดีที่เคยมีมา

ความรักมีพลังอันยิ่งใหญ่ฉันเชื่อเช่นนั้น
มันทำให้คนที่หมดหวังในการมีชีวิตอย่างฟ้าจาก "รัก-สาม-เศร้า"
ยอมดื่มฉี่ตนเพียงเพื่อหวังต่อลมหายใจ
ให้ได้มีโอกาสจับจ่ายช่วงเวลาแห่งรักกันคนที่เธอรัก
มันทำให้ตัวละครอย่าง แอกเนส ในเรื่องสั้น รอยใจ จากหนังสือรูปรัก
ลุกขึ้นมาแต่งตัวสวยไปงานเลี้ยงรุ่น
เพื่อกลับไปพบรักเก่าที่หลุดลอยในจังหวะที่รักปัจจุบันเริ่มคลายตัว
มันทำให้หญิงสาวซึ่งรักการสื่อสารด้วยภาพถ่าย
หันมาขีดเขียนบทกวีสื่อแทนความรู้สึก...รัก...
มันทำให้หญิงสูงวัยคนหนึ่งซึ่งไม่ชอบขับรถ
ขับรถยนตร์คันที่หวังซื้อมาดึงใจลูกสาวไปจ่ายตลาด
เพราะอยากทำ "ของโปรด" ให้กับลูกสาวซึ่งโทรบอกว่าจะกลับบ้าน
มันทำให้ชายหนุ่มคนหนึ่งพยายามสรรหาเรื่องราวแปลกใหม่
มาเล่าให้หญิงสาวที่หลงรักฟังเพียงหวังพิชิตใจเธอ
ฯลฯ

"รัก-สาม-เศร้า" บอกฉันว่าในหนึ่งชีวิตที่มีเรามีเวลาไม่เท่ากัน
และเราล้วนมีเวลาแค่เล็กน้อยในการหายใจบนโลกใบนี้
หากอยากทำอะไร...จงทำเสีย
หากอยากรักใคร...ก็จงรัก
ขอเพียงอย่างเดียว...นั่นคือ...
การกระทำทั้งหมดควรตั้งอยู่บนพื้นฐานไม่ทำร้ายกันและไม่เห็นแก่ตัว

"รูปรัก" เองก็พาฉันไปพบความรักในรูปแบบหลายหลาก
ทุกความรักล้วนมีเส้นทางโบยบินเป็นของตนเอง
เพราะรายละเอียดปลีกย่อยของแต่ละคนนั้นแตกต่างกันเหลือคณา
หลังผ่านการเติบโตในความรักเพิ่มอีกหนึ่งขีดขั้น
ฉันพบจุดสมดุลอย่างหนึ่งในความรักของตน
นั่นคือยังคงใช้หัวใจนำทางความรู้สึก
หากแต่ก็ใช้ความคิดเรียกสติให้อยู่กับตนในทุกทีที่รัก

เมื่อเย็นขณะขับรถฝ่าฝนกลับบ้าน
ฉันนึกทบทวนถึงความรักที่ผ่านเข้ามาในชีวิต
แต่ละภาพนั้นคือเศษส่วนปริศนาในความทรงจำ
ซึ่งวางต่อกันได้เป็นตัวฉันอย่างที่คุณเห็นในวันนี้
และเช่นเดียวกับโปสการ์ดที่ส่งให้หมุดหมายความรู้สึก
โปสการ์ดแต่ละแผ่นล้วนมีปริศนาความรู้สึกซุกซ่อน
และจากเศษส่วนปริศนาแต่ละแผ่น
หากนำมาเชื่อมโยงต่อกันความรู้สึกของฉันจะเผยให้รับรู้
โธ่...ผู้หญิงที่อ่อนในความหวานอย่างฉันก็ต้องหาบางอย่าง
ทดแทนคำพูดที่ไม่อาจเอื้อนเอ่ยสิจริงไหม
จากนั้นฉันถามตนเองว่าต้องการให้รักออกมาในรูปใด
สายฝนและลมแรงโหมกระหน่ำทำให้ที่ปัดน้ำฝนหย่อนประสิทธิภาพ
เส้นทางข้างหน้ายังคงพร่ามัว มองเห็นได้เพียงระยะใกล้
ฉันเพ่งสายตาและพบว่ารูปรักของตนไม่ต่างจากภาพนอกกระจกเลย!!!

Create Date : 17 มิถุนายน 2551

Last Update : 19 มิถุนายน 2551 22:49:55 น.

50 comments

Counter : 990 Pageviews.

เพลงในบล็อกไม่เกี่ยว
แค่อยากเปิดให้เจ้าของโปสการ์ดฟัง
และเปิดเพราะคิดถึงเพื่อนที่แต่งเพลงนี้

"ฉันรักเธอ...ฉันรักเธอ...รักเกินอธิบาย
คิดถึงเธอ...คิดถึงเธอเหลือเกิน...แค่เพียงอยากให้เธอได้รู้"

มานั่งลุ้น...จะมีใครอยากได้โปสการ์ดจากเรามั้ยนะ