|
A Short Journey Filled With Good Memory
เย็นไหนที่อากาศร้อนมาก แล้วโทฟูมีทีท่าอยากจะออกจากบ้านทันทีที่เห็นแม่กลับมาถึงบ้าน เราก็จะพากันไปเดินเล่นในพาร์คที่มีทางเดินลงไปในป่าที่มีต้นไม้ใหญ่ให้ความร่มรื่นและเย็นสบายกว่าบริเวณที่เป็นสนามโล่งๆ
เตรียมตัวเต็มที่เลยโทฟู
โทฟูชอบทำท่าทางให้หัวเราะออกมาได้เสมอๆ เธอได้ยินเสียงคนเดินคุยกันอยู่ด้านล่าง อยากรู้ขนาดไปเกาะก้อนหินเพื่อชะโงกลงไปมองว่าเขาทำอะไรกัน
ไปเดินอย่างนี้แม่ได้ออกทั้งกำลังขาและกำลังแขน เพราะถ้าโทฟูไม่ก้มหน้าก้มตาเดินดมๆพื้นจนบางทีจะออกนอกเส้นทาง เธอก็จะเดินกึ่งวิ่งฉุดกระชากลากแม่ให้เร่งสปีดให้เท่าเธอ ใครมาเดินใกล้ๆเราคงรำคาญ เพราะจะมีเสียงแม่เย้วๆให้โทฟูหยุดบ้าง ผ่อนฝีเท้าลงบ้างตลอดทาง
เดินลงไปผ่านสะพานไปบริเวณที่เป็นลำธาร
ปีที่แล้วโทฟูได้ลงเล่นน้ำที่ลำธารนี้โดยบังเอิญ เพราะแม่พาสองหนุ่มมาเดินเล่นด้วยกัน แล้วสองคนนั้นขอลงไปเดินลุยน้ำเล่น พอโทฟูเห็นพี่ๆลงน้ำเธอก็กระโจนตามลงไปเฉยเลย ครั้งนี้พอไปเห็นน้ำอีก ก็ต้องยื้อเธอไว้สุดกำลัง สุดท้ายทำเสียงดุสั่งให้นั่งลง โทฟูได้แต่นั่งมองน้ำในลำธารตาละห้อย คงอยากลงไปใจจะขาด
พอกลับขึ้นมาถึงบริเวณที่เป็นสวนด้านบน โทฟูก็โดนแม่บังคับขืนใจให้นั่งเป็นนางแบบ (หน้าตาฟ้องมากๆว่าหนูไม่เต็มใจ)
โทฟู: เฮ้อ เมื่อไหร่แม่จะรู้ซักทีว่าฟูชอบโพสรูปในแนวนี้
เมื่อลิ้นห้อยออกมาจนเกือบจรดพื้นก็สมควรแก่เวลาที่จะพากันกลับแล้ว
| Create Date : 10 สิงหาคม 2549 |
|
6 comments |
| Last Update : 10 สิงหาคม 2549 21:49:59 น. |
| Counter : 602 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
หมาเมืองไทย ได้แต่เดินตามตรอกซอกซอย ดมต้นหญ้าริมรั้ว
โอกาสที่เท้าจะได้แตะสนามหญ้านั้นช่างหายาก ฮือ
แต่ถึงอย่างงั้น ก็เหนื่อยลิ้นเบี้ยวได้เหมือนกันนะจ๊ะ 55555
ฟู: แม่เลือกเอานะ จะให้ฟูลงลำธารหรือลงปลักโคลน เลือกมาซักอย่าง
(แต่ฟูก็ถามไปงั้น หนูจะลงทั้งสองอย่างแหละ)