Oh baby, if i was your lady, I would make you happy. I’m never gonna leave, never gonna leave.
Group Blog
 
<<
เมษายน 2550
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
2930 
 
7 เมษายน 2550
 
All Blogs
 
...คำสารภาพของแร่ดแคระ..



มะวานไปงานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติ
ได้หนังสือ ชีวิต 150 CM เล่ม 2 มาฮ่ะ
เป็นเหมือนไดอารี่ มีภาพการ์ตูนประกอบ
เขียนโดย Takagi Naoko
เล่มนี้ปกสีสันสดใสกว่าเดิม
ลองไปหามาอ่านดูนะ

เป็นแฟนมาตั้งกะเล่มแรก

เนื่องจากเนื้อหาโดนใจเหลือเกิน
เล่มสองก็ยิ่งอ่านแล้วยิ่งโดนเข้าไปใหญ่
เรื่องราวรันทดมันค่อนข้างใกล้เคียงชีวิตจริงของอิชั้น


ถึงจะไม่ได้สูงแค่ 150 เป๊ะ
แต่ก็สูงอยู่ในข่ายไม่เกิน 160 ซักทีทั้งปีทั้งชาติ
เจอเพื่อนที่ไหนก็สูง 160 ขึ้นไปทั้งนั้น
เราเลยกลายเป็นคนเตี้ยกว่ามาตรฐาน(ของคนรอบข้าง)
อยู่ในหมู่แร่ด ก็กลายเป็น ..แร่ดแคระ..


จะมีก็แต่ช่วงมหาลัย ที่เจอเพื่อนตัวเท่าๆ กัน
คนเตี้ยกว่าก็มี หลายคนด้วย
คิดว่ารอดแล้วเว้ย...ยังไงเราก็ไม่ใช่ไอ้เตี้ยแล้วล่ะวะ
แต่สุดท้ายมันก็ยังไม่ใช่เรื่องดี
เพราะพออยู่รวมกันหลาย ๆ คน
มองไปทางไหนก็มีแต่คนตัวเตี้ยเท่ากันหมด
ชาวบ้านเค้าก็เอามาล้อกันสนุกสนาน
ว่าพวกเรามาจากเมืองคนแคระ

หนีไม่พ้นโดนด่าว่าเตี้ยอยู่ดี แม่ม..

อ่านหนังสือเล่มนี้แล้วก็ซึ้งไปขำไป
เพราะมันเป็นเรื่องจริงที่คนเตี้ยอย่างเราได้เจอเหมือนกัน

อย่างเช่น เวลาขึ้นรถไฟฟ้า..

ปกติใส่รองเท้าส้นสูง จะโหนจะจับอะไรก็ไม่รู้สึกว่ามันเป็นปัญหา
เพราะว่าโหนถึงทุกที
จนกระทั่ง..

ใส่รองเท้าแตะขึ้นรถไฟฟ้า
เอามือโหนห่วงแล้วรู้สึกว่าตึงจนสุดแขน..
ดูทรมานชอบก๊น
เลยเลื่อนมือลงมา..
รูดเสาเอาก็ได้วะ

ยิ่งเวลาเร่งด่วน คนขึ้นรถไฟฟ้าเยอะ ๆ
แล้วยังไปยืนอยู่อิตรงที่ว่างใกล้รอยต่อระหว่างโบกี้
ที่มันว่างเยอะ ก็ทำให้เราชะล่าใจ
ที่ไหนได้ เฮ้ย เข้าไปไม่ถึงเสาว่ะ จิ๊บหายแล้ว
เอาวะ จับห่วงก็ยังดี..
แหงนหน้าขึ้นไป ทันใดนั้น
เฮ้ยอีกที ..
มันไม่มีห่วงให้จับว่ะ มันมีแต่ราวซึ่งอยู่สูงมากอะ
เลยต้องใช้วิชานินจาทรงตัวโดยไร้ที่จับ
อาศัยว่าคนมันเบียด ๆ กันจะล้มก็ยังมีคนข้าง ๆ
คอยดัน
ค่อยยังชั่วหน่อย

แต่ต้องระวังให้ดี เพราะพอถึงสถานียอดนิยม
คนจะลงกันหมด
แล้วเราจะถูกดันออกนอกตัวรถ
หรือไม่ก็ล้มหัวทิ่มเอาง่าย ๆ
แบบว่า เคยมาแล้วอะ..

รถแน่น ๆ บางทีก็โดนปลายผมคนผมยาว
สะบัดผ่านหน้าผ่านตา ทิ่มจมูกมั่ง
ผมมันก็ไม่ได้หอมกันทุกคนชิมิ ฮึ่ม
รู้ตัวว่าไว้ผมยาวก็สระบ่อย ๆ สิฟวะ
เห็นใจคนเตี้ยที่ต้องยืนใกล้ ๆ มั่ง


ซื้อเสื้อผ้ามา บางทีมันก็ไม่ค่อยจะพอดี
ปัญหาเยอะสุดเลยก็คือกางเกง
สมัยกางเกงขาม้าขากระดิ่งยังฮิต (ต๊าย เกิดทัน)
หุ่นไม่ให้แต่ใจรัก อยากใส่ก็เลยต้องไปตัดขา
ตัดไปตัดมา อ้าว กระดิ่งตูหายไปไหนล่ะ
กลายเป็นขากระบอกซะเฉย


กางเกงสี่ส่วน ใส่แล้วเป็นกางเกงขายาวเต่อข้อเท้า
กางเกงห้าส่วน ใส่แล้วเป็นกางเกงขายาวเหยียบส้น
ก็แก้ด้วยการใส่ขาสั้นมันซะเลย
ยังไงขามันก็สั้นอยู่แล้วนี่หว่า


ชุดแส็คเกาหลียิ่งเลวร้ายหนัก
คนสูง ๆ ใส่แล้วจะสั้นนิด ๆ ดูน่ารัก
แต่คนเตี้ยอย่างเรา ใส่แล้วยาวไปครึ่งแข้ง
เหมือนเด็กขโมยชุดแม่มาใส่ไม่มีผิด อุบาทว์สุด ๆ

ไปดูคอนเสิร์ตก็ลำบาก ต่อให้ยืนอยู่แถวสองแถวสาม
ก็ยังมองไม่ค่อยเห็น ต้องแหงนคอชะเง้อถึงจะเห็นชัด
ดูไปนาน ๆ ก็เริ่มออกอาการหายใจไม่ออก
ต้องถอยออกมายืนห่าง ๆ จากผู้คน ขออากาศหายใจ
กลับบ้านไปดูคอนเสิร์ตจากทีวีจะดีกว่า





ตอนหัดขับรถ ก็ลำบากใช่ย่อย
เพราะที่บ้านเป็นรถ Camry คันใหญ่
หน้าก็ใหญ่ ข้างในกว้าง ท้ายก็บานบะเร่อเท่อ
พ่อกับน้องตัวสูงก็ขับสบาย ๆ
แต่เราซิต้องขยับที่นั่งเข้าไปชิดพวงมาลัยจนสุด
(สุดแล้วก็ยัง..)
เอาเบาะมารองก้น (สองชั้น)
เพราะเดี๋ยวมองกระจกมองหลังไม่ถึง
จะดูซ้ายก็ต้องชะโงก
เหมือนมันอยู่กันคนละฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยา

ไปสระผม..
ขึ้นไปนอนบนเตียงสระ
พนักงานไม่ว่าร้านไหนก็ต้องบอกว่า
"น้องคะ ช่วยกระเถิบขึ้นมาข้างบนอีกหน่อย.. อีกค่ะ .. เออ นั่นแหละค่ะดี"
นั่งเก้าอี้ตัดผมช่างก็ปรับแล้วปรับอีกอะ ปรับขึ้นจนสุดเลยนะบางที

ไปสมัครงาน คนสัมภาษณ์บริษัทนึงบอกว่า
"อ้าว ตัวเท่านี้เองเหรอ ดูในรูปเหมือนตัวสูงนะ ฮ่ะฮ่ะ"
ฮ่วย ไม่รับตรูแล้วยังจะหัวเราะซ้ำเติมกันอีกนะ




อยู่ที่ทำงาน ก็ได้ฉายาว่า "ไอ้เตี้ย"
เพราะตัวเตี้ยกว่าเพื่อนในกลุ่ม
นั่งอยู่ที่โต๊ะ เพื่อนมองไกลๆ มาก็ไม่เห็นว่าอยู่
เพราะพาร์ทิชั่นมันบังมิด
ต้องเดินเข้ามาใกล้ ๆ ถึงจะเห็นว่าอยู่หรอกเรอะ

เรื่องนี้เพื่อนมันยังเล่าเป็นเรื่องขำกันหนุกหนานไม่เลิกนะ

จะมีแฟนกะเค้าทั้งที
ก็ไม่เอาไอ้ที่มันสูงเท่าคนธรรมดาน่ะ
ชอบคนตัวสูง ๆ มั่กๆ
ในที่สุดก็สมใจอยาก ได้มา185 cm เข้าไปนั่น


เดินไปไหนมาไหนด้วยกัน มีแต่คนบอกเหมือนพ่อกะลูก
ไม่สมกันซักกะติ๊ด

แต่ก็ไม่ค่อยสนใจหรอกเรื่องเนี้ย คุยกันรู้เรื่องก็พอแล้ว

อีกอย่าง.. ปราชญ์ท่านเคยว่าไว้.....
ความสูงมันไม่เป็นปัญหาในแนวนอน
กร๊ากกกกก โฮกกกกกก ฮากกกก


คนตัวสูงมาก ๆ เค้าก็มีปัญหามาบ่นให้ฟังเหมือนกันนะ
เวลานั่งรถตู้ รุ่นที่มันโบราณ ๆ น่ะ
ตัวสูงก็เลยต้องงอขา ลำบากมาก เมื่อยก็เมื่อย
หัวก็ติด บางทีต้องงอทั้งเข่า ก้มทั้งหัว ทรมาน
ไปดูหนัง เกิดเจอโรงที่มันที่ว่างระหว่างแถวน้อย ๆ
ก็จะเจอสถานการณ์เดียวกันกับรถตู้ คือต้องงอขาเยอะ
นั่งก็ไม่สบาย เวลาคนเดินผ่าน ไปส้วมอะไรเงี้ย
คนตัวเล็กก็ยกขาขึ้นมาบนเก้าอี้ได้เลย
แต่คนตัวสูง จะหดขายังไงก็ยังเกะกะอยู่ดี


เดินตามถนนหนทาง ถ้าเหม่อ ๆ บางทีหัวก็ไปฟาดเอากะป้ายที่มันห้อยลงมา
คนตัวเตี้ยไม่มีทางโดนเด็ดขาด
ถ้าไม่ฟาดข้างบน ก็สะดุดข้างล่าง เพราะสูงมาก เลยไม่ได้สังเกตุว่ามีอะไรเกะกะ
คนตัวเตี้ยอย่างกรูนี่แหละต้องคอยเป็นหูเป็นตาให้


นกขี้ลงมา ก็กระแทกหัวคนสูงก่อน เพราะมันจะถึงก่อน 555555555
อันนี้ประสบมาด้วยตัวเอง เตี้ยก็เลยรอดตัวไป555555555

ตัวสูงมาก ๆ เสื้อผ้าก็หาใส่ยาก
ใส่แล้วมันจะขาด ๆ เกิน ๆ อยู่เสมอ
บางทีคิดว่าใหญ่แล้วนะ ก็ยังจะสั้นเต่อ เพราะด้วยความที่ตัวมันยาว

อาบน้ำก็เปลืองน้ำเปลืองสบู่ด้วยเนอะ กว่าน้ำจะราดจากหัวลงมาถึงเท้าเนี่ย
หมดไปหลาย

แต่อยู่กะคนตัวสูง ๆ ก็ดีนะ พึ่งพาอาศัยกันได้
เราเตี้ยก็เป็นหูเป็นตาให้เพื่อนตัวสูง ๆ (ที่ซุ่มซ่ามด้วย)
ไม่ให้มันเดินสะดุดโน่น ชนนี่

ขึ้นรถไฟฟ้ากะคนตัวสูงก็ไม่ต้องกังวลเรื่องไม่มีราวจับ
หรือต้องยืดตัวจนแขนตึงอีกต่อไป
เกาะมัน ใช้เป็นราวมนุษย์ซะเลย หึหึ

หยิบของจากที่สูงก็ไม่ต้องหาเก้าอี้มาปีน
บางทีก็ใช้ให้ทำนู่นทำนี่ อ้างว่าเราตัวเล็กกว่า กั่กกั่ก

ใช้ประโยชน์จากความสูงที่น่าหมั่นไส้ซะให้เข็ด
จากที่ความเตี้ยเคยเป็นวิกฤติ
เปลี่ยนเป็นโอกาสได้ข้าทาสรับใช้ไปซะเลยโฮะ ๆๆๆๆ



สมน้ำหน้า อยากตัวสูงดีนัก!!!



Create Date : 07 เมษายน 2550
Last Update : 7 เมษายน 2550 15:39:43 น. 11 comments
Counter : 580 Pageviews.

 
คนเขียนคนนี้ยังมีอีกเล่มนะ

"ชวิตหญิงเดี่ยว 5 สมันซ้อน"

เคยอ่านยังคะ เล่มนี้ก็ขำมากมายนะคะ


โดย: verdancy วันที่: 7 เมษายน 2550 เวลา:15:54:27 น.  

 
เห็นเหมือนกันค่ะ แต่งบหมด เลยซื้อมาเล่มเดียว แหะ แหะ
ขอบคุณที่แวะมาค่ะ


โดย: RadBit วันที่: 7 เมษายน 2550 เวลา:15:56:52 น.  

 
อ่านแล้วอมยิ้มเลยค่ะ


โดย: ying (yoyo_ying99 ) วันที่: 7 เมษายน 2550 เวลา:16:12:30 น.  

 
แง่ม ๆ ๆ เคยประสบเหตุการณ์คล้ายๆกันเลยค่ะ จะกดกริ่งรถเมล์(รถร่วม)บางคัน โห..กดมะถึงอ่า คนตัวสูงมานก้อไม่กด (อ่าว ก็เค้าไม่ได้จาลงนิ) น่านแหร่ะ ลำบากลำบน

แต่มีคนตัวสูงดูแลยังงี้ค่อยยังชั่วเน้อออ


โดย: floral_flory วันที่: 7 เมษายน 2550 เวลา:17:40:33 น.  

 
อิอิ แอบหัวเราะหน้าคอม
ดีนะที่เจ๊มีแควนสูง ถ้ามีแควนเตี้ยด้วยกันนะ
ซวยเลย โดนหาว่ามาจากหมู่บ้านเสมิฟแน่ๆ


โดย: kennetto วันที่: 7 เมษายน 2550 เวลา:18:42:21 น.  

 
ว๊ายยย คิดถึงจ่าฝูงจังจ๊ะ ไม่ได้อ่านอัพบลอคมานานเลยนะเนี่ย

เห็นหนังสือเล่มนี้ นึกถึงจ่าเหมือนกัน ป่าวนะ ไม่ได้เห็นว่าสูง 150 ซม. แต่จำได้ว่า เคยบอกว่าอ่านเล่มหนึ่งแล้วชอบหน่ะ อิอิ

ปร. แถก คือ การโบ้ยให้คนอื่น อัพบลอคตามหัวข้อที่กำหนดให้อ่ะ เหมือนจม.ลูกโซ่อ่ะ สนใจรับสักแถกไหมเค๊อะ


โดย: Dabadee วันที่: 7 เมษายน 2550 เวลา:21:28:05 น.  

 
มีอะไรอยากบอกค่ะ คือว่า

ไปรับแทคด้วยนะคะ


โดย: verdancy วันที่: 9 เมษายน 2550 เวลา:0:14:04 น.  

 
ไม่ได้แวะมาตั้งนาน พอๆกับ การดองบลอกของ จขบ นั่นแหละ อิอิ
เมื่อกลับมาเยียนเยี่ยม ยังคงเปี่ยมไปด้วยมุขฮากลิ้งนะฮะ

เรื่องคนแคระเนี่ย ผมเคยประสบเหตุการณ์จริง (ไม่ใช่เหตุการณ์ตรง นะ) คือตอนเรียนมหาลัย ไปรับน้องกลุ่มทุกปี ก่อนกลับจะต้องมีการรวบรวม "คนแคระ" มาชักภาพร่วมกัน เพื่อเป็นเกลียด เอ๊ย เกียรติประวัติ ปีนนึงก็ใช้ว่าจะมีน้อยๆ นะฮะ เป้น 10 เลย ขอบอก เสียดาย ธรรมเนียมปฏับติเช่นนี้ มันค่อยๆเลือนหายไป นัยว่าเป็นการไม่เคารพสิทธิของคนแคระ และมองเห้นเป็นเรื่องขำเพียงอย่างเดียว แต่สาบานได้ว่า ไม่ได้ขำอย่างเดียวแน่นอน ผู้มองอย่างเราๆ ยังสนุกสนานกับการชม นิทาน "คนแคระ" ด้วย อิอิ

อีกเรื่องก็คือ "คนใก้ลตัว" ก็น่าจะจัดว่าแคระเหมือนกัน ถ้านิยามคือ สูงไม่เกิน 160 ซม.
แหม่ มาตรฐานหญิงไทยปกติ ก็ต้องเป็นแบบนี้ แม้ผมเองจะสูงไม่ถึง 185 ซม.. (ยังขาดอีกเยอะ) แต่ไปไหนด้วยกัน ก็ยังสุงกว่าเยอะอยู่ดี ฮิฮิ อย่างน้อยก็พอจะยืดได้บ้าง

ปล.. ว้า ว ว ว...ไม่ทราบว่า เป็นหน่วยไหนฮะ เผื่อจะได้กระซิบผ่านรุ่นพี่ ฝากไปทักทาย อิอิ ปีหน้าผมก็ต้องไปฝึกภาคเอกชนเช่นกัน จะได้ฝากเนื้อฝากตัวไว้ก่อน อิอิ
แต่เอ...คุ้นๆว่า คุณตาล ทำงานแถวๆที่มี รถไฟฟ้าผ่านใช่มั้ยฮะ


โดย: Nutty Professor วันที่: 9 เมษายน 2550 เวลา:11:37:07 น.  

 
(พื้นที่โฆษณา)





อินเตอร์ได้แชมป์กัลโช่สมัยที่ 15 แล้วครับ



โดย: Nutty Professor วันที่: 24 เมษายน 2550 เวลา:15:59:34 น.  

 
^ กรี๊ดดดดด อินเตอร์เก่งจังเลยนะเคอะ โฮะ ๆๆๆๆ

รูปใหญ่เบ้อเริ่มเลย 55555555

ครือว่าในนี้มีเพื่อนอิชั้นเค้าเป็นแฟน Milan ดั้วนะคะ ดีใจออกนอกหน้าเด๋วเพื่อนอิชั้นเค้าจะขวิดเอา

น่ากลัวจะขวิดคุณนัทด้วยนะคะ เพราะเป็นทั้งเด็กหงส์เด็กงู สองรสในซองเดียวกันแบบคุณ ระวังตัวนะคะ เป็นห่วงฮ่ะ 5555
//หนีตาย

- คุณป้าดา กับคุณ Verdancy เห็นทีจะรับแถกไม่ไหวอะค่ะ เพราะนาน ๆ อัพที ขอเป็นเฝ้าอูอยู่ห่าง ๆ ละกันนะคะ


โดย: RadBit วันที่: 7 พฤษภาคม 2550 เวลา:16:29:45 น.  

 
เจ้าของบล็อกนี้ไปไหนน้า


โดย: verdancy วันที่: 30 พฤษภาคม 2550 เวลา:4:15:35 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

RadBit
Location :
อิสตันบุรี Turkey

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




ป้าแก่ชอบกินเด็กผู้ชายหน้าตาดี ตัวสูง ๆ กระดูกอ่อน ๆ ย่อยง่าย สบายเหงือก บางทีก็ชอบดูฟุตบอลต่างประเทศเพื่อความมันส์ในกามารมณ์ เสาร์-อาทิตย์เดินชอปปิ้งแถวสวนจตุจักร มีอวัยวะพิเศษงอกแบบล่องหน ออกมาแถว ๆจมูก ใช้เป็นเรดาร์จับเหยื่อ หรือเรียกอีกอย่างว่า "นอ" ทำให้ยามหลับส่งเสียงกรนดังว่า โฮกฮาก โฮกฮาก




































































Friends' blogs
[Add RadBit's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.