Bloggang.com : สหายกุนเชียง :

> นกเค้าแมว

เขากำขวดครวญเสียงเพียงแผ่วผิว
ขมวดคิ้วนิ้วสั่นดวงมานหมอง
โอดสะอื้นอ่อยอิ่งทิ้งทำนอง
แล้วกุมท้องบั้นท้ายระบายใจ

“ โอ้ดอกเอ๋ย เจ้าดอกขจร
นกเค้าแมวคออ่อน... “ จะนอนไหน ?
สว่างแล้วริมท่าน้ำสนามไชย
เจ้านอนได้ทุกเถื่อนท่าไม่อาทร

แล้วกรีดเสียงเอียงคิ้วทำหวิวหวีด
หวนอดีตดาลฝันบรรโลมหลอน
หอบกระชั้นสั่นกระชากใจจากจร
ระเรื่อยร่อนเร่มาเป็นอาจิณ

โอ้โขงเอ๋ยอ้างว้างวังเวงนัก
ล่อข้าวหมักต้มกลั่นก็ผันผิน
เพิ่มแต่พิษผิดหวังยังทนกิน
ระด้าวดิ้นคอบาดแทบขาดใจ

ข้าเคยฝันถึงวอดก้าจะกินบ้าง
ฝันถึงยินบางบางในแก้วใส
ถึงวี.เอส.โอ.พี.ควรมีไว้
ฝันถึงไวน์ถ้าหากถองก็ต้องเมา

รู้รสแรงแห่งซากและรากสิ้น
บนแผ่นดินอ้วกทีเดียวก็เปลี่ยวเหงา
จิบน้ำจัณฑ์จนทั่ว โอ้ตัวเรา
ไร้ขวดเหล้าเหมือนไร้เรือนไร้เพื่อนตาย

เขาเริดคิ้วกลัดกลุ้มเสียงทุ้มพร่า
นั่งถ่างขาโหยไห้น่าใจหาย
นกเค้าแมวคออ่อนนอนเดียวดาย
จะเหนื่อยหน่ายหนี้ค้างนั่งงงงง

เสียงอีโต้ฉับฉับสับบะช่อ
จะสั่งแกล้มมากินต่อตี๋ไม่ส่ง
ตี๋ยืนจ้องมองหน้าแล้วราลง
ถามตรงตรงด้วยเสียงดังอย่างห่วงใย

“ หลอกเอ๋ย…เจ้าหลอกขะจอง
นกเค้าแมวคออ่อง ลื้อจะนองไหน..? “
เขาวางขวดวางโซดาว้าเหว่ใจ
ตอบไม่ได้ดอกหนา – ข้าคนเมา

- ไพบูลย์ วงษ์เทศ
วรรณอำรัตนโกสินทร์ ตุลา 2525
สำนักพิมพ์ เจ้าพระยา

Create Date : 07 ธันวาคม 2552

Last Update : 7 ธันวาคม 2552 22:57:21 น.

0 comments

Counter : 1440 Pageviews.