พรหมลิขิต เชิดชีวิต คิดไฉน
คนจะลา ฟ้าจะไป ไม่อาจฝืน
ถึงตามหา ทั่วฟ้าใหญ่ ใช่จะคืน
ไม่ยั่งยืน ย้อนสัมพันธ์ เช่นนั้นเอง

ทั่วโลกหล้า แดนใด ในภิภพ
เมื่อถึงครา มาบรรจบ ไม่รีบเร่ง
คู่ขนาน นานไป ไม่หวั่นเกรง
เช่นบรรเลง ลำนำ กระหน่ำพา

ลมฝนโบก โยกย้อน ศรพิสุทธิ์
ใจบุรุษ ลึ้กล้ำ นำใฝ่หา 
ถามไถ่รัก ทั่วเขตขัน-พันธสีมา
หนึ่งใจข้า ทำหล่นหาย ที่ใดกัน

ฝนวิโยค แยกย้าย พ่ายลมกลบ
แค่พานพบ รักชิงชัง ประทังฝัน
ใช่จะร้อน ใช่จะหนาว ร้าวนิรันดร์
ถึงเธอนั้น หวนคืนมา คงช้าเกิน

    อะไรที่มันผ่านพ้น ก็คงต้องปล่อยให้มันผ่านไป เช่นฝนวิโยค ในวันฟ้าครื้ม
ความจริงคือ การพบพานกับการจากลา มันเป็นของคู่กันนั่นเอง
แม้จะเศร้า จะเหงา จะเสียใจ จะเสียดาย ก็ใช่จะต้องเป็นเช่นนั้นตลอดไป... ?

Create Date : 18 กันยายน 2553
Last Update : 18 กันยายน 2553 8:07:14 น.		3 comments
Counter : 642 Pageviews.
Share Tweet