Bloggang.com : สหายกุนเชียง : >> น้ำค้าง

>> น้ำค้าง

น้ำค้าง

สายฝนฟาด ฟันฟัด ซัดกระเซ็น
ฝากแผลเป็น บนดินดาก รอยบากบิ่น
น้ำยังย้อน โถมถลา หักฝ่าดิน
ทุกสรรพสิ้น ร่ำน้ำตา พาจาบัล

บริขัณฑ์ เหล่าหมู่ ดูเศร้าสร้อย
นิ่งรอคอย ความพลัดพราก จากสุขสันต์
สิ้นสินทรัพย์ สิ้นเรี่ยวแรง ถึงทางตัน
จะจำนรรจ์ โทษสิ่งใด ไร้อารมณ์

บนใบข้าว เรียวริว รอยทิวทอด
บนปลายยอด เขียวขจี สีขื่นขม
น้ำค้างขาว สุกสกาว วาวน่าชม
เพียงต้องลม ก็หยดไป ไม่ร่ำลา

ณ ที่ความ สิ้นหวัง เวียนมาถึง
ข้าวกอหนึ่ง ผลิใบ อย่างไร้ค่า
เกิดรวงงาม เบ่งบาน ละลานตา
ก็มิอาจ พลิกแผ่นฟ้า ชะตาใคร

ยามเมื่อทุกข์ ถึงขีดสุด จนหยุดทุกข์
มองปลายข้าว ยังเกี่ยวสุข เพราะไฉน
ก็คงดั่ง น้ำค้างขาว ที่ราวใบ
ไม่คาดหวัง ต่อสิ่งใด คงไม่ตรม

Create Date : 17 สิงหาคม 2554

Last Update : 17 สิงหาคม 2554 3:39:52 น.

1 comments

Counter : 494 Pageviews.

อรุณสวัสดิ์ค้าบ

โดย: nangjai1

วันที่: 17 สิงหาคม 2554 เวลา:5:08:52 น.