เรื่องสั้น
อีกเรื่อง...ที่พิสูจน์ไม่ได้
เรื่องสั้นๆ อ่านเล่นๆ
ลาวใต้ในความทรงจำ
My photo
ตุลาคม 2552
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
4 ตุลาคม 2552
เนื้อคู่ในกระจกเงา
เส้นทางหมากล้อมของผม
ใต้จันทร์เต็มดวง...อีกครั้ง
ปลายทาง
ใต้จันทร์เต็มดวง
เจ้าหญิงบนหอคอยสูง
หน้าต่างบานนั้น
เปลี่ยน
บันไดขั้นที่ศูนย์
โลกต่างมิติ
ต่าง
ในความฝัน
ห้องสีขาว
แรงอธิษฐาน
เวลา
ความทรงจำสีจาง
ทางแยก
หยุด
วันดับสูญ...กาลดับสูญ (+ส่งท้าย)
เธอ...เขา...
วันดับสูญ...การดิ้นรนที่สูญเปล่า
วันดับสูญ...สู่ความมืดมิด
วันดับสูญ...สับสน
วันดับสูญ...ต้นแบบ
วันดับสูญ...โลกใหม่
วันดับสูญ...การท้าทายต่อพระเจ้า
วันดับสูญ...เรือโนอาห์
วันดับสูญ...ผู้ที่ถูกเลือก
วันดับสูญ...เหตุแห่งการดับสูญ
วันดับสูญ...ข้อความที่หายไป
วันดับสูญ...ปฐมบทแห่งการดับสูญ
โลกแห่งความว่างเปล่า
้้เพ้อ
ความทรงจำ
ตัวตน
คำสัญญา (ด้ายแดง)
ปีใหม่ๆ
ด้ายแดง
ภารกิจพิชิตเวลา
หญิงสาวใต้สำนึก
นางฟ้า
ปลายฝัน
ความเป็นแม่
หากย้อนเวลากลับไปได้...
คุณชอบมองท้องฟ้ามั้ย
สิ่งที่เราทำ สิ่งที่เราเป็น
ฝันที่เป็นจริง
Cinderella
เจ็ดวันที่ญี่ปุ่น
เนื้อคู่ในกระจกเงา
เนื้อคู่ในกระจกเงา
เนื้อคู่ในกระจกเงา
...ใกล้เที่ยงคืนแล้ว...
ฉันนั่งอยู่ในห้องนอนหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง มือข้างหนึ่งถือผลแอปเปิ้ลขนาดเหมาะมือ ในขณะที่อีกมือกำด้ามมีดปอกผลไม้อันคมกริบ
ไฟทั้งห้องถูกปิดจนหมด...แสงสว่างอันน้อยนิดได้จากเปลวเทียนไขสีเหลืองนวลที่ตั้งอยู่ตรงหน้า
...ฉันมองแววตาไม่แน่ใจของตัวเองในกระจกเงาและพบความลังเลฉายอยู่ในนั้นอย่างไม่ปิดบัง...
แสงสว่างมัวๆ และบรรยากาศรอบข้างอันเงียบเชียบช่วยผลักดันให้ฉันรู้สึกขนลุกอย่างไม่มีสาเหตุ
หลายๆ ครั้งที่ฉันตกใจเงาที่พลิ้วไหวอันเกิดจากการไหวเอนของเปลวเทียนไข
...ห้องนอนอันแสนคุ้นเคยในเวลาปกติ...แต่ในเวลานี้ฉันกลับไม่รู้สึกอย่างนั้นเลยแม้แต่น้อย...
...ราวกับว่า...มันมีบางสิ่งบางอย่างแฝงเร้นอยู่ในเงามืด...และคอยจับตาการกระทำของฉันอยู่...
แม้แต่ใบหน้าตัวเองในกระจกเงาซึ่งขณะนี้ถูกแรเงาเข้มด้วยเงาที่เกิดจากแสงเทียนก็ดูลึกลับไม่คุ้นตาและสร้างความประหวั่นพรั่นพรึงให้กับฉันได้ไม่น้อย
...ล้มเลิกความตั้งใจตอนนี้ดีไหมนะ...
...ถ้าไม่เพียงเพราะความอยากรู้อยากเห็นของฉัน...คืนนี้ฉันคงหลับสบายอยู่บนเตียงนอนแล้วแท้ๆ...
...หลายวันก่อนหน้านี้...
ฉันและกลุ่มเพื่อนอีกหลายคนจับกลุ่มคุยกันตามประสาสาวโสด และหนึ่งในเรื่องยอดนิยมของพวกเราก็คือเรื่องของฉันเอง
...ฉันแอบชอบเพื่อนร่วมงานต่างแผนกคนหนึ่งอยู่...เขาทั้งสุภาพและดูดีมาก...มากจนทำให้ฉันเองเลิกล้มความตั้งใจกลางคันเสียทุกครั้งที่คิดจะเข้าไปคุยกับเขา
และหลังจากคุยกันไปคุยกันมาอยู่พักหนึ่ง คนใดคนหนึ่งในกลุ่มก็เกิดความคิดแผลงๆ ขึ้นมา
...วิธีดูเนื้อคู่...
คำซึ่งใช้เป็นหัวข้อในการค้นหาถูกพิมพ์ลงไปในเวบไซต์ที่ใช้สำหรับหาข้อมูล และเพียงเวลาไม่ถึงส่วนเสี้ยววินาทีชื่อเวบไซต์จำนวนมากก็ปรากฏขึ้นมาบนหน้าจอ
หลังจากคลิกเข้าไปที่ชื่อหนึ่งจากจำนวนหลายๆ ชื่อนั้น ข้อความจำนวนหนึ่งก็ปรากฏขึ้นมาบนหน้าจอ
...วิธีดูเนื้อคู่ที่เป็นที่นิยมและแม่นจริง...
...ก่อนเริ่มให้ดับไฟให้หมดและจุดเทียนไขที่หน้ากระจกเงาเพื่อให้ความสว่างแทน...แสงสว่างนวลอันน้อยนิดของเทียนไขจะทำให้เกิดสมาธิและจิตใจแน่วแน่...
...นำแอปเปิ้ลและมีดปอกผลไม้มา...นั่งอยู่หน้ากระจกเงา...ตาจ้องมองเปลวเทียนไขตรงหน้าและตั้งจิตอธิษฐานถึงสิ่งที่เราปรารถนา...เนื้อคู่ของเรา...
...เมื่อถึงเที่ยงคืน ให้เริ่มปอกเปลือกแอปเปิ้ล โดยหันคมมีดเข้าหาตัว...ปอกช้าๆ อย่าให้เปลือกแอปเปิ้ลขาด...จิตใจยังคงอธิษฐาน...
...ขอให้เห็นเนื้อคู่...ขอให้เห็นเนื้อคู่...
...อย่าละสายตาจากกระจกเงา...
...ถ้าจิตใจแน่วแน่และอธิษฐานด้วยความจริงใจ...ภาพของเราในกระจกเงาจะค่อยๆ เลือนราง...และ...ภาพเนื้อคู่ของเราก็จะปรากฏขึ้นแทนที่...
...อย่าตกใจ...ปอกเปลือกแอปเปิ้ลต่อไปจนกระทั่งหมดผล...ทุกสิ่งทุกอย่างจะกลับเข้าสู่ภาวะปกติเอง...
...คำเตือน...วิธีนี้เป็นวิธีที่ได้ผลมากแต่ค่อนข้างจะน่ากลัว คนขวัญอ่อนห้ามทำโดยเด็ดขาด...
...และ...ห้ามให้เปลือกแอปเปิ้ลขาดเป็นอันขาด...
เฮ้ย...น่าสนุกนะ...แกลองดูสิ...ดูว่าเขาจะใช่เนื้อคู่แกรึเปล่า
คำพูดของเพื่อนคนหนึ่งดึงความสนใจของฉันออกจากข้อความบนหน้าจอ
บ้า...แกเนี่ย...นี่มันเรื่องหลอกเด็ก...แกเชื่อเข้าไปได้ยังไง ไป...เที่ยงแล้ว...ไปหาอะไรกินกันดีกว่า
ฉันพูดเปลี่ยนเรื่องแสร้งทำเป็นไม่สนใจ ในขณะที่หัวสมองของฉันจดจำวิธีการไปเรียบร้อยแล้ว
...ฉันบ้าหรือเปล่าเนี่ย...
...ฉันบอกพวกนั้นเองแท้ๆ ว่ามันแค่เรื่องหลอกเด็ก...
...แต่ถึงยังไง...จะลองดูหน่อยก็คงไม่เสียหายหรอกนะ...
...แล้วอีกอย่าง...ฉันก็เสียเงินซื้อแอปเปิ้ลมาหัดปอกตั้งหลายเงินแล้วด้วย...
สายตาเหลือบไปมองนาฬิกาที่ตั้งอยู่ข้างๆ เทียนไข
...ใกล้เที่ยงคืนแล้ว...
...ตึ่กตั่ก...ตึ่กตั่ก...
เสียงหัวใจเต้นโครมครามดังออกมาจากในอก
...เปลี่ยนใจตอนนี้ยังทันนะ...ฉันมองตัวเองในกระจกเพื่อถามความตั้งใจกับตัวเองอีกครั้งหนึ่ง
...แกร๊ก...
เข็มยาวและเข็มสั้นชี้ที่เลขสิบสอง
ฉันกดคมมีดลงบนผิวแอปเปิ้ลโดยอัตโนมัติ...ลูกแอปเปิ้ลถูกหมุนให้สอดคล้องกับจังหวะกดคมมีดอย่างชำนาญ...ตาจ้องเงาในกระจกเงาไม่กระพริบ ในขณะที่ในใจนึกถึงเขาคนนั้น
...คนที่อาจจะเป็นเนื้อคู่ของฉัน...
ลมเย็นพัดผ่านร่างกายฉันอย่างไม่รู้ที่มา...เปลวเทียนไหวเกิดเงาอันสั่นคลอนประสาทเป็นอย่างยิ่ง...มือเผลอกดคมมีดลงไปลึกอย่างไม่รู้ตัว
...จังหวะแกว่งไปเล็กน้อยก่อนที่คมมีดจะถูกประคับประคองให้อยู่ในระดับและจังหวะการปอกตามเดิม...
...เปลือกแอปเปิ้ลสีขุ่นๆ อันเกิดจากการบิดเบือนจากแสงเทียน ค่อยๆ คลายและทิ้งตัวเป็นเส้นยาวๆ ลงสู่พื้นเบื้องล่าง...
...แผ่นหลังเต็มไปด้วยเหงื่อ...รู้สึกเหมือนมีใครมายืนอยู่ข้างหลัง...บรรยากาศอันน่าหวาดระแวง...
...ในกระจกเงา...ภาพของฉันตรงหน้าเริ่มเลือนราง...และ...มันดูเหมือนจะมีเค้าโครงหน้าของใครบางคนแทรกขึ้นมาจางๆ...
...ตึ่กตั่ก...ตึ่กตั่ก...
ทั้งๆ ที่อยากรู้...แต่ทำไม...ในเวลานี้ฉันกลับไม่อยากเห็นดื้อๆ เสียอย่างนั้น
...ใช่เขาหรือเปล่านะ...ใช่...ต้องใช่สิ...แล้ว...ถ้าไม่ใช่ล่ะ...ถ้าคนในกระจกไม่ได้เป็นอย่างที่คิดล่ะ...ไม่ๆๆ...มันต้องใช่สิ...ต้องเป็นเขา...
...ภาพในกระจกที่ถูกแทรกขึ้นมาเริ่มเห็นชัดเจนขึ้นจากเมื่อสักครู่...
ความตั้งใจ...ความตื่นเต้น...ความลังเล...ทำให้สมาธิของฉันหลุดลอย...และเป็นอีกครั้งที่คมมีดถูกกดลึกและเร็วกว่าที่มันควรจะเป็น
...ฉันเพ่งมองภาพที่ปรากฏแทรกขึ้นมาในกระจกตรงหน้าอย่างตั้งใจ...ร่างกายและใบหน้าโน้มเข้าไปหากระจกอย่างไม่รู้ตัว...
...ใครกันนะ...ใครกัน...ใช่เขาหรือเปล่า...
...ทันใดนั้น...
อ๊ากกกกกก.........กกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เสียงหนึ่งซึ่งแสดงความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัสดังขึ้นอย่างฉับพลัน...ฉันตกใจและดึงตัวกลับโดยทันที
...ภาพรางๆ ของบุคคลที่ปรากฏอยู่ในกระจกเงาแสดงอาการบ้าคลั่ง...เสียงกรีดร้องโหยหวยดังก้องอยู่ในโสตประสาท...
...ฉันนั่งนิ่งตามองสิ่งที่ปรากฏอยู่ในกระจกเงาอย่างตาไม่กระพริบ...สมองมึนงง...
...อะไร...เกิดอะไรขึ้น...ทำไมเป็นแบบนี้...
...สายตาหลบลงต่ำ...และ...ที่พื้นบ้าน...เปลือกแอปเปิ้ลที่ถูกปอกเป็นเส้นยาวๆ อยู่ที่นั่น...มันหล่นอยู่ใกล้ๆ กับเท้าของฉัน...
...เมื่อไหร่...ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน...มัน...มันขาดตั้งแต่เมื่อไหร่...
หัวใจหล่นวูบ...ใจหายอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน
...เมื่อฉันเงยหน้าขึ้นมองกระจกอีกที...ภาพรางๆ ตรงหน้าหายไปแล้ว...เสียงเงียบหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่ทันได้สังเกต...
...ทุกอย่างดูเหมือนจะกลับเข้าสู่ภาวะปกติ...ในกระจกเหลือเพียงภาพใบหน้าของฉันซึ่งแสดงอาการตื่นตระหนกอย่างเห็นได้ชัด...ห้องทั้งห้องเงียบกริบเหมือนกับเสียงกรีดร้องเมื่อสักครู่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน...
...หัวใจเต้นแรง...หายใจหอบถี่...สมองอันมึนงงสั่งให้มืออันสั่นเทาเลื่อนไปทางกระจกเงาตรงหน้าเหมือนต้องการจะตรวจสอบเหตุการณ์ตรงหน้าเมื่อสักครู่อีกครั้งอย่างไม่รู้ตัว...
...พรึ่บ...
...เปลวเทียนไขดับลงอย่างไม่มีสาเหตุ...ปล่อยให้ห้องทั้งห้องตกอยู่ในความมืดมิด...
...ความกลัวแล่นเข้าขั้วหัวใจ...ปลายมือปลายเท้าเย็นเฉียบ...
ฉันเหวี่ยงมีดและแอปเปิ้ลลงไปบนโต๊ะเครื่องแป้งอย่างร้อนรนก่อนที่จะกระโดดขึ้นคลุมโปงบนเตียงอย่างรวดเร็ว
...หูทั้งสองข้างคอยรับฟังเสียงผิดปกติจากบรรยากาศอันเงียบสงัดรอบตัว...ตากรอกไปมาอยู่ใต้ผ้าห่ม...ประสาทตึงเครียดตื่นตัวอยู่ตลอดเวลา...
..................................
...ประตูลิฟต์เปิดออก...ฉันเดินทอดน่องออกมาอย่างใจเย็น...ที่หน้าประตูออฟฟิศแผนกที่ฉันทำงานอยู่...
...เขายืนอยู่ตรงนั้น...เขาที่ฉันแอบรัก...ฉันเดินเข้าไปใกล้...
ผมรอคุณอยู่นานแล้วครับ...
ฉันเหลียวมองรอบตัวและพบว่าฉันเป็นเพียงคนเดียวที่อยู่ที่นั่น...กับเขา
รอฉัน...เหรอคะ
ฉันพูดจาทำหน้าเหรอหราและชี้นิ้วมาที่ใบหน้าตัวเอง
ใช่ครับ...ผมรอคุณอยู่...ผมมีเรื่องที่ต้องบอกกับคุณ
เขาค่อยๆ ย่างก้าวเข้ามาหาฉันด้วยท่าทางอันคุ้นเคย...ฉันก้มหน้าไม่กล้าสบตา...หรือจะใช่เขาจริงๆ...เนื้อคู่ของฉัน
ใช่ครับ...ผมเป็นเนื้อคู่ของคุณ
...เอ๋...!!!...เมื่อสักครู่เขาพูดว่ายังไงนะ...
ใบหน้าอันหล่อเหลาและดวงตาคมกริบค่อยๆ เคลื่อนเข้ามาใกล้ฉัน
ฉันเงยหน้าขึ้นมองอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง...เขา...เขารู้ความคิดของฉัน...ก็เมื่อกี้...ฉันไม่ได้พูดอะไรออกไปนี่
ผมหลงรักคุณมานานแล้วครับ...แต่ผมไม่กล้าที่จะเข้าไปคุยกับคุณ
เขาเดินเข้ามาประชิดตัวฉัน...มือและท่อนแขนอันแข็งแกร่งโอบกอดร่างของฉัน
คุณจะรับรักผมได้ไหมครับ
ฉันหลบตาลงจากดวงตาคมเข้มของเขาอย่างเขินอาย...สองมือของเขาค่อยๆ เลื่อนจากเอวของฉันขึ้นมาอย่างช้าๆ สร้างความรู้สึกแปลกๆ ในอกให้ฉันได้ไม่น้อย
ไปอยู่กับผมนะครับ
ฉันเงยหน้ามองเขาอย่างหลงใหล...ดวงตาเป็นประกาย
ค่...
ก่อนที่ฉันจะตอบตกลงออกไป...ฉับพลันมืออันทรงพลังทั้งสองของเขาก็โอบรัดอยู่รอบคอของฉันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
ฉันตาค้างอย่างนึกไม่ถึง...จ้องตาของเขาอย่างไม่เชื่อสิ่งที่เกิดขึ้น
...เสียงโหยหวนเหมือนกับเคยได้ยินที่ไหนมาก่อนดังขึ้นอย่างไม่คาดคิด ใบหน้าเข้มเปลี่ยนเป็นบิดเบี้ยวอย่างน่ากลัว บริเวณคอปรากฏรอยปริเป็นทางยาวก่อนที่เลือดแดงฉานจะไหลทะลักออกจากรอยปรินั้น...
...เขาเลื่อนใบหน้าอันบิดเบี้ยวผิดรูปเข้ามาใกล้...แววตาอาฆาตจ้องมาที่ฉันอย่างไม่ยอมกระพริบตา...
ปากแสยะยิ้มพูดเสียงยานอย่างน่ากลัว...เลือดไหลทะลักตามจังหวะการพูด
...ไป...อยู่...กับ...ผม...นะ...ครับ...ที่...รัก...ของ...ผม...
................................
...ฉันสะดุ้งตื่นจากความฝันอันน่าขนลุก...เหงื่อผุดเต็มใบหน้าและแผ่นหลัง...
...เฮ้อ...ฝันไปหรือนี่...เผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่กัน...เมื่อคืนคงกลัวมากเลยเก็บไปฝันเสียเป็นตุเป็นตะเลย...ไม่ไหว...ไม่กล้าเล่นอีกแล้วเรา...
ฉันลุกขึ้นจากที่นอน...อาบน้ำแต่งตัวด้วยอาการงัวเงียแต่เร่งร้อนเนื่องด้วยนาฬิกาที่โต๊ะเครื่องแป้งบอกว่าฉันจะไปสายหากทำอะไรอืดอาดกว่านี้
...ประตูลิฟต์เปิดออก...ฉันก้าวเดินฉับๆ อย่างรวดเร็ว...ในออฟฟิศหลายคนกำลังจับกลุ่มคุยกันสีหน้าเคร่งเครียด...
มีอะไรกับเหรอพวกเธอ...จับกลุ่มคุยกันแต่เช้าเชียวนะ
ฉันเข้าไปทักทายกลุ่มเพื่อนอย่างคุ้นเคยก่อนที่เพื่อนฉันทั้งกลุ่มจะเบนความสนใจมายังฉัน
นี่...แกไม่รู้เรื่องเลยเหรอ
เรื่องอะไร
ฉันถามอย่างงุนงง...เกิดอะไรขึ้น
ก็...เจ้าหนุ่มแผนกข้างๆ ที่แกแอบชอบอยู่น่ะ...ตายแล้ว
...ตายแล้ว...
คำพูดสุดท้ายเหมือนดังก้องอยู่ในหัวสมองอันมึนงงของฉัน
เมื่อคืนตอนเที่ยงคืนกว่า...เพื่อนที่อยู่ห้องพักข้างๆ ได้ยินเสียงร้อง เลยตัดสินใจออกมาดู...แต่กว่าจะพังประตูเข้าไปได้ก็ตายเสียแล้ว...ถูกของมีคมปาดคอ แผลเหวอะหวะเลยแก...เนี่ย...ยังจับตัวคนร้ายไม่ได้เลย...บรื๋อ...น่ากลัวชะมัด
...ถูกมีดปาดคอ...นอนจมกองเลือด...
...ตึ่กตั่ก...ตึ่กตั่ก...
หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะเหมือนกำลังจะหยุดได้ทุกขณะ...น้ำตาปริ่มๆ ว่าจะไหล...สันหลังเหมือนมีคนเอาน้ำเย็นมารด
...เป็นไปไม่ได้...ไม่จริง...
สายตาเลื่อนลอยของฉันจับภาพเบลอๆ ของใบหน้าเพื่อนคนหนึ่งซึ่งเคลื่อนเข้ามาใกล้ฉัน
เอ๊ะ...นี่คอแกไปโดนอะไรมา...รอยแดงเป็นจ้ำๆ เลยเนี่ย
เสียงสุดท้ายเหมือนลอยตามลมมาจากที่ไกลแสนไกลสักแห่ง ความคิดสุดท้ายของฉันก่อนที่สติจะเลอะเลือนและภาพทุกสิ่งทุกอย่างตรงหน้าดับวูบไป
...คืนนี้...ฉันจะทำยังไง...
Create Date : 04 ตุลาคม 2552
Last Update : 4 ตุลาคม 2552 0:44:49 น.
14 comments
Counter : 3585 Pageviews.
Share
Tweet
นี่มันเรื่องจริงหรอเนี่ย งั้นก้น่าสงสารเนื้อคู่เเนอะ เพราะความอยากรู้ของเราทำให้เค้าต้องตาย
งั้นเทอก้ไม่มีเนื้อคู่แล้วสิ เทอคงเสียใจมากเลยเนอะ
โดย: ukame IP: 202.176.133.241 วันที่: 27 พฤศจิกายน 2552 เวลา:17:19:41 น.
เรื่องแต่งครับ
อ่านเจอวิธีดูเนื้อคู่ในเน็ต ก็เลยกลายมาเป็นเรื่องสั้นเรื่องนี้ครับ
ขอบคุณที่แวะมานะครับ คุณ ukame
โดย: KTH (
KTHc
) วันที่: 27 พฤศจิกายน 2552 เวลา:21:03:57 น.
^^
เคยอ่านมาแล้วเหมือนกัน เข้าใจแต่งเนอะ หลอนซ้า
มีวิธีดูเนื้อคู่ในคืนพระจันทร์เต็มดวงด้วยน้า
แค่..แก้ผ้า แล้วไปยืนอาบแสงจันทร์ เขาหรือเธอก้จะมาเข้าฝัน
ลองไปทำดูจิ มีลุ้นน้า..คอนเฟิร์มว่า...
v
v
v
แ
ห
ก
ตา...5555
โดย:
คล้ายดาว
วันที่: 24 กรกฎาคม 2553 เวลา:19:16:56 น.
เข้ามาเจอโดยบังเอิญ หลอนดีค่ะ
สงสารคุณเนื้อคู่ของเธอ
โดย: คน IP: 101.51.15.112 วันที่: 25 มีนาคม 2555 เวลา:22:15:20 น.
คุณ คน ขอบคุณที่แวะมาครับ
วิธีแปลกๆ อย่าไปลองเลยครับ ผลสรุปอาจไม่เป็นดังหวัง
โดย: KTH (
KTHc
) วันที่: 26 มีนาคม 2555 เวลา:22:14:32 น.
น่ากลัวววอ่ะ แต่งเก่งมากๆๆๆๆ
-/\\-
โดย: oil IP: 58.11.195.175 วันที่: 29 พฤศจิกายน 2555 เวลา:22:19:35 น.
คุณ oil ขอบคุณที่แวะมาทักทายครับ ^^
โดย: KTH (
KTHc
) วันที่: 3 ธันวาคม 2555 เวลา:20:09:43 น.
งงอ่ะไม่เข้าใจ มากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
โดย: พลอย IP: 171.99.75.171 วันที่: 16 มกราคม 2557 เวลา:13:32:29 น.
เรื่องจริงปะ?
โดย: เนย IP: 49.230.107.121 วันที่: 6 มีนาคม 2558 เวลา:17:50:35 น.
ถ้าลองทำดูพูดเนื้อคู่อยู่ดีๆจิตไม่แข่งแกร่งพอ
เผลอไปพูดถึงปลัดดี้แมรี่อาจจะไ่เจอเนื้อคู่แต่เจอปลัดดี้แทนก็ได้นะค้ะ555
โดย: สระอิวอแหวนสองตัว IP: 171.96.184.111 วันที่: 8 มีนาคม 2558 เวลา:16:35:31 น.
น่ากลัวอ่ะ
โดย: naymar IP: 27.55.235.1 วันที่: 28 มีนาคม 2558 เวลา:23:48:29 น.
น่ากลัวมากค่ะ แต่งได้เก่งจริงๆ
โดย: farsai IP: 202.29.179.132 วันที่: 29 มิถุนายน 2558 เวลา:16:36:46 น.
ขอบคุณคุณ naymar และคุณ farsai ที่เข้ามาอ่านครับ
(ผมเองกลับไม่ได้เข้ามาซะนาน ^^")
โดย: KTHc (
KTHc
) วันที่: 4 พฤศจิกายน 2558 เวลา:14:48:05 น.
ขอบคุณคุณพลอย คุณเนย และคุณสระอิวอแหวนสองตัว ด้วยครับที่แวะมาอ่าน
โดย: KTHc (
KTHc
) วันที่: 4 พฤศจิกายน 2558 เวลา:14:49:39 น.
Name
Opinion
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
KTHc
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [
?
]
เจียวต้าย
Setakan
Webmaster - BlogGang
[Add KTHc's blog to your web]
Bloggang.com
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [
งั้นเทอก้ไม่มีเนื้อคู่แล้วสิ เทอคงเสียใจมากเลยเนอะ